Kahit na handang gumastos si Joshua na 148,000 dollars para kumuha ng buhok at kuko ni Thomas, ang trabaho na ito ay hindi basta basta. Gayunpaman, mahirap para kay Yannie na kumita ng ganito kalaking halaga, kahit na magtrabaho siya ng sagad. Mas gugustuhin niya pa na gawin ito at kumita ng pera sa madaling panahon. Dahil dito, huminga ng malalim si Yannie at tumingin siya ng tapat kay Joshua. “Gagawin ko po ang lahat ng makakaya ko.” Nagdalawang isip siya ng matagal bago niya kinuha ang itim na card sa mesa at inilagay niya ito sa bulsa niya. “Salamat po sa pagtitiwala niyo sa akin, Mr. Lynch.” Tumalikod siya at handa nang umalis. Ngunit, pagkatapos ng ilang hakbang, may katanungan na lumabas sa kanyang isip. “Mr. Lynch, hindi ko po alam kung pwede akong magtanong, pero…” “Gusto mong malaman kung bakit ko gustong kunin ang DNA ispesimen mula kay Thomas,” Sumingit si Joshua bago pa matapos magsalita si Yannie. Tumango si Yannie. “Opo, gusto ko pong… malaman.” Kadalasa
Sa oras na dumating si Luna sa entrance ng shopping mall, masayang nakikipag usap si Gwen kay Kate tungkol kay Luke. Interesado si Kate sa lahat ng tungkol kay Luke, habang hindi naman nahihiya si Gwen na ibahagi kay Kate ang lahat ng nalalaman niya. Masaya silang nag uusap, at mula sa malayo, sila ay mukhang matalik na magkaibigan na matagal nang kilala ang isa’t isa. Si Luna lang ang may alam na si Gwen ay hindi isang tao na madali magkaroon ng kaibigan. Ang tanging rason kung bakit naging malapit si Gwen kay Kate, na siyang minamatahan ang boyfriend ni Gwen… ay dahil pakiramdam ni Gwen na si Kate ang pinakamabuting tao na papalit sa kanya kapag tumakas nasiya mula kay Luke. Mula sa malayo, tumingin si Luna sa kanila at hindi niya malaman kung sino ang nakakaawa sa kanila. Doon lang napansin ni Gwen si Luna. “Luna!” Ngumiti siya at kumaway siya kay Luna. “Halika dito!” Itinago ni Luna ang mga emosyon niya at naglakad siya papunta sa kanila. Dahil dumating na si Luna, si
Pagkatapos ng ilang sandali, humikab si Kate at sinubukan niyang iwasan ang tanong. “Hindi… Wala namang partikular na bagay. Sinasabi ko lang ‘yun, ‘yun lang.” Tumitig si Luna sa maputlang mukha ni Kate. Nang may sasabihin na sana siya, narinig niya ang boses ni Gwen mula sa malayo. “Hoy, kayong dalawa! ‘Wag kayong tamad. Tulungan niyo akong tingnan ito!” Ito ang pinakamagandang dahilan para tumakas si Kate mula sa tanong ni Luna. Mabilis siyang lumapit. “Papunta na ako!” Kumunot ang noo ni Luna habang pinapanood niya si Kate na maglakad patungo kay Gwen.… Pagkauwi niya ng bahay, sinabi niya kay Joshua na ayaw niya kay Kate. “Ayaw ko lang sa kanya. Alam niya na mahal nila Luke at Gwen ang isa’t isa, pero ayaw niya pa ring umatras.” Sa mga oras na ‘yun, binabasa ni Joshua ang isang email mula sa laptop niya. Ang email na ito ay kompirmasyon na ang mga propesyonal na mag ooperate kela Luke at Gwen ay mula sa isang medical organization mula sa ibang bansa. Ang tunay na nagm
Noong una, ang isip ni Luna ay napuno ng mga pandidiri para kay Kate, ngunit sa sandali na marinig niya ito, lumingon siya ng natutuwa. “Nahanap mo na sila?” “Oo.” Ngumiti si Joshua at hinila niya ng malapit si Luna, nilagay niya ang ulo ni Luna sa dibdib niya. Laging nagiging panatag ang loob niya tuwing nararamdaman niya ang hinga ni Luna sa dibdib niya. “Nakumpirma ko na ang pagkakakilanlan nila, pero kailangan ko pa rin hintayin ang DNA result.” “Kailangan ko pa ng oras para makuha ang DNA sample ng mga magulang ni Riley, pero kapag nakuha ko na ang mga resulta, ipapaalam ko ang tunay na pagkakakilanlan nila sayo.” Kinagat ni Luna ang labi niya at tumango siya. Sa totoo lang, gusto niyang ibunyag ni Joshua ang pagkakakilanlan ng mga magulang ni Riley, ngunit dahil nakapag desisyon na si Joshua, rerespetuhin niya ang desisyon na ito. Gayunpaman… Pumikit siya at sumandal siya sa dibdib ni Joshua, pinapakinggan niya ang tibok ng puso nito. “Kung nahanap na ang mga magula
Habang iniisip ito, huminga ng malalim si Joshua at hinila niya si Luna palapit sa kanya. “Ang dapat nating gawin ngayon ay ang ayusin natin ang sarili natin para sa kasal nila Bonnie at Jim.” Huminto si Luna nang marinig niya ito, pagkatapos ay tumango siya. “Tama ka.” Malapit nang gumising si Bonnie, at lahat sila ay niloko si Jim para isipin nito na ang kasal na ito ay para sa pagpanaw ni Bonnie, ngunit ang katotohanan ay… Ginawa nila ang plano na ito para gumising si Bonnie habang nasa kasal. Dalawang araw na lang ang natitira bago ang araw ng kasal. Ibinigay ni Luna ang lahat ng trabaho niya kay Joey sa parating na dalawang araw habang ginamit niya ang oras na ito para tulungan sina Yannie, Gwen, at ang tatlong bata na maghanda para sa kasal nila Bonnie at Jim. Minsan, sumasama rin sina Rosalyn at Charles sa paghahanda na ito. Bilang mga bida ng event, sina Jim at Harvey ay nagpapalipas ng oras kasama si Bonnie. Iniisip nila na baka mamatay na si Bonnie, kaya’t hin
Lumingon si Jim para tumingin kay Bonnie, na siyang nakahiga ng walang kibo sa kama habang nakapikit, pagkatapos ay lumingon siya para tumingin kay Harvey, na siyang nakangiti. “Na… Naramdaman mo rin ito?” Kung guni guni niya lang ito, hindi nila ito mararamdaman ng sabay ni Harvey, kaya… Sabik na tumingin si Jim sa mukha ni Bonnie. Kahit na sinabi ni Rosalyn sa kanya na isang linggo na lang ang natitira kay Bonnie, binanggit ni Rosalyn na baka may himala na mangyari! Himala ba ito? Gigising na ba si Bonnie? Nakatitig ng mabuti si Jim sa mukha ni Bonnie para makita ang kahit anong senyales na gigising na si Bonnie, ngunit… Isang minuto ang lumipas, tatlong minuto. Sampu, at naging tatlumpung minuto. Sa huli, isang oras ang lumipas. Kahit na hanggang kalahating oras bago ang kasal, nang dumating sina Luna, Gwen, at Yannie para tulungan si Bonnie na magsuot ng wedding dress, wala pa ring senyales na gigising siya. Nakapikit ang mga mata ni Bonnie, at walang ekspresyon a
Nag aalala si Luna na aksidente niyang mabubunyag ang katotohanan at masisira ang plano ni Joshua. Biglang napansin ni Gwen na kumunot ang noo ni Bonnie, at napupunta sa isang tabi ang kanyang ulo. Mukhang malapit nang gumising si Bonnie!! Tatlumpung minuto na lang bago ang oras ng pagkagising ni Bonnie, ngunit posible na gigising siya ng mas maaga. Bukod pa dito, baka narinig niya rin ang pag amin ni Jim. Itinikom ni Gwen ang kanyang mga labi, hinila niya palayo si Jim, at dinala niya si Bonnie lagpas kay Jim. “Mr. Landry, sampung minuto lang para magpalit ng damit, at kung gusto mong ibuhos ang puso mo sa kanya, pwede mo itong gawin pagkatapos ng kasal. Pakiusap, magbihis ka na sa tuxedo mo, at pwede mong gawin ang matamis na pag amin mo pagkatapos ng kasal.” Pagkatapos, tumingin siya kay Luna at sinabi niya, “Tara na, Luna.” Agad na bumalik sa sarili si Luna at tinulungan niya si Gwen na dalhin si Bonnie sa changing room. “Muntik na nating mabunyag.” Sumandal si Luna s
Napuno ng pagdududa ang mukha ni Gwen nang itanong niya ito. Hindi mapigilan ni Luke na ngumiti habang tumingin siya sa kabadong tingin ni Gwen. “Ano ba ang dapat kong marinig?” Pagkatapos sumandal siya sa frame ng pinto at itinaas niya ang baba ni Gwen, pinilit niya itong tumingin sa kanya. May sinabi ka ba kay Luna na ayaw mong marinig ko?” Sinasadya itong itanong ni Luke, ngunit para kay Gwen, naisip niya na walang narinig kahit ano si Luke. Nakahinga na siya ng maluwag. “Wala. Kausap ko lang is Luna tungkol sa mga pambabaeng bagay na hindi mo dapat marinig.” Ngumisi si Luke at lumapit siya para halikan sa labi si Gwen. “Malapit na ang oras. Dapat niyo nang dalhin si Bonnie sa hall.” Pagkatapos, lumapit siya sa tainga ni Gwen at sinabi niya ng mababa at mapanuksong boses, “Kung may gusto kang pag usapan na pribado, pwede mo sabihin sa akin sa kama mamayang gabi.” Tumigas ang buong katawan ni Gwen nang marinig niya ito, at makalipas ang ilang sandali, namula ang kanyan
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya