Sa loob ng maliit na bahay sa city center, nakatitig ng blanko si Mrs. Flores sa phone niya habang paulit ulit ang tunog ng dial tone. Makalipas ang ilang sandali, kumunot ang noo niya nang may mapagtanto siya. Nasa isang malaking gulo siguro si Yannie—sila ni Thomas ay nasa isang panganib siguro sa Howard Mansion, at humihingi siya ng tulong! Habang iniisip ito, huminga ng malalim si Mrs. Flores at nagdial siya sa number ni Luna. Sa mga sandaling ito, busy sina Luna at Rachel sa pagkumbinsi kay Gwen na kumain. Isang araw nang hindi kumakain si Gwen, at kapag nagpatuloy ito, magkakaroon ng problema sa tiyan si Gwen. “Sa tingin niyo ba ay… dapat akong sumuko?” Ang sabi ni Gwen, nanginginig ang boses niya habang kinakain niya ang hamburger. “Kung ayaw ni Steven ang kahit anong tungkol sa akin…” “Tuwing naiisip ko na ang katawan niya ay mula kay Luke, hindi ko mapigilan ang sarili ko na sumuko. Kahit na hindi na kami magkasama at hindi niya na ako naaalala, tingin ko kaya ko
Nagsimula nang magrelax si Luna nang marinig niya ito. Nakahinga na siya ng maluwag at tinanong niya, “Nasaan ka na ngayon? Saan tayo pwedeng magkita?” Kahit na si Joshua ay papunta na para iligtas sina Thomas at Yannie, pakiramdam pa rin ni Luna na mas maganda kung sumama din siya dahil nangako na siya kay Mrs. Flores na tutulungan niya si Yannie. Bukod pa dito, kahit na hind siya nanngako, magkaibigan sila ni Yannie, kaya kailangan niya itong kamustahin. Nagdalawang isip ng ilang sandali si Joshua bago siya sumagot, “May mga tauhan ako sa labas ng hotel room mo para protektahan ka. Pwede kang lumabas para sabihin sa kanila na dalhin ka dito.” “Mas malapit ang Howard Mansion sayo kaysa sa akin, kaya baka mauna kang makarating doon kaysa sa akin.” Huminto ng ilang sandali si Luna, bumalik siya sa kwarto, at binuksan niya ang front door. May ilang mga bodyguard na may suot na itim na nakatayo sa labas, at nabigla silang lahat na para bang hindi nila inaasahan na lalapitan si
Sa isang malakas na tunog, sinipa pabukas ng bodyguard ni Luna ang pinto papunta sa Howard Mansion, at pumasok si Luna sa mansyon kasama sina Gwen at Rachel. Sa oras na ginawa nila ito, nakita nila ang ilang mga katulong na mabilis na naglilinis at nagtatrabaho. Nabigla ang mga katulong nang makita nila na pumasok ang mga tao sa mansyon. Ngunit, naintindihan nila ang rason kung bakit sila nandito. Tinuro ng head nurse ang direksyon sa itaas na palapag at sinabi niya ng mahinang boses, “Sina Ms. Hughes, Young Master, at Ms. Yannie ay nasa guest room po sa dulo ng hallway. Kung… nandito po kayo para iligtas sila, dapat po kayong magmadali. Sampung minuto na po ang lumipas… at baka huli na po ang lahat.” Nabigla si Luna nang marinig niya ito. Hindi siya nag aksaya ng oras, tumakbo siya paakyat ng hagdan papunta sa ikalawang palapag at agad niyang nakita si Yannie, ang mga braso at binti nito ay nakatali sa guardrail ng hallway at may towel na nakabusal sa bibig nito. Halatang sinusu
Sa huli, naintindihan na nila Luna kung bakit tinali ni Denise ang mga braso at binti ni Yannie sa guardrail sa labas ng pinto. Ang malupit na babaeng ito ay gusto iparinig kay Yannie na nakikipagtalik siya kay Thomas! “Thomas…” Kinagat ni Yannie ang labi niya at tumakpo siya na parang isang baliw na babae. Tinulak niya palayo si Denise at niyakap niy ang katawan ni Thomas. Sa mga oras na ito, maririnig ang tunog ng pagdating ng mga kotse. Dumating na sina Joshua. Hindi alam ni Luna kung ano ang nararamdaman niya habang nakatingin siya sa walang malay na si Thomas at si Yannie, na siyang yakap ng mahigpit si Thomas. “P*ta ka!” Pumasok si Gwen, pinatayo niya si Denise, at sinampal niya ito. “Alam mo na may girlfriend si Thomas, pero ginawa mo pa rin ito! Mamamatay ka ba kung hindi ka naging isang pokpok?!” Mabilis ang pangyayari nang sampalin ni Gwen si Denise. Medyo natulala siya pagkatapos nito. Ang mga kamay niya ay nawalan ng lakas at nabitawan niya ang kumot. Nang bumagsa
Namutla si Gwen dahil sa mga sinabi ni Denise. Tumingin si Luna kay Yannie, na siyang tumutulong kay Thomas na magsuot ng damit. Pagkatapos ay tumayo siya sa harap ni Denise, hinarangan niya ang paningin ni Denise at tumitig siya ng malamig dito. “Alam ng pamilya mo kung si Gwen o si Kate ang pokpok. Ah, oo nga pala. Hindi pa kasal si Kate kay Steven, hindi ba? Sabik ka ba na tawagin siyang hipag mo?” Humalukipkip siya at tumingin siya ng mapanglait sa hubad na katawan ni Denise. “Tingnan mo ang katawan mo at ikumpara mo ito kay Yannie; malayong malayo ka sa kanya! Sa tingin mo ba talaga ay makukuha mo ang puso ni Thomas sa katawan mo?” Mabilis na nagalit si Denise. Kinuha niya ang mga damit niya at sinuot niya ito, tumingin siya ng masama kay Luna. “Paano naman naging pangit ang katawan ko kumpara kay Yannie? Nanganak na siya! Paano naging mas maganda ang katawan niya sa akin?” Ngumisi si Luna. “Sa lahat ng lugar. Ang katawan ni Yannie ay mas maganda kaysa sa katawan mo. Kun
Habang nanatili ang iba sa sala, pinanood ni Rachel habang umalis si Yannie bago siya tumalikod at tumingin kay Joshua. Naiintindihan ito ni Joshua at may binulong siya sa tainga ni Theo. Pagkatapos nito, mabilis na nag utos si Theo sa isang tauhan para dalhin si Thomas palabas. Nang makarating siya sa pinto, lumingon siya at tumingin siya kay Rachel. “Hindi ka ba sasama sa amin? Kung may nangyari habang papunta sa hospital, walang kahit sino sa amin ang alam kung paano ito haharapin.” Nag isip ng ilang sandali si Rachel at lumabas siya ng pinto kasama si Theo. Habang naglalakad sila sa labas, nakita niya si Yannie na nakatayo sa tabi, umiiyak. “Walang mareresolba ang pag iyak.” Tinapik ni Rachel ang balikat ni Yannie. “Dadalhin na namin siya sa hospital ngayon. Gusto mo bang sumama?” Tumingin si Yannie kay Thomas, na siyang buhat ni Theo at ng mga bodyguard habang sinubukan nila itong dalhin sa kotse. Tila may sama ng loob sa kanyang puso. “Ayaw kong… sumama.” Hindi niya ala
Pagkatapos umalis nila Rachel sa Howard Mansion, tumahimik ang buong sala. Nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya kay Gwen, nagkataon na nagkatinginan sila. Tila walang magawa ang dalawang mag bestfriends. Base sa reaksyon ni Yannie, may namuo na bitak sa pagitan nila ni Thomas, at wala silang magagawa para maayos ito. Habang nag iisip mula sa pananaw ni Yannie, baka hindi rin nila ito matanggap. Galit na tumayo si Gwen habang naglakad siya patungo kay Denise, at nang makarating na siya, sinipa niya ito ng malupit. “Alam mo ba kung gusto ka ni Thomas o hindi? Kailangan mo ba maging nakakadiri? Masaya ka na ba at isa kang pokpok na sumira sa relasyon nila?” Hindi niya pinigilan ang sarili niya sa sipa, at bumagsak sa sahig si Denise dahil dito. Gayunpaman, lumingon siya para tumingin kay Gwen at ngumiti siya ng mayabang. “Syempre. Masaya ako! Kung hindi ko siya makukuha, walang ibang makakakuha sa kanya!” Pagkatapos, tumingin siya ng malamig kay Gwen. “Kung marami kang al
Tumingin si Denise kay Joshua ng may malaking mga mata. “Hindi! Hindi posible ‘yun!” Kinagat niya ang labi niya at umiling siya ng mabilis. Ayaw niyang tingnan ang impormasyon sa sahig. “Hindi totoo ‘yan! Paanong hindi ako tunay na anak ng mga magulang ko? Trinato nila ako ng mabuti simula pa noong bata pa ako. Hindi nila gagawin ang mga sinabi mo at hindi nila ako gagamitin!” Habang nagsasalita siya, tumitig siya ng masama kay Joshua. “Hindi ako maniniwala sa kahit anong sabihin mo; kahit isang salita! Kaibigan kayong lahat ni Gwen. Ang bawat salita na sinabi mo ay tumutulong kay Gwen, ang p*ta na sumira sa relasyon ng mga tao! Hindi niyo ako maloloko!” Ngumisi si Gwen dahil sa sinabi ni Denise. Hindi na siya nag abala na makipagtalo kay Denise tungkol sa kung sino ang ibang babae. Sa tingin niya ay si Denise ay isang babae na matigas ang ulo at hindi nakikinig sa kahit sino. ‘Kung isa siyang matalinong tao, hindi siya gagawa ng kahit ano kila Thomas at Yannie sa mansyon pagka
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya