“Ang kakulangan mo sa kontrol sa sarili ang ang hindi mo pagtangi ang rason kaya’t napagtanto ko na hindi na ulit kita mapagkakatiwalaan.” Lumingon si Rosalyn at tumingin siya kay Joshua at sinabi niya, “Gagawin natin ang lahat para kolektahin ang lahat ng mga ebidensya ng krimen nila na meron tayo at dadalhin ito sa police station, kung saan ang kapalaran nila ay nasa palad na ng hustisya. Para naman sa paghihiganti sa pagkamatay ng lola mo…” Huminga ng malalim si Rosalyn. “Gamitin mo ang kahit anong paraan na gusto mo para maghiganti sa pagkamatay ng lola mo. Kahit anong gawin mo, hindi ako makikialam sa desisyon mo, pero…” Ngumisi siya. “Kung gusto mong makuha ang lason na ginamit sa pagkamatay ng lola mo, tutulungan kita.” “Salamat, nanay.” Ngumiti si Joshua nang marinig niya ito. Sa huli, tumingin siya sa mga papel sa mesa at kinuha niya ito. Habang binubuklat niya ang mga dokumento, tumingin siya kay Jim at sinabi niya, “Jim, nagtataka ako kung saan galit ang lahat ng i
“Ang sinasabi mo ba ay…” Pagkatapos ng katahimikan, lumingon si Charles para tumitig sa mukha ni Jim. “Noong unang beses kang nagtrabaho para sa Landry Group, inuto ka nila Butler Fred at Mickey para magtaksil?” Kumunot ang noo niya at sinabi niya, “Pero kahit na pito o walong taon na ito, trinato ka pa rin namin ni Rosalyn ng mabuti, hindi ba, Jim? Kung ganun, paano ka mauuto ni Butler Fred para pagtaksilan mo ang pamilya natin? Bukod pa dito, kahit na nagtagumpay siya na utuin ka na gawin ang lahat ng ito, ano ang nangyari pagkatapos?” Tinaas ni Charles ang kamay niya at inagaw niya ang mga dokumento na hawak ni Jim. May bahid ng galit sa malaki niyang mga mata habang tumingin siya ng masama kau Jim. “Ang lahat ng mga papeles na ito ay nagpapakita na ang mga kumpanya ay nasa ilalim pa rin ng pangalan mo hanggang ngayon. Hindi lang ‘yun, mas lumalago pa sila sa bawat araw na lumipas!” “Naiintindihan namin ni Rosalyn kapag sinabi mo na inuto ka at hindi mo alam ang ginagawa mo da
Kumunot ang noo ni Butler Fred sa pagkalito, halata na hindi rin siya sigurado kung ano ang gagawin ni Mickey. “Ikaw…” “Hindi ko alam na ikaw ang pumatay sa nanay ko.” Lumingon si Mickey para tumingin ng may ekspresyon na puno ng paghihiganti sa mukha ng tatay niya. “Lagi mong sinasabi sa akin dati na namatay sina lolo, lola, at nanay sa isang sunog.” “Sinabi mo na namatay sila dahil wala silang alam sa fire safety at sinabi mo pa sa akin na ang rason kung bakit nakaligtas ako ay dahil sinasadya nila tayong palayasin sa barbecue party nila.” “Tuwing naiisip ko ang nanay ko at ibang kamag anak ko, napupuno ako ng galit at pagkamuhi. Maraming taon ang lumipas na naisip ko na nararapat lang na namatay sila dahil sa katangahan at kayabangan nila… hanggang sa araw na ito.” Ang malamig na titig niya ay puno ng kamuhian. “Nang mabunyag lang ni Joshua ang katotohanan tungkol sa nakaraan mo, doon ko lang natuklasan… hindi lang sa pinatay mo ang nanay, lolo, at lola, binago mo pa ang kat
“Kasi…” Lumingon si Jim para tumingin kay Charles. “Napagtanto ko na kahit na maliit ang mga kumpanya na pagmamay ari ko sa labas ng Landry Group, mataas ang kinikita nito para sa akin.” “Gusto kong tumayo sa sarili kong mga paa sa paggawa ng sarili kong karera habang tinutulungan kong patakbuhin ang Landry Group.” Sumingkit ang mga mata ni Charles at ngumisi siya nang marinig niya ito. “At bakit naman? Naisip mo ba na hindi na sapat sayo ang Landry Group?” “Hindi naman.” Sumandal si Jim sa upuan at nagpaliwanag siya, “Alam ko lang kung saan ako nakatayo. Kahit na trinato ako ni nanay na para bang tunay na anak niya ako, alam ko na hindi pa rin ako ang tunay na anak niya, at wala akong karapatan na manahin ang Landry Group. Kaya naman, kahit anong pagsisikap na gawin ko, hindi ito mapupunta sa akin.” Ngumiti siya ng mapait. “Noong una, akala ko ay anak niyo si Heather, pero sa kasamaang palad, hindi niya kayang patakbuhin ang Landry Group, kaya’t nanatili ako para patakbuhin
Nabigla rin si Luna sa biglang rebelasyon na ito. Hindi niya inaasahan na maraming tinatago si Jim mula sa kanila. Kaya pala noong maraming pinagdadaanan ang pamilya Landry, kampante na sinabi ni Jim na kapag nalugi sila, masusuportahan sila nito. Matagal nang pinaghahandaan ni Jim ang sandaling ito. “Hindi ibinunyag ni Jim ang mga asset niya dahil tayo ang iniisip niya…” Ang sabi ni Rosalyn, nagbuntong hininga siya at yumuko siya habang nagpatuloy siya sa pagbalot ng gasa sa sugat ni Charles. “Ito ang rason kung bakit pinagsamantalahan ni Butler Fred ang sitwasyon at kinolekta niya ang napakaraming ebidensya na naging rason kung bakit naisip natin na pinagtaksilan tayo ni Jim…” Nagbuntong hininga siya at lumingon siya para tumingin kay Jim ng may magaan na loob. “Hindi mo ako nabigo, mahal kong anak.” Napuno ng ginhawa ang puso ni Jim nang marinig niya ito. Tinawag siya… ni Rosalyn na isang mahal na anak. Ibig bang sabihin nito ay… hindi lang sa pinagbigyan siya ni Ros
“Nanay, hindi niyo po kailangan sisihin ang sarili niyo sa nangyari kay Bonnie.” Sumingit si Jim bago pa matapos sa pagsasalita si Rosalyn. Malayo ang tingin ni Jim habang nagpatuloy siya, “Alam ko na kayo po ang gumawa ng lason kaya’t nasa isang coma si Bonnie.” “Kahapon… palihim ko pong binisita si Nikki sa police station, at ibinunyag na na ang nanay kong si Lucy ay binalak na gamitin ang lason na ito para magpakamatay.” “Paglabas ko ng police station, inimbestigahan ko ang clinic kung saan nakuha ni Lucy ang lason, at natuklasan ko na… ang doctor na nagbigay sa kanya ng gamot ay isang kaibigan niyo.” Lumingon siya para tumitig kay Rosalyn. “Kayo po ang gumawa ng gamot na ito, hindi ba, nanay?” Tumawa siya ng mapait at idinagdag niya, “Hindi nakapagtataka. Sino pa ba sa Merchant City ang kayang gumawa ng malakas at nakamamatay na lason maliban sayo, nanay?” “Pero, walang po kayong ideya na hiningi ng doctor ang lason na ito mula sayo para kay Lucy, at hindi niyo alam na
“Sigurado ako na kaya na ito ni Luna.” Nagbuntong hininga si Charles at tumingin siya kay Luna. Sa huli, lumingon siya para tumitig kay Butler Fred at Mickey, na parehong hawak ng mga katulong. “Dalhin niyo sila sa police station at kayo na ang bahala.” Tumango ang mga katulong bago dinala ang dalawang mga bilanggo. Nang malapit na sina Butler Fred at Mickey sa pinto, nagdalawang isip ng ilang sandali si Luna bago niya sinabing, “Sandali lang.” Nanatili siyang walang kibo at tumitig siya sa kanila ng nakasingkit ang mga mata. “May isang bagay pa akong kailangan sabihin, hindi lang sa inyo, pati na rin sa mga magulang ko at kay Jim, at ‘yun ay…” Huminga siya ng malalim. “Hindi ko balak na pamunuan ang family business. Kahit kailan.” “HIndi pa dumating sa isip ko na pamunuan ang isang malaking negosyo. Alam ko na si Jim ang nararapat na kunin ang responsibilidad na ito.” “Kaya naman, nagsisinungaling ako sa inyong lahat noong umamin ako na maging tagapagmana sa negosyo ng p
Nawawala si Sean? Kumunot ang noo ni Jim at mabilis siyang naglakad palayo, hawak niya ang phone niya. “Ano ang nangyari?” “Kanina lang, may isa sa mga tauhan ko na sinabi na ang kapatid mo, pati na rin ang tauhan kong si Kate, ay sabay na nawala, pero walang may alam kung saan sila napunta.” “Nagpadala na ako ng mga tao para tingnan ang bahay niyo, pero wala sa kanila ang bumisita kay Bonnie, kaya’t tumawag ako sayo kung may ideya ka kung saan sila pumunta.” May bahid ng lamig ang boses ni Luke habang dinagdag niya, “Isang bagay kung nawala ang kapatid mo, pero ibang bagay kapag nawala rin si Kate. Baka hindi ito halata, pero galing ang babaeng ito sa isang mayaman at impluwensyal na pamilya, at ang tanging rason kung bakit nagtatrabaho siya para sa akin ay dahil gusto niyang maranasan ang buhay ng hindi umaasa sa pamilya niya.” “Kaya naman, kapag may nangyari sa kanya, hindi lang sa may pananagutan ako, kailangan mo ring magbayad dito.” Sumingkit ang mga mata ni Jim nang
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya