Naalala pa ni Bonnie kung gaano kasakit para sa kanya ang pagpapa-tattoo na ito.Noong una, kahit na palagi niyang iniisip na ang balat na ito ay kahindik-hindik, hindi niya kailanman sinadya na itago ito sa pamamagitan ng tattoo.Noong nasa bahay ampunan pa siya, minsan ay nagreklamo siya tungkol sa kanyang balat sa batang lalaki na nakilala niya doon, ngunit ang sumunod na sinabi nito sa kanya ay labis na ikinatuwa niya kaya nagbago ang isip niya tungkol sa kanyang balat.Sinabi niya, "Narinig ko na may mga anghel na tumulong sa Diyos sa paggawa ng maraming mabubuting gawa habang sila ay nasa langit, kaya't para mabayaran sila ng Diyos sa kanilang kabaitan, sadyang nag-iwan siya ng mga marka sa kanilang mga katawan nang pauwiin niya sila pababa sa lupa bilang mga tao upang hindi niya mawala ang pagsubaybay sa kanila.”"Sa ganoong paraan, makikilala sila ng Diyos kung sino sila at maipapadala ang kanyang mga pagpapala sa kanila."Ito ang unang pagkakataon na narinig ni Bonnie ang
“Syempre pwede. Ito ang magiging bahay namin sa hinaharap, kaya maaari mo itong i-renovate sa paraang gusto mo."Tumango si Charlotte, saka humakbang papunta sa sala. "Gusto kong ilipat ang sofa na ito sa isang customized, high-end na sofa. Nakita ko dati ang isa na magiging perpekto para sa espasyong ito, at nagkakahalaga ito ng 1.8 milyong dolyar. Pwede ko bang bilhin iyon?"Tumango si Jim. "Syempre pwede.""Ang mga kuwadro na gawa sa dingding ay masyadong simple; I'Ako ay nagbabalak na magsabit ng ilang mga kuwadro na gawa mula sa mga sikat na pintor. Titingin ako sa kung may nababagay sa ating bahay, ngunit para tumugma sa ating katayuan, kailangan kong bumili ng mga nagkakahalaga ng pataas sa sampung milyon.”"Gayundin, ang mga kurtina at ang mga alpombra..."Ang mga numerong lumabas sa bibig ni Charlotte ay mas malaki kaysa sa huli habang kinakalansing niya ang kanyang mga kalkulasyon para sa pagsasaayos.Tahimik na nakinig si Jim sa kanya at hindi maiwasang kumunot ang ka
Lumalim ang gabi.Marahil dahil sa kanilang nakakapagod na paglalakbay sa Merchant City at sa kaguluhan mula nang dumating sila, nakakagulat na mahirap hikayatin si Shelly na matulog nang gabing iyon.Kinailangan siyang suyuin at aliwin ni Bonnie nang mahabang panahon bago tuluyang napatulog si Shelly.Sa oras na naibalik ni Bonnie si Shelly sa kanyang crib at nakumpirma na siya nga ay nakatulog, pasado alas-10 na.Nang buksan ni Bonnie ang pinto, natuklasan niya na si Harvey ay nakatulog sa sopa, hawak pa rin ang kanyang telepono.Bumuntong-hininga si Bonnie, lumapit, at kinuha ang kanyang telepono mula sa kanyang kamay.Naiwan sa screen ang text conversation nila ni Nigel.[Nigel, kahit anong mangyari, gagawa ako ng paraan para magkabalikan si Bonnie at Mr. Jim.[Parang hindi na ako magiging masaya ulit maliban na lang kung siya na ang magiging bagong Mommy ko.]Tumulo ang mga luha sa pisngi ni Bonnie habang binabasa niya ang mga salitang ito.Ibinaba niya ang ulo para titi
Sa sandaling ito, hindi mapigilan ni Bonnie na mapaismid habang nakatitig sa lalaking nasa harapan niya, na nakasuot ng pajama na mahal niya ngunit tinitigan siya ng napakalamig na ekspresyon na para bang nakatingin sa kanyang kaaway.Lumalabas na ang mga babae ay gagawa ng maraming katangahan para sa kanilang mga kapareha.Sa sandaling sila ay maghiwalay, ang lahat ng mga alaala ng mga bagay na ginawa nito para sa kanya ay parang mga kutsilyo na bumaon sa kanyang puso.Sakit, kalungkutan, kawalan ng pag-asa."Anong tinatawa-tawa mo?" Kumunot ang noo ni Jim at tinapunan siya ng masamang tingin nang makita siyang nakangisi. "Tinatanong kita kung anong ginagawa mo dito gabing-gabi na."Inangat ni Bonnie ang kanyang ulo upang sumulyap sa kanya nang walang emosyon. "Hindi ako makatulog, kaya lumabas ako para maglakad-lakad."Sinamaan siya ng tingin ni Jim. "Naglakad ka hanggang dito dahil hindi ka makatulog?"Bago man ito o pagkatapos ng pagsabog, ang kuweba na ito ay bawal sa lahat
Sumabog ang galit sa puso ni Jim nang marinig niya ito. "Nagsisinungaling ka!"Inayos niya ang kanyang madilim, matalim na titig sa mukha ni Bonnie at galit na galit na sumagot, "Hindi mo maaaring ginawa ito para sa pera!"Inimbestigahan na niya ang lahat tungkol sa babaeng ito; siya ang huling tagapagmana ng negosyo ng pamilya Craig at minana ang bawat huling sentimo ng kayamanan ng pamilya.Ayon sa magaspang na pagtatantya, ang pamilya Craig ay halos kasing halaga ng pamilya Landry.Hindi lamang iyon, ngunit pagkatapos na magdusa ng mga pagkalugi sa pananalapi bilang resulta ng mga pag-atake ni Joshua, ang pamilya Craig ay nalampasan na ang pamilya Landry sa mga tuntunin ng kayamanan at mga ari-arian! Paano masasabi ni Bonnie na sinusubukan niyang linlangin siya sa kanyang pera?"Sino ba ang hindi maghahangad ng mas maraming pera?" Sumagot si Bonnie na parang nasasabi niya ang iniisip nito. Tinanggal niya ang braso niya, nanunuya. "Hindi mo ba ako palaging naiisip na ganitong kl
Ang kabilang kamay ni Jim ay nakahawak sa kanyang dibdib, at siya ay lumitaw na tila siya ay nasa matinding sakit.Nanigas ang buong katawan ni Bonnie sa tanawing ito.Pagkatapos mag-alinlangan saglit, nagpakawala siya ng hininga, humakbang, at tinulungan siyang makatayo mula sa lupa. Tapos, tanong niya na may bakas ng pagtutol sa boses, "Anong problema?"Kumunot ang noo ni Jim at umiling ngunit hindi sumagot.Alam ni Bonnie na sa pamamagitan ng pag-iling ng kanyang ulo, sinisikap niyang sabihin sa kanya na ayos lang siya. "Inaasahan mo bang maniniwala akong ayos ka lang pagkatapos ng nangyari?"Inilibot niya ang kanyang mga mata sa kanya, tinulungan siyang bumangon sa lupa, at kinuha ang telepono nito mula sa kanyang bulsa. Pagkatapos, dinayal niya ang numero ng taong na-save niya sa kanyang telepono bilang 'M'. "Uy, Mickey, nasa Landry Mansion ka ba ngayon?”"Nasugatan si Jim, at malapit tayo sa bodega ng droga sa likod-bahay. Halika, tulungan mo kami."Nagmamadali siyang luma
"Hindi."Sa sandaling lumabas sa bibig niya ang mga salita ni Jim, sumingit si Bonnie nang walang kahit isang pahiwatig ng pag-aalinlangan.Ibinigay niya si Jim kay Mickey at idinagdag sa napakalamig na boses na halos walang init sa loob nito, "Paanong siya at ako ay magkakabalikan? Naghihintay pa rin si Mr. Jim na pakasalan ang kanyang mahal na si Charlotte."Kasama niyon, tumalikod siya at umalis.Nanatiling hindi gumagalaw si Jim, malalim ang iniisip habang pinapanood siyang umalis.Nang mawala sa kanyang paningin si Bonnie ay napalingon siya kay Mickey. "Siya at ako...""Magkasama kayo noong nakaraan, at sobrang close din kayo," sagot ni Mickey sa malalim na boses habang nakayuko. "Kung hindi pa bumalik si Ms. Charlotte sa Merchant City, ang taong pakakasalan mo sana ay si Ms. Bonnie na."Napakunot ang noo ni Jim nang marinig iyon. Malamig niyang sinulyapan si Mickey at nagtanong, "Ibig sabihin ba nito ay ako ang nagkasala sa kanya?"Kahit na nararamdaman niya ang sama ng l
"Anong sumpa ang ilalagay mo sa akin?""Hindi pa ako nakakapagdesisyon.""Ganun ba, o mahal mo ako ng sobra para isumpa ako?"…Si Jim at Bonnie ay sobrang intimate sa panaginip ni Jim na tila napaka-kakaiba.Nagising si Jim mula sa kanyang panaginip at mabilis na humigop mula sa kanyang tsaa upang ayusin ang kanyang nerbiyos.Lahat ng nangyari sa panaginip niya ay medyo nag-aalala pa rin siya sa pag-iisip pa lang.Naging close ba sila ni Bonnie gaya ng nangyari sa panaginip?Kung totoo iyon, bakit hindi niya maalala ang mga alaala nilang magkasama, at bakit wala man lang siyang naaalala?"Mr. Landry, oras na para gumising at kumain ng almusal," boses ng isang babae ang umalingawngaw mula sa labas ng pinto.Nakilala ni Jim ang boses na iyon. Si Roanne, ang nakababatang kapatid ni Charlotte.Kumunot ang noo niya at bumulong ng sagot, pagkatapos ay bumangon siya sa kama at nagpasyang magpahangin sa pag-asang mapapatahimik siya nito.Sa dining room, inihanda na ni Roanne ang i