Hindi masyadong inisip ni Luna ang sinabi ng yaya.Pinagmasdan niya ang kaibig-ibig na sanggol na mahimbing na natutulog habang nakapikit, at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha. "Magkamukha nga sila, pero..." Ikinulong niya ang kanyang mga labi at tumingin sa yaya. "Si Shelly ay anak ng isang kamag-anak mula sa panig ng pamilya ng aking kapatid."Dati, pinasuri ni Bonnie ang DNA ni Shelly nang dalhin niya si Harvey para gawin ang paternity test. Ang mga magulang ni Shelly ay kamag-anak ni Jim, ngunit hindi alam ni Luna kung sino sila. Dahil kamag-anak ni Shelly si Jim, ibig sabihin, kahit papaano ay kamag-anak niya o ni Joshua si Shelly, kaya normal lang kay Shelly na kamukha ni Nellie.Siguro kaya kamukha din ni Shelly si Joshua. Marahil ay kamag-anak din ni Shelly si Joshua.Bahagyang nadismaya ang yaya sa sagot ni Luna. Bumuntong-hininga siya at nagsimulang kunin ang mga laruan sa sahig. "Narinig ko na binanggit nina Nigel, Neil, at Nellie na hindi lang si Ms. Shelly ang
Sa halip ay masama kay Luna na parusahan ang yaya sa pagsasabi ng kanyang mga iniisip dahil sinabi niya ang lahat ng ito nang may pinakamahusay na intensyon. Kaya, binigyan ni Luna ng magiliw na tingin ang yaya. "Anong pangalan mo? Gaano ka na katagal nagtatrabaho dito?"Si Lucas ang kumuha sa yaya para magbantay kina Shelly at Riley. Dahil ang bawat yaya ay iba-iba at ang mga bata ay may kani-kaniyang kagustuhan, ang yaya sa kanilang bahay ay palaging napapalitan.Gayunpaman, malabo na naalala ni Luna na ang yaya na ito ay nagtatrabaho sa bahay sa loob ng mahabang panahon."Flores po ang apelyido ko, Ma'am, pero pwede niyo po akong tawaging Mrs. Flores. Mahigit isang linggo na po akong nagtatrabaho," sagot ni Flores.Tumango si Luna at ngumiti sa kanya. "Mrs. Flores, sabi mo? Tatandaan ko 'yan. Sasabihin ko kay Lucas na taasan ka ng suweldo. Maganda ang trabaho mo."Akala ni Flores ay nagalit niya si Luna, ngunit natuwa siya nang marinig ang pagtaas ni Luna ng suweldo niya. "Sala
Bagama't hindi ito partikular na sinabi ni Rosalyn, alam ni Luna na malaki ang tiwala ni Rosalyn kina Butler Fred at Mickey. Kung hindi, hinding-hindi niya papayagan si Mickey na pamahalaan ang pinakamahalagang bodega kung saan niya inimbak ang kanyang mga lason.Gayunpaman, ang mga bagay na ginawa nina Fred at Mickey ay naglagay lamang kay Rosalyn sa gitna ng apoy. May mga pagkakataong naramdaman ni Luna na kahit papaano, alam ng dalawang lalaki kung ano ang pinaplano ni Charlotte noong nagsinungaling ito sa kanya, na gustong tumulong siya sa paghahanap ng lason. Iyon ang dahilan kung bakit hinayaan nila siya at si Charlotte na makuha ang lason nang napakadali.Batay sa antas ng pag-unawa nina Fred at Mickey, hindi nila madaling mahahanap ang lason. Gayunpaman, natatakot si Luna na hindi malaman ang lokasyon ng kanyang sanggol at hindi pinag-isipang mabuti ang lohika sa likod nito.Kung iisipin, marahil ay alam na ito nina Fred at Mickey. Alam nila na ginagamit siya ni Charlotte a
"Kung kailangan..." Huminto si Joshua. "Maaari nating gamitin ang ating pinakanakamamatay na sandata."Nagsalubong ang kilay ni Luna sa tanong nito na nagtataka, "Pinaka nakamamatay na sandata?"Anong uri ng nakamamatay na sandata ang mayroon sila ni Joshua?"Ang pinakanakamamatay na sandata upang pasayahin ang isang matanda." Bahagyang ngumiti si Joshua mula sa likuran. Dumagundong sa likod ni Luna ang kanyang mababa at malalim na boses. "Huwag kalimutan na mayroon tayong tatlong mahalagang sanggol sa bahay, sina Harvey, June, at pati na rin sina Riley at Shelly."Sa wakas ay naintindihan na ni Luna ang sinasabi ni Joshua. 'Tama iyan. Ang sabi ni Nanay ay hindi pa niya nakikilala ang kanyang mga apo." Ito ang dahilan kung bakit nakaisip si Luna ng paraan para dalhin sina Neil at Nellie mula sa Banyan City.Gayunpaman, maraming bagay ang nangyari nitong mga nakaraang araw. Dagdag pa rito, parehong hindi sapat ang kalagayan ng kalusugan nina Rosalyn at Charles, kaya hindi niya dina
Matapos ang isang gabi sa matinding pagsinta, nagising si Luna mula sa paghalik ni Joshua kinaumagahan.Marahan siya nitong hinalikan sa baba. "Gising ka na?" magiliw nitong bati sa kanya gamit ang pang umagang boses.Bumilis ang tibok ng puso ni Luna nang makita kung gaano kalapit ang mukha ni Joshua sa kanya. Kinagat niya ang kanyang labi at dahan-dahang inilapit ang gwapong mukha nito para bigyan siya ng halik.Sa kabuuan, halos sampung taon na niyang kilala si Joshua. Bagama't madalas silang magkahiwalay sa loob ng sampung taon, hindi nagbago ang nararamdaman niya para dito. Ganoon pa rin ang nararamdaman niya dito noong una silang magkita; hindi nagbago ang paghanga at pagmamahal niya kay Joshua."Nagugutom ka ba?" Marahang hinaplos ni Joshua ang mukha ni Luna.Bulong naman ni Luna."Maglaan ng oras para gumising at magpahangin. Ipagluluto kita ng almusal." Kasama niyon, bumangon siya sa kama.Sa oras na iyon, napagtanto ni Luna na nag-freshen up na si Joshua at nagpalit ng
Puno ang social media ni Luna ng mga larawan ni Thomas na ipinost ni Anne. Malinaw na ipinakita ng mga caption nito kung gaano ito kasabik.[Ganito dapat ang hitsura ng isang perpektong lalaki!][Ang mukhang 'yan?! Iyan ang obra maestra ng Diyos, isinusumpa ko!][Ano ang ginawa niya para bigyan siya ng Diyos ng gayong perpektong katangian?]…Nagustuhan ni John ang bawat larawan na ipinost ni Anne at nagkomento na may parehong sarkastikong komento, [Dr. Anne, gusto ko rin maging kamukha niya.]Natawa si Luna nang makita niya ito. Habang nag-e-enjoy siya sa interaksyon ng mag-asawa, nag-click siya sa larawan ni Thomas para palakihin ito. Kinailangan niyang aminin ito; Si Thomas ay isang magandang lalaki.Bagama't wala ang mukha niya kumpara kina Joshua at Jim, mas magaling ito sa ibang lalaki. Karamihan sa mga larawang ipinost ni Anne ay kuha sa mga kaganapan o programa. Dahan-dahang tiningnan ni Luna ang lahat ng mga larawan.Ang pinakahuling larawan ay kuha sa isang airport, a
Ang pag-angat ng ulo ni Nellie ay gumawa ng isang kaibig-ibig na tanawin.Ngumiti si Luna at hinaplos ang pisngi ni Nellie. "Tama ka. Bagay na bagay siya."Dati, ang iniisip lang ni Luna ay kung paano siya sambahin at hangaan ni Anne. Pagkatapos marinig ang mungkahi ni Nellie, gayunpaman, napagtanto rin ni Luna ang posibilidad.Sa angular at makinis na mukha, balingkinitan ang leeg, at malalaking kamay na may mahusay na tinukoy na mga kasukasuan...masyadong akma siyang maging ambassador ng alahas. Tinutukan ng maraming kumpanya ang market ng kababaihan, at ang pinakabagong trend sa marketing ay ang pagkuha ng isang male celebrity para maging ambassador nila.Napapikit si Joshua at ngumiti. Tumingin siya kay Nellie ng malinaw. "Sabi mo pito ka pa lang at hindi pa ang edad para magpakasal sa isang tao, pero dapat bang isaalang-alang ng pitong taong gulang kung sino ang kukunin para maging ambassador ng alahas?"Napangiti si Nellie nang marinig ang sinabi ng kanyang ama. Ibinaba niya
Napangiti si Joshua at sinabing, "Sa oras na iyon, maaari na kayong magkaroon ng branch office sa Banyan City at Merchant City, para makapagtrabaho ka pa rin habang kasama ang mga magulang mo, ako, at ang mga bata.""Nakaramdam ng kirot si Luna sa mungkahi ni Joshua. Nakagat niya ang labi niya at tumingin kay Joshua. "Napag-isipan mo na ba ang lahat ng ito?"Kahapon lang noong naisip niya na parehong maaaring pondohan ng Lynch Group at Landry Group ang kumpanya ng alahas; hindi pa niya sinabi kahit kanino ang tungkol sa ideyang ito. Gayunpaman, si Joshua ay may kaparehong ideya sa kanya at nagsimulang mag-isip ng pinakamahusay na mga hakbang na kinakailangan upang maisakatuparan ito.Isang tanggapang sangay sa Banyan City at Merchant City... Maari siyang tumira kasama ni Joshua at ang mga bata sa Banyan City, at kapag kailangan ng trabaho, maaari siyang pumunta sa Merchant City. Sa kaayusan na iyon, kaya niyang pangalagaan ang kanyang pamilya at ang kanyang mga magulang.Bumuntong-
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya