Nang marinig si Luna na nagtatanong tungkol sa pinanggalingan ng singsing, natawa si Bonnie ng nahihiya. “Napulot ko ito noong press conference kung saan inilantad ni Joshua sina Adrian at Michael. Ang araw na iyon ay ang unang araw na nakilala ko si Harvey. Nakita ko itong singsing pagkaalis niya, kaya pinulot ko. Plano kong ibalik ito sa kanya pagdating ng panahon, pero…” Napailing si Bonnie. “Isang taon na ’to. Hindi ako nakakita ng pagkakataong ibalik ito kay Jim. Minsan, nakalimutan ko na lang talaga. Sa ibang pagkakataon…” Nararamdaman ni Bonnie na parang hindi sila para sa isa-t isa ni Jim, kaya itinago niya ang singsing bilang alaala. Naging on-and-off sila ni Jim noong nakaraang taon, kaya hindi na niya naibalik ang singsing sa kanya. Noong una, nagpasya si Bonnie na ibalik ito kay Jim nang sundan niya si Luna pabalik sa Merchant City. Hindi niya inaasahan na babanggitin ni Luna ang singsing, kaya nilabas niya ito. Gulat na napatingin si Luna kay Bonnie bago mulin
Kumunot ang noo ni Luna at maingat na sumagot kay Shannon, [May balak ka ba talagang habulin ako?] Nagplano ba si Shannon, bilang Design Director, na pigilan siya dahil alam niyang ninanakaw ni Luna sina Zayne, Samson, at Arianna? Sinagot siya ni Shannon ng sunud-sunod na smiley emojis. [Huwag kang mag-alala, Luna, niyaya kita sa labas para lang sa personal na dahilan. Gusto mong kunin ang iyong mga dating assistants, at wala akong magagawa. Pagkatapos ng lahat, pagkatapos mong umalis, ang departamento ng disenyo ng alahas ng Lynch Group ay hindi na ang pangunahing prayoridad ng kumpanya. Walang kabuluhan na pabayaan ang gayong talento, at sa palagay ko ay mas mabuting sundan ka nila sa isang mas magandang lugar upang sila ay lumago at umunlad.] Biglang nakaramdam ng kaunting guilty si Luna sa kanyang naisip na mga ideya tungkol kay Shannon. Tumingin siya sa ibaba para tingnan ang oras. Alas tres y medya na ng hapon, at dapat ay makarating pa rin siya sa oras para sa pista ng bar
Nang marinig ni Luna kung paano nawala sa pag-isiip si Jim, napakunot ang noo niya. Siya ay muling nakasama ni Jim sa loob ng halos isang taon, at sa lahat ng oras, si Jim ay palaging mapagpakumbaba at mature. Hindi talaga siya nakipag-away o nakipagtalo sa sinuman noon. Kahit na kaharap sina Malcolm at Heather, na nanakit kay Rosalyn, hindi siya gumawa ng ganitong uri ng kaguluhan noon. Hindi maikumpara ni Luna ang tono at ugali na narinig niya kay Jim. Kinagat niya ang kanyang labi at bumulalas, Jim, ako ay..." Bago pa siya makapagsalita, narinig niya ang pag-agaw ni Jim sa telepono mula sa butler. Pagkatapos, sa isang malakas na kalabog, nadiskonekta ang tawag. Hinawakan ni Luna ang kanyang telepono, lubos na naguguluhan sa biglang pagtatapos. Kung tama ang hula niya, tiyak na nabasag ang telepono ng mayordomo, at walang alinlangan na ito ay gawa ni Jim. Pagkatapos ng lahat, sa daan-daang mga katulong at bodyguard, ang butler ay medyo mataas sa hanay. Bukod kay Jim, wal
"S—Sinasabi mo ba na pupunta ka sa Merchant City?" "Mmh." Kinuha ni Shannon ang kanyang tasa ng kape at humigop. Napangiti siya ng mahinahon. "Hindi ba inayos mo na sundan ka nina Zayne, Samson, at Arianna sa Merchant City makalipas ang isang linggo? Sasama ako sa kanila para tulungan ka." Natigilan si Luna sa napakatagal, pinoproseso ang piraso ng sorpresa na ito. Excited niyang hinawakan ang kamay ni Shannon. "H—Handa ka ba talagang talikuran ang iyong posisyon bilang Direktor ng Disenyo at makipagtulungan sa akin?" Ang posisyon ng Direktor ng Disenyo sa departamento ng disenyo ng alahas ng Lynch Group ay may malaking kapangyarihan at karangalan, bukod pa sa mataas na suweldo at mga bonus. Pagkatapos ng lahat, ang Lynch Group ay isang sikat na pangalan. Ang bagong kumpanya ni Luna ay isa lamang maliit na kumpanya ng alahas na nalulugi mula noong ito ay binuksan. Isa ito sa mga dahilan kung bakit hindi niya kinuha si Shannon sa kanyang hanay. Sa teoryang pagsasalita, wal
Nang marinig ang pangalan ni Joshua, natigilan si Luna. Kinagat niya ang kanyang labi. "Anong oras ang flight niya?" "Alas siyete ngayong gabi," sabi ni Bonnie sabay buntong-hininga. "Luna, bakit hindi mo kontakin si Joshua? Malamang na matutulungan kita kung sa iba pa, pero si Joshua..." "Sige." Huminga ng malalim si Luna at ibinaba ang tawag. Paglabas ng cafe, sumakay si Luna sa kotse habang hinahanap ang contact ni Joshua, pagkatapos ay tinawagan niya ito. Maya-maya, kinuha ni Joshua ang tawag. Bago pa makapagsalita si Luna, nakangiting bumati si Joshua sa kabilang linya, "Alas kwatro pa lang ng hapon. Hindi ba nagkasundo tayo na magkita mamayang diyes?" Inilibot ni Luna ang kanyang mga mata. Kung hindi niya alam na nag-apply na si Joshua para sa airway nang gabing iyon na umalis sa lungsod, iisipin niya na malamang na gusto ni Joshua na...gumawa ng isang bagay sa kanya nang gabing iyon. Gayunpaman, sa sandaling iyon, malinaw na naunawaan niya na sinusubukan lamang siy
Sandaling natahimik pareho sina Joshua at Luna bago tuluyang ngumiti si Joshua. “Okay, basta tutuparin mo ang pangako mo, Ms. Luna. Handa akong magdagdag ng pasahero sa eroplano." Pagkatapos, binaba ni Joshua ang tawag. Nang marinig ang disconnecting tone, nanlulumong ipinikit ni Luna ang kanyang mga mata. Alas siyete ang byahe. Sa oras na marating niya ang Merchant City, mag-aalas onse na ng gabi. Umaasa siyang hindi pa huli ang lahat pagkatapos.… Hindi nagtagal, nakarating na ang sasakyan sa mansyon ni Bonnie. Pagpasok ni Luna, gising na ang kanyang tatlong anak. Itinulak ni Nellie ang halos hindi nabuksang bagahe ni Luna papunta sa kanya, naluluha ang mga mata. "Mommy, kailan po ulit kayo babalik? Kailan po ulit tayo magkikita?" Si Neil naman ay nasa likod ni Nellie. Ibinigay niya kay Luna ang isang malaking bag ng pagkain at mga regalo. “Mommy, naghanda po kaming tatlo ng pagkain at regalo para sa iyo. Ito po ay para sa iyo pagsakay mo sa eroplano, at ang ilan
Alas sais ng gabi, dumating si Luna sa Banyan City Airport sa oras. Umuulan sa puntong iyon, at ang Banyan City sa gabi ay sobrang lamig. Si Luna, nakatayo sa entrance ng airport, nanginginig dahil sa lamig at sa manipis na damit na suot niya. Huminto ang sasakyan sa tapat ng airport at napansin agad ni Joshua si Luna na patuloy na hinihimas ang mga kamay at pinapadyak ang mga paa sa may airport. Bahagyang nanginginig ang kanyang manipis na pigura sa malamig na hangin, ngunit sinusubukan pa rin ng kanyang mata na tumingin sa malayo, hinahanap siya sa gitna ng ulan. Bumilis ang tibok ng puso ni Joshua sa tagpong iyon. Agad niyang binuksan ang pinto ng sasakyan at bumab, hindi man lang nag-abalang gumamit ng payong, naka-coat lang siya habang patungo kay Luna. Basang-basa man siya ng ulan ay pinoprotektahan pa rin niyang mabuti ang lady’s coat sa kanyang kamay. Walang ni isang patak ng tubig ang dumapo dito. Naglakad si Joshua sa ilalim ng ulan at humakbang patungo kay Luna,
Nagsimulang mag-alala si Luna tungkol sa pamilya Landry at kay Jim, ngunit hindi niya ito matalakay kay Joshua tulad ng sinabi sa kanya ni Nigel. Kahit anong isipin niya, sa mata ng publiko, magkaaway sila ni Joshua. Hindi niya masabi sa kaaway ang lahat ng kahihiyan ng kanyang pamilya. Apat na oras ang lumipas sa isang kisap mata. Alas onse ng gabing iyon, dumating sina Luna at Joshua sa Merchant City Airport. "Naghihintay na ang sasakyan ni Theo sa labas." Nang huminto sa paggalaw ang eroplano, si Joshua ay nanatiling maganda ang pagkakaupo. "Mauna ka nang bumaba." Medyo huminto si Luna na kumukuha ng kanyang bagahe. Maya-maya, tumango siya. "Sige." Bagama't naiintindihan ni Luna na kailangan nilang maglayo ni Joshua, nang makita kung paano niya ginawa iyon, medyo hindi pa rin siya komportable dito. Hinihila ang kanyang bagahe palabas ng airport, napansin agad ni Luna ang sasakyan ni Theo at lumapit ito. Habang tinutulungan siya ni Theo sa kanyang mga bagahe, napaku