"Hindi."Sa sandaling lumabas sa bibig niya ang mga salita ni Jim, sumingit si Bonnie nang walang kahit isang pahiwatig ng pag-aalinlangan.Ibinigay niya si Jim kay Mickey at idinagdag sa napakalamig na boses na halos walang init sa loob nito, "Paanong siya at ako ay magkakabalikan? Naghihintay pa rin si Mr. Jim na pakasalan ang kanyang mahal na si Charlotte."Kasama niyon, tumalikod siya at umalis.Nanatiling hindi gumagalaw si Jim, malalim ang iniisip habang pinapanood siyang umalis.Nang mawala sa kanyang paningin si Bonnie ay napalingon siya kay Mickey. "Siya at ako...""Magkasama kayo noong nakaraan, at sobrang close din kayo," sagot ni Mickey sa malalim na boses habang nakayuko. "Kung hindi pa bumalik si Ms. Charlotte sa Merchant City, ang taong pakakasalan mo sana ay si Ms. Bonnie na."Napakunot ang noo ni Jim nang marinig iyon. Malamig niyang sinulyapan si Mickey at nagtanong, "Ibig sabihin ba nito ay ako ang nagkasala sa kanya?"Kahit na nararamdaman niya ang sama ng l
"Anong sumpa ang ilalagay mo sa akin?""Hindi pa ako nakakapagdesisyon.""Ganun ba, o mahal mo ako ng sobra para isumpa ako?"…Si Jim at Bonnie ay sobrang intimate sa panaginip ni Jim na tila napaka-kakaiba.Nagising si Jim mula sa kanyang panaginip at mabilis na humigop mula sa kanyang tsaa upang ayusin ang kanyang nerbiyos.Lahat ng nangyari sa panaginip niya ay medyo nag-aalala pa rin siya sa pag-iisip pa lang.Naging close ba sila ni Bonnie gaya ng nangyari sa panaginip?Kung totoo iyon, bakit hindi niya maalala ang mga alaala nilang magkasama, at bakit wala man lang siyang naaalala?"Mr. Landry, oras na para gumising at kumain ng almusal," boses ng isang babae ang umalingawngaw mula sa labas ng pinto.Nakilala ni Jim ang boses na iyon. Si Roanne, ang nakababatang kapatid ni Charlotte.Kumunot ang noo niya at bumulong ng sagot, pagkatapos ay bumangon siya sa kama at nagpasyang magpahangin sa pag-asang mapapatahimik siya nito.Sa dining room, inihanda na ni Roanne ang i
Nagulat silang dalawa sa pagsulpot ni Bonnie sa dining room."Sumulyap si Jim sa kanya, nakasimangot, at sinabi ng may hindi pagsang-ayon, Kailan ka pa dumating?" Sino ang nagbigay sa kanya ng karapatang makinig sa usapan nila ni Roanne?Magkadikit ang mga labi ni Bonnie sa manipis na linya, at ang kanyang tingin ay kay Roanne, na nakaluhod pa rin sa lupa. "Roanne, ulitin mo ang sinabi mo," pag-uulit niya, kahit na may mahinang boses. "Sino... Kaninong pagkakakilanlan ang kinuha ni Charlotte?"Nagulat din si Roanne na lilitaw si Bonnie sa sandaling ito.Sinamantala niya ang pagkakataon na wala si Charlotte para sabihin kay Jim ang totoo at itanim ang binhi ng pagdududa sa kanyang isipan.Gayunpaman, ang biglaang pagsulpot ni Bonnie ay bahagyang nagpawala sa kanya. Hindi niya alam kung dapat ba siyang bumangon sa kanyang kinatatayuan o kung dapat siyang manatili na nakaluhod sa harap ni Jim.Kaya naman, wala siyang pagpipilian kundi ang sumulyap nang masama kay Bonnie at ulitin
Sumagi sa isipan ni Bonnie ang mga alaala sa kanyang pananatili sa ampunan.Ang number-12 ay walang iba kundi si Charlotte!Nakakita na si Bonnie ng mga larawan ni Charlotte bago siya nagdusa ng kanyang mga paso, at sa sandaling ito, sigurado siyang si Charlotte at Number-12 ay iisang tao!Si Charlotte ang maliit at mahiyain na batang babae na sumusunod sa kanya kung saan-saan at pinagsaluhan niya ng pagkain, at palagi pa niyang tinatawag si Bonnie na kanyang nakatatandang kapatid na babae!Dahil doon, bago umalis si Bonnie sa ampunan, ibinigay niya kay Charlotte ang lahat ng pulang damit na gusto niya at binalaan pa ang iba pang mga bata na huwag i-bully si Charlotte. Sinabi niya sa kanila na mula sa araw na iyon, ang Number-12 ay ang bagong Number-9, at walang sinuman ang pinapayagang samantalahin siya.Hindi mahalaga na ampon siya. Kung may mang-aapi sa Number-12, babalik siya sa orphanage para hagupitin ang kanilang mga asno!Noong panahong iyon, tunay na kaibigan ni Bonnie s
Nanigas ang buong katawan ni Bonnie nang marinig ito.Nakatitig sa masamang tingin sa mukha nito, nilunok niya ang kanyang mga salita at pinulupot ang kanyang mga labi sa isang nakakababang ngiti. "Paano 'yan? Kahit ako ang Number-9 na hinahanap mo, hindi ikaw ang batang nakilala ko.”"Wala ka lang kumpara sa kanya."Dahil doon, tumalikod siya, hinawakan ang kamay ni Harvey, at lumakad palayo, habang pinipigilan ang sakit sa kanyang puso.Napapikit si Jim habang pinapanood itong umalis.Niloloko ba siya nito?Isang ihip ng hangin ang umihip, at sumara ang pinto sa likod nila ng malakas na tunog na nagpalundag kay Roanne.Sa wakas ay ibinalik ni Jim ang kanyang atensyon kay Roanne at sinulyapan siya ng malamig na tingin. Pagkatapos, sinabi niya sa napakalamig na tono na walang anumang emosyon sa loob nito, "Roanne, itinuring ka ni Charlotte bilang kanyang kapatid nitong mga taon, kaya paano mo sinasadyang sirain ang kanyang pangalan sa kanyang likuran at subukang maglagay ng isan
Ang flash drive ay naglalaman ng bawat krimen na ginawa ni Charlotte, kabilang ang kanyang mga intensyon na sunugin si Bonnie ngunit ipinagkanulo ni Heather sa huling minuto, na humantong sa kanyang mga paso at kasunod na pagkasira ng anyo, pati na rin kung paano sinasadya ni Charlotte na tinaga ang mukha ni Roanne gamit ang isang kutsilyo upang mag-eksperimento ng iba't ibang plastic surgeries bago mag-commit sa kanila.Ang mga ito ay malamig, talagang mga katotohanan, at tumangging maniwala si Roanne na gusto pa rin ni Jim na makasama si Charlotte pagkatapos malaman ang katotohanan.Gayunpaman, hindi niya akalain na tatanggi si Jim na tumingin sa flash drive nang buo!Ang lason na inilagay sa kanya ni Charlotte ay napakalakas na hindi niya ito pinagdudahan kahit isang segundo.Sa sandaling naisip niya ito, napakagat labi si Roanne at inangat ang ulo para titigan si Jim. "Kasalanan ko. Hindi ko dapat inilagay ang lahat sa flash drive para sayangin ang oras mo... dapat sinabi ko na
"Alam mo kung nasaan ang anak ko?"Si Bonnie, na nasa loob ng bahay at nagpapakain kay Shelly, ay inihagis ang bote ng gatas kay Harvey at naglakad palabas ng bahay nang hindi man lang hinintay na makuha ni Sean si Shelly.Sa labas ng pinto, nakatayo si Roanne sa gitna ng garden bitbit ang maleta, nakangiti kay Bonnie. "Tama. Hindi lang alam sa alam kung nasaan siya, kundi matutulungan pa kitang mahanap siya."Labis ang saya ni Bonnie nang marinig ang balita tungkol sa nawawala niyang anak, ngunit pilit pa rin niyang pinipigilan ang kanyang emosyon at sinulyapan si Roanne na may bahid ng hinala. "Sigurado ka ba?"Maging si Bonnie mismo ay hindi sigurado kung lalaki o babae ang kanyang anak.Noong nasa Banyan City siya, kahit anong pilit niya kay Ms. Jennifer na sabihin sa kanya ang totoo, hindi siya makakuha ng tiyak na sagot."Nang oras na iyon, dalawang tao ang lumapit sa akin at kinuha ang dalawang bata mula sa akin, isang lalaki at isang babae... Sa totoo lang, wala akong ide
Gayunpaman, iba si Bonnie.Siya at si Bonnie ay pareho ng kaaway, si Charlotte.At saka, basta hawak lang niya ang katotohanan tungkol sa anak ni Bonnie, tiyak na gagawin ni Bonnie ang lahat para protektahan siya.Kaya naman, hangga't makahanap siya ng kanlungan kasama si Bonnie, hindi mangangahas si Charlotte na saktan siya ! Sa isang banda, dahil kasama ni Bonnie ang mga bata, kailangan munang mag-isip ni Charlotte bago subukang saktan sila.Sa kabilang banda, mayroon lamang isang maliit na pinto na naghihiwalay sa bahay mula sa pangunahing gusali ng Landry Mansion, at kailangan lang niyang sumigaw para marinig sila ni Jim mula sa pangunahing gusali sakaling subukang saktan siya ni Charlotte.Hindi kailanman isasapalaran ni Charlotte na ilantad ang pagkakakilanlan nito upang maalis ang isang maliit na peon na tulad niya.Kumunot ang noo ni Bonnie at pinag-isipan ito ng isang minuto, at sa wakas ay tumango. "Basta't ipangako mo sa akin na hindi ka na muling makikipag-ugnayan k