Kung hindi nila ito ititigil, ang mga bagay ay mawawala sa kontrol. Si Joshua ang naghanda ng seremonya noong gabing iyon. May mga tauhan ni Joshua kahit saan. Basta binigay niya ang utos niya, si Adrian man o si Aura, walang magagawa sa kanya. Anong karapatan ng lahat ng taong iyon na tingnan si Joshua nang ganoon? Tiningnan ni Joshua si Lucas ng mahinahon. "Kung lilinisin ko ang lugar ngayon, maaaring isipin ng mga tao na nagalit ako dahil nahihiya ako." Natigilan si Lucas. Kinagat niya ang kanyang labi at hindi na nagsalita. "Sinong nagsabing magpapakasal ako kay Luna?" Sa stage, galit na pinandilatan ni Michael si Aura. Tapos, sinamaan niya ng tingin si Luna. "Ni minsan hindi ko sinabing..." “Michael.” Patagong pigil ni Aura sa kanya. Medyo natuwa siya. “Ayaw mo bang iuwi ang isang magandang babae tulad ni Luna? Isa siyang sikat na designer ng alahas. Ang Lynch Group ay may negosyo sa merkado ng alahas. Kung kayo ang magkakasama, pareho ninyong mapapalago ang merkado
Biglang nahindik si Luna. Ito ay pang-aapi! Lumagpas na ito sa linya! Pilit na tinitiis ni Luna at sumasabay sa laro ng kasuklam-suklam na kilos ni Aura, na nagpapanggap na engaged na siya kay Michael, ay limitasyon na niya! Ang kapal ni Aura na hilingin na halikan niya si Michael sa harap ni Joshua at ng kanyang tatlong anak? Sa harap ng lahat ng taong ito na malinaw na nandoon para manood ng palabas at gumawa ng biro kay Joshua? Hindi niya magagawa! Gayunpaman, si Michael, sa kabilang banda, ay nasasabik. Isang malaking hakbang ang ginawa niya at ngumiti kay Luna ng may malisya. “Mahal kong kasintahan, dahil gustong makita ni Ms. Gibson, ipakita natin sa kanya. Sabagay, sandali lang naman." Dahan-dahan siyang lumapit kay Luna. Ang murang amoy ng cologne ay nagpasakit muli ng ulo ni Luna. Di niya namamalayang umatras pabalik bago siya mapigilan ni Aura. Ngumiti si Aura at tumingin sa kanya. “Luna, gusto kang halikan ni Michael. Bakit ka umaatras? Ayaw mo ba siyang ha
Ang mga tao sa ibaba ng entablado ay hindi na tao. Sila ay mga demonyo. Napatingin si Luna sa stage sa ibaba. Kabilang sa mga tao si Joshua, nakaupo sa kanyang wheelchair na may malamig na tingin, tinitingnan ang nangyayari sa entablado nang walang salita. Sa tabi niya, nakayakap sina Zach at Yuri kina Nellie at Nigel. Iniunat ni Lucas ang kanyang mga kamay upang takpan ang kanilang mga mata. Nagsimulang mamuo ang luha sa mga mata ni Luna nang makita iyon. Anong silbi ni Lucas na tinakpan ang kanilang mga mata? Naririnig pa rin nila ang nangyayari. Ramdam na ramdam pa rin nila ang magulong kapaligiran sa venue. Siya ay...naaawa sa kanyang mga anak. Bago magsimula ang engagement ceremony, seryoso nang nagpahayag si Nigel na hindi na niya tatawagin si Joshua sa pangalan. Tatawagin na niya itong Daddy. Nagtatalon si Nellie sa tuwa. Ang kanyang hiling, sa wakas. Sa wakas ay maipagmamalaki niyang ipakilala sa iba ang kanyang ina at ama. Hindi na niya kailangang ipaliwanag kung b
Napakagat labi si Luna. Nagtaas siya ng tingin at pinandilatan si Aura. "Ano sa lupa ang gusto mo?" Ngumisi si Aura. “Syempre, iyon ay…” Pinikit ni Aura ang kanyang mga mata at tumingin kay Luna, puno ng poot ang kanyang tingin. "Babawiin ko lahat ng utang mo sa akin!" Kung hindi ibinalik ni Luna ang kanyang dalawang b*stard na anak, siya na sana ang lehitimong asawa ni Joshua! Limang taon na siyang nasa tabi ni Joshua! Fiancée na niya ito sa loob ng limang taon! Nang sandaling bumalik si Luna, sinira niya ang lahat! Paanong hindi magagalit si Aura? Paanong hindi siya galit sa kanya? Pinikit ni Luna ang kanyang mga mata. "Aura, wala akong utang sa iyo." "Hindi ikaw ang magdedesisyon kung may utang ka sa akin o wala! Ako ang magsasabi!"“Mommy!”Sa sandaling iyon, ang boses ni Nellie ay nanggaling sa ibaba ng entablado. Tumigil sandali si Luna at di namamalayang tumingin sa ibaba. Nasa ibaba na ng stage sina Nigel at Nellie. Inabot ni Nellie ang kanyang kamay, sinusubu
Malamig na bulong ni Lola Lynch. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Adrian. "Ano? Dumating ba ako sa masamang oras? Ako ba ay humahadlang sa iyo sa pagsisikap na alisin ang masamang binhi para sa pamilya Lynch habang inaagaw ang kapangyarihan ng isang tao?" Nawala ang ngiti sa mukha ni Adrian. Tumikhim siya at sinabi sa mahinang boses, “Mom, ano ang sinasabi mo? Sinusubukan ko lang na tulungan ang pamilya Lynch na alisin ang masamang binhi. Hindi ko sinusubukang magnakaw ng kapangyarihan ng sinuman. "Alam mo na ang pamilya Lynch ay makapangyarihan. Ang Lynch Group ay ang pagsusumikap ng marami sa ating mga ninuno. Kung ito ay mahuhulog sa mga kamay ng isang kakila-kilabot na apo, pagtatawanan tayo ng mga tao. "Sa kasalukuyan, si Joshua ay inakusahan bilang isang masamang lalaki, kaya natural na gusto kong tumulong sa pag-imbestiga nito." Tumawa si Granny Lynch. Bumaba ang tingin niya at tumingin kay Adrian. "Tama ka. Ang kayamanan ng pamilya Lynch ay naipon ng mga hener
Humigpit ang mga kamao ni Luna.Gusto niyang sabihin kay Granny Lynch na engagement nila ni Joshua ngayong araw.Ngunit, napalingon siya sa likod.Naglalakad si Aura pababa mula sa entablado habang nakatayo si Neil sa hangdanan sa harap niya, maingat na inabot ni Neil ang kamay niya para tulungan si Aura.Hindi kayang suportahan ng maliit na katawan ni Neil si Aura, ngunit ginawa niya pa rin ito kahit na hindi niya ito magawa ng maayos.Nabasag ang puso ni Luna. Nakikita niya na kahit sinasabi ni Aura na anak nito si Neil, walang pinakita na pagmamahal si Aura kay Neil.Kung hindi, bakit kailangan tulungan ng isang maliit na bata si Aura, na siyang walang problema sa katawan?Habang iniisip kung paano siya tinakot ni Aura kanina, huminga ng malalim si Luna. Hindi niya kayang tumingin kay Granny Lynch.“Ngayong araw po ay… ang engagement namin ni Michael Lynch.”May kakaibang pag uugali si Aura, at kailangan gawin ni Luna ang sinabi niya. Walang karapatan o tapang si Luna na is
Napalingon si Neil. “Lola.”Agad na tumulo ang mga luha ni Granny Lynch. Ang boses, ang ekspresyon, ang tingin! Parehong pareho ito kay Neil na namatay!Kahit na magkamukha sina Nigel at Neil, magkaiba ang tingin nila.Noong pumanaw si Neil, matagal na nagdadalamhati si Granny Lynch. Hindi mapapalitan ng sakitin na si Nigel ang cute at masigla na si Neil!Sa mga sandaling ito, kamukha ng anak nila Aura at Joshua si Neil!Kung hindi lang patay si Neil, maghihinala si Granny Lynch na ang batang nasa harap nila ay si Neil!Sabik niyang niyakap si Neil. “Neil, ang mabuti kong apo!”Habang niyayakap si Granny Lynch, kumunot ang noo ni Neil at pinaalala niya ng mahina, “Lola, ang pangalan ko po ay Jake Landry, hindi po Neil.”Bahagyang tumigas ang katawan ni Granny Lynch. Ginamit ni Neil ang pagkakataon na ito na tumakas sa mga kamay ni Granny Lynch at umatras siya.Paglayo sa kanya, gulat na tumingin si Granny Lynch kay Neil.Huminga ng malalim si Neil. “Pasensya na po, lola. Dahi
Hindi mapigilan na ngumiti ni Joshua dahil sa mga sinabi ni Adrian.Tumingin siya sa mayabang na matandang lalaki sa harap niya. “Sa tingin mo ba ay hindi nga ganun ang kaso?”Elegante siyang sumandal sa wheelchair niya habang nakangiti ng maliit.“Lucas.”Agad na tumayo si Lucas at naglakad siya papunta ng entablado. Binuksan niya ang laptop at ikinabit niya ito sa projector na ginamit ni Neil.Hindi nagtagal, maraming mga kasulatan, imahe, at video na lumabas sa malaking screen.Ngumiti si Joshua at mabagal niyang dinala ang wheelchair niya sa entablado.Hindi alam ng lahat kung bakit, pero kahit na nasa wheelchair si Joshua, namamalikmata sila na isang pinuno si Joshua na nakaupo sa trono niya.Eleganteng dumating si Joshua sa entablado. Ngumisi siya at tumingin siya ng mapanghinala kay Adrian.“Dahil pinilit ni Master Lynch na tanggalin ang mga masasamang damo sa Pamilya Lynch dahil walang lugar ang masamang tao dito, magsimula tayo sa umpisa.”Ngumiti si Joshua at tuming
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya