Leonora's POV
Isang buwan na ang lumipas simula noong mangyari ang mainit na gabing namagitan sa amin ni señorito Drack. Hindi ko man maalala ang gabing iyon, pero may kakaiba akong napapansin sa katawan ko nitong mga nakaraang linggo. Ipagsasawalang-bahala ko sana iyon nang biglang sabihin ni Nay Iska, “Tumaba ka yata, iha, at madalas kang natutulog.” “Buntis ka ba, iha?” tanong niya, na nagpatigil sa akin sa ginagawa kong paglilinis. Iniisip ko nga kung bakit hindi pa ako dinadatnan, sa pagkakaalam ko—regular naman ang regla ko. "Hindi ko rin po alam, Nay Iska," sabi ko sa kanya, natatakot ako baka totoo na ang sinasabi ni Nay Iska. Hindi pwede ito dahil nagsisimula pa lang akong mag-ipon para sa pagpapagamot kay Inay. "Who's pregnant?" tanong ni señorito Drack na kakababa lang ng kwarto niya. Sobrang gulat ako na nakatingin sa kanya. "N-nako, señorito, wala po, may na-chismis lang ako kay Nay Iska," kinakabahan at nauutal na sabi ko sa kanya. "Wala naman, iho. Kumain ka na, pupunta ka pa sa opisina, hindi ba?" sabi ni Nay Iska kay señorito Drack. Tumango naman ito sa kanya. "Leonora, can I ask, taga saan ka pala?"nagtatanong na tanong ni Sir Drack, habang kumakain ito. "Sa Mindanao po, Sir, sa Dipolog," sabi ko sa kanya. Tumango lang siya sa akin. Nang matapos kumain si señorito, niligpit ko na ang pinagkainan niya. Tapos, hinugasan ko. Bigla ko namang naamoy ang pabango ni señorito Drack, kaya nagmamadali akong napunta sa CR para magsuka. "Are you okay, Leonora?" sabi ni Sir sa akin. Hindi ko napansin na sumunod pala siya sa akin sa banyo. Nang makalapit siya, tinakpan ko ang ilong ko para hindi maamoy ang masangsang na pabango niya. "Sir,sorry po sa sasabihin ko,pero ang baho po ng pabango ninyo," nahihiyang sabi ko rito, habang tinatakpan ang ilong ko. "What!" gulat niyang sabi,sabay amoy sa damit niya. "It smells good, Leonora. What are you talking about?" sabi niya sa akin. "Sorry po, Sir, ang baho talaga," sabi ko saka lumabas sa CR at pumunta sa kwarto ko."Hindi ako pwedeng mabuntis," bulong na sabi ko sa sarili ko. Nagulat naman ako nang makita ko si Sir Drack na sumunod pa sa akin. "So you're pregnant?" sabi niya sa akin. Nagtataka ako kong bakit mukha siyang nagalit dahil buntis ako. ”H-hindi ko pa po alam sir,” sabi ko sa kanya habang naka yuko. Hindi tumitingin ng diretso sa mga mata niya. "Who's the father? Yan ba yung naghatid sa'yo before?" malamig na sabi niya sa akin. "Hindi po siya ang ama, kung may bata man sa sinapupunan ko. Hindi siya ang ama, iba po," sabi ko sa kanya, na lalo pang ikinagalit niya. Umalis siyang bigla at malakas na sinarado ang pintuan ng kwarto. Habang nasa labas ako at nakatingin sa langit, bigla na lang may alaala na bumalik sa akin—ng gabing may nangyari sa amin ni Sir. Kaya namula ako nang maalala ang ginawa namin na iyon. "Grabe, nagkasya yun sa akin, kaya pala nilagnat ako nang hapon," sabi ko sa sarili, habang hinahawakan ang mukha ko at ramdam na ramdam ko ang pag-iinit nito. "Sino,iha? Umamin ka nga sa akin.Si Sir Drack ba ang nakabuntis sa'yo?"tanong ni Nay Iska sa akin. Nagulat ako bigla sa presensya niya at sa tanong na binitawan niya. Hindi ko alam kung sasagot ba ako o hindi sa tanong niya. Hindi nagtagal ay sinabi ko sa kanya na may nangyari sa amin ni señorito Drack, noong araw na hindi niya ako nakita. "Pero, Nay, nagmamakaawa ako, please huwag niyo pong sabihin sa kanya," sabi ko sabay hawak sa kamay niya. "O, siya, magpahinga ka na at sasamahan kita sa ospital bukas," sabi ni Nay Iska, kaya pumasok na ako sa loob para magpahinga. Kinaumagahan, umalis kami ni Nay Iska. Nagpaalam kami kay Sir Drack pero hindi namin sinabi na pupunta kami sa ospital. Habang nasa ospital,mag-isa lang ako sa loob habang si Nay Iska naman ay nasa labas at naghihintay. "Ano po ang nakita ninyo, Dok?" tanong ko sa kanya. Ngumiti naman siya sa akin sabay sabi ng "Congrats,Mommy, you're 4 weeks pregnant." Nagulat ako nang marinig iyon. Naluluha akong lumabas mula sa opisina ni Doktora. Tumayo naman si Nay Iska at nilapitan ako. "Anong balita, Leonora?" tanong niya sa akin. Mangiyak-ngiyak kong niyakap si Nay Iska. "Nay Iska, buntis daw po ako,"sabi ko. Ikinagulat niya rin ang sinabi ko, at napaupo naman ako sa upuan dahil sa sobrang panghihina na nararamdaman ko. "Anong gagawin ko ngayon?" umiiyak kong sabi. "Sabihan mo si señorito Drack, Leonora," sabi niya sa akin. Umiling ako, natatakot na baka ipalaglag niya ang bata. "Wag po, uuwi na lang siguro ako sa Mindanao, Nay Iska," sabi ko sa kanya. Hindi naman na siya tumutol pa. Nang makauwi kami, sakto namang nasa sofa si Sir Drack at nanonood ng TV. "Señorito, magpapaalam lang po sana ako. Babalik po ako sa Mindanao. May nangyari lang po sa Inay ko," pagsisinungaling ko pa. "What? Hindi ba kakarating mo pa lang dito?" sabi niya sa akin. Hindi naman ako makatingin nang diretso sa kanya dahil sa nalaman ko ngayon. "Opo, señorito," sabi ko. "Bukas po ng umaga ako aalis," sabi ko sa kanya. Naningkit ang mata nito nang sabihin ko iyon. "Is that so? Sige, pumasok ka sa opisina ko,so that I can give you your salary," sabi nito sa akin. Tumango naman ako sa kanya at pumunta na sa kwarto. Nang makapasok ako, nalulungkot ang ibang kasambahay dahil aalis na ako. Kumatok muna ako sa pintuan ng opisina ni Sir Drack. Sumagot naman siya sa akin na "pasok daw ako." Umupo naman ako sa upuan sa harap nito habang siya ay may binabasa na papeles. Tinitignan ko lang siya. ’Ang pogi naman ni Sir sa salamin na 'yan,’ sabi ko sa isipan ko. "Done checking me out?" sabi niya, kaya napabalik ako sa ulirat nang sabihin niya iyon sa akin. "N-nako, señorito, sorry po," nahihiyang sabi ko sa kanya. Binigyan niya naman ako ng bayad at lumabas na ako. ’Hindi man lang niya ako sinabihan ng safe flight,' sabi ko sa isipan ko. 'Hanggang sa muli nating pagkikita, señorito, kung may pag-asa pa tayong magkita,' sabi ko sa aking isipan. Nasa airport na ako, kinakabahan kung ano ang sasabihin ko kay Inay. "Sana ay hindi magalit si Inay," bulong ko sa sarili ko. Kinausap ko naman ang kapatid kong si Ana na uuwi ako, pero sinabi ko sa kanya na huwag muna niyang ipaalam kay Inay.Leonora’s POV “Alex, Ezra, mag-ingat kayo baka madapa!” saway ko sa mga anak kong tumatakbo sa labas ng bahay namin. Simple lang naman ang bahay na ito—sakto lang para sa isang pamilya. Kasama rin namin dito sina Inang at ang mga kapatid ko, na tumutulong sa pag-aalaga sa mga anak ko. “Ate, hinahanap ka ni Inay,” tawag sa akin ni Ana, kaya lumabas ako at tinawag ang dalawa para isama. “Alex, Ezra, dito muna kayo kay Tita Ana,” sabi ko. Tumango naman ang dalawa kaya pumasok na ako at pinuntahan si Inay. “Nay, ano po iyon?” tanong ko. “Punta ka kay Aling Marites, bumili ka ng pang-ulam natin mamaya,” utos niya, kaya pumunta na ako. Habang naglalakad, naririnig ko na naman ang mga bulong-bulungan ng mga tao sa paligid. Noong araw na umuwi ako mula Maynila, galit na galit si Inay nang malaman niyang buntis ako. Hindi ko na sinabi kung sino ang ama, dahil alam kong hindi niya matatanggap ang mga bata. “Aling Marites, pabili po ng isang gulay na sariwa, ha,” sabi ko sa kanya. Tumango
Leonora's POVMaaga ako nagising para ipagluto. Sina Alex at Ezra. Magsisimula na ang pasukan para sa mga-kinder, gusto ko sila makapag-aral man lang sa mamahalin na iskwelahan. Kaya na enroll ko sila sa-private school, habang ang kapatid ko naman ay nasa-college na at Nursing student.“Ana, maligo kana, mamaya mo na ako tulongan maaga klase mo hindi ba,” sabi ko sa kanya, tumango naman siya sa akin bago siya umalis at pumonta sa banyo. Habang ang mga bata naman ay tulog pa, mamaya ko na siguro gigisingin ang mga iyon.Habang naghahanda ako ng almusal, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa mga pagbabago sa buhay ko. Dati, ang buhay ko ay puno ng takot at pangarap para sa pamilya ko. Ngayon, iniisip ko nalang ang kaligayahan at pagaaral nag anak ko. Ang mga anak kong, si Alex at Ezra, ay parang mga bagong simula sa buhay ko. Hindi ko sila palalagpasin ng walang magagandang oportunidad, kaya't mahpursige akong mapagtapos sila sa magandang eskwelahan.Tulad ng mga magulang ko noon, ang
Leonora's POVPagkatapos ng mahabang araw ng trabaho, medyo pagod na ako. Ang buong opisina ay tahimik, halos walang tao, at ang mga ilaw ng building ay nagsimula nang magdilim. Nang tapos na ang lahat ng mga gawain ko, bumangon ako mula sa aking mesa at nagsimulang mag-ayos ng mga gamit. Sobrang tahimik ng paligid na ang tanging tunog na naririnig ko ay ang mga yapak ko sa sahig at ang ingay ng air-conditioning na malayo.Habang inaayos ko ang mga papeles sa ibabaw ng aking mesa, bigla na lamang lumabas si Drack mula sa kanyang opisina. Halos hindi ko siya naramdaman na lumapit, pero naramdaman ko agad ang bigat ng kanyang presensya. Tiningnan niya ako, at sa kanyang mga mata, may mga alaala ng mga pagsubok na tinahak na.“Leonora,” simula niya, ang boses niya ay may halong pag-aalala at hindi ko maintindihang pagkabahala. “Gusto mo bang mag-dinner? Mag-isa ka na lang yata. Siguro, matagal ko nang gustong makipag-usap sa’yo.”Nagdalawang-isip ako. Hindi ko alam kung paano ko tatangga
Leonora's POV "Nay, kailangan kong pumunta sa Maynila, para din sa ’tin to," sabi ko kay inay, malungkot man pero wala akong magawa, kailangan ko na talaga magpunta sa Maynila. "Anak naman, sino ang mag-aalaga sa mga kapatid mo? Alam mo namang hindi ko pa kaya, lalo na at may sakit pa ako," sabi ni Inay sa akin. Tiningnan ko ang mga kapatid ko. Nakakalungkot man isipin, wala akong magawa dahil sa kalagayan namin dito sa Mindanao. "Nay, mas ok na andon ako para makapagpadala man lang ako kahit konti," sabi ko kay inay. "O siya, sige, kung ‘yan ang gusto mo," sabi ni inay sa akin. Nagtatampo siya, kaya nilambing ko na lang siya para kahit papaano ay hindi siya malungkot sa pag-alis ko. Kinabukasan, hinatid ako nila tatang sa airport kasama ang mga kapatid ko. "Tang, salamat sa paghatid. O, pa’no alis na si ate," sabi ko sa mga kapatid ko. Hindi naman mapigilang tumulo ang mga luha ko nang naglalakad na ako papasok sa loob ng airport. Ako nga pala si Leonora Handerson Magaspang. D
Leonora's POV"Hala ka!" bulong ko, habang tumingin sa akin si Sir Drack. Halata sa mukha niya na malapit na siyang magalit."Naku, Sir, sorry po," sabi ko habang nakayuko at nakatingin sa sahig. Nakakahiya siyang tingnan; baka bigla niya akong kagatin."It's okay. Anyway, tell Nay Iska that I'll be out," sabi niya sa akin bago siya lumabas ng pintuan. Hindi ko alam kung anong nangyari. Nakakahiya, nahawakan ko pa ang cobra niya! "Ano ba, Leonora, ang dumi ng isip mo," sabi ko sa aking sarili. Hindi ko tuloy maiwasang isipin ang nahawakan ko ang haba kasi.Dumating si Nay Iska at nakita niya akong namumula ang mukha habang nakatingin pa rin sa pintong dinaanan ni Sir Drack."Leonora," tawag niya sa akin na hindi ko agad narinig, hanggang sa sumigaw siya na ikinagulat ko."Ay! Kolera, Nay Iska, ikaw pala!" sigaw ko, sabay hawak sa dibdib dahil sa gulat. Sinabi ko naman sa kanya ang iniutos sa akin ni Sir Drack kanina bago siya umalis."Gano'n ba? O siya, maglinis ka na," sabi ni Nay Is
Leonora's POV Nagising ako sa isang kwarto na hindi ko kilala. Ang kulay ng bubong ay gray at may black. Nang tignan ko ang kabilang bahagi ng kama, gulat na gulat ako nang makita na ang lalaki na iyon ay si Sir Drack. ‘Jusko po,’ tanging nasabi ko sa isip ko. Tiningnan ko ang katawan ko sa ilalim ng kumot at nagulat nang makita kong wala na akong saplot. Kaya napa-tayo ako bigla, pero naramdaman ko ang sakit sa aking pagkababae. Wala akong magawa kundi magtiis na lang at kinuha ang mga damit ko na nagkalat sa sahig. Pagkalabas ko sa kwarto ni Sir Drack, hindi ko pa rin lubos maisip ang nangyari. Kahit anong pilit kong alalahanin ang nangyari kagabi, wala man lang kahit konting alaala. Kailangan ko nang iwasan si Sir Drack kung maaari, sabi ko sa isip ko.” "Leonora, saan ka galing?" sabi ni Nay Iska sa akin na ikinagulat ko. Kaya napa-hawak ako sa aking dibdib. "A-ah, Nay Iska, dyan lang po, hahaha," nauutal na sagot ko sa kanya dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin. "O si
Leonora’s POV Gabi na, at narito ako sa labas ng hardin, nakatingin sa langit. Iniisip ko kung ano na ang nangyari sa kanila. Okay lang ba sila ngayon? 'Makakaahon din tayo sa kahirapan, Inay,' bulong ko habang nakatitig sa mga bituin sa langit. "Lord, gabayan Mo sana ako," sabi ko. Ipinangako ko sa sarili ko na pagkatapos ng mga problema namin, ipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko. "Are you not cold, Leonora?" sabi ng isang boses mula sa likuran ko. Paglingon ko, si Sir Drack pala iyon, may hawak na baso ng alak. "Magandang gabi po, Sir," sagot ko, kahit na medyo kinakabahan sa presensya niya. Umiwas ako ng tingin at bahagyang dumistansya para hindi ko maamoy ang pabango niya. “Hindi naman po, Sir,” dagdag ko. Tumango lang siya, at katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Dahil sa awkward na sitwasyon, naisipan ko na lang pumasok sa loob. Habang nakahiga na ako sa kama, biglang tumawag si Ana, ang kapatid ko. "O, Ana, bakit napa-tawag ka? Gabi na," tanong ko sa kanya. Umiiyak ni
Leonora's POVPagkatapos ng mahabang araw ng trabaho, medyo pagod na ako. Ang buong opisina ay tahimik, halos walang tao, at ang mga ilaw ng building ay nagsimula nang magdilim. Nang tapos na ang lahat ng mga gawain ko, bumangon ako mula sa aking mesa at nagsimulang mag-ayos ng mga gamit. Sobrang tahimik ng paligid na ang tanging tunog na naririnig ko ay ang mga yapak ko sa sahig at ang ingay ng air-conditioning na malayo.Habang inaayos ko ang mga papeles sa ibabaw ng aking mesa, bigla na lamang lumabas si Drack mula sa kanyang opisina. Halos hindi ko siya naramdaman na lumapit, pero naramdaman ko agad ang bigat ng kanyang presensya. Tiningnan niya ako, at sa kanyang mga mata, may mga alaala ng mga pagsubok na tinahak na.“Leonora,” simula niya, ang boses niya ay may halong pag-aalala at hindi ko maintindihang pagkabahala. “Gusto mo bang mag-dinner? Mag-isa ka na lang yata. Siguro, matagal ko nang gustong makipag-usap sa’yo.”Nagdalawang-isip ako. Hindi ko alam kung paano ko tatangga
Leonora's POVMaaga ako nagising para ipagluto. Sina Alex at Ezra. Magsisimula na ang pasukan para sa mga-kinder, gusto ko sila makapag-aral man lang sa mamahalin na iskwelahan. Kaya na enroll ko sila sa-private school, habang ang kapatid ko naman ay nasa-college na at Nursing student.“Ana, maligo kana, mamaya mo na ako tulongan maaga klase mo hindi ba,” sabi ko sa kanya, tumango naman siya sa akin bago siya umalis at pumonta sa banyo. Habang ang mga bata naman ay tulog pa, mamaya ko na siguro gigisingin ang mga iyon.Habang naghahanda ako ng almusal, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa mga pagbabago sa buhay ko. Dati, ang buhay ko ay puno ng takot at pangarap para sa pamilya ko. Ngayon, iniisip ko nalang ang kaligayahan at pagaaral nag anak ko. Ang mga anak kong, si Alex at Ezra, ay parang mga bagong simula sa buhay ko. Hindi ko sila palalagpasin ng walang magagandang oportunidad, kaya't mahpursige akong mapagtapos sila sa magandang eskwelahan.Tulad ng mga magulang ko noon, ang
Leonora’s POV “Alex, Ezra, mag-ingat kayo baka madapa!” saway ko sa mga anak kong tumatakbo sa labas ng bahay namin. Simple lang naman ang bahay na ito—sakto lang para sa isang pamilya. Kasama rin namin dito sina Inang at ang mga kapatid ko, na tumutulong sa pag-aalaga sa mga anak ko. “Ate, hinahanap ka ni Inay,” tawag sa akin ni Ana, kaya lumabas ako at tinawag ang dalawa para isama. “Alex, Ezra, dito muna kayo kay Tita Ana,” sabi ko. Tumango naman ang dalawa kaya pumasok na ako at pinuntahan si Inay. “Nay, ano po iyon?” tanong ko. “Punta ka kay Aling Marites, bumili ka ng pang-ulam natin mamaya,” utos niya, kaya pumunta na ako. Habang naglalakad, naririnig ko na naman ang mga bulong-bulungan ng mga tao sa paligid. Noong araw na umuwi ako mula Maynila, galit na galit si Inay nang malaman niyang buntis ako. Hindi ko na sinabi kung sino ang ama, dahil alam kong hindi niya matatanggap ang mga bata. “Aling Marites, pabili po ng isang gulay na sariwa, ha,” sabi ko sa kanya. Tumango
Leonora's POV Isang buwan na ang lumipas simula noong mangyari ang mainit na gabing namagitan sa amin ni señorito Drack. Hindi ko man maalala ang gabing iyon, pero may kakaiba akong napapansin sa katawan ko nitong mga nakaraang linggo. Ipagsasawalang-bahala ko sana iyon nang biglang sabihin ni Nay Iska, “Tumaba ka yata, iha, at madalas kang natutulog.” “Buntis ka ba, iha?” tanong niya, na nagpatigil sa akin sa ginagawa kong paglilinis. Iniisip ko nga kung bakit hindi pa ako dinadatnan, sa pagkakaalam ko—regular naman ang regla ko. "Hindi ko rin po alam, Nay Iska," sabi ko sa kanya, natatakot ako baka totoo na ang sinasabi ni Nay Iska. Hindi pwede ito dahil nagsisimula pa lang akong mag-ipon para sa pagpapagamot kay Inay. "Who's pregnant?" tanong ni señorito Drack na kakababa lang ng kwarto niya. Sobrang gulat ako na nakatingin sa kanya. "N-nako, señorito, wala po, may na-chismis lang ako kay Nay Iska," kinakabahan at nauutal na sabi ko sa kanya. "Wala naman, iho. Kumain ka na,
Leonora’s POV Gabi na, at narito ako sa labas ng hardin, nakatingin sa langit. Iniisip ko kung ano na ang nangyari sa kanila. Okay lang ba sila ngayon? 'Makakaahon din tayo sa kahirapan, Inay,' bulong ko habang nakatitig sa mga bituin sa langit. "Lord, gabayan Mo sana ako," sabi ko. Ipinangako ko sa sarili ko na pagkatapos ng mga problema namin, ipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko. "Are you not cold, Leonora?" sabi ng isang boses mula sa likuran ko. Paglingon ko, si Sir Drack pala iyon, may hawak na baso ng alak. "Magandang gabi po, Sir," sagot ko, kahit na medyo kinakabahan sa presensya niya. Umiwas ako ng tingin at bahagyang dumistansya para hindi ko maamoy ang pabango niya. “Hindi naman po, Sir,” dagdag ko. Tumango lang siya, at katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Dahil sa awkward na sitwasyon, naisipan ko na lang pumasok sa loob. Habang nakahiga na ako sa kama, biglang tumawag si Ana, ang kapatid ko. "O, Ana, bakit napa-tawag ka? Gabi na," tanong ko sa kanya. Umiiyak ni
Leonora's POV Nagising ako sa isang kwarto na hindi ko kilala. Ang kulay ng bubong ay gray at may black. Nang tignan ko ang kabilang bahagi ng kama, gulat na gulat ako nang makita na ang lalaki na iyon ay si Sir Drack. ‘Jusko po,’ tanging nasabi ko sa isip ko. Tiningnan ko ang katawan ko sa ilalim ng kumot at nagulat nang makita kong wala na akong saplot. Kaya napa-tayo ako bigla, pero naramdaman ko ang sakit sa aking pagkababae. Wala akong magawa kundi magtiis na lang at kinuha ang mga damit ko na nagkalat sa sahig. Pagkalabas ko sa kwarto ni Sir Drack, hindi ko pa rin lubos maisip ang nangyari. Kahit anong pilit kong alalahanin ang nangyari kagabi, wala man lang kahit konting alaala. Kailangan ko nang iwasan si Sir Drack kung maaari, sabi ko sa isip ko.” "Leonora, saan ka galing?" sabi ni Nay Iska sa akin na ikinagulat ko. Kaya napa-hawak ako sa aking dibdib. "A-ah, Nay Iska, dyan lang po, hahaha," nauutal na sagot ko sa kanya dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin. "O si
Leonora's POV"Hala ka!" bulong ko, habang tumingin sa akin si Sir Drack. Halata sa mukha niya na malapit na siyang magalit."Naku, Sir, sorry po," sabi ko habang nakayuko at nakatingin sa sahig. Nakakahiya siyang tingnan; baka bigla niya akong kagatin."It's okay. Anyway, tell Nay Iska that I'll be out," sabi niya sa akin bago siya lumabas ng pintuan. Hindi ko alam kung anong nangyari. Nakakahiya, nahawakan ko pa ang cobra niya! "Ano ba, Leonora, ang dumi ng isip mo," sabi ko sa aking sarili. Hindi ko tuloy maiwasang isipin ang nahawakan ko ang haba kasi.Dumating si Nay Iska at nakita niya akong namumula ang mukha habang nakatingin pa rin sa pintong dinaanan ni Sir Drack."Leonora," tawag niya sa akin na hindi ko agad narinig, hanggang sa sumigaw siya na ikinagulat ko."Ay! Kolera, Nay Iska, ikaw pala!" sigaw ko, sabay hawak sa dibdib dahil sa gulat. Sinabi ko naman sa kanya ang iniutos sa akin ni Sir Drack kanina bago siya umalis."Gano'n ba? O siya, maglinis ka na," sabi ni Nay Is
Leonora's POV "Nay, kailangan kong pumunta sa Maynila, para din sa ’tin to," sabi ko kay inay, malungkot man pero wala akong magawa, kailangan ko na talaga magpunta sa Maynila. "Anak naman, sino ang mag-aalaga sa mga kapatid mo? Alam mo namang hindi ko pa kaya, lalo na at may sakit pa ako," sabi ni Inay sa akin. Tiningnan ko ang mga kapatid ko. Nakakalungkot man isipin, wala akong magawa dahil sa kalagayan namin dito sa Mindanao. "Nay, mas ok na andon ako para makapagpadala man lang ako kahit konti," sabi ko kay inay. "O siya, sige, kung ‘yan ang gusto mo," sabi ni inay sa akin. Nagtatampo siya, kaya nilambing ko na lang siya para kahit papaano ay hindi siya malungkot sa pag-alis ko. Kinabukasan, hinatid ako nila tatang sa airport kasama ang mga kapatid ko. "Tang, salamat sa paghatid. O, pa’no alis na si ate," sabi ko sa mga kapatid ko. Hindi naman mapigilang tumulo ang mga luha ko nang naglalakad na ako papasok sa loob ng airport. Ako nga pala si Leonora Handerson Magaspang. D