Pagkatapos, nagpatuloy si Harold ng may mahinang boses, “Hindi mo ito siguro alam, tama ba?” “Ang dinner party na ito ay hindi isang regular na dinner party… ito ay isang orgy kung saan nagpapalit kami ng mga babaeng kasama namin ng buong gabi.” Napatingala si Luna sa gulat, kasing laki ng plato ang mga mata niya. Kinagat niya ang labi niya at tumitig siya kay Harold. “Ano ba ang sinasabi mo?” “Ang sinasabi ko ay hindi ka marunong dahil gusto mong makipag kasundo kay Mr. Hanson nang hindi mo pa alam kung paano ang trabaho para sa amin…” Ang mga salita ni Harold ay parang isang suntok kay Luna. Kinagat niya ang labi niya at mabilis niyang pinindot ang earpiece para kausapin si Charlotte ng may mahinang boses, “Nagbago ang plano; magpadala ka ng tao para sunduin ako.” Hindi isang tanga si Luna. Kahit na hindi siya pamilyar kay Mr. Hanson, naghanda pa rin siya ng backup plan kasama si Charlotte sa takot na baka may masamang mangyari sa party. Dahil dito, naghanda sila ng mga
Tumahimik ang buong kwarto nang marinig nila ito. Habang tinutulak si Luna sa pader, hindi alam ni Mr. Hanson kung ano ang isasagot niya sa tanong ni Joshua. Gayunpaman, sa mga sandaling ito, sa sobrang labo ng isip ni Luna ay hindi niya maintindihan ang nangyayari. Sa pagkalito niya, naririnig niya lang ang boses ni Joshua. Kinagat niya ang ngipin niya at sinabi niya, “Joshua…” Dahil sa pagiging lasing at sa posisyon niya sa pader, maamo at nakakaakit ang tono ng mga sinabi niya. Dumilim ang ekspresyon ni Joshua. Tumayo siya at lumapit siya kay Mr. Hanson. “Kung hindi ka pa rin makahanap ng paraan para alagaan siya, ako na lang ang kukuha ng responsibilidad na ito mula sayo.” Pagkatapos, tinulak niya palayo si Mr. Hanson at niligtas niya si Luna. Sa sobrang lakas ng pagtulak ni Joshua kay Mr. Hanson ay tumama ang buong katawan nito sa dulo ng mesa, at may malakas na tunog ng mga pagbagsak ng mga plato at baso sa sahig. Tumayo si Mr. Hanson sa kalagitnaan ng ingay at
“Kasama ko si Mr. Lynch. Sinabi niya na naiwan ni Luna ang bag niya, at nandito ako para kunin ito.” Kumunot ang noo ng mga bisita, tumingin sila sa lugar kung saan nakaupo si Luna. Totoo nga, may handbag na nakalagay sa upuan. Medyo naiinis si Mr. Hanson dahil dito. “Dalian mo at kunin mo na ito at umalis ka na! Isara mo ang pinto kapag umalis ka!” Tumango ang babae, lumapit siya para kunin ang bag ni Luna, pagkatapos ay umalis siya, sinara niya ang pinto sa likod niya. Pagkatapos lumabas ng private room, tinanggal ni Charlotte ang pinhole camera mula sa baga ni Luna at ngumisi siya, pagkatapos ay inalis niya ang recording device na nilagay niya sa isang tagong bulsa sa bag. Nilagay niya ang mga gamit na ito sa loob ng bag ni Luna ng hindi niya man lang napapansin. Pagkatapos lumabas ng Lucky Den, hinagis ni Charlotte ang mga pinhole camera at recording device sa assistant niya, si Roanne. Kumunot ang noo ni Roanne nang nagsimula siyang idownload ang mga video at audio
Nang marinig niya ito, mabilis na kumaway si Theo para tumanggi at sinabi niya, “Hindi ko pwedeng gawin ‘yun. Virgin pa ako, kaya’t si Mr. Lynch na dapat ang sumagot dito.” Tumigil si Joshua habang hawak niya ang baso ng tubig sa kusina nang marinig niya ito. Lumapit siya sa sofa para painumin ng tubig si Luna, kumunot ang noo niya. “Sinasabi mo pa rin ba na virgin ka? Naalala ko na minsan kayo ni Luna ay…” Kung tama ang pagkakaalala niya, may panahon na dinala nila ni Luna ang mga bata sa amusement park sa Banyan City. Noong gabing ‘yun, nalasing sila ni Luna ngunit gumising sila ng magkahiwalay na kwarto sa sumunod na araw. Sa mga oras na ‘yun, akala niya pa rin na si Alice ay ang tunay na Luna Gibson at kumatok siya sa pinto ni Luna kasama si Alice. Ang taong nagbukas ng pinto ay si Theo, kaya’t inisip nilang lahat na sumiping si Luna kay Theo nang gabing ‘yun. Gayunpaman, sa mga sandaling ito, sinasabi ni Theo na wala pa siyang babaeng nakasama dati… Naalala rin ni Th
Ngumiti ng pabiro si Dr. Rachel. “Pinag uusapan natin na isang virgin ka pa rin.” Namula ang mukha ni Theo nang marinig niya ito. Lumingon siya palayo at hindi na siya ulit tumingin kay Dr. Rachel. “Kung wala ka nang ibang sasabihin… dapat na natin tapusin itong phone call. Dapat na akong matulog.” Pagkatapos, mabilis niyang ibinaba ang call. Sa kabilang linya ng phone, hindi mapigilan na ngumiti ni Dr. Rachel nang dumilim ang screen. “Virgin pa rin, huh?” Ngumiti siya habang binulong niya sa sarili niya. “Dr. Liddell.” Biglang kumatok ang assistant sa pinto niya. “May lalaki po sa labas na mula Merchant City at sinasabi niya na kamag anak po siya ni Rosalyn. Sinasabi niya po na Quentin po ang pangalan niya at gusto niyang makita si Rosalyn.” Kumunot ang noo ni Dr. Rachel. May lalaki na gustong makita si Rosalyn. Ang tanging pamilya ni Rosalyn na alam niya ay sina Charles, Jim, at Luna, kaya’t saan galing ang lalaking Quentin na ito? Sumunod si Dr. Rachel sa assistant
Hindi sinagot ni Quentin ang tanong ni Dr. Rachel. Pagkatapos siyang suriin ng assistant, nagbihis ng sterile gown si Quentin at yumuko siya kay Dr. Rachel. “Salamat, Dr. Liddell.” Pagkatapos, pumasok siya sa kwarto ni Rosalyn sa gabay ng mga assistant. Sa mga sandaling ito, pakiramdam ni Dr. Rachel na kahina hinala ang lalaking ito. Kaya naman, nang pumasok ng kwarto si Quentin, pumunta si Dr. Rachel sa control room para tumitig sa security footage ng kwarto ni Rosalyn. Kung sabagay, lantang gulay na si Rosalyn, at kahit na walang dalang mapanganib na gamit si Quentin, pwede niya pa ring patayin si Rosalyn gamit ang mga kamay niya. Nang maisip ito ni Dr. Rachel, hindi niya mapigilan na pagsisihan ang desisyon niya na papasukin si Quentin pagkatapos siyang mauto ng tila tapat na pag uugali nito. Ano ang sasabihin niya kela Luna at Theo kapag may nangyaring masama kay Rosalyn? Bumukas ang pinto ng kwarto ni Rosalyn, at ginabay ng mga assistant so Quentin sa kwarto. Ang
“Baka… hindi makakapunta sa phone ngayon si Luna.” “Ayos ang kung kahit sino mula sa pamilya Landry! Tawagin mo si Charles o si Jim!” Balisang sinubukan ni Dr. Rachel na ibalik sa dati ang kalagayan ni Rosalyn, “Lalo na si Charles! Patawagin mo siya dito, o mas maganda, papuntahin mo siya sa Lincoln City ngayon na! Hindi na aabot si Rosalyn!” Tumigas ang buong katawan ni Theo nang marinig niya ito. “Paano nangyari ito?” “Kanina lang, may lalaking nagsabi na kapatid niya si Rosalyn at may sinabi siya kay Rosalyn kaya’t lumala ang kondisyon niya.” Hindi inaasahan ni Dr. Rachel na ang lalaking si Quentin ay kayang sirain ang determinasyon ni Rosalyn para mabuhay sa ilang mga pangungusap lang. Kung sabagay, ang babaeng ito ay isang mature at matino mag isip na nasa edad singkwenta na. Maliban sa wala siyang kakayahan magsalita o gumalaw, kaya niyang mag isip para sa sarili niya. Ito ang unang beses na natuklasan ni Dr. Rachel na sampung minuto lang ang kailangan para sirain a
Hindi makapaniwala si Jim sa narinig niya. “Si Joshua Lynch… ba ito?” Ang tanong niya ng nagdadalawang isip. “Oo, ako ito” Ngumiti si Joshua at sinabi niya, “Mukhang pagkatapos ng isang taon na magkasama tayo, nakikilala mo na ng mabuti ang boses ko.” Umikot ang mga mata ni Jim at tinanong niya ng nakakunot ang noo habang binuksan niya ang pinto para pumasok sa kotse, “Bakit mo kasama si Luna?” Hindi ba’t pumunta siya sa isang business meeting kasama si Mr. Hanson? “Ang lakas ng loob mo para tanungin sakin ito?” Ngumisi si Joshua. “Pagkatapos iannounce na bumalik na siya sa Landry Group, akala ko ay bibigyan mo siya ng trabaho para pasiglahin ang kumanya, pero sa huli, pinasama mo siya sa isang orgy kasama si Mr. Hanson at ang mga kaibigan niya.” Pagkatapos, mapanglait na sinabi ni Joshua, “Kung hindi dahil sa akin, gigising na siya sa kama ni Mr. Hanson ngayon! Anong klaseng kapatid ka?” Kumunot ang noo ni Jim sa pagkalito dahil sa sermon ni Joshua. “Ano ba ang pinagsasa
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya