Kinagat ni Luna ang kanyang labi at sinabi sa mahinang boses habang nakahiga sa mga bisig ni Jim, “Jim, ayos lang yun.” Alam ni Luna na ginagamit lang ni Heather ang pangyayaring ito bilang dahilan para mabalisa siya. Gayunpaman, tumanggi si Jim na hayaan na lang ito. “Heather, huwag mong isipin na mabubully mo si Luna sa ngalan ni Nanay dahil lang mas matagal ka dito kaysa kay Luna! Hayaan mong sabihin ko sa iyo ito: kahit na hindi na siya muling maprotektahan ni Nanay sa hinaharap, ako pa rin ang kanyang kuya, at poprotektahan ko siya!” “Hangga't nabubuhay pa ako, hindi mo magagawang i-bully si Luna. Tandaan na ito ang pamilya Landry, hindi ang pamilyang Gibson!” Nanigas ang buong katawan ni Heather nang marinig iyon. Kinagat niya ang kanyang labi at sinulyapan si Luna na may ekspresyon ng pagkapoot. Ang babaeng ito… Ano ang ginawa niya para matamo niya ang lahat ng ito? Ano ang dahilan kung bakit labis na hinahangaan ng iba si Luna na kaya niyang i-bully si Aura sa k
Bumagsak ang mga tuhod ni Luna sa malamig at matigas na marmol na sahig. Sa sandaling iyon, naramdaman niya ang kirot sa kanyang mga tuhod. Alam niya na ang pagkabagsak na ito ay natrigger ang nakaraang pinsala na natamo niya dahil sa kanyang aksidente anim na taon na ang nakakaraan. Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at sinubukang tumayo, ngunit kahit anong pilit niya ay hindi niya magawa. Hindi inaasahan ni Charles na pupwersahin ni Heather na lumuhod si Luna, at may bakas ng pagkagulat ang sumilay sa kanyang mga mata. Agad niyang inabot ang kamay niya para tulungan siyang makatayo. Gayunpaman, makalipas ang ilang segundo, nagbago ang isip niya at binawi ang kamay. Siya ang nag-utos kay Luna na lumuhod, at si Heather ay sinusubukang tumulong. Kung tutulungan niya si Luna na tumayo... Ano kaya ang iisipin ni Heather? Sa sandaling naisip niya ito, napakunot ang noo ni Charles at nagpasya na babawi na lang siya kay Luna sa pamamagitan ng paghingi ng tawad sa kanya pagkauw
“Ano’ng pinagkaiba namin? “Pareho kami ng anak ni Luna ay may dumadaloy na dugo ng pamilya Landry at Lynch sa aming mga ugat! "Higit pa rito, paano ang aking tunay na ina?" Itinuon ni Jim ang malamig, matalim na titig sa mukha ni Charles. “Ang aking ina na si Lucy ay isa ring Lynch, at siya ay anak pa nga ni Granny Lynch.” “Bakit hindi mo ako paalisin ng bahay at tanggalin ang painting sa sala, pati na rin ang mga morning glories sa bakuran?” Ang bawat salita ni Jim ay bumabalisa sa loob ni Charles. Ibinuwelo niya ang buong katawan niya— Pak! Isang nakakabinging sampal ang dumapo sa mukha ni Jim. Gumamit ng labis na lakas si Charles sa galaw na ito kaya nanghina ang buong katawan ni Jim. Itinapat ni Jim ang kanyang kamay sa kanyang namamagang pisngi at sinabing, tumutulo ang dugo sa gilid ng kanyang bibig, “Anong problema, Mr. Landry? Guilty?” “Wala kang masyadong nagawa sa buong buhay mo, bukod sa paggamit mo ng kakayahang pahirapan ang buhay ng mga tao sa paligid
Nagpakawala ng hininga si Luna at sinabing maingat na binibigkas ang kanyang mga salita, “Isinusumpa ko na simula ngayon, ako, si Luna, ay hinding hindi na makikipagkita muli kay Joshua Lynch nang pribado.” “Kapag ako’y sumira sa aking pangako, ako ay…” Nagpakawala siya ng isa pang buntong-hininga at nagpatuloy, nanginginig ang kanyang boses, "Kapag ako’y sumira sa aking pangako, hindi na isisilang ang aking anak." Dahil doon, inangat niya ang kanyang ulo para tingnan si Charles na may pulang mga mata. “Kuntento ka na ba ngayon, Tatay?” Nakakunot ang noo ni Charles habang nakatitig sa kanya. Lumapit siya at inabot para haplusin ang buhok ni Luna. Pagkatapos, sinabi niya na may pahiwatig ng kawalan ng kakayahan, “Luna, bata ka pa, at hindi mo pa masyadong naiintindihan.” "Sa hinaharap, kapag mas matanda ka na, mauunawaan mo kung bakit kailangan kong gawin ito..." Nang matapos niya ang kanyang pangungusap, umismid si Jim at tumayo para tulungan si Luna na bumangon mula sa l
Si Rosalyn ay nasa operation room ng halos labindalawang oras...Siguradong malubha ang kanyang kalagayan upang sumailalim sa napakatagal na operasyon. Kung namatay si Rosalyn, hindi lamang walang makakatuklas na nilason siya ni Heather, ngunit wala nang makakapagdulot ng gulo para kay Malcolm. Bukod pa doon, hinding-hindi na magkakasundo sina Luna at Joshua! Sa sandaling naisip niya ito, hindi mapigilan ni Heather ang labis na kagalakan, kaya't gusto niyang umuwi at magbukas ng bote ng alak upang magdiwang! Ang namamatay na hiling ni Aura ay ang paghiwalayin sina Luna at Joshua. Samakatuwid, nakatulong siya sa paghihiganti sa pagkamatay ni Aura! Biglang bumuntong-hininga ang doktor na lumabas sa operation room at sinabing, “Sinubukan namin ang aming makakaya. Kahit na nagawa naming iligtas si Mrs. Landry,...” "Nasa parang gulay na kalagayan na siya ngayon." Parang gulay na kalagayan. Ang mga salitang ito ay parang kulog na bumabagsak sa paligid ng ulo nina Jim, Luna,
Tumahimik ang buong hallway nang marinig nila ito. Humigpit ang mga kamao ni Luna. Lumingon siya at tumingin siya kay Jim, may sasabihin sana siya, ngunit hindi siya makaimik. Kung sinaktan talaga ni Joshua si nanay ng ganito… Ayaw nang isipin ni Luna ang mga kahihinatnan, at ayaw niya rin itong harapin. Biglang nilabas ng mga doctor si Rosalyn mula sa operating room. Mabilis na lumapit si Luna para tingnan si Rosalyn. Ang babaeng may gusto na umalis si Luna sa pamilya Landry at bumalik sa tabi ni Joshua ay nakahiga ng payapa sa kama, na para bang natutulog lang siya. Parang may maliit pang ngiti sa mukha ni Rosalyn. Naramdaman ni Luna na tila sinaksak siya sa puso nang makita niya ang itsura ni Rosalyn. Kinagat niya ang ngipin niya at hinawakan niya ang kamay ni Rosalyn at sumunod siya sa mga doctor papunta sa kwarto ni Rosalyn. Mula sa operating room papunta sa ward, nakatitig si Luna sa mukha ni Rosalyn, hindi nawala ang tingin niya kahit saglit. “Nanay…” Ang s
Pakiramdam ni Heather na tila kakainin siya ng buhay mula sa tingin sa mata at tono ni Jim. Kahit na umiwas siya sa tingin ni Jim, ramdam niya pa rin ang kamuhian at lamig ng tingin nito. Hindi niya mapigilan na manginig habang sumagot siya, “Anong—Anong kalokohan ang pinagsasabi mo? Paano ko… paano ko naman…” “Hindi ba’t klaro ang ebidensya ng pagpatay ni Joshua kay nanay? ‘Wag mo akong sisihin para lang makatakas ng walang parusa ang pinsan mo!” Ngumisi si Jim at sinabi niya, “Sana nga ganun. Kung hindi, hindi ko masasabi ang kahihinatnan.” Pagkatapos, binitawan niya na si Heather at naglakad siya palayo. Sumandal si Heather sa pader habang nakatitig siya kay Jim. Nakahinga na ng maluwag at dumulas pababa ng pader si Heather nang pumasok na si Jim ng elevator. Mabilis ang tibok ng puso niya. Kahit na may mga plano siya dati para patayin ang ibang tao sa tulong ni Aura, maging si Luna noong anim na taon na ang nakalipas o si Granny Lynch noong nakaraan… Hindi niya gi
Sumingkit ang mga mata ni Jim. Tapat ang ekspresyon sa mukha ni Joshua, walang bahid ng pagpapanggap. Nagbuntong hininga si Jim at sumagot siya, “Nakaligtas siya, pero…” Lumingon siya para obserbahan ang ekspresyon ni Joshua at nagpatuloy siya, “Parang lantang gulay siya ngayon, at hindi na siya makapagsalita o makagalaw. Sinabi ng mga doctor na malabo na gumising siya mula sa kondisyon niya.” Tumigas ang katawan ni Joshua. Makalipas ang ilang sandali, pumikit siya at sinabi niya, “Mabuti na lang at buhay siya. Basta’t buhay siya, may pagasa pa.” Sumingkit ang mga mata ni Jim nang marinig niya ito. Sinabi rin ni Joshua ang mga sinabi ni Luna kanina. Nagbuntong hininga ulit si Jim at tumitig siya kay Joshua. Hindi pa siya nakakita ng isang mamamatay-tao na gustong makaligtas ang kanilang biktima. Maaaring hindi si Joshua ang killer, o magaling lang talaga siya sa pagpapanggap. Mas maniniwala si Jim na hindi si Joshua ang killer. Lumingon siya at tumitig siya kay Josh