SOPHIE’S POV“SHE is Sophie Laurens,” pagpapakilala sa akin ni Lance sa isang brunette na mukhang nasa 30 na ang edad suot ang isang pink chiffon dress. Ayon kay Lance, ang pangalan niya ay Thea at siya ang nag-a-assess ng mga bagong model na gustong maging part ng team nila.Kaagad akong ngumiti sa kanya saka nag-bow. “Hi, I am Sophie Laurens and I would like to be one of your models here.”Do you have any experience in modeling before?” tanong niya nang walang kaemo-emosyon sa mukha.“W-Wala pa po, first time ko po ito.”Tumangu-tango lamang siya saka ako tinignan mula ulo hanggang paa. “Can you turn around?”“O-Opo.”Umikot ako gaya ng sinabi niya. Hindi ko mapigilan ang manginig dahil pakiramdam ko ay in-a-assess niya kada hibla ko at pati na rin ang kaluluwa ko.“I like your face, your height, and the way you dress. You are in, your training will start tomorrow.”Kaagad na nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Lance. “T-Talaga po? Puwede na akong magtrabaho rito sa kompan
SOPHIE’S POV“CAN you turn around?” sabi sa akin ni Miss Thea habang suot ko ang dress na ipinasuot niya sa akin.“O-Of course.” tugon ko saka umikot.Tumango naman siya. “That dress suits you well. Now, I would like you to meet Denee. She will be the one to train you until you become a proper Felestine model.”Ipinakilala niya sas akin ang isang nakasalaming babae na may maiksing buhok.“Hello, ako po si Sophie Laurens. It’s so nice to meet you, Miss Denee,” pagpapakilala ko nang may malaking ngiti sa mga labi.Tinaasan niya lamang ako ng kilay. “Ako si Denee Peterson. Mukha lang akong mabait, pero gusto kong malaman mo na I won’t go easy on you. Hindi porket ni-recommend ka ni Lance Jacobs, ibig sabihin papaboran na rin kita.”“N-Naiintidihan ko po.”Buong akala ko pa naman makakasundo ko siya since mukhang malapit lang ang edad namin.“Okay, now follow me and we will go to where I am going to train you.”Tumango lamang ako habang ang mga kamay ko ay nanginginig na sa kaba. “Okay.”
“MAGKITA na lang tayo mamaya, okay?” sabi sa akin ni Lance nang makarating na kami sa company kung saan ako nagti-training bilang isang model.Ngayon na ang huling araw ng assessment at ngayon na rin pipili ang Felestine ng kukunin nilang mga models at mga model na i-de-deploy nila sa ibang agency.Isang buwan na rin ang nakalipas mula nang magsimula ako rito. Isang buwan mula nang huli kong makita si Vincent.“Okay.”“Sophie.”“Hmm?”“I’m so sorry if I won’t make it today. I’m sorry kung hindi kita mapapanood. I swear, I will make it up to you next time.”Umiling-iling naman ako. “Masyado ka nang maraming nagawa, Lance. Ikaw ang dahilan kung bakit nandito ako ngayon. Wala ka nang dapat pang gawin dahil sapat na ang mga nagawa mo para sa akin.”Bigla na lamang niya akong pinitik sa noo. “Sabi ko naman sa ’yo, hindi mo na ako kailangang pasalamatan.”“Hehe. Hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili ko.”“Sophie, ikaw ang may gawa ng lahat ng ito. Deserve mong mapunta rito dahil mayro’n
“I would like to thank all those people who cheered me up and those people who helped me have the courage to stand again and discover what I can still do. Thank you for believing in me when I couldn’t even believe in myself. Now, I can finally say that I’m a Felestine model and it’s all because of you,” matapos kong sabihin iyon ay kaagad na nagpalakpakan ang audience.Naglakad palapit sa akin si Miss Felestine saka iniabot ang trophy. “Congratulations, darling. You truly deserve to be the best model.”“Maraming salamat po sa inyo dahil nakakuha ako ng mga payo ninyo na tumulong sa akin para mas pagbutihin ko pa.”“Alam ko na noong una pa lamang na may potensiyal ka.”“Salamat po.”Niyakap namin ang isa’t-isa saka kinuhaan din kami ng litrato bago ako muling bumaba ng stage at kaagad akong nilapitan nina Sabrina at Lance.“Congratulations sa maganda kong best friend at bagong ambassador ng Felestine!” bulalas ni Sabrina.Inabutan naman ako ni Lance ng bouquet of red roses. “Congratul
VINCENT’S POVSOPHIE asked me to meet her. It’s been a month now since the last time that I got to see her and I admit that I missed her so much.Finally, maybe she was no longer mad at me. I would apologize and ask her to live with me again. I would never let her go again. I would definitely explain things to her.“Did Lucien make a move?” I asked George while I was choosing a coat to wear later when I finally got to the tower where Sophie asked me to meet her.“Wala pa po siyang ginagawa, boss. Tingin ko po ay nagpaplano pa lang siya ulit. Kapag tahimik ang gang niya, ibig sabihin may pinaplano sila.”I nodded. “I know, that’s probably the reason. That old man’s really taking his time to plan something against me. As if I would let him succeed.”I stood up and looked at George. “I will just go and meet my wife. I will let you handle things here, George, while I’m not around.”“Opo, boss.”“Good. I’ll get back here tomorrow and let’s continue talking about our plan when I come back.
HUMINGA muna ako nang malalim bago muling tumingin sa mga mata niya. “I want a divorce.”“W-What? C-Can you repeat it? I’m sorry, I don’t think I’ve heard it right.”“I want a divorce, Vincent,” pag-uulit ko. Ginawa ko ang best ko para hindi mag-crack ang boses ko. “For one month, pinag-isipan ko ito nang maigi. Tingin ko time na para i-let go natin ang relasyon na hindi naman talaga nag-exist.”Tumitig ako sa kanya habang naghihintay sa sagot niya.“Sophie, I can explain it all to you. About what you saw in the garden, Monica just forced me to kiss her, but I didn’t kiss her, believe me.”“Hindi, Vincent. Hindi na ito tungkol pa roon. Na-realize ko lang na may mga bagay pa ako na gustong gawin. May mga bagay na gusto ko pang ma-experience at ma-discover sa sarili ko.”“And filing a divorce would help?” tanong niya na para bang nagiging unfair ako.Umayos ako ng pagkakaupo. “This marriage is not real after all. You just forced me to marry you. In the first place, it was fake. I didn’
“SIGURADO ka na ba talaga rito, Sophie?” tanong sa akin ni Lance.Ngumiti ako sa kanya saka tumango. “Oo, ito na ang una kong hakbang, Lance. Salamat dahil pinatuloy mo kaming dalawa ni Venom rito. Utang na loob namin lahat sa ’yo. Maraming salamat.”“Hindi rin ako magsasawang sabihin ito sa ’yo dahil hindi ka nagsasawang magpasalamat sa akin. Hindi mo na ako kailangan pang pasalamatan pa, Sophie. Lagi lang akong nandito para sa ’yo kahit na anupaman ang mangyari. At ngayong aalis ka na, gusto ko lang malaman mo na nandito lang ako parati sa tabi mo at sobrang proud ako sa ’yo.”Pinunasan ko ang luha mula sa mga mata ko saka ko siya mahigpit na niyakap. “Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kung hindi dahil sa ’yo, Lance.”Tinapik-tapik lamang niya ako sa balikat saka kami humiwalay mula sa isa’t-isa. “Ano, tara na sa bago mong bahay?”“Tara!”Bumili ako ng unit sa isang condominium malapit sa kompanyang pinagt-trabahuhan ko. Nagpupunta pa rin naman ako sa university pero binibigyan na
TUMAYO si Miss Felestine at ang ngiti sa mga labi niya ay hindi nawala. “Sophie!”“G-Good morning, Miss Felestine.”“Please have seat, sweetheart.”“Thank you!” Naupo ako sa couch habang siya naman ay umupo sa tabi ko.“Ang sabi mo ni Miss Thea gusto ninyo akong makita?” tanong ko.Bakit ba kinakabahan ako ngayong nasa harapan ko siya?“Yes, I told her that. By the way, Sophie, I'm sorry if I didn't inform you initially that I am the CEO of this company. I just didn't want you to feel awkward towards me.”Umiling naman ako. “Hindi n’yo po kailangang mag-sorry, ma’am. Naiintindihan ko po kayo at kasalanan ko nga po iyon dahil hindi ko kaagad kayo nakilala.”“Actually, I’m glad na hindi mo ako nakilala. I felt comfortable with you noong una pa lang tayong nagkita at hindi ko nga rin alam kung bakit. By the way, congratulations! You truly deserve to win the competition.”“Thank you so much, ma’am,” sabi ko habang nakangiti.Sumandal siya sa couch saka tumitig sa akin. “You know what? You