Napuno ng pagsisisi at kahihiyan ang buong katawan niya. Kinagat niya ang labi niya, may bahid ng pag iyak sa boses niya. “Nasa beach ka pa rin ba?” Gusto niyang humingi ng tawad kay Joshua sa harap ng lahat, para humingi ng tawad at umamin sa mga pagkakamali niya. Nabigo niya si Joshua, hindi niya napasalamatan ang pagpapahalaga sa kanya ni Joshua. Sa simula pa lang, minahal siya ni Joshua ng mula sa puso. Ngunit sinaktan niya ng paulit ulit si Joshua. “Umalis na kami.” Nagbuntong hininga si Gwen, “Sa katotohanan, maraming hinanda na sorpresa si Joshua para sayo ngayong gabi. Bukod sa fireworks show na nagpatuloy hanggang hatinggabi, may iba pa siyang inihanda. Ang regalo na inihanda niya para sayo…” Muling nagbuntong hininga si Gwen, “Binili niya ang unang piraso ng jewelry na dinesign mo sa ibang bansa, sinabi niya na ito ang pagsisimula mo. Gusto niyang ibigay pabalik ito sayo bilang isang souvenir.” Pumikit si Luna, tahimik na tumulo ang mga luha sa kanyang pisngi. Ito ay da
“Joshua!”Hindi mapigilan ni Luna na sumigaw! Paano nangyari ito? Dumiin ang ngipin niya at sinubukan niyang pigilan ang pagdudugo habang nanginginig ang kanyang mga kamay, inialabas niya ang phone niya para tumawag ng emergency number.“Dalian niyo! May taong sinaksak sa beach! Masy saksak siya!”Uminit at basa ang mga mata niya dahil sa pagdurugo ni Joshua. Sa sobrang taranta niya ay hindi siya makapagsalita ng klaro.“S-Sa b-beach, ma… makikita niyo kapag dumating kayo. P-pakiusap, m-magmadali kayo, pakiusap…”Tumigil ng ilang saglit ang operator sa kabilang linya.“Sa beach? May lalaking tumawag ng emergency kaninang sampung minuto na ang nakalipas. Halos parating na ang ambulansya namin. Maghintay muna po kayo.”Nabigla si Luna.10 minuto kanina…Isang minuto pa lang siguro noong sinaksak si Joshua!Hindi na ito masyadong iniisip ni Luna. Agad niyang binaba ang phone call at sinubukan niyang pigilan ang pagdudugo gamit ang dalawang kamay niya. “Joshua, kumapit ka lang!”
“Ginawa mo ito para kay Nigel, hindi ba? Bakit hindi mo ito sinabi sa akin ng mas maaga? Kung sinabi mo sa akin, hindi ako magkakamali ng pagkakaunawa sayo. Hindi dapat ako sayo nagalit, hindi ko rin… sana hahayaan ang mga bagay na nangyari ngayong gabi.”Ngumiti ng hirap si Joshua. “Pero, noon… gusto ko na kamuhian mo ako.”Noon, naisip ni Joshua na namatay na talaga si Neil. Akala niya ay magiging hadlang ang pagkamatay ni Neil sa kanila ni Luna. Hindi na sila magkakabalikan.Sa ganung sitwasyon, ang magalit sa kanya si Luna at iwan siya nito ay ang pinakamagandang solusyon. Ngunit, sa mga sandaling ito…Ginamit ni Joshua ang natitirang lakas niya at hinawakan niya ang kamay ni Luna.“Ngayon, hiling ko lang na ikaw at ako… para kay Neil… ay magkaroon ng pekeng kasal.” Hirap itong sinabi ni Joshua at pumikit na siya.Nabigla si Luna. Binanggit ni Joshua ang pekeng kasal. Sa huli, noong inalok siya ni Joshua na magpakasal, pekeng kasal lang pala ito, ngunit mali ang pagkakaunawa
Buong gabi na sinusubukang iligtas si Joshua sa operating room. Kinabukasan ng alas kwatro ng umaga, tinulak si Joshua palabas ng operating room. Wala pa rin siyang malay.Buong gabi na hindi natulog si Luna. Noong wala na sa panganib ang buhay ni Joshua at inilabas na siya ng ward, nanatili pa rin si Luna sa tabi ng kama ni Joshua. Hindi siya papayag na umalis sa tabi nito.Maraming beses sinubukan ni Lucas na kumbinsihin si Luna na umuwi na siya, ngunit tumanggi si Luna.“Joshua.” Hawak ni Luna ang kamay ni Joshua. Mahina at namamaos ang boses niya. “Iniisip ko dati na walang ibang mas magpapahalaga sa mga anak ko kumpara sa akin. Hindi ko inakala na…”Ang Joshua na lagi niyang nirereklamo na walang puso at hindi makatao…Gagawa pala siya ng maraming bagay para sa mga anak niya na nakalihim kay Luna. Hindi ito naintindihan ni Luna at wala siyang alam sa mga ginagawa ni Joshua. Mali lang ang pagkakaunawa niya kay Joshua, sinisi niya ito at iniisip niya na isang malupit at masaman
Napansin ni Nigel ang reaksyon ng mga matanda. Bahagyang kumunot ang noo niya.“May…” Ang sabi niya ng nagdadalawang isip, “May bagay po ba kami ni Nellie na hindi namin pwedeng malaman?”Tumigil ng ilang sandali si Lucas bago siya umiling agad. “Hindi, hindi!”Habang nakatingin sa naghihinalang ekspresyon ng anak niya, kinurot ni Luna ang noo niya. Minsan, hindi rin magandang bagay ang masyadong matalino ang mga bata.Huminga ng malalim si Luna at malambing niyang ginulo ang buhok ni Nigel.“Para sa taong sumaksak kay Joshua, iimbestigahan namin ito ni Lucas. Kasabay nila, dapat naming hintayin na gumising si Joshua para sabihin niya sa amin. Ang kailangan mong gawin ngayon ay hindi imbestigahan ito, kundi ang alagaan mo ang kapatid mo.”Tinikom ni Nigel ang mga labi niya. Lumingon siya para tumingin kay Nellie, na siyang namamaga ang mga mata dahil sa pag iyak. Nagbuntong hininga si Nigel. Alam niya na wala siyang makukuha kela Lucas at Luna.Kaya naman, bumaba siya sa umupa n
“Nigel, sa tingin mo kailan gigising si Daddy?”Paglabas ng hospital at pag uwi ng Blue Bay Villa, umupo si Nellie sa sofa na tila agrabyado siya. Hindi niya mapigilan na tumulo ang mga luha niya.Tumingin sa kanya ng kalmado si Nigel. Nagbuntong hininga siya. “Basta’t wala na siya sa panganib, gigising siya. Darating na rin ang panahon.”Pagkatapos, tumingin si Nigel kay Nellie. “Hindi ba’t sa tingin mo, ang pinakamahalagang bagay ngayon ay ang matuklasan kung sino ang nanakit kay Daddy?”Tinikom ni Nellie ang mga labi niya. “Killer siguro ‘yun na pinadala ng mga masasamang tao.”“Imposible.” Sumingkit ang mga mata ni Nigel. “Sa surveillance footage na nakita ko, dalawang kotse lang ang naghanap para kay Mr. Lynch. Maliban sa driver, may hindi hihigit sa sampung tao lang sila. May lima o apat na mga magagaling na bodyguard si Mr. Lynch.”“Pati, maliban sa mga tao na malapit kay Mr. Lynch, walang may alam tungkol sa nakaraang sugat niya. Kahit si Mommy ay hindi alam na may sugat
“Ikaw ba ang tumawag sa ambulansya?”Tahimik ng ilang sandali si Neil. “Hindi po.”“Ang lakas ng loob mo para sabihing hindi?” Agad na sumimangot si Aura sa mga sinabi ni Neil. Puno ng sama ng loob ang titig niya.“Umamin na ang taong tumawag para sayo! Jake Landry. Matalino ka. Hindi ikaw mismo ang tumawag ng ambulansya, ang bodyguard na sumama sayo ang tumawag para sayo!”“Wala pang tatlong minuto nang sinaksak si Joshua nang maligtas siya! Hindi ba’t sinabi ko sayo na gusto kong halos patay na siya sa beach? Sinaksak mo lang siya ng isang beses at tumawag ng ambulansya sa oras. Siya ba ang pamilya mo o ako?”Nanatiling nakaluhod si Neil sa sahig. Hindi siya tumingala.“Inay, noong pumunta po ako doon, may nakita po akong saksak sa katawan niya. Malalim rin po ito. Sinabi niya rin po na sinadya niyang kumuha ng cortisone shot para ipagdiwang ang isang birthday. Ito po ang rason kaya’t mukha siyang normal. Nakita ko po kung gaano kahina ang itsura niya, kaya’t sinaksak ko lang p
Squeak! Bumukas ang bakal na pinto ng lumang warehouse.Tinulak ni Neil pabukas ang pinto at binuksan niya ang mga ilaw. Nasa abandonadong warehouse siya na puno ng amoy kalawang at amag. Sa sandali na bumukas ang mga ilaw, nakita niya ang mga alikabok sa ere.Kumunot ang noo ni Neil at tinakpan niya ang bibig at ilong niya. Pumasok siya sa loob.Puno ng alikabok at dayami ang sahig. Nakatali sa isang bakal na pole sa sahig si Thoe na may maruming itsura. Puno ng tuyong dugo at sugat ang mukha niya.Nang maramdaman ang maliwanag na ilaw sa mga mata niya, napaatras sa takot si Theo. Makalipas ang ilang sandali, nang makita niya na walang pumunta para bugbogin siya at wala ring kumilos ng mabilis, doon lang siya tumingala.Sa sandali na makita niya si Neil, lumiwanag ang mga mata niya.Bumuka ang bibig niya at sinabi niya ng sobrang namamaos. “Neil…”Nagbuntong hininga si Neil. Lumapit siya, yumuko, at pinutol ang tali ni Theo. Sinabi niya, “Jake pa rin dapat ang tawag mo sa aki