“Sige, gagawin ko na ito.” Nagbuntong hininga si Theo at niyakap niya si Roanne. “Roanne.” Ang boses ni Theo ay kasing lambot ng balahibo. “Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sayo kung hindi mo ako nakilala, pero ang alam ko lang ay kung hindi dahil sa akin, hindi ka mapupunta sa ganitong sitwasyon, at hindi ka sana magdurusa ng ganito.” Namamaos na ang boses ni Theo habang hawak niya ng malapit ang katawan ni Roanne. “Roanne, hindi ko inaasahan na mauuwi sa ganito ang lahat…” Pumayag lang siya sa hiling ni Joshua noong sinabi sa kanya nito na dalhin si Roanne para makilala si Joshua. Sinubukan niyang tulungan sina Joshua at Luna na kumbinsihin si Roanne na takasan si Charlotte bago maging huli ang lahat. Hindi inaasahan ni Theo na ang maliit na mga kilos niya ay magkakaroon ng malaking epekto at nabuwis pa ang buhay ni Roanne dahil dito! Ang alaala kung paano sinaksak ni Charlotte si Roanne sa tiyan ng paulit ulit ay laging nasa isip niya na parang multo. Huminga ng
Biglang naramdaman ni Theo na gumaang ang bigat sa mga braso niya, at ang ulo ni Roanne at napunta sa gilid na parang wala nang buhay. Nabigla si Theo na para bang tinamaan siya ng kidlat. Yumuko siya at tumitig siya ng takot kay Roanne. “Roanne?” “Patay na siya,” Tumunog ang malamig na boses ng isang babae mula sa direksyon ng pinto, ngunit tila matalino at elegante ang tunog nito. Ang boses na ito… Lumingon si Theo sa gulat at agad niyang nakita na nakatayo si Rachel sa harap ng pinto. May suot siyang light green na damit at puting pantalon at nagmukha siya matalino, matagumpay, at elegante. Nang makita niya na nakatingin sa kanya si Theo, nilabas niya ang phone niya para tawagan ang hospital staff at lumapit siya ng mabagal kay Theo. Sa sandali na makita ni Theo si Rachel, ang lahat ng paghanga at pagkagusto niya dito dati ay nawala at napalitan ng pag aalala kay Roanne. Agad siyang lumapit para hawakan ang braso ni Rachel. “May paraan ka siguro para iligtas siya, hi
Alam ni Rachel na hindi dapat siya magselos sa isang patay na babae, ngunit hindi niya ito maiwasan. Hindi niya matanggap na nagtapat sa kanya ng pagmamahal si Theo habang may kasama na ibang babae sa mga panahong ‘yun. Hindi lang ‘yun, wala pa siyang alam tungkol sa babaeng ito hanggang sa araw na ito. Kung hindi siya sumunod kay Caleb para samahan sina Rosalyn at Charles pabalik ng Merchant City, hindi niya malalaman ang katotohanan; na ang lalaking nagsabi sa kanya na mahal siya ay hawak ang isang babae at hinalikan pa ito bago mamatay. “Rachel.” Kumunot ang noo ni Theo habang hawak niya ang hindi na humihinga na si Roanne. “Naging mahirap ang buhay niya. Makikipagtalo ka ba talaga sa akin sa harap ng patay na katawan niya?” Ang awa at konsensya niya kay Roanne ay nilagpasan na ang lahat ng ibang emosyon niya, at habang hawak niya ng malapit ang katawan ni Roanne, hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang ugali ni Rachel. Hindi ba makapag hintay si Rachel bago maasik
Alam ni Luna na parang may mali kay Rachel, ngunit dahil hindi siya gaano pamilyar kay Rachel, hindi na siya nagsalita. Tumingin si Caleb kay Rachel habang naglalakad ito palayo, pagkatapos ay pumasok siya ng kwarto kasama sina Luna at Joshua. Sa loob, inaayos ni Theo ang damit ni Roanne habang may doctor na sumusuri sa vital signs ni Roanne. Nang marinig niya ang mga yapak sa likod niya, akala niya ay si Rachel ito na bumalik at sinabi niya ng hindi man lang tumatalikod, “Rachel, akala ko ay mature at maunawain ka sa mga ganitong sitwasyon, ngayon at mas matanda ka kaysa sa akin.” “HIndi ko inaasahan na ang tanging nasa isip mo habang pinapanood mo mamatay ang isang babae ay ang pagseselos mo sa kanya.” “Sa tingin ko ay magulo na ang lahat sa atin, kaya—” “Kaya gusto mo makipaghiwalay sa kanya?” Sumingit ng malamig si Caleb bago pa matapos sa pagsasalita si Theo. Kumunot ang noo niya habang sinabi niya kay Theo. “Alam mo ba kung gaano siya kasaya kagabi sa sandali na nal
Nabigla si Luna. Naiintindihan niya ang galit ni Theo ngayon, ngunit hindi niya inaasahan na sisisihin ni Theo sila ni Joshua. Kung plano nga talaga ni Joshua na gamitin si Theo para sirain ang relasyon nila Roanne at Charlotte, ibig bang sabihin nito ay alam niya sa simula pa lang na mamamatay si Roanne? Ang pagkamatay ni Roanne ay isang aksidente; sino ang mag aakala na palihim na magdadala ng patalim si Charlotte at hindi siya magpapakita ng awa sa ‘kapatid’ niya na kasama niya ng higit sa sampung taon? Bukod pa dito… ibig bang sabihin nito ay kung hindi plinano ni Joshua ang pagtatagpo nila Theo at Roanne, hindi pagtataksilan ni Roanne si Charlotte at hindi siya papatayin sa huli? Ang lahat ng nangyari simula noong unang nagkita sina Theo at Roanne hanggang sa pagkamatay ni Roanne ay isang aksidente lang. Gayunpaman, sa sobrang lungkot ni Theo sa mga sandaling ito ay sinisi niya si Joshua para sa lahat ng ito! “Theo, kumalma ka.” Kumunot ang noo ni Joshua at sinabi ni
“Tama ka; ako ang responsable sa pagkamatay ni Roanne.” “Kahit na ang unang plano ko ay gamitin siya bilang espiya sa tabi ni Jim para mabantayan si Charlotte, hindi ko itatanggi na may parte ako sa pagkamatay niya.” “Kaya naman, gagawin ko ang lahat para mahanap si Charlotte at pagbayarin siya sa ginawa niya.” Pagkatapos, lumingon siya at naglakad siya palayo, hawak niya ang kamay ni Luna. Kinagat ni Luna ang labi niya at tumingin siya kay Theo na tila nagdadalawang isip. Inisip niya ay si Theo ay isang kalmadong tao, kaya’t bakit bigla siya naging hindi makatwiran na tao dahil kay Roanne?” May sasabihin sana si Luna nang tinapik ni Joshua ang balikat niya, sumenyas sa kanya na ‘wag na siyang magsalita. Tinikom niya ang labi niya at hindi na siya nagsalita, sa halip ay tumalikod siya at sinundan niya na lang si Joshua. Nang makita na paalis na sina Joshua at Luna, nakatayo at tulala si Caleb sa harap ng pinto, hindi niya alam ang gagawin niya. Tumahimik siya, pagkata
Nabigla si Caleb na kalmado lang si Rachel sa lahat ng ito. Kahit na si Theo ay nabigla dahil dito. Tahimik siya ng ilang sandali bago niya sinabi ng may namamaos na boses, “Hindi na kailangan nito. Ako na ang hahanap ng libingan niya, at babayaran kita pabalik para sa funeral service.” Pagkatapos, nagbuntong hininga siya at tumingin siya kay Rachel. “Hindi ko gusto na magbayad ka sa akin sa portrait na ginawa ko para sayo; ginawa ko ito ng libre.” “Pakiusap, tanggapin mo ito bilang regalo mula sa akin.” “Hindi na kailangan,” Sumingit si Rachel kay Theo. “Hindi ako tumatanggap ng regalo mula sa mga estranghero. Alam mo dapat na tuwing tumatanggap ako ng regalo sa mga hindi ko kilala, kung hindi ko ito tinatapon, binabayaran ko ito sa kanila para sa kabaitan nila.” “Pero, dahil ako ang laman ng mga painting na ito, wala akong intensyon na itapon ito, kaya’t babayaran na lang kita sa paghihirap mo.” Humikab siya at nagpatuloy siya, “‘Wag mo nang tanggihan ang alok ko, Mr. Al
Itinabi ni Joshua ang phone niya at tumingin siya sa mukha ni Luna. “Baka kakaiba ang pag uugali niya dahil pakiramdam niya na responsable siya sa pagkamatay ni Roanne.” “Isipin mo ito: Hindi mo gusto si Cheryl noong buhay pa siya, pero nang mamatay siya, hindi mo mapigilan na maawa sa kanya, sinisi mo pa ang sarili mo sa pagpatay sa kanya.” “Pareho din ito para kay Heather. Noong namatay si Heather sa harap mo, hawak mo ang kamay niya na parang matalik na magkaibigan kayo, pero noong buhay pa siya, galit kayo sa isa’t isa.” Tumahimik si Luna nang marinig niya ito. Tama… si Joshua. Gayunpaman, kahit na naawa si Theo sa pagkamatay ni Roanne, tila hindi tama para sa kanya na layuan ang mga kaibigan niya at makipag break sa girlfriend niya dahil kay Roanne, hindi ba? Masyadong hindi makatwiran si Theo. Biglang nagring ang phone ni Luna. Kumunot ang noo niya at tumingin siya sa caller ID. Si Nathan ito, ang tatay ni Theo. Nagkaroon siya ng masamang kutob nang makita niya
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya