Nang marinig ang malalim at mababang boses ni Steven, bumitaw ang mga braso ni Gwen sa baywang ni Steven. Ang boses na ito… ay kay Luke. Ngunit ang paraan niya ng pagsasalita, ang tono niya, at ang ugali niya ay iba kay Luke. Hindi magsasalita ng ganito sa kanya si Luke. Sa halip, gagamitin ni Luke ang kamay nito para pingutin ng malambing ang ilong niya, “Loko ka, namiss mo ba ako? Alam ko na hindi mo ako iiwan.” Para sa iba, si Luke ay isang lalaking walang pakialam sa iba. Para kay Gwen, si Luke ay isang mapagmalasakit na lalaki. Ang lalaking niyakap ni Gwen ay may ibang tono, ibang paraan ng pagsasalita, at ibang lohiko kumpara kay Luke. Si Luke ay hindi magsasalita ng magalang sa isang babae, kahit na ibang tao ang kausap niya.” Huminga ng malalim si Gwen at mabagal siyang bumitaw sa baywang nito. Tumingala siya at tumingin siya sa lalaking nasa harap niya. Ang kilay, mga mata, ilong, panga, mga labi… Pati ang peklat sa kilay at kalmot sa leeg niya ay dahil kay Gwen… Pareh
“Gwen.” Bumalik na sa sarili si Luna pagkatapos niyang magulat noong unang beses niyang nakita ng malapit si Steven. Kinagat niya ang labi niya. Kahit na hindi niya alam kung paanong si Luke ay biglang naging si Steven, hindi ito ang oras para pag usapan ito. Pagkatapos sumingit sa mga manonood, nakarating na siya kung nasaan sina Gwen at Steven, kumunot ang noo niya at nagsalita siya ng may mahinang boses, “Tara, Gwen. Umalis na tayo.” Nabigla si Gwen nang marinig niya ang boses ni Luna, mabilis siyang lumingon para tumingin ng sabik kay Luna. “Luna, tinginan mo! Si Luke! Si Luke ito! Halos mabaliw na siya sa puntong ito at wala siyang pakialam kung paano siya tingnan ng iba. “Nahanap ko si Luke, Lulu! Nakikita mo ba ito? Nahanap ko si Luke!” “Alam mo ba na nandito siya? Ito ba ang rason kung bakit dinala mo ako dito?” Tumibok ang puso niya habang kaharap ang mga sinasabi ng kaibigan niya. Kinagat niya ang labi niya at tumingin siya kay Steven habang humingi siya ng tawad
"Ang mga taong nakatayo malapit sa amin ay malamang narinig ang lahat."“Tinatawag niya akong Luke, ngunit tulad ng alam nyong lahat, ako si Steven Hughes. Nawalan ng mahal sa buhay ang babaeng iyon kaya wala siya sa matinong pag-iisip. Maiintindihang napagkamalan niya akong ang mahal niya, at wala akong balak humingi ng kabayaran sa kanya. Pero…"Huminto sandali si Steven bago nagpatuloy, "Kung ang sinuman dito ay magpalala ng isyung ito sa ibang antas na makakaapekto sa aking relasyon sa aking kasintahan, o—nawa'y huwag na sana—ang pakikipagtulungan sa pagitan ng pamilya Miller at ng aking pamilya... Sa palagay ko ay hindi lang idedemanda ko ang taong iyon, ngunit sisiguraduhin ko rin na mahihirapan silang manirahan sa lungsod na ito."Lumitaw ang lamig sa kanyang mga mata, ang intensity ay tumutugma sa kanyang tono. "Kung sinuman sa inyo ang hindi natatakot na masaktan ako, ang aking pamilya, o ang pamilyang Miller, malaya kayong mag-post ng nangyari o ibenta ito sa media."Kaa
Habang patuloy na nakatingin si Gwen sa direksyon kung nasaan si Steven, isang boses ng babae ang umalingawngaw, "Luna, Gwen!"Nataranta sina Gwen at Luna nang marinig ang kanilang mga pangalan at sabay na nagtaas ng ulo.Si Rachel iyon, nakatayo sa harapan nila at nakasuot ng puting business suit, mukhang proud at propesyonal. May dala siyang mga bagahe dahil kararating lang niya sa lungsod na ito."Kakababa ko lang ng eroplano at tinawagan ako ni Theo, sinasabi na pareho kayong nandito sa Saigen City. Kukunin ko sana ang contact number nyo sa kanya para makipagkita, pero hindi ko inaasahan na makikita ko kayong dalawa dito sa airport.."Napatingin siya sa bagahe na kinauupuan ni Gwen. "Kayo ba ay…""Balak naming umalis, ngunit mayroon kaming hindi natapos na gawain, kaya hindi na kami aalis," tugon ni Luna at nginitian si Rachel. Napatingin siya kay Steven na naghihintay pa rin ng kung sino sa labasan. “Kanina lang tumawag sa akin si Theo. Sinabi niya sa akin na narito ka para
'Ngunit...Akala ko dalubhasa si Rachel sa pag-aaral ng mga vegetative na pasyente. Bakit si Rachel ang hinanap ni Steven?'Sa isiping iyon sa kanyang utak, kumunot ang noo ni Gwen. Nang may sasabihin pa sana siya ay naglakad na si Steven papunta sa kanila."Dr. Liddell." Ngumiti siya at inilahad ang kamay para makipagkamay kay Rachel. "Pumunta ako para sunduin ka."Isang nakakalokong ngiti ang ibinigay ni Rachel. "Kakababa ko lang ng eroplano at nakita ko ang mga kaibigan ko..."Huminga siya ng malalim at ipinakilala ang kanyang mga kaibigan kay Steven nang walang anumang paraan ng pagtatago sa kanila. "Ito ay si Luna, isang mahusay na designer ng alahas. Narito naman si Gwen, isang babae rin na may talento sa kanyang sariling mga karapatan."Huminto si Steven at tumingin kay Luna. Namangha siya nang malaman na ang babaeng kakakilala niya lang ay asawa ni Joshua na si Luna. Paulit-ulit niyang tiningnan ang impormasyon ni Luna nang iniimbestigahan niya si Joshua.Isang balita mula
Halatang-halata si Steven na ayaw niyang ipagpatuloy makasama sila Luna at Gwen.Kumunot ang noo ni Rachel at tumingin kay Luna at Gwen, pati na rin ang mga bagahe na nasa tabi nila. Sa huli, ngumiti siya at ipinasa ang kanyang bagahe kay Luna. "Pwede bang itabi mo ang bagahe ko sa tinutuluyan mo?"Tumango si Luna at naintindihan ang gustong sabihin ni Rachel. Kinuha niya ang mga bagahe na ipinasa sa kanya ni Rachel at ngumiti. "Oo naman. Sige tumuloy ka na. Tawagan mo kami kapag tapos ka na."Napatingin siya kay Gwen. "Tara na?"Buong oras ay nakatitig si Gwen kay Steven, at sa wakas ay nanumbalik ang kanyang katinuan nang marinig niyang nagtanong si Luna sa kanya. Para sagutin si Luna, tumango siya. "Sige."Habang papalapit siya kay Steven, mas lalo niyang nasisiguro na ang lalaking nasa harapan niya ay si Luke. Gayunpaman, itinanggi ni Steven na siya si Luke, kaya hindi na siya nangahas na gumawa ng anuman.Pinakamabuting sumama kay Luna pabalik sa hotel. Maaari niyang tanungi
Sa katunayan, nakipag-ugnayan din kay Rachel ang pamilya Miller. Sa oras na iyon, labis na ipinagmamalaki ni Rachel ang kanyang sarili na kapag gusto siyang i-sponsor ng pamilya Miller, binibigyan nila siya ng ekspresyon na ginagawan nila siya ng isang pabor. Kaya, tinanggihan niya ang mga ito.Sa paglipas ng panahon, sa wakas ay nalaman ng pamilya Miller na hindi nila sinasadyang tumawid kay Rachel. Kaya, hinanap nila siya nang personal sa pag-asang makakatulong siya upang iligtas si Steven. Naku, nagkaroon na ng masamang impresyon si Rachel sa pamilya Miller at tumanggi.Ang dahilan kung bakit handa siyang pumunta sa Saigen City upang gamutin si Steven sa pagkakataong ito ay dahil nakita niya ang profile ni Steven at naisip niyang kamukha niya si Luke. Bilang kaibigan ni Gwen, napilitan siyang lumapit at obserbahan mismo ang sitwasyon. Kaya naman, nagpasya siyang lumipad kaagad."Isang beses na akong kinonsulta ng mga doktor ng pamilya ng fiancee ko," sagot ni Steven habang dinada
Napakunot ang noo ni Kate sa sinabi ng kanyang ina. Inagaw niya ang telepono kay Mrs. Miller at tinitigan siya ng masama. "Mom, bakit mo sinasabi na naman ang mga ganyan? Sabi ko naman sa'yo di ba? Isang taon akong nakatabi sa lalaking iyon, at alam kong hindi siya masamang tao. Kung hindi siya pinabayaan ng pamilya Hughes, hindi siya magiging ganoon. Kung siya ay isang uri ng baliw na tao, hindi ako papayag na hayaan siyang palitan si Steven. Ako ay…”Biglang hindi naalala ni Kate kung ano ang sasabihin niya nang makita niya ang larawan sa telepono.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao sa telepono ay sina Steven at Gwen.Ang babaeng kayakap ni Steven ay si Gwen!Parang kuha sa airport ang litrato.Si Gwen ay nasa mga bisig ni Steven na may luha sa kanyang mukha. Napakapit siya dito, at ang mga kamay niya ay nasa baywang ni Steven. Nakatingin sa kanya si Steven na nakakunot ang noo na may halatang problemadong ekspresyon.Ang larawan ay nagpataas ng presyon ng dugo ni Kate. Kahit a