Inangat ni Joshua ang baba ni Quentin gamit ang kanyang daliri. Ang kanyang malalim at malungkot na mga mata ay nagpahayag kung gaano siya kagalit."Ikaw ang may pananagutan sa pagkamatay ng aking tita at ng tito ni Luna, hindi ba, Sirius? Ilang krimen at pagkakamali na ba ang nagawa mo sa ngalan ni Rosalyn? Narinig ko ang mga tao na nagsasabi na namatay ka sa sunog, ngunit hindi ko maiwasang maghinala na may mali.”"Sa aking pagsisiyasat, si Quentin ay isang barbarian na hindi kailanman ginamit ang kanyang utak para mag-isip o magplano. Ngunit, pagkatapos mong bumalik mula sa Lincoln City para humingi ng kanlungan kay Rosalyn, si 'Quentin' ay biglang nagmukhang may utak. Hindi lamang niya pinatay ang aking tita, ngunit alam din niya kung paano magpasiklab ng away sa pagitan ng pamilya Lynch at ng pamilya Landry.”"Sa huli, umalis siya at nawala sa Merchant City pagkatapos mong mamatay sa sunog...para sa iyo na biglaan, at maginhawang, magpakita muli sa lungsod na ito.”"Mukhang na
Ngumisi si Joshua habang nakatitig kay Quentin—na nagpupumiglas sa huling pagkakataon—mula sa mapanghusgang anggulo."Mr. Simms... Hindi.., ikaw na si Sirius Curtis ngayon.""So, Mr. Curtis, sa tingin mo ba sa DNA paternity report na iyon na ang maliit na Riley dito ay akin at pangalawang anak na babae ni Luna?"Namutla ang mukha ni Sirius, habang si Luna naman ay nakasimangot. "Joshua, anong pinagsasabi mo?""Lucas." Napatingin si Joshua kay Lucas, na nakatalikod sa lahat.Agad na lumapit si Lucas sa kanila, makikita sa kanya ang estado ng depresyon na kinikimkim niya habang maingat niyang iniulat, "Nangyari ito noong isang buwan. Ang munting prinsesa ng pamilya, si Nellie, na nasa kindergarten sa Banyan City, ay nagsabi kay Mr. Lynch na isang bagong guro na nagtatrabaho sa Ang kindergarten ay kumikilos sa isang kakaibang paraan. Ang guro ay patuloy na kumukuha ng buhok ni Nellie. Dahil sa paghihinala, hiniling ni Sir kay Jude na tumulong sa imbestigasyon.”"Ang resulta ng imbes
"Lahat ng ito ay dahil sa iyo!"Itinuon ni Sirius ang kanyang puno ng galit na tingin kay Charlotte at sumimangot, "Kailangan mo lang subukang patayin ang dalawang anak ni Jim at patayin ang asong Roanne na iyon na hindi mo nakontrol! Hindi sana tayo hahantong sa ganito!”"Kailangan ko ng isang linggo, isang linggo na lang, at ako lang ang magiging kahalili sa pamilyang Quinn. “Magiging maharlika na tayo noon, na mamumuhay sa limelight! Kasalanan mo ang lahat!!"Nakakunot ang noo ni Luna habang nakikinig sa mga rants ni Sirius, walang kamalayan na lumingon kay Granny Quinn sa dulong bahagi. Mas maputla ang mukha ng matanda kaysa sa pader sa likod niya. Marahil ay hindi naisip ni Granny Quinn na si Sirius ang may pananagutan sa unti-unting paghina ng kanyang katawan."Ikaw... Ikaw...!" Sa wakas ay binasag ni Granny Quinn ang kanyang katahimikan habang itinuturo niya ang isang daliri kay Sirius, ngunit habang sinusubukan niyang gawin, hindi siya makapag-ipon ng isang buong pangungusa
Lumingon ang lahat upang tumingin sa pinanggalingan ng boses...para lamang makita ang walang iba kundi si Samuel, ang tunay na anak ni Lola Quinn, na nagpasyang maging pari.Ang Samuel na nakatayo sa harap nila ay hindi katulad ng dati, gayunpaman, dahil nakasuot siya ng ash-grey na kaswal na damit at isang sombrero sa halip na ang kanyang regular na sutana. Isang malamig at nakamamatay na aura ang lumabas sa kanyang pagkatao.Tahimik na nakasunod sa kanya ay si Malcolm, na may nakakatakot na ekspresyon. Parang ngayon lang siya ay nakipag-away kay Samuel.Umangat ang ulo ni Sirius at tumingin sa lalaking nasa pintuan. Ilang sandali pa, pinikit niya ang kanyang mga mata. "Ang lakas ng loob mong bumalik at masangkot dito? Huwag mong kalimutan na ikaw at ako ay—""Muntik mo nang patayin ang nanay ko. Bakit hindi ko magawang idamay ang sarili ko dito?" putol ni Samuel.Ngumisi si Sirius. "Kailan ka nagsimulang magmalasakit sa iyong pamilya? Hindi ba ang Diyos lang ang iyong pinapahala
"Masyado ka lang walang muwang. Sa tingin mo ba, sinabi ba sa atin nina Granny Quinn at Sirius ang lahat ng tungkol dito? Pareho sila ng mga uri o kalikasan, na sinisisi ang isa't isa para lang magmukhang inosente.."Pagkasabi noon, lumingon si Joshua at tumingin kay Samuel. "Dahil iminungkahi ito ni Mr. Quinns, sa tingin ko alam mo na nalaman ko na ang katotohanan."Ngumiti si Samuel. "Syempre. Sigurado akong alam mo ang lahat ng ginawa ng aking ina, ni Sirius, at ni Quentin."Ngumiti din si Joshua. "Nalaman ko rin na wala kang masyadong kinalaman dito. Sigurado ka bang gusto mong humingi ng awa sa ngalan ng iyong ina at madamay sa kaguluhang ito?"Walang gaanong paghingi ng awa ang makakapagpagaling sa pinsalang natamo sa pagkamatay nina Lucy Hamilton, Lola Lynch, Colin Landry, at lahat ng alitan sa pagitan ng pamilya Lynch at ng pamilya Landy.Si Granny Quinn ay gumawa ng maraming kakila-kilabot na bagay sa pamilya Lynch at sa pamilya Landry. Hiniling niya kay Lucas na imbestig
Kung ang isang tao ay namatay mahigit 20 taon na ang nakalilipas, hindi na sila muling makakalakad sa mundo ng mga buhay kahit gaano pa siya kalakas sa tingin ni Samuel.Napabuntong-hininga si Malcolm at tumingin kay Luna at Joshua ng paumanhin. "Desperado lang ang tatay ko na iligtas ang lola ko; kaya siya nag-isip ng mga kasinungalingang ito. Ako ay—""Hindi ako nagsisinungaling," pagsingit ni Samuel bago pa matapos si Malcolm. Tumingin siya kay Luna at Joshua at yumuko sa kanila. "Ang isang pari ay hindi dapat magsinungaling, at ako ay hindi nagsisinungaling."Isang maliit na ngiti ang ginawa niya habang nakatitig sa gulat na gulat na Luna at Joshua. "Remember the two rings you talked about that containing video chips? Akala mo ako ang gumawa nito pagkatapos mamatay si Lucy, pero hindi ako."Inilipat ni Samuel ang kanyang tingin upang tumitig sa harapan habang walang pakialam na idinagdag niya, "Si Lucy mismo ang gumawa ng dalawang singsing. Sigurado akong alam ni Joshua na siya
"Noong oras na iyon, akala ko ay naipagkanulo ko ang aking mga unang hiling. Ang singsing ay inilaan upang ibigay ito sa isang tao mula sa pamilya Lynch kung tutuusin. Kung titingnan ang kalagayan ngayon, gayunpaman..."Napatingin si Samuel kina Luna at Joshua. "Marahil ang lahat ay nakatadhana, pagkatapos ng lahat. Sa huli, si Luna ay sumama sa pamilya Lynch."Kumunot ang noo ni Luna sa sinabi ni Samuel.Mahigpit na ipinulupot ni Joshua ang braso sa balikat ni Luna bago malinaw na nagkomento, "Mayroon ka bang ebidensya na magpapatunay sa sinasabi mo? Kung talagang nakaligtas ang tiya ko noon…"Bumuntong hininga siya at pumikit. "Pahihintulutan ko ang kapayapaan ni Granny Quinn para sa kanyang natitirang mga araw."Malinaw na malinaw na ang mga utak na nagplano at pumatay kay Lucy ay sina Larry at Sirius. Ginamit nilang dahilan si Rosalyn, hinanap si Quentin, at hinikayat siyang saktan si Lucy.Kahit wala si Quentin at ang pamilya Quinn, pupunta pa rin sila para kay Lucy.Pareho
'Sean?' Nanginig ang katawan ni Luna nang marinig ang pamilyar na boses ng lalaki na iyon.Hindi niya namamalayan na tumingin sa direksyon ng pinto at, tulad ng inaasahan niya, nakita niya si Sean, na kinuha ni Joshua bilang kanyang driver at mekaniko. May bitbit siyang box at lumilingon sa paligid na parang may hinahanap."Sean, nandito ako," sagot ni Samuel.Sinundan ni Sean ang boses at pumasok sa kwarto. "Pare Samuel, dinala ko na lahat ng hiniling mo sa akin. Sabi mo nahanap mo na ang pamilya ng nanay ko, kaya..."Pumasok siya sa kwarto habang nagsasalita, at nang dumapo ang mga mata niya kina Luna at Joshua, napatigil siya.Maya-maya pa ay ngumiti siya ng mahina. "Mr. Lynch, Ms. Luna! Bakit kayo nandito?"Ngumiti si Joshua at inilahad ang kamay para bahagyang tapikin ang balikat ni Sean. "Pumunta ka kay Padre Samuel."'Kung totoo ang sinabi ni Samuel, dapat si Sean ang pangalawang anak ni Tita Lucy!'Naiintindihan na niya ngayon kung bakit parang pamilyar si Sean nang una
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya