Pagkatapos ibuklat ni Luna ang buong folder, tumulo ang luha sa kanyang mga mata. Nanginig ang buong katawan niya. Sa huli… sa huli, ang lahat ng ginawa ni Joshua ay para kay Nigel! Sa huli, ang ‘taos-puso na tao’ na nagdonate ng bone marrow kay Nigel ay si Fiona. Pumikit si Luna, lumabas sa isip niya ang mga imahe na pinoprotektahan ni Joshua si Fiona. Ang mga ginawa ni Joshua ay hindi dahil mahal niya si Fiona, kundi dahil lang sa kasunduan nila. Dinala ni Joshua si Fiona sa Orchard Manor at tumira doon ng magkasama, hindi niya pinapansin si Nigel simula noon… dahil alam ni Joshua na basta’t maalagaan ng mabuti si Fiona, maliligtas si Nigel. Hindi sa walang pakialam si Joshua kay Nigel, ang katotohanan, masyadong mahalaga si Nigel para sa kanya… Kinagat ni Luna ang labi niya. Sa harap nila, malamig at walang pakialam si Joshua, sa likod, masyadong maraming dinadala si Joshua… ngunit hindi lang sa walang sinabi si Joshua, tiniis niya pa ang lahat ng ito. Akala ni Luna ay nilig
Pag alis ni Luna ng airport, binuksan niya ang phone niya. Maraming mga message na dumating sa phone niya, lahat ng ito ay mula sa mga bisita na dumalo sa party ngayong gabi. May ilan na mga humingi ng tawad, habang may iba na nagreklamo na hindi dapat siya umalis. Gayunpaman, ang karamihan sa mga notification ay missed calls. Kinagat ni Luna ang labi niya, hindi niya pinansin ang balita at tumawag siya sa number ni Joshua. Nakapatay ang phone ni Joshua. Pagkatapos, tumawag siya sa phone ni Lucas. Nakapatay din ang phone nito. Sa mga sandaling ito, nagring ang phone ni Luna dahil tumawag si Gwen. Ayaw itong sagutin ni Luna, ngunit, malapit sina Joshua at Luke… Dahil hindi niya matawagan si Joshua, baka kaya ito ni Luke. Kaya’t pinindot niya ang answer button. Sa sandali na pumasok ang phone call, galit na pinagalitan ni Gwen si Luna sa kabilang linya. “Hindi ba’t sumosobra ka na? Buong araw na pinaghandaan ni Joshua ang birthday party para sayo! Sinabi ni Luke na nahirapan tala
Napuno ng pagsisisi at kahihiyan ang buong katawan niya. Kinagat niya ang labi niya, may bahid ng pag iyak sa boses niya. “Nasa beach ka pa rin ba?” Gusto niyang humingi ng tawad kay Joshua sa harap ng lahat, para humingi ng tawad at umamin sa mga pagkakamali niya. Nabigo niya si Joshua, hindi niya napasalamatan ang pagpapahalaga sa kanya ni Joshua. Sa simula pa lang, minahal siya ni Joshua ng mula sa puso. Ngunit sinaktan niya ng paulit ulit si Joshua. “Umalis na kami.” Nagbuntong hininga si Gwen, “Sa katotohanan, maraming hinanda na sorpresa si Joshua para sayo ngayong gabi. Bukod sa fireworks show na nagpatuloy hanggang hatinggabi, may iba pa siyang inihanda. Ang regalo na inihanda niya para sayo…” Muling nagbuntong hininga si Gwen, “Binili niya ang unang piraso ng jewelry na dinesign mo sa ibang bansa, sinabi niya na ito ang pagsisimula mo. Gusto niyang ibigay pabalik ito sayo bilang isang souvenir.” Pumikit si Luna, tahimik na tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi. Ito ay da
“Joshua!”Hindi mapigilan ni Luna na sumigaw! Paano nangyari ito? Dumiin ang ngipin niya at sinubukan niyang pigilan ang pagdudugo habang nanginginig ang kanyang mga kamay, inialabas niya ang phone niya para tumawag ng emergency number.“Dalian niyo! May taong sinaksak sa beach! Masy saksak siya!”Uminit at basa ang mga mata niya dahil sa pagdurugo ni Joshua. Sa sobrang taranta niya ay hindi siya makapagsalita ng klaro.“S-Sa b-beach, ma… makikita niyo kapag dumating kayo. P-pakiusap, m-magmadali kayo, pakiusap…”Tumigil ng ilang saglit ang operator sa kabilang linya.“Sa beach? May lalaking tumawag ng emergency kaninang sampung minuto na ang nakalipas. Halos parating na ang ambulansya namin. Maghintay muna po kayo.”Nabigla si Luna.10 minuto kanina…Isang minuto pa lang siguro noong sinaksak si Joshua!Hindi na ito masyadong iniisip ni Luna. Agad niyang binaba ang phone call at sinubukan niyang pigilan ang pagdudugo gamit ang dalawang kamay niya. “Joshua, kumapit ka lang!”
“Ginawa mo ito para kay Nigel, hindi ba? Bakit hindi mo ito sinabi sa akin ng mas maaga? Kung sinabi mo sa akin, hindi ako magkakamali ng pagkakaunawa sayo. Hindi dapat ako sayo nagalit, hindi ko rin… sana hahayaan ang mga bagay na nangyari ngayong gabi.”Ngumiti ng hirap si Joshua. “Pero, noon… gusto ko na kamuhian mo ako.”Noon, naisip ni Joshua na namatay na talaga si Neil. Akala niya ay magiging hadlang ang pagkamatay ni Neil sa kanila ni Luna. Hindi na sila magkakabalikan.Sa ganung sitwasyon, ang magalit sa kanya si Luna at iwan siya nito ay ang pinakamagandang solusyon. Ngunit, sa mga sandaling ito…Ginamit ni Joshua ang natitirang lakas niya at hinawakan niya ang kamay ni Luna.“Ngayon, hiling ko lang na ikaw at ako… para kay Neil… ay magkaroon ng pekeng kasal.” Hirap itong sinabi ni Joshua at pumikit na siya.Nabigla si Luna. Binanggit ni Joshua ang pekeng kasal. Sa huli, noong inalok siya ni Joshua na magpakasal, pekeng kasal lang pala ito, ngunit mali ang pagkakaunawa
Buong gabi na sinusubukang iligtas si Joshua sa operating room. Kinabukasan ng alas kwatro ng umaga, tinulak si Joshua palabas ng operating room. Wala pa rin siyang malay.Buong gabi na hindi natulog si Luna. Noong wala na sa panganib ang buhay ni Joshua at inilabas na siya ng ward, nanatili pa rin si Luna sa tabi ng kama ni Joshua. Hindi siya papayag na umalis sa tabi nito.Maraming beses sinubukan ni Lucas na kumbinsihin si Luna na umuwi na siya, ngunit tumanggi si Luna.“Joshua.” Hawak ni Luna ang kamay ni Joshua. Mahina at namamaos ang boses niya. “Iniisip ko dati na walang ibang mas magpapahalaga sa mga anak ko kumpara sa akin. Hindi ko inakala na…”Ang Joshua na lagi niyang nirereklamo na walang puso at hindi makatao…Gagawa pala siya ng maraming bagay para sa mga anak niya na nakalihim kay Luna. Hindi ito naintindihan ni Luna at wala siyang alam sa mga ginagawa ni Joshua. Mali lang ang pagkakaunawa niya kay Joshua, sinisi niya ito at iniisip niya na isang malupit at masaman
Napansin ni Nigel ang reaksyon ng mga matanda. Bahagyang kumunot ang noo niya.“May…” Ang sabi niya ng nagdadalawang isip, “May bagay po ba kami ni Nellie na hindi namin pwedeng malaman?”Tumigil ng ilang sandali si Lucas bago siya umiling agad. “Hindi, hindi!”Habang nakatingin sa naghihinalang ekspresyon ng anak niya, kinurot ni Luna ang noo niya. Minsan, hindi rin magandang bagay ang masyadong matalino ang mga bata.Huminga ng malalim si Luna at malambing niyang ginulo ang buhok ni Nigel.“Para sa taong sumaksak kay Joshua, iimbestigahan namin ito ni Lucas. Kasabay nila, dapat naming hintayin na gumising si Joshua para sabihin niya sa amin. Ang kailangan mong gawin ngayon ay hindi imbestigahan ito, kundi ang alagaan mo ang kapatid mo.”Tinikom ni Nigel ang mga labi niya. Lumingon siya para tumingin kay Nellie, na siyang namamaga ang mga mata dahil sa pag iyak. Nagbuntong hininga si Nigel. Alam niya na wala siyang makukuha kela Lucas at Luna.Kaya naman, bumaba siya sa umupa n
“Nigel, sa tingin mo kailan gigising si Daddy?”Paglabas ng hospital at pag uwi ng Blue Bay Villa, umupo si Nellie sa sofa na tila agrabyado siya. Hindi niya mapigilan na tumulo ang mga luha niya.Tumingin sa kanya ng kalmado si Nigel. Nagbuntong hininga siya. “Basta’t wala na siya sa panganib, gigising siya. Darating na rin ang panahon.”Pagkatapos, tumingin si Nigel kay Nellie. “Hindi ba’t sa tingin mo, ang pinakamahalagang bagay ngayon ay ang matuklasan kung sino ang nanakit kay Daddy?”Tinikom ni Nellie ang mga labi niya. “Killer siguro ‘yun na pinadala ng mga masasamang tao.”“Imposible.” Sumingkit ang mga mata ni Nigel. “Sa surveillance footage na nakita ko, dalawang kotse lang ang naghanap para kay Mr. Lynch. Maliban sa driver, may hindi hihigit sa sampung tao lang sila. May lima o apat na mga magagaling na bodyguard si Mr. Lynch.”“Pati, maliban sa mga tao na malapit kay Mr. Lynch, walang may alam tungkol sa nakaraang sugat niya. Kahit si Mommy ay hindi alam na may sugat