Nabigla si Mrs. Flores kay Samuel, hindi niya maintindihan kung bakit galit na galit si Samuel nang mabanggit ang pamilya Lynch. Sa pagkakaalala niya, si Father Samuel ay isang mabait at madaling pakisamahan na lalaki, at kahit na siya ay ang tagapagmana ng pamilya Quinn dati, trinato niya ang lahat ng kabaitan pagkatapos maging isang pari. Trinato niya ng mabuti sina Mrs. Flores at Yannie kahit na alam niya kung gaano kahirap silang lumaki. Ito ang rason kung bakit, sa lahat ng mga pari sa simbahan, si Samuel lang ang kumakausap pa rin sa kanila sa mga nakalipas na taon. Gayunpaman, ang maamo at madaling pakisamahan na lalaki ay biglang naging malupit nang marinig na may kinalaman sina Mrs. Flores at Yannie kila Joshua at Luna. “‘Wag ka nang magtanong kung bakit!” Kumunot ang noo ni Samuel at tumingin siya kay Mrs. Flores. Kung isang kaibigan pa rin ang tingin mo sa akin, mas mabuti nang tanggapin mo ang payo ko at lumayo kayo mula sa pamilya Lynch at pamilya Landry!” Pagk
Kaya naman, pagkatapos umalis ng Merchant City, nangako siya na hindi na siya babalik sa miserableng lugar na ito. Nagbuntong hininga si Samuel at lumingon siya para tumingin kay Mrs. Flores. “‘Wag kang mag alala. Kapag dumating ang oras ng pagpanaw ko, sisiguraduhin ko na magpadala ako ng tao para sabihan ka ng balitang ito para makapag paalam ako sayo ng huling beses.” Pagkatapos, ngumiti siya kay Mrs. Flores, umatras siya, at kumaway siya bago siya tumalikod at naglakad palayo. Nanatiling walang kibo si Mrs. Flores, pinapanood niyang umalis si Samuel, bago siya nagbuntong hininga. Nang mawala na si Samuel sa paningin niya, nagbuntong hininga siya at nagdial siya ng number ni Yannie at naglakad siya palayo ng tulay. “Yannie… Ngayon lang, pinuntahan ako ni Father Samuel para magpaalam sa akin dahil aalis na siya ng Merchant City.” “Gusto niyang sabihin sayo na dapat ka nang lumayo sa pamilya Landry at pamilya Lynch. Hindi lang ‘yun, pero gusto niya rin na lumayo tayo sa isan
Ang isip ni Luna ay puno ng mga katanungan nang mapansin niya ang pagkakaiba ng ugali ni Joshua ngayon at ang ugali nito kanina. Nitong hapon, pinakita ni Joshua na ayaw niya kay Yannie, kaya’t bakit nagbago ang isip niya sa loob lang ng ilang oras? “Napansin po siguro ni Daddy na maganda si Aunt Yannie, kaya gusto niya na nasa tabi siya ni Mommy.” Si Neil, na kanina ay tahimik na kumakain, ay tinikom ang kanyang mga labi nang mapansin niya ang pagkalito ni Luna. “Pare pareho lang po ang lahat ng mga lalaki! Kahit na po ang isang tao na tulad ni Daddy ay pagod na sa pagtitig kay Mommy ng matagal!” Nagbuntong hininga siya at idinagdag niya, “Dismayado po kami sayo, Daddy. Kahit na po maganda si Aunt Yannie, hindi ka dapat humanap ng mga dahilan para mapunta siya sa tabi ni Mommy.” “Kapag sa susunod po ay binisita mo sa trabaho si Mommy, walang paraan para ipaliwanag kung nandoon kayo para bisitahin si Mommy o Aunty Yannie!” Dumilim ang ekspresyon ni Joshua nang marinig niya it
Hindi mapigilan ni Neil na tumawa nang makita niya na takot na takot si Nellie. May sasabihin sana siya, nang tumingin din sa kanya ng malamig si Nigel. “Ikaw din. May mga bagay na hindi mo dapat gawing biro!” “Alam ko na mahal na mahal nila Daddy at Mommy ang isa’t isa at hindi sila maaapektuhan sa mga biro niyo, pero paano kung narinig ito ng ibang tao? Ano ang iisipin nila kila Daddy at Mommy?” “Paano kung nalaman ni Aunt Yannie ang tungkol dito? Sa tingin mo ba ay makakapag trabaho siya ng payapa para kila Daddy at Mommy kapag natuklasan niya ito? Hindi lang ‘yun, naisip niyo na rin ba ang damdamin ni Mrs. Flores?” “Paano kung umalis ng trabaho si Aunty Yannie dahil sa isang biro, at ganito rin ang gagawin ni Mrs. Flores. Ito ba ang gusto niyong dalawa?” Ang mga salita ni Nigel ay matalas, ngunit parang martilyo ito na tumama sa pako. Nagkatinginan sina Neil at Nellie, pagkatapos ay nagbuntong hininga sila at hinawakan nila ang mga bibig nila ng sabay. Makalipas ang i
Medyo nalilito pa rin si Luna dahil dito. “Bakit ka naghahanap ng isang babaeng nawalan ng anak na dalawang buwan ang edad?” Ngunit, sa sandali na matapos siyang magsalita, naisip niya na ito. Lumingon siya para tumigin kay Joshua. “Hinahanap mo ba… ang nanay ni Riley?” Tumango si Joshua. “Inimbestigahan ko ito ng matagal na. Plano siguro nila Malcolm at Heather na kunin ang anak natin dati para takutin nila tayo.” “Pero, may nangyari na hindi inaasahan sa prosesong ito, kaya’t napunta si Riley sa kamay nila Malcolm at Heather.” “Sa araw na nanganak ka, nagpanggap sina Malcolm at Heather na ito rin ang ginawa ni Heather para maging kapanipaniwala ang istorya. Kaya naman, sa araw na kinidnap ang anak natin, parehong nasa hospital sina Heather at Malcolm.” “Nakuha ko ang surveillance tape, at pinakita dito na nasa delivery room si Heather sa oras na nanganak ka, habang si Malcolm naman, ay naghihintay sa labas ng operating room kasama si Charles para kay Heather.” Dumilim a
“Mukhang ikaw pa rin ang maalalahanin sa relasyon na ito.” Akala ni Luna na dahil hiwalay si Riley mula sa kanyang mga magulang, ang tanging obligasyon niya ay ang itrato ang kawawang batang ito na parang sarili niyang anak, ngunit pagkatapos marinig ang paliwanag ni Joshua, hindi niya mapigilan na isipin na tama si Joshua. Balisa silang dalawa sa paghahanap sa anak nila pagkatapos malaman ang tungkol dito, at ito rin siguro ang ginagawa ng mga magulang ni Riley. Mas mabuti ang maibalik nila si Riley sa mga magulang nito kaysa ang manatili si Riley sa tabi nila. Aamin si Luna na minsan, mas mabait at maunawain si Joshua kaysa sa iniisip niya. Habang iniisip ito, lumingon siya para tumingin kay Joshua. “May… nahanap ka na bang mga clue tungkol sa kung sino ang mga magulang ni Riley?” Umiling si Joshua. Ito lang ang tanging bagay na nakakalito para sa kanya: kahit anong paghahanap niya, tila wala siyang mahanap na kahit anong magkasintahan na nawalan ng isang anak na babaen
"M—Ma'am." Kinaumagahan, pagkatapos bumangon ni Luna at pababa na siya, nakasalubong niya si Mrs. Flores, na siyang papunta sa kabilang direksyon. Si Mrs. Flores ay may hawak na tatlong regalo, para kela Nellie, Neil at Nigel. Hindi inaasahan ni Mrs. Flores na makakasalubong niya si Luna habang paakyat siya, kaya’t nataranta siya at sinabi niya, “Bakit maaga po kayong nagising, Ma’am?” Napatingin si Luna sa mga regalo na hawak ni Mrs. Flores. Sa mga sandaling ito, hawak ni Mrs. Flores ang tatlong mga gift bag na may ribbon, isa ay pink—ang paboritong kulay ni Nellie—at ang isa naman ay asul at dark lilac, na paboritong kulay ni Neil at ni Nigel. Halata na inihanda niya ang mga ito para sa tatlong mga bata. Kumunot ang noo ni Luna sa pagkalito. “Para saan ang mga ito, Mrs. Flores?” Medyo nataranta si Mrs. Flores sa tingin nila. Umubo siya at sinabi niya habang sinusubukang itago ang pagkahiya sa kanyang tono, “Ba… Balak ko pong magresign sa trabahong ito, pero mamimiss k
Nagbuntong hininga si Mrs. Flores at yumuko siya. “Ako po ang may gusto na mag resign sa trabaho.” Sa katotohanan, ayaw niya ring mag resign sa trabahong ito.” Ang mga boss niya, sina Joshua aat Luna, ay parehong mabait na tao, at ang lahat ng mga bata sa bahay, pati na sina Shelly at Riley, ay mababait at masunurin na mga bata. Dahil mahal siya ng lahat ng tao sa pamilya, inalokan siya ni Lucas ng malaking sahod at magandang benepisyo. Dahil dito, gustong manatili ni Mrs. Flores sa trabaho niya ng matagal, ngunit pagkatapos makipagkita kay Samuel kagabi, matagal siyang nakipag usap kay Yannie at nagdesisyon siya na makinig sa payo ng kaibigan niya. Tutal, halos isang taon siyang hindi kinausap ni Samuel, at nang paalis na si Samuel ng Merchant City ang unang desisyon na ginawa nito ay ang lapitan siya para magpayo na lumayo sa pamilya Landry at pamilya Lynch, pati sa lalaking may pangalan na ‘Howard’. Pagkatapos itong pag isipan ng mabuti, nagdesisyon si Mrs. Flores na bak
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya