Gayunpaman, si Joshua lang ang tumutulong kay Yannie na harapin ang mga balita nitong umaga. Walang ginawa ang team ni Thomas. Syempre, hindi ito mahalaga masyado. Tutal, inayos na ng mga tauhan ni Joshua ang lahat. Ngunit, sa mga sandaling ito, tila walang alam si Thomas tungkol sa live stream na ito at ang mga komento tungkol kay Yannie. Kakaiba ito. “‘Wag mong isipin kung kakaiba ito o hindi.” Kumunot ang noo ni Gwen at ipinasa niya kay Luna ang phone niya. “Hindi ba’t may number ka ni Thomas? Tawagan mo na siya ngayon. Sabihin mo muna sa kanya na harapin niya ang sikreto na live stream.” Tinikom ni Luna ang mga labi niya at tumingin siya sa phone sa kamay niya. Nagdalawang isip siya ng ilang sandali bago niya mabilis na hinanap ang number ni Thomas at tinawagan niya ito. … Sa sandali na tumawag si Luna kay Thomas, nagring din ang phone ni Thomas sa live stream. Kumunot ang noo ni Thomas habang nilabas niya ang phone niya para tingnan ito. Nang makita niya na si Luna
Agad na huminto ang hangin dahil sa mga sinabi ni Thomas, sa offline pati sa online. Walang kahit sino sa live stream ang nagsalita. Nalito ang lahat, iniisip nila kung mali ang kanilang pagkakarinig. Kahit si Yannie, na yakap ni Thomas, ay ito rin ang iniisip. Matagal siyang nakatayo sa lugar at hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig. Hindi siya makapaniwala sa nangyayari. Alam ba talaga ni Thomas na siya ang nanay ng anak nila, o tinutulungan lang siya nito? “I—Imposible!” Si Wendy ang unang bumalik sa kanyang sarili. Tumakbo siya papunta kay Thomas na parang isang baliw habang galing niyang sinabi, “Thomas, nababaliw ka na ba? Nararapat ba ito para sa isang babae na tulad ni Yannie? Kayang kumita ni Yannie para sayo, pero pwede ko rin itong gawin! Pati, maraming taon na akong nagsisikap sa entertainment industry! Maraming tao sa internet na hinihiling na maging magkasintahan tayo.” “Basta’t papayag ka makipagtulungan sa akin, at basta’t papayag ka na maging magkasi
Gayunpaman, naging matatag si Wendy para hindi siya mag overreact. “Thomas, hindi mo kailangan isakripisyo ang sarili mo ng ganito! Ikaw…” “Hindi ka pa rin naniniwala sa akin?” Binitawan ni Thomas si Yannie, na siyang nahihilo at kulang sa hininga, at ngumiti siya. “Maniniwala ka lang ba sa akin kapag pinakita ko sayo ang anak namin ni Yannie?” “Binabalaan kita: babae ko si Yannie, at isang taon na simula nang maging kami. Isinilang niya ang isang bata noong tatlong buwan na ang nakalipas, oo, at sa akin din ‘yun. Pati, hindi pa patay ang anak namin. Ang anak namin ay nasa pangangalaga nila Joshua Lynch at Luna.” “Kung hindi ka naniniwala sa akin, pwede mo silang tanungin!” Si Yannie, na siyang yakap ni Thomas, ay tumigas ang katawan nang marinig niya ito. Hindi siya sigurado kung alam ni Thomas ang nangyari noong isang taon na ang nakalipas o kung sinasabi lang ito ni Thomas para protektahan siya. Hindi siya sigurado, tulad ng sinabi ni Thomas, na anak nila si Riley. Hindi s
Nagbago ang ekspresyon ni Wendy nang marinig niya ang tanong ni Yannie, kinagat niya ang labi niya. “Wala akong ideya sa sinasabi mo, Yannie. Wala akong kilala na Dr. Camila.” Magkasalungat ang mga salita ni Wendy. Kumunot ang noo ni Yannie. “Pero sinabi mo na nakita mo ang impormasyon ko mula kay Dr. Camila, Ms. Fann, at na tatlong buwan na ang edad ng anak ko ngayon.” Nataranta si Wendy. Lumingon siya para tumingin kay Yannie, pagkatapos ay tumingin siya kay Thomas, na siyang nakahalukipkip, pinapanood mangyari ang lahat ng ito. Humigpit ang mga kamao ni Wendy. “Sinabi ko na nakita ko ang mga dokumento mula sa balita nitong umaga. Doon ko nalaman na ang anak mo ay tatlong buwan na ang edad! Wala akong kilala na Dr. Camila!” Kumunot ang noo ni Yannie dahil sa sagot na ito. Naaalala niya na ang balita sa internet nitong umaga ay nagbunyag ng mga detalye ng dati niyang pagpunta sa hospital. Dati pa siyang ayaw ni Wendy. Hindi imposible para kay Wendy na alamin ang mas marami
“Mukha ngang isang buwan pa lang kaming magkakilala ni Yannie, pero higit sa isang taon na kaming magkasama. Sa nakalipas na taon, nagtatago si Yannie mula sa akin, iniisip niya na hindi siya nararapat sa akin at nanganak siya ng palihim. Ito rin ay dahil sa kanya at ng anak niya, kaya’t pumunta ako dito sa Merchant City.” “Sinabi mo rin na mas mabuti ka kay Yannie. Aamin ako na mas mabuti ka kay Yannie sa maraming bagay, pero…” Lumapit si Thomas kay Yannie, na siyang nalilito pa rin, at niyakap niya ito. Kalmado niyang sinabi, “Meron si Yannie ng isang bagay na wala ka.” Habang nalilito, tumingin si Wendy kay Thomas. “Ano naman ‘yun?” Ngumiti si Thomas at hinawakan niya ang stretch marks sa tiyan ni Yannie. “Meron siya nito.” Tapat at nakakaakit ang boses ni Thomas. “Nangyari ito dahil isinilang niya ang anak ko. Ito ang katunayan ng sakripisyo niya para sa akin at sa anak namin.” Nasira ng buo ang pride ni Wendy dahil sa mga salita ni Thomas. Kinagat niya ang labi niya,
Nabigo si Yannie na makuha ang ibig sabihin ni Thomas. Kumunot ang noo niya at lumingon siya para tumingin kay Thomas ng nalilito. Habang nakatingin sa maliit na mukha ni Yannie, naging maamo si Thomas. Nagbuntong hininga siya at tinaas niya ang kamay niya at dahan dahan na piningot ang ilong ni Yannie. “Tama na; ‘wag mo nang isipin si Wendy at Joshua. Mas marami pa tayong importanteng gagawin.” Kumunot ang noo ni Yannie. “Ano naman ‘yun?” Nagbuntong hininga si Thomas. Yumuko siya at tumingin siya kay Yannie, na siyang walang suot kundi ang underwear nito. Habang iniisip na nakita ng internet ang maliit na katawan ni Yannie, hindi mapigilan ni Thomas na magalit. “Una sa lahat, magbihis ka.” Napatili si Yannie nang mapagtanto niya ito at mabilis siyang tumalikod at nagtago sa ilalim ng kumot. Sa sobrang pokus niya sa pagtatanggol sa sarili niya laban kay Wendy ay nakalimutan niya na underwear lang ang suot niya! Nang ipunto ito ni Thomas, agad na namula ang mukha niya.
Ang puting pang itaas at light green na palda ay nakadagdag lang sa ganda ni Yannie. Parang isa siyang diwata na galing sa gubat. Dahil maraming taon na siyang nasa entertainment industry, marami nang nakita si Thomas na magandang mga babae, ngunit sa sandaling ito, nabighani siya sa kagandahan ni Yannie. Tahimik siya ng ilang sandali bago siya tumingin palayo, umubo siya ng mahina. “Hindi ko alam kung sino ang tunay na nanay ni Riley, pero simula sa araw na ito, ikaw na ang nanay niya.” Sa sandali na sinabi ni Thomas kay Wendy na ang anak ni Yannie ay anak niya rin, plano niya nang gawin na nanay ni Riley si Yannie. Kahit na hindi niya pa binisita si Riley sa nakalipas na buwan, alam niya na madalas na binisita ni Yannie si Riley, kaya’t naglagay siya ng camera kay Yannie, gusto niyang makita ang anak niya gamit si Yannie. Sa ganun, pwede niyang makita sa camera si Yannie at hindi niya makukuha ang atensyon ni Joshua. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na mamahalin ni Yannie
Huminto ng ilang sandali si Thomas. Pagkatapos, tumaas ang mga kilay niya at tumingin siya kay Yannie. “Ano? Sinusubukan mo ba akong imbestigahan? Nahulog ka na ba para sa akin?” Pagkatapos, umupo siya ng mas komportable, humalukipkip siya at sumandal siya sa pinto. Tumingin siya ng malalim kay Yannie at ngumiti siya. “Kapag nangako ka ngayon na ikaw ang magiging nanay ni Riley, pwede ko sabihin sayo kung ilang babae na ang nakasama ko.” Walang may alam na sa isang gabing ‘yun sa ibang bansa, ito rin ang unang beses ni Thomas—hindi lang sa babaeng yun. Syempre, hindi niya ito sasabihin kay Yannie bago pumayag si Yannie na maging nanay ni Riley. Tutal, naisiip niya na kapag hindi pumayag si Yannie na maging kasintahan niya, kapag sinabi niya ito kay Yannie, baka gamitin lang ito laban sa kanya. Gayunpaman, iba ang pagka intindi ni Yannie sa mga sinabi ni Thomas. Kinagat niya ang labi niya, at tumitig siya sa nakangiting Thomas, medyo kumalma na siya. Ginagamit ba ni Thomas ang
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya