Nang umakyat si Joshua sa itaas, nakaupo pa rin si Luna sa upuan sa kwarto niya, malalim ang iniisip niya. Sa mesa sa harap niya ay may dalawang magkamukha na jade ring. Pares ang mga singsing na ito, at kahit na magkapareho ang laki nila, ang mga pattern sa mga bato ay medyo magkaiba ngunit tugma pa rin. Ito ay isang bagay na hindi maintindihan ni Luna nang makita niya ang mga singsing na ito. Bago niya makuha ang dalawang singsing na ito, naisip niya na ang mga singsing na ito ay pares na dapat suotin ng magkasintahan. Ngunit, nang makuha at sinuri niya na ang mga ito, bigla niyang napagtanto na pareho ang laki nila, at base sa laki nito, suot dapat ito ng dalawang lalaki, kaya’t nalito si Luna. Bakit gagawa si Lucy ng dalawang singsing na panlalaki? Kanino niya balak ibigay ang mga singsing na ito? Habang nalilito si Luna tungkol dito, narinig niya na bumukas ang pinto. Pumasok ng kwarto si Joshua. Tumingin si Luna kay Joshua, nakakunot ang noo, at tahimik niyang t
“Bukod sa, pwede ko rin bisitahin sila nanay at tatay.” Napabuntong hininga si Joshua nang marinig niya ito. “Ang huling beses na nakita natin ang mga magulang mo, akala natin ay gagaling na sila ng mabilis…” Napabuntong hininga din si Luna nang marinig niya ito. Akala niya rin ay gagaling na sina Charles at Rosalyn, at ito rin ang sinabi ni Dr. Liddell. Gayunpaman… Kagabi, nabalitaan ni Luna mula kay Dr. Liddell ang tungkol sa nangyari para hadlangan ang pag galing nila Charles at Rosalyn. May nurse na mahilig makinig sa news station sa radio tuwing binabantayan niya ang dalawa. At sa araw na ‘yun, ang lokal na radio station ay nag balita tungkol sa Merchant City, at natuklasan nila Charles at Rosalyn ang tungkol sa biglang pagbabago ng ugali ni Jim at ang pagaaway nilang dalawa ni Luna. Sumama ang kondisyon ni Rosalyn, at mas madalang na ang pagiging matino ni Charles… Nawala ang lahat ng senyales na gagaling na sila sa loob ng ilang oras, at sa puntong nito, tila s
Agad na kumunot ang noo ni luna nang marinig niya ito. Mabilis siyang bumaba ng hagdan at lumapit siya kay Malcolm, “Ano ang sinabi mo? Alam mo ba kung nasaan ang anak namin?” Nang makita na interesado pa rin si Luna na malaman ang kinaroroonan ng anak nila ni Joshua, kinagat ni Malcolm ang labi niya at tahimik siyang nakahinga ng maluwag. Salamat sa Diyos at nagplano siya at inutos niya kay Hunter na ipalit ang anak nila Joshua at Luna sa isa pang sanggol. Kung hindi, wala siyang magagamit laban kila Joshua at Luna para tulungan siya sa sitwasyon niya ngayon. Sa sandali na maisip niya ito, lumapit si Malcolm kay Luna, na siyang nakaluhod pa rin, at hinawakan niya ang paa ni Luna. “Alam ko kung nasaan ang anak mo!” Suminghot siya at nagpatuloy siya na may desperado at nagmamakaawang boses, “Pinagpalit nila Hunter at Heather ang anak niyo noong ipinanganak siya… at ang sanggol na pinalit niya ay ang ang anak namin ni Heather, si Riley!” Pagkatapos, may kinuha siya sa bulsa
Pumikit si Malcolm at sinabi niya, “Pagkatapos mamatay ni Heather, gusto kong ibalik sa inyo si Riley para subukan kong makakuha ng pera para makatakas ako sa isang lugar na walang nakakaalam…” “Pero, natuklasan ni Quentin ang tunay na pagkakakilanlan niya mula sa hindi ko malaman, at sinunog niya ang bahay namin ni Heather, pinilit niya kami ni Riley na bumalik sa pamilya Quinn…” “Kinuha nila si Riley at ikinulong nila ako sa basement kung saan madilim. Tuwing tinatanong ko sila kung kailan ako pakakawalan, sinabi nila na pakakawalan nila ako kapag namatay o nabaliw ako balang araw, o…” Lumunok si Malcolm at yumuko siya. “O kung isang araw ay mawalan ng halaga sa kanila si Riley.” “Ang rason kung bakit kinulong nila ako ay dahil natatakot sila na lapitan ko kayo at sabihin ko ang tunay na pagkakakilanlan ni Riley…” Sumingkit ang mga mata ni Luna nang marinig niya ito. Lumingon siya at tumitig siya ng malamig kay Malcolm. “Tulad kung paano mo sinira ang mukha ko at pinilit mo
“Star?” Lumingon si Malcolm para tumitig kay Joshua ng nalilito. “Wala akong maalala sa pamilya… na may pangalan na ganito.” Ang lahat ng miyembro ng pamilya Quinn ay seryosong mga tao, kaya’t bakit sila pipili ng cute na pangalan? Kahit na palayaw lang ito, hindi ito dapat parang pambata. Sumingkit ang mga mata ni Joshua. “Pag isipan mo ng mabuti.” Halos sigurado na siya na ang tao na umarkila kay Todd para gawin ang malupit na mga bagay ay mula sa mga Quinn. Nitong umaga, nabasa na nila Joshua at Lucas ang lahat ng impormasyon ng pamilya Quinn na pwede nilang makuha. Noong una, isang maliit na pamilya lang ang pamilya Quinn na tila hindi kayang palaguin ang negosyo nila ng maraming taon dahil kakompitensya nila ang pamliya Landry at pamilya Lynch, na namumuno sa merkado ng mga panahong ‘yun. Gayunpaman… may nagbago noong 20 taon na ang nakalipas. Ang pagkamatay ni Lucy Hamilton at ni Colin Landry ay ang rason kung bakit walang tigil na nag aaway ang pamilya Landry at
“Sinabi ni Nellie na may kakaibang teacher sa kindergarten na kinokolekta ng buhok niya… at sinisante ang teacher na ito pagkatapos niyang matuklasan.” Ngumisi si Joshua at idinagdag niya, “Kilala mo ba kung sino ang taong ito, Master Quinn?” Nawala ang kulay sa mukha ni Malcolm nang marinig niya ito. Ilang sandali siyang nagsalita ng putol putol, hindi siya makaisip ng isasagot niya dito. Hindi niya inaasahan na ang anak ni Joshua ay magiging obserbatibo na tulad ni Joshua. Hindi siya makapaniwala na mapapansin ng anak ni Joshua na kinokolekta ang buhok nito mula sa kindergarten at sinabi pa niya ito kay Joshua tungkol dito! Sa sandali na maisip niya ito, kinagat ni Malcolm ang labi niya at tumawa siya ng awkward. “Ano ang pinagsasabi mo, Mr. Lynch? Sa Merchant City ako nakatira, kaya’t paano ko naman malalaman kung sino ang isang teacher na ito sa Banyan City…” “Sana nga ay totoo ang sinasabi mo.” Dumilim ang ekspresyon ni Joshua habang nagpatuloy siya, “Kung hindi, kap
Lumaki ang mga mata ni Malcolm sa gulat nang marinig niya ito. Tumigas ang buong katawan niya na para bang tinamaan siya ng kidlat habang nakatitig siya kay Luna. Makalipas ang ilang sandali, tumigil siya sa pagtakas sa pagkakahawak ni Sean. Makalipas ang ilang sandali, kumunot ang noo ni Malcolm at nagsalita na siya. “Hindi ko ginawa ‘yun! Luna, wala akong intensyon na kunin ang anak niyo ni Joshua! Si Heather ang gumawa ng lahat ng ito…” “Plano ito nila Heather at Hunter, at… at natuklasan ko lang ito pagkatapos nila gawin ‘yun…” Hindi mapigilan ni Luna na ngumisi habang nakatitig siya sa maputlang mukha ni Malcolm. “Malcolm, lagi mo akong inaakusahan na malupit at wala akong utang na loob, pero ano ang ginagawa mo ngayon?” “Kahit sa puntong ito, nagsisinungaling ka pa rin sa harap ko!” Dumilim ang ekspresyon ni Luna habang nagpatuloy siya, “Sa tingin mo ba ay wala akong alam katulad ng dati at paniniwalaan ko pa rin ang bawat salita na lumalabas sa bibig mo?” Sumingkit
Tutal, ang simbahan ay isang lugar ng kabanalan at kadalisayan, at hindi ito tatanggap ng isang tao na maraming pinatay na tulad ni Quentin. Basta’t hindi makakapasok si Quentin, magiging ligtas si Malcolm! Bukod pa dito, kahit na gaano kalakas si Quentin, hindi siya pwedeng pumasok sa simbahan ni Samuel para hulihin si Malcolm! Sa sandali na maisip niya ito, mabilis na lumingon si Malcolm para tumingin kay Joshua at wala siyang tigil sa pagpapasalamat. “Sige na, sige na, tama na. Lumabas ka na!” Si Sean, na tinanggap na kanina bilang empleyado bago ang pangyayaring ito, ay sinubukan na palayasin si Malcolm sa bahay na parang isang responsableng guard. Pagkatapos lumabas ng bahay, tumingin si Malcolm kay Sean, nakakunot ang noo niya. “Pwede ka bang kumuha ng kotse para ihatid ako palabas ng bayan?” Hindi siya pwedeng sumugal na tumawag ng taxi sa takot na mahuli siya ni Quentin habang palabas siya ng bayan. Mas mabuti kung isa sa mga tauhan ni Joshua ang maghahatid sa kan
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya