Sa sandaling ito, hindi mapigilan ni Bonnie na mapaismid habang nakatitig sa lalaking nasa harapan niya, na nakasuot ng pajama na mahal niya ngunit tinitigan siya ng napakalamig na ekspresyon na para bang nakatingin sa kanyang kaaway.Lumalabas na ang mga babae ay gagawa ng maraming katangahan para sa kanilang mga kapareha.Sa sandaling sila ay maghiwalay, ang lahat ng mga alaala ng mga bagay na ginawa nito para sa kanya ay parang mga kutsilyo na bumaon sa kanyang puso.Sakit, kalungkutan, kawalan ng pag-asa."Anong tinatawa-tawa mo?" Kumunot ang noo ni Jim at tinapunan siya ng masamang tingin nang makita siyang nakangisi. "Tinatanong kita kung anong ginagawa mo dito gabing-gabi na."Inangat ni Bonnie ang kanyang ulo upang sumulyap sa kanya nang walang emosyon. "Hindi ako makatulog, kaya lumabas ako para maglakad-lakad."Sinamaan siya ng tingin ni Jim. "Naglakad ka hanggang dito dahil hindi ka makatulog?"Bago man ito o pagkatapos ng pagsabog, ang kuweba na ito ay bawal sa lahat
Sumabog ang galit sa puso ni Jim nang marinig niya ito. "Nagsisinungaling ka!"Inayos niya ang kanyang madilim, matalim na titig sa mukha ni Bonnie at galit na galit na sumagot, "Hindi mo maaaring ginawa ito para sa pera!"Inimbestigahan na niya ang lahat tungkol sa babaeng ito; siya ang huling tagapagmana ng negosyo ng pamilya Craig at minana ang bawat huling sentimo ng kayamanan ng pamilya.Ayon sa magaspang na pagtatantya, ang pamilya Craig ay halos kasing halaga ng pamilya Landry.Hindi lamang iyon, ngunit pagkatapos na magdusa ng mga pagkalugi sa pananalapi bilang resulta ng mga pag-atake ni Joshua, ang pamilya Craig ay nalampasan na ang pamilya Landry sa mga tuntunin ng kayamanan at mga ari-arian! Paano masasabi ni Bonnie na sinusubukan niyang linlangin siya sa kanyang pera?"Sino ba ang hindi maghahangad ng mas maraming pera?" Sumagot si Bonnie na parang nasasabi niya ang iniisip nito. Tinanggal niya ang braso niya, nanunuya. "Hindi mo ba ako palaging naiisip na ganitong kl
Ang kabilang kamay ni Jim ay nakahawak sa kanyang dibdib, at siya ay lumitaw na tila siya ay nasa matinding sakit.Nanigas ang buong katawan ni Bonnie sa tanawing ito.Pagkatapos mag-alinlangan saglit, nagpakawala siya ng hininga, humakbang, at tinulungan siyang makatayo mula sa lupa. Tapos, tanong niya na may bakas ng pagtutol sa boses, "Anong problema?"Kumunot ang noo ni Jim at umiling ngunit hindi sumagot.Alam ni Bonnie na sa pamamagitan ng pag-iling ng kanyang ulo, sinisikap niyang sabihin sa kanya na ayos lang siya. "Inaasahan mo bang maniniwala akong ayos ka lang pagkatapos ng nangyari?"Inilibot niya ang kanyang mga mata sa kanya, tinulungan siyang bumangon sa lupa, at kinuha ang telepono nito mula sa kanyang bulsa. Pagkatapos, dinayal niya ang numero ng taong na-save niya sa kanyang telepono bilang 'M'. "Uy, Mickey, nasa Landry Mansion ka ba ngayon?”"Nasugatan si Jim, at malapit tayo sa bodega ng droga sa likod-bahay. Halika, tulungan mo kami."Nagmamadali siyang luma
"Hindi."Sa sandaling lumabas sa bibig niya ang mga salita ni Jim, sumingit si Bonnie nang walang kahit isang pahiwatig ng pag-aalinlangan.Ibinigay niya si Jim kay Mickey at idinagdag sa napakalamig na boses na halos walang init sa loob nito, "Paanong siya at ako ay magkakabalikan? Naghihintay pa rin si Mr. Jim na pakasalan ang kanyang mahal na si Charlotte."Kasama niyon, tumalikod siya at umalis.Nanatiling hindi gumagalaw si Jim, malalim ang iniisip habang pinapanood siyang umalis.Nang mawala sa kanyang paningin si Bonnie ay napalingon siya kay Mickey. "Siya at ako...""Magkasama kayo noong nakaraan, at sobrang close din kayo," sagot ni Mickey sa malalim na boses habang nakayuko. "Kung hindi pa bumalik si Ms. Charlotte sa Merchant City, ang taong pakakasalan mo sana ay si Ms. Bonnie na."Napakunot ang noo ni Jim nang marinig iyon. Malamig niyang sinulyapan si Mickey at nagtanong, "Ibig sabihin ba nito ay ako ang nagkasala sa kanya?"Kahit na nararamdaman niya ang sama ng l
"Anong sumpa ang ilalagay mo sa akin?""Hindi pa ako nakakapagdesisyon.""Ganun ba, o mahal mo ako ng sobra para isumpa ako?"…Si Jim at Bonnie ay sobrang intimate sa panaginip ni Jim na tila napaka-kakaiba.Nagising si Jim mula sa kanyang panaginip at mabilis na humigop mula sa kanyang tsaa upang ayusin ang kanyang nerbiyos.Lahat ng nangyari sa panaginip niya ay medyo nag-aalala pa rin siya sa pag-iisip pa lang.Naging close ba sila ni Bonnie gaya ng nangyari sa panaginip?Kung totoo iyon, bakit hindi niya maalala ang mga alaala nilang magkasama, at bakit wala man lang siyang naaalala?"Mr. Landry, oras na para gumising at kumain ng almusal," boses ng isang babae ang umalingawngaw mula sa labas ng pinto.Nakilala ni Jim ang boses na iyon. Si Roanne, ang nakababatang kapatid ni Charlotte.Kumunot ang noo niya at bumulong ng sagot, pagkatapos ay bumangon siya sa kama at nagpasyang magpahangin sa pag-asang mapapatahimik siya nito.Sa dining room, inihanda na ni Roanne ang i
Nagulat silang dalawa sa pagsulpot ni Bonnie sa dining room."Sumulyap si Jim sa kanya, nakasimangot, at sinabi ng may hindi pagsang-ayon, Kailan ka pa dumating?" Sino ang nagbigay sa kanya ng karapatang makinig sa usapan nila ni Roanne?Magkadikit ang mga labi ni Bonnie sa manipis na linya, at ang kanyang tingin ay kay Roanne, na nakaluhod pa rin sa lupa. "Roanne, ulitin mo ang sinabi mo," pag-uulit niya, kahit na may mahinang boses. "Sino... Kaninong pagkakakilanlan ang kinuha ni Charlotte?"Nagulat din si Roanne na lilitaw si Bonnie sa sandaling ito.Sinamantala niya ang pagkakataon na wala si Charlotte para sabihin kay Jim ang totoo at itanim ang binhi ng pagdududa sa kanyang isipan.Gayunpaman, ang biglaang pagsulpot ni Bonnie ay bahagyang nagpawala sa kanya. Hindi niya alam kung dapat ba siyang bumangon sa kanyang kinatatayuan o kung dapat siyang manatili na nakaluhod sa harap ni Jim.Kaya naman, wala siyang pagpipilian kundi ang sumulyap nang masama kay Bonnie at ulitin
Sumagi sa isipan ni Bonnie ang mga alaala sa kanyang pananatili sa ampunan.Ang number-12 ay walang iba kundi si Charlotte!Nakakita na si Bonnie ng mga larawan ni Charlotte bago siya nagdusa ng kanyang mga paso, at sa sandaling ito, sigurado siyang si Charlotte at Number-12 ay iisang tao!Si Charlotte ang maliit at mahiyain na batang babae na sumusunod sa kanya kung saan-saan at pinagsaluhan niya ng pagkain, at palagi pa niyang tinatawag si Bonnie na kanyang nakatatandang kapatid na babae!Dahil doon, bago umalis si Bonnie sa ampunan, ibinigay niya kay Charlotte ang lahat ng pulang damit na gusto niya at binalaan pa ang iba pang mga bata na huwag i-bully si Charlotte. Sinabi niya sa kanila na mula sa araw na iyon, ang Number-12 ay ang bagong Number-9, at walang sinuman ang pinapayagang samantalahin siya.Hindi mahalaga na ampon siya. Kung may mang-aapi sa Number-12, babalik siya sa orphanage para hagupitin ang kanilang mga asno!Noong panahong iyon, tunay na kaibigan ni Bonnie s
Nanigas ang buong katawan ni Bonnie nang marinig ito.Nakatitig sa masamang tingin sa mukha nito, nilunok niya ang kanyang mga salita at pinulupot ang kanyang mga labi sa isang nakakababang ngiti. "Paano 'yan? Kahit ako ang Number-9 na hinahanap mo, hindi ikaw ang batang nakilala ko.”"Wala ka lang kumpara sa kanya."Dahil doon, tumalikod siya, hinawakan ang kamay ni Harvey, at lumakad palayo, habang pinipigilan ang sakit sa kanyang puso.Napapikit si Jim habang pinapanood itong umalis.Niloloko ba siya nito?Isang ihip ng hangin ang umihip, at sumara ang pinto sa likod nila ng malakas na tunog na nagpalundag kay Roanne.Sa wakas ay ibinalik ni Jim ang kanyang atensyon kay Roanne at sinulyapan siya ng malamig na tingin. Pagkatapos, sinabi niya sa napakalamig na tono na walang anumang emosyon sa loob nito, "Roanne, itinuring ka ni Charlotte bilang kanyang kapatid nitong mga taon, kaya paano mo sinasadyang sirain ang kanyang pangalan sa kanyang likuran at subukang maglagay ng isan