Nagulat si Luna dahil sa phone call mula kay Alfred. “Sigurado ka ba… na gusto akong makita ni Granny Lynch?” Ang tanong niya. Sa mga nakalipas na taon, naging komplikado ang relasyon nila Luna at Granny Lynch. Noong siya pa ay si Luna Gibson, sa panahon na nagpakasal siya kay Joshua, trinato siya ni Granny Lynch na isang kaaway, puno lamang ng pagkamuhi. Ginawa ni Granny Lynch ang lahat para pahirapan ang buhay ni Luna, balak itong palayasin ng pamilya Lynch. Pagkatapos ni Luna maaksidente, sumailalim sa plastic surgery, nagpalit ng pagkakakilanlan, at dinala sina Neil at Nellie sa Banyan City, akala ni Granny Lynch ay masama ang intensyon ni Luna at tinulungan pa niya si Aura para pahirapan rin ang buhay ni Luna. Pagkatapos nito… Natuklasan ni Granny Lynch na si Luna ay si Luna Gibson, at sa sandali na matuklasan niya ang mga pinagdaanan ni Luna, nagbago ang opinyon niya. Hindi niya na trinato ng masama si Luna, at minsan niya pang pinagtanggol si Luna. Gayunpaman, hindi nagb
“Luna.” Nagbuntong hininga si Granny Lynch at mabagal niyang hinawakan ang kamay ni Luna. “Sinisisi mo ba ako noong trinato kita ng malupit dati?” Ang tanong niya. Tumigil ng ilang sandali siLuna, pagkatapos ay humawak siya ng mahigpit sa kamay ni Granny Lynch at umiling siya. “Ikaw po ang matanda sa pamilya, inalagaan niyo po ng maraming taon si Joshua. Paano po kita sisisihin sa kahit ano?” “Hindi ako isang responsableng matanda.” Pumikit si Granny Lynch at nagbuntong hininga siya. “Sa katotohanan, mabait kang bata. Galit ako sayo… dahil kamukha mo dati ang babaeng kinamumuhian ko sa lahat. Masyado kayong magkamukha…” Ngumiti ng mapait si Granny Lynch. Pagkatapos, sumagot siya ng namamaos, “Ang babaeng ‘yun, siya ang rason kung bakit namatay ang anak kong babae. Hindi ko siya pagbibigyan kailanman.” Kumunot ang noo ni Luna at tinanong niya, “Ang… anak niyo pong babae?” “Oo.” Nagbuntong hininga si Granny Lynch sa lungkot. “Maliban kay Adrian, may anak akong babae. Noong 18 s
Tumigas ang buong katawan ni Luna. Humigpit ang hawak niya sa kamay ni Granny Lynch at sinabi niya, “‘Wag po kayong mag alala.” “Ako po ay…” Tumigil si Luna at huminga siya ng malalim. Biglang dumating sa isip niya ang mga nakaraang alaala ni Joshua, mula sa lahat ng ginawa ni Joshua para sa kanya hanggang sa boses ni Joshua sa message ni Anne.Mas naging determinado siya na kumapit kay Joshua dahil dito, kaya’t sumagot siya ng tapat, “Nangangako po ako na kahit anong mangyari, hindi po ako susuko kay Joshua.”Dahil sa pagbibigay panatag ni Luna, gumaan na ang loob ni Granny Lynch. Pumikit siya at binitawan niya ang kamay ni Luna.Tumunog ang mga makina sa paligid niya. Mabilis na pumasok ang mga doktor sa kwarto.“Humihina na ang kondisyon ng pasyente! Iabot niyo sa akin ang epinephrine! Ang mga non-medical personnel, mag-evacuate muna kayo ng kwarto!”Hinila ni Alfred si Luna palabas ng kwarto. Hindi nagtagal, napapalibutan ng mga doktor ang kama ni Granny Lynch, sinusubukan s
“Nasa emergency po si Luna! Kritikal po ang kondisyon niya!” Nagkaroon ng malamig na ekspresyon sa mga mata ni Joshua. “Anong nangyari sa kanya?” “Hindi ko po alam!” Natataranta ang nalilitong si Lucas. “Sinabi po ng doctor na ang kondisyon niya ay mas malala na po kaysa sa nangyari kay Courtney, tulad po… tulad po ng nangyari kay Granny Lynch!” “Kakalabas ko lang po ng emergency room. Gusto po ng doktor na humanap ako ng pipirma ng operation consent form ni Luna, pero hindi ko po alam kung sino ang pipirma, kaya’t pumunta po ako sa inyo!” Nagkaroon ng tagumpay sa puso ni Aura dahil sa pagkataranta ni Lucas. Agad siyang tumayo at sinabi niya, “Bakit ka lumapit kay Joshua?” “Walang kahit anong relasyon sina Joshua at Luna. Mas mabuti kung sa akin ka lumapit. At least, ako ang kapatid niya.” Pagkatapos, naglakad siya sa direksyon ng pinto at sinabi niya, “Tara. Gusto kong makita kung ano ang nangyari sa mahal kong kapatid.” Dumilim ang ekspresyon ni Joshua habang pinapanood
“Joshua!” Nang makita na pumunta si Joshua ng emergency room, hinila ni Aura si Joshua at sinigaw niya, “Hindi ka dapat pumunta sa emergency room! Hindi ka isang doktor. Kapag pumasok ka, maaabala mo lang ang operasyon!” Pula ang mga mata ni Joshua, at pilit siyang pumasok ng kwarto. “Hindi ko mapigilan na mag alala!” Ang unang plano ni Luna ay ang magtanong kay Dr. Janet sa mga sintomas ng sakit para uminom siya ng mga gamot na magpapakita ng parehong reaksyon para pekein ang sakit, kaya’t bakit bigla siyang napunta sa emergency room? Bakit biglang nawala si Dr. Janet?“Sir.” Lumapit si Lucas at humawak siya sa braso ni Joshua kasama si Aura. “Huminahon po kayo, at ‘wag po kayong pumasok. Sinusubukan pong iligtas si Luna… at malubha po ang sitwasyon sa loob. Kapag pumasok po kayo, maaabala niyo po ang kritikal na sandali para sa mga doktor… baka mas mapahamak po si Luna!” Gumana ang pagkukumbinsi ni Lucas. Bumalik ang kontrol ni Joshua sa kanyang mga emosyon at tumigil na s
Ngumiti si Luna at tinaas niya ang kamay niya para himasin ang mukha ni Joshua. “Sa sobrang lala ng kondisyon ni Granny Lynch ay nagbigay pa siya sa akin ng instructions kung ano ang gagawin ko kapag pumanaw na siya…” Umubo si Luna at nagpatuloy siya, “Kaya sinabi ko kay Dr. Janet na bigyan ako ng mga gamot para pekein ang sakit ko na tulad ng kay Granny Lynch. Kapag tumigil na ako sa pag inom ng gamot na ito, babalik na ako sa normal. ‘Wag kang mag alala… Hindi ako mamamatay.” Humawak siya sa dibdib niya gamit ang isang kamay habang ang kabila ay humihimas sa mukha ni Joshua. “Hindi ko alam na ganito pala kalala kapag nagkasakit.” Dumilim ang ekspresyon ni Joshua nang makita niya ang pilit na ngiti sa mukha ni Luna. Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Dahil si Dr. Janet ang nagbigay sayo ng gamot para pekein ang sakit na ‘to, saan pala siya nagpunta? Nawawala daw siya, ayon sa mga doktor sa labas.”Tumawa ng mapait si Luna. “Oo. Noong una, gusto akong bigyan ni Dr. Janet ng
Lumaki ang mga mata ni Luna nang marinig niya ito. Sinabi niya ng may namamaos na boses, “Ikaw—” “Ako?” Inosenteng pumikit si Aura at nagpatuloy, “Sa totoo lang, hindi ka dapat mag alala, mahal kong kapatid. Ang kable ng preno lang naman, hindi naman sila siguradong mamamatay. Kapag swinerte sila, baka mabuhay sila, pero kung hindi… baka buong buhay na silang mabuhay na parang lantang gulay. “Ang malala sa lahat, baka maging lantang gulay sila na walang nanay. Kapag dumating na ang sanggol ko, iiwan na sila ng tatay nila, at buong buhay silang pagtatawanan at mamaliitin.” Puno ng galit ang mga mata ni Luna. Alam niya na hindi siya pwedeng mamatay dahil dito, at nasigurado na rin ni Dr. Janet na ang kalalabasan ng gamot na ito ay ang pagkasira lang ng kalusugan niya, pero gagaling pa rin siya sa loob ng ilang taon. Gayunpaman, hindi siya makagalaw o makalabas man lang ng pinto! Hindi niya pwedeng makita ang mundo sa labas ng walang permiso ng doktor! Kapag natuklasan nila Nige
Sumingkit ang mga mata ni Nigel. Kahit na bata pa siya, marami siyang nababasa na balita tungkol sa mga aksidente dahil sa sirang preno, kaya’t alam niya na hindi masyadong ginagamit ang kotse na ito, hindi pababayaan ng butler ng Lynch Mansion ang maintenance nito.May tao siguro na sadyang pumutol ng kable ng preno, kaya’t hindi gumagana ang preno.May tao na sinusubukan na patayin sila ni Nellie!Nang maisip ito ni Nigel, huminga ng malalim si Nigel at pinilit niya ang sarili niya na kumalma.Makalipas ang ilang sandali, tumingin siya sa driver mula sa rearview mirror at sinabi niya ng may may matatag na boses, “Mr. Driver, kayo ang isa sa pinakamagaling na driver sa Lynch Mansion. Naniniwala ako na kaya niyong huminahon at humanap ng solusyon sa sitwasyon na ito.”Ang driver, na kaninang kinakabahan dahil dala niya ang dalawang apo ng pamilya Lynch, kumalma na siya nang marinig ang boses ni Nigel.Gayunpaman, wala pa rin siyang paraan para pigilan ang kotse kahit na ano ang m
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya