“Pero sana ay kapag hindi mo na kayang kumapit, bitawan mo na ako… Kayang mabuhay ng mga bata ng walang tatay, pero kailangan ka nila.”“Nawala na si Neil kela Nigel at Nellie. Hindi ko hahayaan na mawala din ang nanay nila.”Kinagat ni Luna ang labi niya at tumitig siya kay Joshua. Hindi niya mapigilan na humigpit ang dibdib niya nang makita niya ang madilim na tingin sa mga mata ni Joshua.Alam niya na… gusto ni Joshua na bumitaw siya at mahulog ito sa bangin ng mag isa.“‘Wag kang gumalaw!” Ang sigaw ni Luna habang nakakunot ang noo. “Kaya ko pang kumapit sayo! Pati—”Kinagat niya ang labi niya at sinabi niya ang sikreto na natuklasan niya, baka sakaling magkaroon pa ng pagasa si Joshua. “Si Joshua, na nahihirapan tumakas sa kapit ni Luna, ay tumigil ng marinig niya ito. Lumingon siya para tumitig kay Luna ng may malaking mga mata. “Ano… Anong pinagsasabi mo?”“Ang sabi ko, buhay pa sila!” Kinagat ni Luna ang labi niya. “Joshua, hindi ka pwedeng mamatay. Dapat mo akong tulun
Katahimikan lang ang tumunog mula sa kabilang linya.Makalipas ang ilang segundo, natapos ang phone call ng may malakas na hampas.Dumilim ang ekspresyon ni Joshua nang marinig niya ang dial tone. Hindi siya makapaniwala na kausap nila Fiona at Aura ang isa’t isa…Pero, ito ang paliwanag kung bakit maraming tao ang tumutulong kay Fiona sa Banyan City, kahit na ito ang unang beses niya sa bayan na ‘yun.Kaya naman, hindi aksidente ang aksidente ni Dr. Robert. May taong nagplano nito.Kung hindi dahil sa tulong ni Aura, hindi makakarating si Fiona sa Yellowstone Village ng napakabilis.Sa sandali na maisip niya ito, inutos ni Joshua ng may mababang boses, “Lucas, imbestigahan mo ang mga lalaking nagbabantay kay Granny Lynch!”Kung tama ang pagkakaalam niya… ang isa sa mga bodyguard ni Granny Lynch ay kasabwat ni Fiona.Tumango si Lucas at paalis na siya kasama nila Zach at Yuri nang makita niya si Luna, na nasa yakap pa rin ni Joshua. “Paano po siya?”Paubos na ang lahat ng laka
“Hindi ako ang anak mo. Ang pangalan ko ay Jake Landry! Papatayin ko ang anak mo!”Pagkatapos, dumating ang masamang mukha ni Aura sa harap ng mukha niya. “Ano ang pakiramdam na nagpapatayan ang dalawang anak mo ng ganito, Luna? Hahahahaha—!”“Neil, Nigel—!”Nagising si Luna mula sa panaginip niya, sa sobrang gulat niya ay bumangon siya mula sa kama, pawis na pawis.“Nagkaroon ka ba ng masamang panaginip?” May mababang boses ng lalaki sa tabi niya.Tumigil si Luna, pagkatapos ay tumingin siya sa direksyon ng boses.Nakaupo si Joshua sa tabi ng kama niya, nakangiti sa kanya habang may pagod na ekspresyon ito sa mukha. “Dalawang araw ka nang tulog, akala ko ay matutulog ka pa ng mas matagal.”Tumitig siya sa mukha ni Joshua ng ilang sagalit bago niya naalala ang nangyari. Pagkatapos, huminga siya ng malalim at tumingin siya sa kwarto. “Nasa… Banyan City na ulit tayo?”Tumango si Joshua.“Nasaan sina Nigel at Nellie?”“Nasa Blue Bay Villa sila, nagpapahinga.” Yumuko si Joshua at
Dahil kay Luna?Tumitig si Luna kay Christian ng may malaking mga mata.Huminga ng malalim si Christian at umupo siya sa upuan sa tabi ng kama ni Luna. Pagkatapos, kinuha niya ang saging sa mesa at kinain niya ito sabay ang buntong hininga. “Nabalitaan ko na si Dr. at Mrs. Jenson, pati na rin si Fiona, ay patay na, kaya’t bumalik agad ako mula sa ibang bansa. Pagbalik ko, ang unang ginawa ko ay hanapin ka, pero natuklasan ko na nakahiga ka dito…“Hindi ko alam na nahimatay ka dahil sa pagod, kaya’t nang makita kita sa kama na walang malay, akala ko ay lantang gulay ka na.”“At…” Umubo siya ng awkward. “Umiyak ako, sa harap ng kama mo.”Sa sobrang gulat ni Luna ay wala siyang masabi.Kahit na 19 pa lang si Christian, isa siyang matangkad at maskuladong lalaki. Hindi makapaniwala si Luna na iiyak ito sa kanya habang wala siyang malay.“Noong umiiyak ako, sinabi ko na gusto kitang pakasalan at na kapag nahanap ng mas maaga ang ebidensya para sa mga kasinungalingan ni Fiona, hindi m
Gustong sabihin ni Luna noong una kay Gwen na ‘wag nang pumunta dahil isang maliit na pagtitipon lamang ito, at masyadong malayo ang Sea City sa Banyan City.Gayunpaman, nang marinig niya na sabik si Gwen sa phone, hindi niya na pinigilan ito. “Sige. Kung sasama ka, pagluluto kita ng mga paborito mong pagkain.”“Sige. Magkita na lang tayo mamayang gabi!”“Sige.”Pagkatapos ibaba ang phone, yumuko si Luna sa orasan para tingnan ang oras.10 a.m. pa lang.Marami pa siyang oras para maghanda sa party.Huminga ng malalim si Luna at lumingon siya para tumingin kay Christian. “Tara na, lumabas na tayo dito para bumili ng pagkain!”Sumunod si Christian sa likod ni Luna at hindi niya mapigilan na maalala ang itsura n Luna nang unang beses siyang bumisita.Noong nakalipas lang na ilang araw, nakahiga si Luna sa kama, walang kibo at akala ni Christian ay lantang gulay na si Luna, ngunit sa mga sandaling ito, masigla na si Luna at kaya pa nitong gumawa ng party para magdiwang kasama ang
Mahigpit na hinawakan ni Joshua ang phone habang nakapikit ang mga mata. "Sino ang inimbitahan niya?" Saglit na natahimik si Luke bago tuluyang nagtanong, "Ibig sabihin ba nito...hindi lang sa hindi sinabi ni Luna sa iyo ang tungkol sa party, pero hindi ka rin niya inimbitahan?" Nagdilim ang ekspresyon ni Joshua nang marinig niya ito. "Tinatanong kita kung sino ang inimbitahan niya." Hindi napigilan ni Luke na tumawa ng malakas, "Dahil hindi ka imbitado, sa tingin ko ay wala kang karapatang malaman kung sino ang nasa listahan ng imbitasyon."Nagdilim ang ekspresyon ni Joshua nang marinig niya ito. "Tinatanong kita kung sino ang inimbitahan niya." May lumabas na ugat sa noo ni Joshua. Pinikit niya ang kanyang mga mata at sinabing, "Siguro nasanay ka na sa pagiging malaking tao sa Sea City, at nakalimutan mo kung kaninong teritoryo ang Banyan City." Nawala ang ngiti ni Luke sa kanyang mukha nang marinig niya ang malamig na tono ni Joshua. Medyo awkward na umubo siya at sumagot
May bakas ng ngiti sa boses ni Christian habang sinasabi niya, “Nagkita na tayo dati. Pamangkin ako ni Joshua." Palihim na nilingon ni Shannon ang lalaking katabi niya, na sa sandaling ito ay may ekspresyon na kasing lamig ng yelo. "Ah, nasaan si Luna?" “Nasa shower siya,” walang emosyong sagot ni Christian, “kung may sasabihin ka sa kanya, sabihin mo na lang sa akin.” Ang kapaligiran sa opisina ay tila bumaba ng ilang degree na mas malamig. Naramdaman ni Shannon na hinahabol niya ang hininga sa kanyang lalamunan.. "Well...Gusto kong magsama ng kaibigan sa party ngayong gabi, pero gusto ko munang humingi ng permiso kay Luna." "Syempre pwede." Nagsalubong ang kilay ni Christian. "Sa lahat ng paraan, magdala ka ng karagdagang bisita kung gusto mo. Ipapaalam ko sa kanya kapag lumabas na siya ng shower." Tumango si Shannon. “Sige,...salamat kung ganoon!” Kasabay noon, mabilis niyang ibinaba ang tawag, natatakot na ihagis ni Joshua ang telepono sa bintana sa galit.“President
Alas siyete ng gabi.Dahil maraming bisitang darating, espesyal na inayos ni Luna ang hardin sa likod ng Blue Bay Villa bilang venue ng party. Maraming taon na ang nakalilipas, noong una nang siya ay ikinasal kay Joshua, may naisip si Luna habang naglalakad siya sa hardin na ito... Gusto niyang mag-host ng isang maliit na pagtitipon kasama ang kanyang mga kaibigan sa hardin na ito, nagtatawanan at nagsasaya nang magkasama sa isang gabi ng tag-araw. Napakaganda nito! Gayunpaman, alam niya na ito ay pagnanais sa-isip lamang. Sa simula, siya ay mula sa Sea City, kaya pagkalipat sa Banyan City, wala man lang siyang kaibigan, bukod sa kapatid niyang si Aura. Pangalawa, sa oras na iyon, ang buong mundo niya ay umiikot lang kay Joshua. Hindi gusto ni Joshua ang maingay o maraming tao, kaya hindi man lang naglakas-loob si Luna na magmungkahi ng ideyang ito sa kanya sa takot na magalit siya o isipin na hindi siya masunurin. Ang kabalintunaan ay, pagkatapos ng lahat ng mga taon n
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya