Nanigas ang buong katawan ni Luna sa narinig.Makalipas ang ilang segundo, itinago niya ang kanyang pagkagulat, nagpakawala ng hininga, at ngumiti kay Butler Fred. "Tama ka...ako lang ang tagapagmana ng pamilya Landry."Dahil doon, pinikit niya ang kanyang mga mata at napangiti siya habang nakatingin sa direksyon na iniwan ni Jim. "Butler Fred, kung dumating kami ni Jim sa puntong hindi na namin malulutas ang aming mga hindi pagkakaunawaan balang araw... kanino ka papanig?"Natigilan si Butler Fred nang marinig ito.Hindi niya akalain na tatanungin siya ni Luna ng ganito kadirekta.Matapos ang mahabang katahimikan ay ibinigay niya ang kanyang sagot. "Syempre sa panig mo ako Ms. Luna.""Kahit na si Young Master Landry ay lumaki sa tabi ko at magkakilala kami sa loob ng maraming taon...ako pa rin ang mayordomo ng pamilya Landry, at lagi kong pipiliin na tumayo sa tagapagmana ng pamilyang Landry.""Ikaw, Ms. Luna, ang karapat-dapat na tagapagmana ng pamilya, at kahit na makipag-awa
"Pagkatapos mawala si Sean, hahanap tayo ng paraan para sukuan ni Young Master Landry si Bonnie.”"Mas mabuti kung siya mismo ang kusang susuko kay Bonnie, ngunit kung hindi niya kaya, kailangan nating kumilos pagkatapos mamatay si Bonnie."Bawat salitang lumalabas sa bibig ni Butler Fred ay nagpapatibok sa puso ni Luna.Kung hindi niya ito tinawagan noong umagang iyon para magtanong tungkol sa silid ni Sean, hindi niya malalaman… na ito ang iniisip ng karaniwang mabait at magiliw na butler.Matagal na niyang pinlano ito, hanggang sa bawat detalye.Pinlano nila ni Mickey na gamitin si Christopher para guluhin ang kasal nina Jim at Bonnie, pagkatapos ay sinisisi si Sean at sinubukan pa ngang gumawa ng bitak sa pagitan nila ni Jim sa pag-asang papalayasin niya sina Sean at Jim sa pamilya!Habang pinag-iisipan niya iyon, mas lalo siyang nakaramdam ng kilabot.Gayunpaman, kailangan pa rin niyang magkunwaring mangmang at ipahayag ang kanyang paghanga dito. "Tama ka, Butler Fred. Hah
Si Jim, sa kabilang dulo ng tawag, ay inilibot ang kanyang mga mata. "Wag ka ngang masyadong mayabang ha Joshua? Sa tingin mo ba mapapaalis mo ako dahil lang sa sinabi mo? Ang liit naman ng tingin mo sa akin?"Napangiti si Joshua sa mukha ni Jim. "Kung hindi ka naniniwala sa akin, pwede nating subukan."Dahil doon ay napalingon siya kay Luna. "Anong masasabi mo Luna?"Kinagat ni Luna ang labi, binitawan ang kamay nito, at umupo sa tabi niya. Medyo madilim ang ekspresyon ng mukha niya habang bumubulong, "Wala ako sa mood makipagbiruan ngayon."Nang makitang medyo kakaiba ang kinikilos niya, at may mahinang panginginig sa boses niya, agad na kumunot ang noo ni Joshua sa pag-aalala. "Anong problema?"Napakagat labi si Luna at pumikit.Ang unang imahe na lumliitaw sa kanyang isip ay ang mabait, nakangiting mukha ni Butler Fred, pati na rin ang hitsura nito nang sabihin nito sa kanya na tutulungan niya itong paalisin sina Sean at Jim.Naaalala niya ang magalang na tono ng boses nito
“Matagal nang kilala nina Charles at Rosalyn si Butler Fred na kung sasabihin natin sa kanila ang ating mga hinala, baka sila mismo ang kumumpronta sa kanya.”"Hindi natin gustong mangyari ito, baka masira nito ang aming mga plano na ilantad ang kanilang tunay na kulay. At saka, kung direktang haharapin nila sina Butler Fred at Mickey, hindi natin malalaman ang kanilang mga motibo sa paggawa ng lahat ng ito. Bukod pa sa…"Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata, at biglang lumayo ang kanyang tingin. "Kailangan pa nating makarating sa ilalim ng pagkamatay ni Granny Lynch."Natahimik si Jim sa narinig.Sa huli, bumuntong hininga siya at inangat ang ulo para sumulyap kay Joshua. "Naniniwala ka ba na sa pagkamatay ng iyong lola...ay may kinalaman sina Butler Fred at Mickey?"Tumango si Joshua. "Syempre."Ang gamot ni Charles ay palaging ligtas na nakaimbak sa bodega ng gamot, at mayroon lamang dalawang susi dito: ang isa ay kay Rosalyn, at ang isa ay kay Mickey.Kaya naman, kung hind
Kumunot ang noo ni Sean at hindi pinansin ang tanong ni Kate, sa halip ay ibinuka niya ang kanyang bibig habang papalapit ang croissant.Wala pa siyang nakakain kahit isang kagat mula umaga, at sa totoo lang, gutom na gutom na siya."Hindi mo sinasagot ang tanong ko." Nang makitang hindi sumasagot si Sean, itinikom ni Kate ang kanyang mga labi, binawi ang kanyang braso, at mabilis na inihagis ang croissant sa kanyang sariling bibig.Nagkaroon ng langutngot habang nginunguya niya ang malutong na pastry. "Sa tingin mo ba makakatakas ka sa pagkain ng pagkain ko nang hindi sinasagot ang mga tanong ko? Well, sa iyong panaginip!"Kumunot ang noo ni Sean nang makita niya ang matagumpay na hitsura sa mukha ni Kate.Siya ay nagugutom, ngunit dahil hindi niya maigalaw ang kanyang mga kamay, wala siyang magawa kundi ang tahimik na pagmasdan habang kinakain ng babaeng ito ang kanyang pagkain."Wala kang makukuha kahit isang kagat maliban kung sasagutin mo ako!" Inilibot ni Kate ang mga mata
Mas lalong namula si Kate dahil sa mahina at malambing na boses ni Sean.Kinagat niya ang kanyang labi nang kinakabahan at sumagot, "Ito ay isang tatak ng pastry na kinakain ko mula noong bata pa ako, at hindi ito mula sa Merchant City, kaya hindi mo ito alam."Dahil doon, nagpakawala siya ng isang buntong-hininga at, dahil sa udyok, gusto niyang ihagis ang buong kahon kay Sean.Gayunpaman, sa sandaling lumingon siya, nakita niya ang makapal na benda nitong mga kamay.Dahil sa instinct, binuksan nito muli ang kahon, binuksan ang isa pang croissant, at saka dinala sa bibig niya. "Dahil nalaman kong kamag-anak ka ng kaibigan ng amo ko, aalagaan kita pansamantala."Natawa si Sean nang makita niya kung gaano ito naging hindi komportable. "Salamat."Sa kabila ng pagiging awkward ng kapaligiran ngunit may kasamang mapagmahal na disposisyon, ipinagpatuloy ni Kate na buksan ang lahat ng croissant at ipakain ito kay Sean nang paisa-isa.Kahit na hindi sinasadyang masagi ni Sean ang mga
Nang mawala na sina Gwen at Kate, bumuntong-hininga si Luke at tumingin kay Sean, na nakaupo sa sopa. "Kumusta ka na?"Ibinaba ni Sean ang ulo at tinignan ang magkabilang kamay niyang nakabenda. Ngumiti siya ng mapait. "Okey naman na sa ngayon. Kaya lang…” Ikinaway niya ang kanyang mummified na mga kamay. “Kahit ang pagkain ko mag-isa ay problema na ngayon. Kung hindi, hindi na sana kailangang pakainin ako ni Kate."Tumawa si Luke. "Iyon ang paliwanag dito. Ikaw ang unang taong handang alagaan ni Kate pagkatapos na mawala ang taong yun."Hindi iyon ang unang pagkakataon na hiniling ni Luke kay Kate na mag-alaga ng isang tao. Hindi mahalaga kung ito ay isang pasyente o anumang uri ng lalaki—bata o matanda, aktibo o magulang. Palagi silang tinataboy ni Kate, pinaaalis sila nang tuluyan. Parang kinulong ng tuluyan ang puso niya pagkaalis ng taong iyon.Bagama't hindi kailanman nangahas si Kate na banggitin ang taong iyon o pinahintulutan ang ibang tao na banggitin ito, palagi siyang n
Kumuha si Luke ng sigarilyo at sinindihan. Nababalot ng usok ang mukha, napatingin siya sa mukha ng mukhang matigas ang ulong si Sean. "Kung gayon, anong plano mo?""Kapag gumaling ako, bibigyang respeto ko si Bonnie at magpapasalamat ako sa kabutihang ipinakita sa akin ng pamilya Landry. Pagkatapos, aalis ako sa lungsod na ito," sagot ni Sean."Saan ka pupunta?" tanong ni Luke."Hindi ko alam." Lumingon si Sean kay Luke, puno ng inggit ang mga mata nito. "Sa totoo lang, gusto kong maging katulad mo at ni Joshua. Saan man kayo magpunta, palagi kayong makakagawa ng pangalan para sa inyong sarili. Hindi katulad ko; Isa lang akong mekaniko na walang pangalan sa Merchant City. Kahit saan ako magpunta, magiging walang sinuman lang ako, kaya hindi mahalaga kung saan ako pumunta."Gayunpaman, alam ni Sean na ang Merchant City ay wala nang lugar para sa kanya. Siya ay anak ni Lucy, kung tutuusin, isang piraso ng matibay na katibayan para patunay na itinapon ni Lucy sina Charles at Jim. Pup