“Binisita ko pa ang puntod niya. Nung matuklasan ko na buhay pa siya, agad akong pumunta sa Banyan City para mag imbestiga. Noong nakalipas na ilang araw, tinawagan ako ng assistant ni Joshua at sinabi sa akin na maghost ng isang art show para kay Alice.”Kinagat ni Luna ang labi niya. “Kaya… Ang rason kung bakit nanatili ka sa Banyan City ay gusto mong personal na pasalamatan si Alice?”Pinagdudahan ito ni Luna dahil simula nung magkita sina Theo at Alice, hindi nagpakita si Theo na gusto niyang makipag usap sa babaeng ‘yun.“May gusto lang muna akong siguraduhin nung una,” Ang sabi ni Theo habang nilagay niya ang baso sa kanyang mga labi para uminom. “Nung matuklasan ko na namatay si Luna Gibson noong nakalipas na anim na taon, nagdadalamhati ako, kaya’t inaral ko ang lahat ng tungkol sa kanya at tiningnan ko pa ang mga social media profile at blogs niya. Hindi ako naniniwala na ang babaeng kasama ni Joshua ay ang tunay na Luna Gibson. Kahit na sinasabi niya na siya si Alice ngayo
8:29 a.m. Pumasok si Luna sa design department at may isang minuto pa siya.Pagpasok niya, kumindat sa kanya si Shannon. “May naghihintay po sa inyo sa opisina niyo. Matagal na po siyang naghihintay.”Kumunot ang noo ni Luna sa pagka lito at binuksan niya ang pinto. Nakasandal si Joshua sa upuan ni Luna, ang tingin niya ay nakapokus sa mga draft at sketch na nakakalat sa mesa.Nang marinig ni Joshua na pumasok si Luna, tumingin siya at napangisi. “Pumasok ka ng opisina na isang minuto lang ang sobra. Obsessed ka ba sa lalaking ‘yun?”Huminto si Luna at ngumiti siya ng magalang. Pumunta siya sa tabi ni Joshua at inagaw niya ang draft na hawak nito. “Una sa lahat, hindi ako late. Ikalawa, hindi ako sumuway sa mga panuntunan ng kumpanya. Bukod pa dito, personal na bagay na kung sino ang pinili kong kaibigan at samahan kumain ng agahan, hindi ba, Mr. Lynch?”Hindi napigilan na sumimangot ni Joshua dahil sa malupit na pag uugali ni Luna. “Ano ang sinabi ko sayo kagabi? Sinabi ko na hin
Ito ang tanong ni Joshua habang nakasimangot.“Pwedeng may mga motibo siya o isa siyang santo,” Ang sabi ni Jude habang nakasandal siya sa sofa sa opisina ni Joshua. “Pero, mula sa nalalaman ko tungkol sa kanya, sa tingin ko hindi siya santo.”Nakaupo sa upuan si Joshua habang nakatitig siya sa malayo. “Baka may mga motibo siya…”Kung ganun na nga, ano ang layunin niya?Umupo ng mas komportable si Jude sa sofa at tumingin siya kay Joshua. “Alam mo, hindi naman masama ang itsura ko, pero bakit laging ikaw ang hinahabol ng mga babae?”Kinuha ni Joshua ang tasa niya at uminom siya ng kape. “Anong ibig mong sabihin?”“Ang panganay na babae ng mga Walter, si Hailey, ay nawawala.” Humikab si Jude at nag unat siya. Tumaas ang mga kilay niya kay Joshua bago siya nagpatuloy, “Gusto tanungin sa akin ni Mr. Walter kung nakita mo daw si Hailey.”“Hindi.” Kumunot ang noo ni Joshua. “Matagal ko na siyang hindi nakikita.” Naaalala ni Joshua na ang huling pagkikita nila ay noong kasal nila ni L
“Paano mo naman nalaman na late ako nagtatrabaho?” Ang tanong ni Luna habang kumagat siya sa pagkain na dinala ni Theo.Tumawa si Theo. “Paano kung sabihin ko sayo na kanina pa kita hinihintay sa labas simula pa ng 5 p.m.?Halos mabulunan si Luna sa kinakain niya. “Talaga?”“Syempre hindi, loko.” Sumandal si Theo sa upuan at nag unat siya. “Noong nasa lugar ako ng kaibigan mo kaninang umaga, tinanong ko rin ang number niya. Tumawag ako ngayon lang, at sinabi niya na wala ka pa sa bahay, kaya’t hula ko na nagtatrabaho ka pa rin.”Gumaan ang loob ni Luna nang marinig niya ang paliwanag ni Theo. Kung hindi niya ito narinig, hindi niya alam kung paano siya kikilos kung naghintay si Theo ng higit sa tatlong oras.Inubos niya ng mabilis ang lahat ng natitirang pagkain. ”Tara na.”Tumawa ulit si Theo at tinulungan niyang lininsin ang mga food container. “Tara na. Hinihintay na tayo ng landlord.”Tumango si Luna at sinundan niya si Theo palabas ng opisina. Pinapanood ni Joshua ang lahat
Naalala niya pa rin kung ano ang sinabi sa kanya ni Luna dati.‘Kapag nagkaroon tayo ng mga anak, tuturuan ko sila na maging totoo sa sarili nila. Dapat silang kumilos ng magalang sa publiko, pero kapag nasa bahay sila, pwede nilang gawin ang kahit anong gusto nila.’Mukhang nakalimutan na ni Alice ang pangako niya. Mukhang nababago talaga ng anim na taon ang isang tao, sa sobrang nagbago ay hindi na makilala ni Joshua si Alice.Nagbuntong hininga si Joshua at dinala niya si Alice sa bahay.“Daddy!”“Welcome home po, Daddy! Alam po namin na mahaba ang trabaho niyo ngayong araw!” Pagpasok nila ng bahay, sinalubong sila nila Neil at Nellie. Tumayo ang dalawang bata sa magkabilang dulo ng pinto at yumuko sila kay Joshua habang nakangiti.Agad na sumimangot si Joshua nang makita niya ito. Tumingin siya ng mas malapit sa dalawang bata na nakatayo sa harap niya. Pula at luhaan ang mukha ni Nellie, habang halata sa mukha ni Neil na naubusan na siya ng pasensya. Halata na pinilit ang dal
Nung magsimula nang umiyak si Alice, hindi mapigilan ni Joshua na maawa sa kanya. Nagbuntong hininga siya at niyakap niya ito. “Hindi, ‘wag mong isipin ‘yan. Kasi… busy lang talaga ako sa trabaho.”Tumaas ang ulo niya para punasan ang mga luha sa ilalim ng mga mata ni Alice. “Ayos lang ang lahat. Nandito na ako.”Habang nakayuko si Alice, may matagumpay na kinang na lumabas sa kanyang mga mata. Tumango siya at sinabi niya, “Ayos lang. Kung busy ka, dapat kang magtrabaho. Ang kailangan ko lang malaman ay hindi ka galit sa amin ng mga bata, ‘yun lang.”Hinimas ni Joshua ang likod ni Alice para gumaan ang loob nito. “Paano naman ako magagalit sayo?”Binitawan niya si Alice at yumuko siya para buhatin si Nellie. “Tara, kumain na tayo.”“Sige!” Ang sagot ni Alice. Pinanood niya na pumunta si Joshua sa hapagkainan habang karga nito si Nellie bago siya lumingon at tumingin ng masama kay Neil. “Nirecord mo ako? Hindi ka naman pala talaga isang tanga.”Ngumisi si Neil. “Natuto po ako sa m
Umikot ang mga mata ni Neil at sumandal siya sa sofa na parang tinatamad. Nagbuntong hininga si Joshua. “Kasalanan lahat ito ni Luna. Pinamihasa ka niya.”“Wala pong kinalaman ito kay Mommy. Sige po, uupo na ako ng maayos.” Hindi matiis ni Neil na marinig na pinupuna ang nanay niya, kaya’t umupo siya ng diretso. “Sige po. Ano po ang gusto niyong pag usapan?”“Si Alice ang nanay mo.” Tumingin ng seryoso si Joshua kay Neil. “Siyam na buwan niya kayong dinala sa sinapupunan niya at napunta pa siya sa isang aksidente habang buntis siya. Hindi naging madali para sa kanya ang buhay. Alam ko na matagal na panahon na kayong pinalaki ni Luna, pero hindi ibig sabihin nito na pwede kayong maging bastos kay Alice. Siya ang tunay na nanay niyo. Pareho kayong matalinong bata, kaya’t sigurado ako na maiintindihan niyo kung bakit wala siya para sa inyo. Pero ngayon bumalik na siya, dapat niyo siyang tratuhin ng may respeto na tulad ng nararapat sa kanya.”Umikot muli ang mga mata ni Neil. Syempre,
Tumingin ng nalilito si Neil kay Joshua. “Akala ko po sinabi niyo na hindi namin siya pwede tawagan.:Ngumisi si Joshua. “Kailan ka pa ba nakinig sa akin? Sa tingin mo hindi ko napansin ang bagong signal-jamming device na nilagay mo sa bahay?”Agad na yumuko si Neil sa kahihiyan. Noong pinakawalan si Luna mula sa kulungan, inutusan sila ni Joshua na ‘wag tawagan si Luna at binalaan pa sila na ita-track ang cellular signals nila kapag kinausap nila si Luna ng palihim.Walang magawa si Neil kundi humingi ng tulong mula kay Nigel para maginstall ng signal jammer sa loob ng bahay. Kapag bumukas ito, ang signal na ginamit nila para tawagan ang nanay nila ay hindi madedetect.Ngunit, hindi inaasahan ni Neil na matutuklasan ni Neil ang tungkol dito.“Okay, kaya… Pwede ko po siyang tawagan?” Ang maamong tanong ni Neil, tila nahihiya siya na nabunyag na ang plano niya. Tumalikod siya at sinubukan niyang tumakas ng kwarto.“Sandali lang.” Istrikto siyang pinahinto ni Joshua bago siya nakal