"The reason why I'm so disappointed is precisely because of the recording." Nagpakawala ng hininga si Luna, tinitigan ang matalim na titig sa mukha ni Rosalyn, at muling kinuha ang recording device.Pinindot niya ang play button, at umalingawngaw ang boses ng isang nakababatang Rosalyn mula sa speaker."Sabihin mo sa akin, Butler Fred: paano magiging malupit si Granny Lynch? Hindi pa rin ba siya kuntento sa ginawa niya sa atin at kung gaano kahirap ang sinusubukan nating makamit ngayon?"Tama ka—talagang tama ka. Kung hindi dahil sa kanya, wala ako sa sitwasyong ito ngayon. Hindi ko sana nawala ang anak ko noong una!"…Umalingawngaw ang boses ni Rosalyn sa buong hardin.Tinitigan ni Luna ang maputlang mukha ni Rosalyn habang pinapatugtog ang audio. "Sa tingin mo hindi ko pa narinig ang boses mo noong bata ka pa?"Dahil doon, kinuha niya ang kanyang telepono, hinanap ang audio file na gusto niya, at pinatugtog ito. Isang malinaw ngunit halos magkaibang boses ang umalingawngaw.
"Hindi dahil sa hindi mo mahal si Luna, ngunit dahil sa walang muwang mong akala na napakatibay ng relasyon namin ni Luna kaya kahit na may ganitong paghihiganti sa pagitan natin ng pamilya, magagawa ko pa ring hugasan ang aking sarili at si Luna sa paniniwalang ang ating pag-ibig ay kayang malampasan ang lahat ng ito."Lumapit siya, tumabi kay Luna, at inayos ang madilim at matalim na titig sa mukha ni Rosalyn. “Sa kasamaang-palad, Nanay, ang bawat hinaing ay dapat na masubaybayan sa pinanggalingan nito, at walang pagtakas sa katotohanan ng pagkamatay ng aking lola.”"Hinding-hindi kami maniniwala sa iyong mga salita, kahit na ipilit mo na ikaw ang nasa likod ng pagpatay na ito."Bumuntong-hininga si Rosalyn at sumulyap muna kay Luna, pagkatapos ay kay Joshua. "Akala ko...Naisip ko na kung susubukan kong gawing bata muli ang boses ko at i-record ito para kay Butler Fred, matutulungan ko silang makatakas."Lahat ng nangyari noong araw na iyon ay bahagi ng pakana ni Rosalyn.Pinlan
Natahimik ang buong garden sa narinig.Napatitig si Rosalyn kay Joshua, namumutla ang mukha. "Ano? ano ang ibig mong sabihin?"Lumingon din si Luna at nakanganga kay Joshua. "Joshua, sinabi mo lang ba na sina Butler Fred at Mickey...ay naghihiganti kay Granny Lynch?""Mali ba ako?" Malamig na tinitigan ni Joshua sina Butler Fred at Mickey.Nagdilim ang kanilang mga ekspresyon nang marinig ito, at ipinikit ni Butler Fred ang kanyang mga mata nang harapin ang bakal at halos nakakasakal na tingin ni Joshua. "Ano ang sinusubukan mong sabihin, Mr. Lynch? Hindi ako masyadong makasunod.""Sinusubukan mo bang magkunwaring walang alam sa akin? Sumandal si Joshua sa rehas, kinuha ang kanyang telepono, at iplinay ang isang recording ng boses ni Lucas, na nagpahayag, "Sir, nakagawa ako ng nakakagulat na pagtuklas; si Butler Fred...ay dating miyembro ng pamilya Lynch.”"Siya ay isang matandang kamag-anak ni Grandpa Lynch, noong hindi pa siya lumilipat sa Banyan City. Minsan nang nangako si Gr
Syempre naalala ni Luna si Michael. Ito ang nagtangkang pumatay kay Granny Lynch ngunit sinubukan siyang i-frame para dito!"Well, ang lalaking nakatayo sa harapan mo ay walang iba kundi si Mickey Lynch." Sinamaan ng tingin ni Joshua sina Mickey at Butler Fred, pagkatapos ay nagpatuloy, "Si Butler Fred ay isa sa mga nakatatanda ko, at si Mickey ay halos kasing edad natin."Ayon sa tradisyon ng pamilya Lynch, may mga partikular na kagustuhan sa pangalan na kailangan nilang sundin kapag pinangalanan ang kanilang mga anak. Sa aming kaso, lahat ng mga bata sa aking henerasyon—na kinabibilangan ko, Michael, at Mickey—ay dapat bigyan ng mga pangalan. na nagsimula sa letrang M."Gayunpaman, ang aking ina ay hindi sumang-ayon sa mahigpit na panuntunang ito at sa gayon ay piniling sirain ang tradisyong ito, na binigyan ako ng pangalan na nagustuhan niya, na si Joshua."Napakagat labi si Luna sa narinig.sina Michael at Mickey...Pareho silang miyembro ng pamilya Lynch kung tutuusin.Sa p
"Butler Fred, ikaw..."Agad na napaatras si Rosalyn ng makita ang baliw na ekspresyon ni Butler Fred. "Ikaw... nababaliw ka na!"Hindi ito ang Butler Fred na kilala niya! Hinding-hindi siya nito kakausapin ng ganito!Siya ay naging tapat sa kanya at sa pamilyang Landry sa loob ng higit sa 20 taon, at kahit anong gawin niya, lagi niyang uunahin ang pamilya Landry bago ang kanyang sarili o maging ang kanyang anak!Paano itong nangyari?"Hindi siya nabaliw; ito ang tunay na siya," umalingawngaw ang malamig na boses ni Joshua. "Marami na siyang nagawang kabaliwan kaysa rito, tulad ng...""Tulad ng ano pa?" Ngumisi si Butler Fred habang naglabas ng kutsilyo sa kanyang bulsa at pinandilatan si Joshua na may mapulang mga mata. "Ipagpapatuloy mo pa ba ang paglalantad ng nakaraan ko? Alam kong makapangyarihan kang tao, Joshua Lynch, pero hindi ko akalain na malalaman mo ang nangyari mahigit tatlumpung taon na ang nakalipas!”"Tama ka; bago ako dumating sa Banyan City, na-rape ko ang isan
Sa huli, ginamit lang siya ni Butler Fred noon. Simula nang sumama si Butler Fred sa pamilya nila, ginagamit na siya para sa pansariling kapakanan nito! Nabigla si Rosalyn sa punto na hindi siya makagalaw. Tumanggi siya na maniwala na ito nga talaga ang nangyayari. Hindi kaya’t… “Dahil alam niyo na ang katotohanan, wala nang punto na itago ito.” Ngumisi si Butler Fred, tumitig siya ng malamig bago niyang sinabi, “Isa kang tanga! Ikaw ang pinakamalaking tanga na nakilala ko! Naisip mo ba na isa kang santo? Ang totoo ay hindi; ikaw lang ang pinakamalungkot at tangang tao sa mundo! Sa tingin mo ba ay mahal ka ni Charles?” “Kung ganun, sasabihin ko sayo ito: pinili ka niya lang dahil nalaman niya na matagal nang nawalan ng interes sa kanya si Lucy, kaya’t tinanggap ka na niya, ang kapalit!” “Pati, sa tingin mo ba ay mahal ka rin ng anak mong si Luna at pumapanig siya sayo? Nagkakamali ka rin doon. Ang tanging mga mahal lang ni Luna ay ang asawa niyang si Joshua at ang mga bwisi
Pumikit si Rosalyn at hinintay niya na mapuno ng sakit ang kanyang buong katawan. Narinig niya ang tunog ng patalim na tumusok sa balat, ngunit sa hindi malamang rason, hindi niya nararamdaman ang sakit na hinihintay niya. Napuno ng amoy ng dugo ang ilong niya. Kumunot ang noo niya at dumilat siya. May pamilyar na kamay na humawak sa patalim, ilang sentimetro lang ang layo nito sa muha niya, at lumaki ang mga mata niya dahil namukhaan niya ito. "Charles!" Ang lalaking nakahawak sa kutsilyo gamit ang kamay at pumigil sa pananakit kay Rosalyn, ay walang iba kundi si Charles, ang asawa ni Rosalyn at ang ulo ng pamilya Landry. TUmulo ang pulang dugo mula sa mga daliri ni Charles, tumulo ito sa mga binti ni Rosalyn. Makalipas ang ilang sandali, ang puting dress niya ay may pulang mantsa na. “Magpapatuloy ka pa rin ba sa panlalaban, Butler Fred?” Tumunog ang klarong boses ng isang lalaki pagkatapos ng gulat na sigaw ni Rosalyn. Ito ay si Jim. Lumingon si Rosalyn at tumi
“Pero naisip mo ba na ang paggawa ng bitak sa pagitan namin ni Luna, pagkatapos ay sasabihin mo ang malungkot na kwento mo sa nanay ko, ay ang rason para makontrol mo ang lahat? Naisip mo ba na maloloko mo si Luna, ang magiging tagapagmana ng pamilya Landry, na manatili kayo dito kahit na may nagawa kayong mga krimen?” “Nagkakamali ka, hindi mo maloloko ang kahit sino dahil sa pagpapanggap mo.” Ngumisi si Jim at binitawan niya si Butler Fred, hinayaan niya ang mga katulong na lumapit sa eksena na hulihin si Butler Fred. “Hindi kami nag away ni Luna sa simula pa lang. Pero, ikaw naman…” “Sa sobrang sabik mo na gumawa ng bitak sa pagitan namin ay pinili mong isakripisyo si Sean at gumawa ka ng pekeng ebidensya na siya ang nagsabi kay Christopher na sirain ang kasal namin ni Bonnie, para lang mag away kaming dalawa ni Luna. Alam mo ba kung saan kayo nagkamali?” Tumingin siya ng malamig sa mukha ni Butler Fred, puno ng kamuhian ang mga mata niya at nagpatuloy siya, “Akala mo ay mat
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya