"Tama iyan. Si Joshua, ang masamang lalaki na yun, ay nakipagrelasyon sa aking ina habang kasal kay Luna. Nang maglaon, nagplano ang asungot na iyon na saktan si Luna, na naging dahilan upang mapunta siya sa isang aksidente at mamatay. Tapos, tumalikod siya para makipagtipan sa nanay ko. Sinuyo at niloko niya ito para makipagtipan sa kanya. “Tsaka, sinabi niya sa publiko na si Luna ang nakipagrelasyon at nagpakamatay siya dahil guilty siya rito. Pineke pa niya ang habilin ni Luna, hinayaan niyang isipin ng nanay ko na nagpakamatay si Luna at isinulat niya sa kanyang testamento para pakasalan siya ni Joshua. Kaya naman kusa siyang naging fiancée ni Joshua. “Sigurado akong alam ninyong lahat ang sumunod na nangyari. Ang aking ina ay naging kasintahang walang anumang katayuan sa loob ng limang taon. Hanggang sa bumalik si Luna sa Banyan City kasama ang kanyang dalawang anak, bigla na lang nagalit si Joshua sa aking ina. Nakipagsabwatan siya kay Luna para ipadala ang nanay ko sa ment
Sa sandaling lumuhod si Aura, nagkaroon ng kaguluhan. Napatingin ang lahat sa humihikbi na babae sa screen, nag-uusap ang isa't isa sa tahimik na tono. Medyo nanginig si Luna. Nagsisinungaling si Aura. Bagama't ang seremonya noong gabing iyon ay mahigpit, walang makakapasok nang walang imbitasyon, ngunit... Sinigurado na ni Luna na maging pamilyar ang mga bodyguard sa mukha ni Aura. Basta't sumulpot si Aura, makikilala agad siya ng mga ito. Maging ito ay ang pasukan sa harap o likod na pintuan, walang nagpabatid tungkol sa paglitaw ni Aura mula noong simula ng seremonya. Hindi man lang nakalapit ang babaeng ito sa venue. Kinunan lang niya ang sarili na malapit sa venue, humihingi ng awa! Ang sinabi ni Aura tungkol sa hindi pagbibigay sa kanya ni Joshua o Luna ng imbitasyon ay hindi totoo! Laging iniisip ni Luna na si Aura ang personal na pupunta sa seremonya para manggulo, ngunit hindi niya inaasahan na hindi lilitaw si Aura, na isang rekording lang niya ang lalabas. Si
"Joshua Lynch, ano ang kinatatakutan mo?" Umakyat si Michael sa stage at kinuha ang mikropono sa mga kamay ni Neil. Panunuya niya, “Natatakot ka ba na baka malaman ng mga tao na bukod kina Nigel at Nellie, may isa ka pang anak sa labas? "O, natatakot ka ba na kapag umakyat si Aura at ang kanyang anak, ilantad nila kung paano mo sinaktan si Luna noon, pagkatapos ay sinayang ang limang taon ng buhay ni Aura, para lamang iwanan siya sa huli?" Malamig na tumikhim si Michael at tinuro si Joshua sa ibaba ng stage. “Isa kang masamang lalaki! Paanong ang Lynch Group ay nasa kamay ng isang katulad mo? Ito ay isang kahihiyan sa pamilya Lynch!" Ngumiti si Joshua at matikas na sumandal sa kanyang wheelchair. Ang matalim niyang titig ay tumingin kay Michael sa entablado nang mahinahon. "Hindi ako karapat-dapat na maging presidente ng Lynch Group o pamahalaan ito... ngunit ikaw?" Malamig na bulong ni Michael. “At least hindi ako madumi! Malinis ako!" Ngumisi si Joshua. "Oo nga, malini
Hindi nagtagal ay dinala ng mga tauhan ni Adrian si Aura. Pinunasan ni Aura ang mga luha niya habang pinapasok siya. Dahan-dahan siyang tumungo sa stage. Nakasuot pa rin ng parehong damit si Aura habang nire-record niya ang video, nakasuot ng puti. Nabahiran ng dumi ang lugar ng tuhod niya sa pagkakaluhod kanina. Medyo napunit din ang tela sa kanyang tuhod. Ang mga luha sa kanyang pantalon sa paligid ng kanyang mga tuhod ay nagpabalik sa isip kung gaano siya kaawa-awa nang lumuhod siya sa lupa, na nagmamakaawa kina Luna at Joshua na papuntahin siya. Naghiyawan ang karamihan. Nakatayo si Luna sa parehong lugar, tinitingnan kung paano inaalalayan papasok si Aura. Pakiramdam niya ay paulit-ulit na pinipiga ng malaking kamay ang kanyang puso. Ito ay nagdurusa. Bago ang seremonya ng araw na iyon, inaasahan na ni Luna na lalabas si Aura. Iyon ang dahilan kung bakit naisip niya ang lahat ng paraan, kabilang ang pagbabantay nang mahigpit sa mga pasukan, pagsuri sa lahat at bawat miye
Pagkatapos, tumalikod si Aura at nagpatuloy sa pagtungo sa entablado. Nanatili si Luna sa parehong lugar, mahigpit na hawak ang kahon gamit ang dalawang kamay. Lumapit ang ilan at sinubukang tingnan ang laman ng kahon. Nagsalubong ang kilay ni Luna. Tumalikod siya at naglakad papunta kina Nigel at Nellie. Naunawaan nina Nigel at Nellie ang intensyon ni Luna. Agad nilang tinakpan siya sa magkabilang gilid. Sa sandaling binuksan ni Luna ang kahon, kitang-kita niya si Aura, na nasa entablado na, na nakangiti ng malandi sa kanya. Kinagat ni Luna ang labi at binuksan ang box. Tama ang instincts niya. Ang mga bagay sa kahon ay may kinalaman kay Theo. Ito ay ilang larawan nina Neil at Theo. May mga larawan silang nakahandusay sa pool ng dugo sa pinangyarihan ng pagsabog. May mga litrato din silang nakahiga sa hospital bed at maputla ang mukha. Gayundin… May isang litrato ni Neil na nakaluhod sa lupa, nakayakap sa kanyang ulo, na tila naghihirap nang husto. Sa harap niya, ilang pir
Natahimik ang buong venue. Akala ng lahat ay mali ang narinig nila kay Aura. Maging si Adrian na nakatayo sa tabi ni Aura ay hindi napigilang kumunot ang kanyang mga kilay. Malumanay niyang paalala, “Ms. Gibson, nagkakamali ka. Ang engagement ngayon ay sa pagitan ni Luna at ng aking panganay na anak na si Joshua. Ang aking nakababatang anak na lalaki, si Michael, ay single pa rin…” Pagkatapos, tumingin si Adrian kay Michael at idinagdag, "At birhen din." Napangiti si Aura. "Hindi ako nagkakamali." Itinaas niya ang kanyang mga kilay at tumingin kay Luna, na puti ang kamao dahil sa mahigpit na pagkakahawak sa kahon. "Binabati ko ang aking kapatid na si Luna sa kanyang pagpapakasal sa Pangalawang Young Master ng pamilya Lynch, si Michael Lynch. Luna, tama ba ako?" Si Luna ay nagkaugat sa lugar, ang isip niya ay inabutan ng bagyo. Hindi niya makalimutan ang nakasulat sa sulat na hawak-hawak niya. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na ang bagay na gusto ni Aura na sundin niya ay a
Kung hindi nila ito ititigil, ang mga bagay ay mawawala sa kontrol. Si Joshua ang naghanda ng seremonya noong gabing iyon. May mga tauhan ni Joshua kahit saan. Basta binigay niya ang utos niya, si Adrian man o si Aura, walang magagawa sa kanya. Anong karapatan ng lahat ng taong iyon na tingnan si Joshua nang ganoon? Tiningnan ni Joshua si Lucas ng mahinahon. "Kung lilinisin ko ang lugar ngayon, maaaring isipin ng mga tao na nagalit ako dahil nahihiya ako." Natigilan si Lucas. Kinagat niya ang kanyang labi at hindi na nagsalita. "Sinong nagsabing magpapakasal ako kay Luna?" Sa stage, galit na pinandilatan ni Michael si Aura. Tapos, sinamaan niya ng tingin si Luna. "Ni minsan hindi ko sinabing..." “Michael.” Patagong pigil ni Aura sa kanya. Medyo natuwa siya. “Ayaw mo bang iuwi ang isang magandang babae tulad ni Luna? Isa siyang sikat na designer ng alahas. Ang Lynch Group ay may negosyo sa merkado ng alahas. Kung kayo ang magkakasama, pareho ninyong mapapalago ang merkado
Biglang nahindik si Luna. Ito ay pang-aapi! Lumagpas na ito sa linya! Pilit na tinitiis ni Luna at sumasabay sa laro ng kasuklam-suklam na kilos ni Aura, na nagpapanggap na engaged na siya kay Michael, ay limitasyon na niya! Ang kapal ni Aura na hilingin na halikan niya si Michael sa harap ni Joshua at ng kanyang tatlong anak? Sa harap ng lahat ng taong ito na malinaw na nandoon para manood ng palabas at gumawa ng biro kay Joshua? Hindi niya magagawa! Gayunpaman, si Michael, sa kabilang banda, ay nasasabik. Isang malaking hakbang ang ginawa niya at ngumiti kay Luna ng may malisya. “Mahal kong kasintahan, dahil gustong makita ni Ms. Gibson, ipakita natin sa kanya. Sabagay, sandali lang naman." Dahan-dahan siyang lumapit kay Luna. Ang murang amoy ng cologne ay nagpasakit muli ng ulo ni Luna. Di niya namamalayang umatras pabalik bago siya mapigilan ni Aura. Ngumiti si Aura at tumingin sa kanya. “Luna, gusto kang halikan ni Michael. Bakit ka umaatras? Ayaw mo ba siyang ha
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya