"Wala pong anuman." Ang batang babae ay inosenteng kumurap at itinuro ang bakanteng upuan ng magkapareha sa di kalayuan. “Daddy, sa iyo po at kay Tita Shannon ang upuan na iyon. Ang upuan po na inuupuan mo ngayon ay kay Tita Bonnie." Nag-angat ng tingin si Joshua at napatingin sa upuan na kasya lang ng isa't kalahating tao, bahagyang nagdilim ang tingin. Ang mga upuang ito para sa dalawa na sadyang idinisenyo upang maging masyadong malaki para sa isang tao at masyadong maliit para sa dalawa...ay mga upuan ng magkapareha, tama ba? Lalong lumungkot ang ekspresyon niya. Inangat niya ang kanyang mga mata at malamig na sinulyapan si Luna. "Ms. Luna, nag-ayos ka ng itinerary ng magkapareha para sa amin ni Shannon?" Kinagat ni Luna ang labi, huminga ng malalim, at bumaling at tiningnan si Christian. "Hindi ba sinabi mo na dadalhin ni Shannon ang boyfriend niya?" Napahinto si Christian; saka niya lang naalala... Noon nang tanungin siya ni Luna kung dadalhin ni Shannon ang boyfriend ni
Sa pagtingin sa card sa kanyang mga kamay, agad na naramdaman ni Luna ang lamig sa kanyang gulugod. Hindi siya maaaring hindi maging pamilyar sa sulat-kamay sa card. Si Aura ay dating isang walang kulturang babae na may kahila-hilakbot na sulat-kamay. Nang maglaon, pinayuhan siya ni Luna na kailangan niyang sanayin ang sarili na magsulat nang maganda upang tumugma sa kanyang hitsura. Kaya, binilhan siya ni Luna ng tracing paper, na pinangangasiwaan siya habang nagsasanay siya sa pagsusulat araw-araw. Nakuha ang maganda at maayos na sulat-kamay ni Aura sa tulong ni Luna. At ngayon, ang eleganteng cursive na ito na bunga ng pagsusumikap at pagsisipag ni Luna ay muling lumitaw sa kanyang mga mata sa ganoong paraan. “Anong mali?” Habang nakatingin si Luna sa card na hindi tumitinag, hindi gumagalaw na parang estatwa, sumimangot si Joshua at naglakad papunta sa kanya. Kaagad, nakita niya ang mga salita sa card. Lalong lumalim ang lukot sa pagitan ng kanyang mga kilay. Nilabas ang pho
Sakto namang pinutol ni Luna si Joshua. "Mr. Lynch." Tumingin siya sa kanya na may pag-iinis sa mukha. “Nakalimutan mo bang muntik nang patayin ni Fiona ang anak ko ilang araw na ang nakalipas? Ang hapunan ngayong gabi ay upang ipagdiwang ang katotohanan na ang aking anak at ako ay nakaligtas at nakatakas mula sa kanyang mga kamay. Sa tingin mo ba gusto kong makinig…tungkol sa nakaraan ninyo ni Fiona?” Sa kanyang mga salita, ang pag-amin ni Joshua na 'talagang si Fiona ang donor ng bone marrow ni Nigel' ay natigil sa kanyang lalamunan, na hindi na nasilayan ang liwanag ng araw. Nanatili siyang tahimik ng isang minuto, saka tumawa ng mapait. "Tama ka, hindi ito ang tamang oras. Sa hinaharap, sa tamang panahon, sasabihin ko sa iyo ang totoo." Dahil doon, tumalikod siya at kinuha si Nellie, na natutulog sa bench, sa kanyang mga bisig, at naglakad patungo sa direksyon ng villa. "Huwag mag-alala, sa guest room ako matutulog ngayong gabi." Siya ay huminto. "Mag-i-stay ako dito...dahil na-m
Natahimik si Luna nang marinig niya ang mga salita ni Nigel. Ilang sandali pa, kinagat niya ang kanyang labi at tumingin kay Nigel. "May iba pa ba bukod kay Neil?" Saglit na pinag-isipan ng batang lalaki ang kanyang tanong, pagkatapos ay tahimik na umiling. "Wala po . Si Neil lang po." Mas gusto niya ang kapayapaan at katahimikan, at medyo matagal na siyang may malubhang karamdaman, bukod sa kanyang mga kapatid, wala siyang ibang kaibigan. Itinakda ni Nellie ang kanyang puso sa disenyo ng alahas tulad ng kanyang ina, hindi siya interesado sa pangha-hack at iba pa. Kaya naman sa tuwing magde-design siya ng bagong code, ibabahagi niya ito kay Neil. Para sabihin ang totoo, alam ni Nigel na hindi talaga interesado si Neil sa ganoong tuyo at mapurol na mga paksa, ngunit napakaamo niya at maunawain, alam niyang kailangan ng kapatid niya ng taong makikibahagi ng kanyang kagalakan, kaya palaging binibigyan niya ng buong atensyon ang pag-aaral ng ganoong mga kasanayan. Dahil dito, kahit na
Kung tapat ang mga bodyguard, dapat ay si Neil ang batang nakita nila noong araw na iyon. Pumikit si Luna, nakahiga sa kama at paikot-ikot, hindi makatulog. Hindi pa rin niya matanggap ang katotohanang tinutulungan ni Neil si Aura. Dahil sinabi sa kanya ni Theo na nawala lang ang alaala ni Neil, sa esensya, siya pa rin ang parehong batang lalaki. At saka, nang makita siya ni Neil na naglalakad sa buhos ng ulan, pinauwi pa niya ito sa sarili niyang pagkukusa. Nang makulong siya sa asylum, nakipag-ugnayan din ito sa kanya. Kung talagang na-brainwash siya ni Fiona at naging masama, bakit niya ginawa ang lahat ng ito? Kung hindi siya na-brainwash... ang hacker na kinalaban ni Nigel at ang katotohanang sinabi ng mga bodyguard na nakita nila si Nigel ay maipapaliwanag . Kahit anong pilit niya, hindi kayang alamin ni Luna. Sa huli, maaari lamang niyang kumbinsihin ang sarili na pansamantalang ang hacker na nakilala ni Nigel ay maaaring nagtatrabaho lang kay Aura, o maaaring nagkataon l
Sa sinabi ni Nellie, biglang natahimik si Joshua. Maya-maya pa ay seryoso itong tumingin sa kanya. "Umaasa ka ba talaga na mapapanatili ni Daddy si Mommy?" "Oo naman po!" Napaawang ang labi ni Nellie. "Paano pong magkakaroon ng mga bata na ayaw magsama ang kanilang mga magulang habang buhay? Tsaka," ngumuso ang batang babae, "kahit may ginawa ka pong napakasama...pero nang umuwi po si Nigel sa bahay mula sa Yellowstone Village, sinabi niya sa akin na mahal pa rin ninyo ni Mommy ang isa't isa. Para mailigtas sina Nigel at Mommy, muntik ka na pong mahulog sa bangin at mamatay. Para hindi ka po mahulog sa bangin, hinawakan ni Mommy ng mahigpit ang kamay mo, ayaw niyang bitawan. Sa huli, pagod na pagod po siya kaya nahimatay siya…” Inangat ni Nellie ang kanyang ulo, ang kanyang pares ng matingkad na mala-hiyas na mga mata ay nakatitig sa kanyang ama. "Hindi po ba ito ay tulad ng isang fairy tale kung saan ang prinsipe at prinsesa ay umibig sa isa't isa?" Natawa si Joshua sa seryosong
Kasabay noon, itinaas niya ang kanyang mga paa, naglakad patungo sa hapag kainan, at umupo. "Matagal na rin mula noong nakapag-almusal ako ng maayos." Lalo na…ang almusal na inihanda niya. Awkward na ngumiti si Luna at tumungo na rin sa hapag kainan. "Kung gayon dapat kang kumain ng marami." "May isang bagay na kailangan mo ng tulong ko?" Ibinaba niya ang kanyang ulo, hinalukay ang kanyang pagkain habang kaswal na nagtatanong. Kilalang-kilala niya ito. Ang malamig niyang ugali sa kanya kagabi ang tunay niyang nararamdaman. Kagabi ay tinutuya at kinukutya niya pa rin siya, at ngayon ang mainit at masigasig na pakikitungo na ito ay nangangahulugan na tiyak na mayroon siyang pabor na hihilingin sa kanya. Nang makitang nalantad ang kanyang tunay na motibo, bahagya siyang umubo at umupo sa tapat nito. "Tama ka, kailangan ko ng tulong mo." Dahil nahulaan na niya, wala nang saysay na itago pa. “Gusto kong makilala ang ilang bodyguard na nagbabantay kay Fiona noong araw na siya ay pin
“Sir.” Ang walang magawang boses ni Lucas ay naanod sa telepono. "Nakuha namin ang record ng CCTV ng ospital mula sa araw na iyon, ngunit..." Nanatili siyang tahimik saglit, pagkatapos ay bumuntong-hininga, "Noong hapon, ang sistema ng pagsubaybay ng ospital ay inatake ng isang hacker, marami sa mga hard drive ang nawasak, at ang bahagi ng recording na gusto mo...ay isa sa mga nasirang hard drive. Samakatuwid…ang record ng CCTV mula sa araw na iyon ay isa na ngayong mahabang listahan ng mga hindi maintindihang code.” Pinikit ni Joshua ang kanyang mga mata. "Kumuha ng larawan ng mga code at ipadala ang mga ito sa akin." "Opo, sir." Pagkatapos, huminga ng malalim si Lucas at sinabing, “Sir, nawawala ngayon ang mga recording ng CCTV pero nakipag-ugnayan ako sa mga bodyguard na naka-duty noong araw na iyon. Gusto mo bang pumunta sila sa Orchard Manor o Blue Bay Villa?" "Hindi nila kailangang pumunta kahit saan." Kumunot ang noo ni Joshua, mahina at walang pakialam ang boses niya ha