"Masyado ka lang walang muwang. Sa tingin mo ba, sinabi ba sa atin nina Granny Quinn at Sirius ang lahat ng tungkol dito? Pareho sila ng mga uri o kalikasan, na sinisisi ang isa't isa para lang magmukhang inosente.."Pagkasabi noon, lumingon si Joshua at tumingin kay Samuel. "Dahil iminungkahi ito ni Mr. Quinns, sa tingin ko alam mo na nalaman ko na ang katotohanan."Ngumiti si Samuel. "Syempre. Sigurado akong alam mo ang lahat ng ginawa ng aking ina, ni Sirius, at ni Quentin."Ngumiti din si Joshua. "Nalaman ko rin na wala kang masyadong kinalaman dito. Sigurado ka bang gusto mong humingi ng awa sa ngalan ng iyong ina at madamay sa kaguluhang ito?"Walang gaanong paghingi ng awa ang makakapagpagaling sa pinsalang natamo sa pagkamatay nina Lucy Hamilton, Lola Lynch, Colin Landry, at lahat ng alitan sa pagitan ng pamilya Lynch at ng pamilya Landy.Si Granny Quinn ay gumawa ng maraming kakila-kilabot na bagay sa pamilya Lynch at sa pamilya Landry. Hiniling niya kay Lucas na imbestig
Kung ang isang tao ay namatay mahigit 20 taon na ang nakalilipas, hindi na sila muling makakalakad sa mundo ng mga buhay kahit gaano pa siya kalakas sa tingin ni Samuel.Napabuntong-hininga si Malcolm at tumingin kay Luna at Joshua ng paumanhin. "Desperado lang ang tatay ko na iligtas ang lola ko; kaya siya nag-isip ng mga kasinungalingang ito. Ako ay—""Hindi ako nagsisinungaling," pagsingit ni Samuel bago pa matapos si Malcolm. Tumingin siya kay Luna at Joshua at yumuko sa kanila. "Ang isang pari ay hindi dapat magsinungaling, at ako ay hindi nagsisinungaling."Isang maliit na ngiti ang ginawa niya habang nakatitig sa gulat na gulat na Luna at Joshua. "Remember the two rings you talked about that containing video chips? Akala mo ako ang gumawa nito pagkatapos mamatay si Lucy, pero hindi ako."Inilipat ni Samuel ang kanyang tingin upang tumitig sa harapan habang walang pakialam na idinagdag niya, "Si Lucy mismo ang gumawa ng dalawang singsing. Sigurado akong alam ni Joshua na siya
"Noong oras na iyon, akala ko ay naipagkanulo ko ang aking mga unang hiling. Ang singsing ay inilaan upang ibigay ito sa isang tao mula sa pamilya Lynch kung tutuusin. Kung titingnan ang kalagayan ngayon, gayunpaman..."Napatingin si Samuel kina Luna at Joshua. "Marahil ang lahat ay nakatadhana, pagkatapos ng lahat. Sa huli, si Luna ay sumama sa pamilya Lynch."Kumunot ang noo ni Luna sa sinabi ni Samuel.Mahigpit na ipinulupot ni Joshua ang braso sa balikat ni Luna bago malinaw na nagkomento, "Mayroon ka bang ebidensya na magpapatunay sa sinasabi mo? Kung talagang nakaligtas ang tiya ko noon…"Bumuntong hininga siya at pumikit. "Pahihintulutan ko ang kapayapaan ni Granny Quinn para sa kanyang natitirang mga araw."Malinaw na malinaw na ang mga utak na nagplano at pumatay kay Lucy ay sina Larry at Sirius. Ginamit nilang dahilan si Rosalyn, hinanap si Quentin, at hinikayat siyang saktan si Lucy.Kahit wala si Quentin at ang pamilya Quinn, pupunta pa rin sila para kay Lucy.Pareho
'Sean?' Nanginig ang katawan ni Luna nang marinig ang pamilyar na boses ng lalaki na iyon.Hindi niya namamalayan na tumingin sa direksyon ng pinto at, tulad ng inaasahan niya, nakita niya si Sean, na kinuha ni Joshua bilang kanyang driver at mekaniko. May bitbit siyang box at lumilingon sa paligid na parang may hinahanap."Sean, nandito ako," sagot ni Samuel.Sinundan ni Sean ang boses at pumasok sa kwarto. "Pare Samuel, dinala ko na lahat ng hiniling mo sa akin. Sabi mo nahanap mo na ang pamilya ng nanay ko, kaya..."Pumasok siya sa kwarto habang nagsasalita, at nang dumapo ang mga mata niya kina Luna at Joshua, napatigil siya.Maya-maya pa ay ngumiti siya ng mahina. "Mr. Lynch, Ms. Luna! Bakit kayo nandito?"Ngumiti si Joshua at inilahad ang kamay para bahagyang tapikin ang balikat ni Sean. "Pumunta ka kay Padre Samuel."'Kung totoo ang sinabi ni Samuel, dapat si Sean ang pangalawang anak ni Tita Lucy!'Naiintindihan na niya ngayon kung bakit parang pamilyar si Sean nang una
"Sino itong fiancee na sinasabi mo? Hindi ako ito.""Ikaw yun." Napangiti si Jim habang ginagamit ang kanyang walang sugat na braso para hawakan si Bonnie palapit sa kanya nang nangingibabaw."Dahil nasa ganitong paksa tayo, gusto kong ipahayag na magkakaroon kami ni Bonnie ng seremonya ng kasal tatlong araw mula ngayon. Sana lahat ay makadalo."Ang anunsyo na ito ay nakaapekto ng negatibo kay Sean, maliwanag sa paraan ng kanyang ekspresyon na naging mapait. Kitang-kita kung gaano kalungkot ang kanyang tingin habang nakatitig kay Bonnie na nakakunot ang noo.Itinikom ni Bonnie ang kanyang mga labi habang sinusubukan niyang kumalas sa braso ni Jim, sumisitsit, "Anong kalokohan sinasabi mo?""Well, hindi naman ako nagsisinungaling. Hindi ba pumayag ka na pakasalan ako bago ako mawalan ng alaala?" sagot ni JimIto ay epektibong nagpahinto kay Bonnie, na natulala habang nakanganga kay Jim. May gusto siyang sabihin, ngunit sa huli ay walang lumabas.Talagang napag-usapan na nila ang
Parehong natigilan sina Jim at Sean sa sinabi ni Samuel.Tumingin si Sean kay Jim, pagkatapos ay kay Samuel. "F—Father Samuel, baka nagkakamali ka! Paano ako at si Mr. Landry ay...""Tama iyan." Kumunot ang noo ni Jim. "Namatay ang aking ina dalawampung taon na ang nakalilipas, at hindi ako maaaring magkaroon ng kapatid. Bumangon ba ang aking ina mula sa kamatayan?""Hindi siya bumangon mula sa mga patay. Hindi siya namatay."Napabuntong-hininga si Samuel, kumuha ng disk sa kahon, at ibinigay kay Malcolm. "I-play ang video."Kumunot ang noo ni Malcolm at nag-alinlangan bago tinanggap ang disk. Nakakita siya ng isang laptop sa silid at binuksan ito, na gustong i-play ang disk nang diretso mula sa laptop.Nakasimangot na ipinasa ni Lucas ang isang maliit na projector kay Malcolm, na tinanggap naman ni Malcolm at ikinabit sa laptop.Makalipas ang ilang segundo, nagsimulang mag-play ang isang video sa puting dingding sa harap nila, na tumambad sa isang babaeng may maputlang mukha, n
“Matapos akong iligtas ni Samuel, nawala ang mga alaala ko, at sa kabila ng pagnanais niyang tulungan akong maibalik ang mga dati kong alaala, tumanggi akong gawin iyon.”"Wala akong lakas ng loob na harapin ang aking nakaraan, at hindi rin ako handa na tanggapin ang pananakit na naidulot ko sa ibang tao, ngunit ang pinakamahalaga..."Napabuntong-hininga si Lucy Hamilton at nagpatuloy, "Sinira ko ang aking mga panata at nahulog ang loob kay Richard, ang lalaking nag-aalaga sa akin. Dahil dito, hindi ako pumayag na bumalik pa kay Charles, ang asawang wala akong alaala. Kaya naman……"Pumikit siya. "Para sa kapakanan ng aking kaligayahan, pati na rin sa anak namin ni Richard, si Sean...Pinili kong maging isang iresponsableng ina.”"Kahit na naninirahan ako sa Merchant City sa lahat ng oras na ito, hindi ko kailanman naabot ang aking anak. Hindi ko man lang siya nabigyan ng ganoon kalakas bilang isang yakap."Suminghot si Lucy at pinunasan ang mga luha sa kanyang pisngi. "Hindi ko mai
Nanginginig ang boses ni Jim habang nakatitig sa espasyo sa harapan niya. "Buhay siya sa lahat ng oras na iyon..."Ang kanyang ina, si Lucy, ay buhay pa noon.Siya ay nakatira sa parehong lungsod tulad niya sa lahat ng mga oras na iyon, ngunit kahit na hanggang sa kamatayan nito , hindi nito sinubukang makita siya sa lahat, lalo na ang pagbawi sa kanya!Nagsimulang manginig ang katawan ni Jim sa naisip nito.Noong bata pa siya, inakala niyang si Rosalyn ang kanyang ina, at dahil dito, palagi siyang kuntento sa kanyang buhay.Gayunpaman, matapos matuklasan na hindi siya ang anak nina Rosalyn at Charles, sinimulan niyang lihim na hanapin ang kanyang tunay na ina.Ang dahilan kung bakit siya pumayag na tulungan si Harvey na hanapin ang kanyang tunay na ina ay dahil ayaw niyang si Harvey ay mawalan ng ina na katulad niya.Gayunpaman, kahit anong pilit niya, hindi mahanap ni Jim ang anumang bakas ng tunay na pagkatao ng kanyang ina.Pagkatapos lamang na iboluntaryo ni Rosalyn ang im
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya