PANAY ang buntong-hininga ko habang naglalakad papunta sa infirmary. Bakit kasi kailangang ako pa? Hindi ko pa gustong makita si Lance. Ayaw ko pang makita ang mukha niya dahil maaalala ko lang ang nakita ko noong nakaraan. At paano kung kasama rin niya ang babaeng iyon ngayon?Huminga ako nang malalim nang marating ko na ang infirmary. Naglakad ako palapit sa pinto at nanginginig ang mga kamay kong hinawakan ang doorknob.Kailangan ko ba talagang ibigay ang mga papel na ito sa kanya?Pero hindi ko kaya.Paano kaya kung iwanan ko na lamang ang mga ito rito sa sahig? Sigurado naman akong makikita ito ni Lance sa oras na lumabas siya. O kaya ay sabihin ko na lang sa lecturer namin na wala si Dr. Jacobs?Tama. Sasabihin ko nalang na—”“Sophie.”Nanlaki ang mga mata ko nang biglang nagbukas ang pinto ng infirmary at lumabas doon si Lance habang diretsong nakatingin sa akin. Kaagad naman akong nag-iwas ng tingin sa kanya. “D-Dr. Jacobs.”“Mabuti naman at nakita na ulit kita, Sophie. Hinaha
“SOPHIE, puwede mo ba akong samahan sa mall sa Sunday? May dress kasi akong gustung-gusto kong bilhin since last month pa, kaya lang si Mommy gustong parati akong nakikitang nag-aaral kahit na hindi ko naman maiintindihan ang pinag-aaralan ko.” Naka-pout na sabi ni Sabrina habang naglalakad kami papunta sa school cafeteria.“Hindi ako sure, e. Sasabihin ko muna kay Vincent.”Nang-aasar naman siyang tumingin sa akin. “Ang hirap magkaroon ng asawa, ano? Kailangan mong sabihin sa kanya kung anong gusto mong gawin at saan ka pupunta.”“Hindi naman ito dahil asawa ko siya, ito kasi ang napagkasunduan naming dalawa nang kunin niya ako mula kina Daddy.”“Ah, naiintindihan ko na.”“Speaking of Daddy, kumusta na kaya siya ngayon?”“Well, for sure nagpapakasaya na sila ngayon dahil wala na silang utang kay Vincent na kailangan nilang bayaran.”Napayuko ako.Siguro nga ay tama si Sabrina. Ipinangako sa akin ni Daddy noon na babawiin niya ako mula kay Vincent, pero tingin ko naman ay wala na siya
“I want you to file a divorce.”Muntikan na akong mabulunan sa iniinom kong kape nang bigla na lamang sinabi iyon ng mommy ni Vincent. Nagtataka akong tumingin sa kanya. “P-Po?”“Do you love him?” bigla niyang tanong.”Napalunok ako saka nag-iwas ng tingin sa kanya. “A-Asawa ko siya, kaya naman —““You don’t. You are probably not in love with that jerk.”“Bakit gusto n’yo po akong mag-file ng divorce?” tanong ko.“Gusto kong ma-realize ni Vincent na walang magmamahal sa kanya.”“A-Ano?”Tumayo siya. “Walang magmamahal sa kanya dahil isa siyang demonyo, at walang utang na loob. I want him to live miserably. I want him to realize how much he needs us in his life. I want him to regret leaving us behind.”“P-Pasensiya na po, pero hindi ko kayo maintindihan.”“Mas pinili niyang magtayo ng sarili niyang kompanya kaysa tulungang palaguin ang kompanya ng Daddy niya. What an ungrateful son he is, right? Huminto siya sa pag-aaral at lumayas nang hindi man lang inisip kung gaano kami naghirap sa
“THIS is my parents’ house. I came here to visit them today.” pagpapaliwanag sa akin ni Lance nang may napakalaking ngiti sa mga labi.Napanganga ako. “B-Bahay ng mga magulang mo? I-Ibig sabihin—si Mrs. Hastings ang mama mo?”“Oo. Ganoon na nga.”“Oh my God,” naibulong ko.“Ikaw ba, Sophie. Ano nga pala ang ginagawa mo rito?” bigla niyang tanong sa akin.Tumingin naman ako sa kanya. “Uh. K-Kasi. Actually —”“Lance!”Bigla-bigla na lamang lumabas si Mrs. Hastings mula sa loob ng mansyon saka patakbong lumapit kay Lance saka ito binigyan ng isang napakahigpit na yakap. “Oh my God, Lance! I missed you so much!”“I missed you too, mommy.”Nakatingin lamang ako sa kanilang dalawa habang magkayakap. Mukhang close sila sa isa’t isa.“Gutom ka na ba? Sinabihan ko na ang chef na iluto ang mga favorite food mo,” dagdag pa ni Mrs. Hastings.“Really? Sure! Na-miss ko rin talagang kumain dito.” Nagulat ako nang bigla na lamang lumingon sa akin si Lance. “Estudyante siya sa pinagtatrabahuhan kong u
“WHERE have you been?”Halos mapatalon ako sa gulat nang makita ko si Vincent na nakaupo sa may kama pagkabukas na pagkabukas ko sa pinto ng kuwarto ko.“A-Anong ginagawa mo rito sa kuwarto ko?”“Waiting for you.”Tumayo siya saka naglakad palapit sa akin. “You didn’t answer any of my calls. Didn’t I tell you to go home early? Are you really that bull-headed?”“Sorry, hindi ko namalayan ang oras. Nagpunta lang ako sa mall kasama ang best friend ko.”“Oh, really?”“O-Oo. Oo nga pala, pupunta ako sa bahay ni Sabrina bukas. Tutulungan ko siyang magluto para sa birthday ng mama niya.”Tumitig siya sa akin nang salubong ang mga kilay. “Do you think I believe you? Are you seeing some other guy? Do you have a boyfriend, perhaps?”“H-Ha? W-Wala akong boyfriend. Nagsasabi ako ng totoo.”“If that is true, then good for you, but if you have a boyfriend, make sure I won’t see him. I don’t like sharing what’s mine,” sabi pa niya saka hinawi ang mga hibla ng buhok na tumatakip sa mukha ko. “You sho
“SOPHIE!”Kaagad akong napalingon nang marinig ko ang boses ni Lance.Sobrang lakas kaagad ng tibok ng puso ko nang makita ko pa lamang ang mukha niya. Suot niya ang isang black turtle neck at black na pantalon, pati na rin ang round glasses niya.Ngayon na nakatingin ako sa kanya, napagtanto kong kamukha niya nga si Vincent.Teka nga, paano naman napasok ang lalaking iyon rito?Halos hawakan niya na ang pinakaiingatan ko kagabi. Mabuti na lamang at naipaalala ko sa kanyang hita ko ang pagmamay-ari niya at hindi ang kaluluwa ko. Kailangan ko siguraduhing hindi na siya mananalo sa susunod na laro namin.“Nasaan si Sabrina?” bumalik lamang ako sa ulirat nang tanungin ako ni Lance.“H-Hindi ko alam. Hindi niya rin kasi sinasagot ang mga tawag ko. Siguro papunta na rin siya rito.”Tumango naman siya. “Kung ganoon, hintayin na lamang muna natin siya.”“Uhm.”Naupo siya sa upuang katapat ko.“Ito ang unang beses na nakita kitang hindi nakasuot ng uniform,” bigla niyang komento.“Huh?”“I t
Sa huli, napagdesisyunan na lamang din namin ni Dr. Jacobs na magpunta sa isang coffee shop.“Ang ganda naman sa coffee shop na ‘to!” bulalas ko pagkalapag na pagkalapag ng waiter ng order namin sa table. Isa iyong heart-shaped latte art na gawa sa steamed milk.“Oo, may mga creative silang barista. Balita ko nga, isa sa kanila sumali pa sa isang international competition last year,” sabi naman ni Lance.“Talaga? Totoo ba? Ang galing naman!”Tumango siya. “Masarap din ang croissant nila. Madalas akong magpunta rito kapag stressed sa trabaho.”“Ibig bang sabihin niyan, stressed ka ngayon?” tanong ko.“Hindi na, dahil nandito ka.”Kaagad na nag-init ang magkabilang pisngi ko dahil sa sinabi niyang iyon. Humigop na lamang ako sa kape ko saka nag-iwas ng tingin mula sa kanya.Actually, iyon ang similarity nila ni Vincent. Masyado silang diretso kung magsalita. Well, maliban nga lang kay Vincent na mahilig magsabi ng mga bastos.“Sophie.”“Ha?” inilapag kong muli sa table ang tasa ko saka
VINCENT'S POV“WHERE'S Sophie?” I asked Venom as soon as I entered the mansion.“Sinabi niyang pupunta siya sa bahay ng best friend niya, boss. Ang sabi niya rin nagpaalam na siya sa inyo.”I nodded. “So she went there, huh? For sure, it was not even her best friend that she was meeting up with. She kept on stuttering when she told me about it last night.”Venom said nothing.I have nothing to do today. That was why I went home early. I was planning on playing around with Sophie all day just to keep myself entertained, but looks like she was entertaining herself by being with somebody else.I think she was having so much freedom and I didn’t like it.My phone started ringing. “Vincent.”“Boss, nahanap na po namin siya.”It was Joe, one of my men.“Who?”“Felix, Boss. Iyong gagong nagplanong tumakas mula sa inyo. Nag-undergo siya sa plastic surgery para hindi natin siya mahanap kaagad, at nagpanggap din siyang ibang tao. Kilala na siya ngayon bilang si George Lautner, bar owner, at isa
“MOMMY, he’s already here! Daddy already parked his car!” bulalas ni Callen habang nakasilip sa may bintana.Tumingin ako kina Venom at Sabrina. “Pakipatay ang ilaw!”Pinatay nila ang lahat ng ilaw.Walang nagsasalita hanggang sa pumasok na si Vincent. “Sophie? Callen? Candace? Where are you? What is—”Muling bumukas ang mga ilaw at kaagad kaming sumigaw, “HAPPY BIRTHDAY, VINCENT!!”Bakas ang gulat niya nang makita kaming lahat, pero bigla siyang ngumiti. “You scared me, I thought Sophie ran away with our twin.” “We will never do that, Daddy,” sabi pa ni Candace saka naglakad palapit sa Daddy niya at binigyan ito ng mahigpit na yakap. Lumapit din si Callen, kaya naman pareho niya silang kinarga. “Thanks to all of you! You may now eat and do whatever the hell you want.”Nang sabihin ni Vincent iyon ay kaagad na nagsigawan ang lahat. Nagpunta sila sa may pool area at nagsimulang magkasiyahan doon.“Mommy, can we swim too?” tanong sa akin ni Callen kasama ang kambal niya. “Huh? Pe
HUWAG kang kabahan, Sophie. Ngayon na ang araw ng kasal mo.Panay ang bulong ko sa sarili ko habang inaayusan ako ilang oras bago ang kasal.Ito na ang araw.Ang pangarap kong araw ay dumating na.“Oh my God, Sophie! Ang ganda mo talaga! Ikaw ang pinakamagandang bride na nakita ko!” bulalas ni Sabrina nang pumasok siya sa dressing room.“Salamat, Sab! Sobrang ganda mo rin,” sabi ko habang nakangiti sa kanya.Bumukas muli ang pinto atsaka pumasok sina Venom at Mommy.“Mommy! Venom!”“Sophie, honey. You look so beautiful!” sabi ni mommy matapos akong yakapin.“Salamat, Mommy. Kinakabahan nga po ako ngayon.”Tumingin siya sa akin saka tinapik ako sa balikat. “Walang dahilan para kabahan ka, honey. Ikakasal ka na sa lalaking pinakamamahal mo kaya naman dapat ka lang maging masaya at excited. And anyway, lahat kami ay nandito para sa ’yo—lalo na ang asawa mo.”“Thank you, Mommy.”“By the way, honey. May gustong kumausap sa ’yo,” sabi niya ulit.“Huh?”Lahat sila ay lumingon sa may pinto.
SOPHIE’S POV“I’M so sorry kung na-late ako, Sophie. May maingay kasing babae kanina habang papunta ako rito,” sabi sa akin ni Lance bago siya naupo sa katapat kong upuan.“Maingay na babae?”“Oo. Ayaw kong pag-usapan pa ang babaeng iyon. Wait, umiyak ka ba?”Kaagad kong pinunasan ang luha mula sa mga mata ko. “Umiyak ako dahil sobrang saya ko.”“Puwede ko bang malaman ang dahilan? Dahil ba next week na ang wedding ninyo?”“Isa na iyon. Pero kasasabi lang din kasi sa akin ni Vincent na a-attend sa kasal namin ang tatay niya,” nakangiti kong sabi sa kanya.“Talaga? Cool kung ganoon! Siguradong matutuwa si V.”“Sigurado ako. Sigurado akong nagulat din siya, pero sobrang happy niya ngayon. Lalo na’t nahanap niya na ang totoo niyang ama.”“That’s right. I’m so happy for him, too.”Nag-usap lamang kaming dalawa ni Lance tungkol sa kung ano-ano habang kumakain hanggang sa hindi na namin namalayan ang oras.“Salamat sa paghatid sa akin pauwi, Lance,” sabi ko sa kanya habang nakatayo kami sa
VINCENT’S POVI was busy drinking my wine inside my bar, together with my men, as we celebrated Sophie's and my upcoming wedding next week.“Boss, magku-quit ka na ba bilang boss namin?” Gin, one of my men, asked me.I looked at him, then I put my glass above the table. “I want to give all my time to Sophie and to our future kids. I don’t want them to live a miserable life and fear my enemies attacking us every single time.”“Naiintindihan ka namin, Boss. Masaya kami para sa inyo.”“You can just call me Vincent now,” I said.They all looked at each other before looking at me again.“Hindi po namin magagawa iyon, Boss. Kahit na anong mangyari, ikaw pa rin ang boss namin,” Joe said to me.I gave them a smirk, then I raised my glass of wine. “Let’s celebrate my wedding with the woman I love and our victory in last week’s encounter against our enemies. We no longer have any enemies, so now all of you can live your own lives—not as mafias, but as normal people."“Cheers!”Sophie’s with her
LANCE’S POV“WHERE did you go, Lance?”Nagulat ako nang makita ko si Mommy na nakaupo sa couch sa living room ng bahay ko.“Mom, you’re here. Nagpunta lang ako sa boutique.”“Boutique?”“I went to a group fitting with Vincent’s men,” sabi ko habang nakangiti. Tanda ko pa rin ang nangyari kanina lang.Tumayo si Mommy saka nagtatakang tumingin sa akin. “Fitting for what?” “Vincent and Sophie are getting married next month.”“What?”“Hindi n’yo pa alam?”Umiling siya. “No, but why are they getting married?”“Mom, siyempre dahil mahal nila ang isa’t isa.”“Ano na naman kaya ang ginamit ng kapatid mong iyon para pilitin ang utu-utong babaeng iyon. Siguro ay may ginawa na naman siya, o ’di naman kaya ay pinagbantaan niya ang pamilya nila—”“Mom!”Tumingin siya sa akin. “What?”“Naririnig n’yo ba ang sinasabi ninyo? Si Vincent ang pinag-uusapan natin dito, ang kapatid ko at anak ninyo.”“That kid never considered me as his mom, anyway. Look at him, forcing any woman to marry him because he’
VINCENT’S POVI parked my car in front of Lance’s house. Sophie made me promise yesterday that I should talk to him and our parents about our wedding. That was why I am here.“G-Good evening, S-Sir Vincent,” one of his maids greeted me.“Where’s Lance?”“Nasa loob po siya ng library, sir.”I nodded as I entered his mansion. I went straight to his library and there I saw him drinking whiskey alone.“May I join you?”He shifted his gaze at me and furrowed his brows upon seeing me. He looked surprised, but then he just shrugged and beckoned me to sit on the chair next to him. Since there was only one glass there on the table, I just drank thewhiskey directly from its bottle.“Want to play chess?” I got surprised when he asked me.“Sure.”He then stood up and brought his chessboard as he sat back in his chair again.“What should we make a bet on?” I asked him when I was finally done arranging the pieces.“Sophie.”My brows furrowed. “What?”“The winner will have Sophie. The loser couldn’t
“SOPHIE, are you sure about this? Don’t you want me to accompany you there?” tanong sa akin ni Vincent nang makarating na kami sa bahay ni Miss Felestine.Tumango lamang ako. “Kaya ko na ‘tong gawin, Vincent. Kailangan mo pang makipag-usap sa mga magulang at kuya mo, hindi ba?”“Are you sure?”“Oo naman.”“Alright, I love you.”“I love you more.” Hinalikan niya muna ako bago ako tuluyang bumaba mula sa kotse niya.Huminga ako nang malalim bago nagsimulang maglakad papasok sa loob ng mansyon ni Miss Felestine. Ang mga butler at maids ay sabay-sabay pa akong binati kaya naman binati ko rin sila.“Puwede ko bang malaman kung nasaan si Miss Felestine?” tanong ko sa isa sa mga butler.“Nasa loob po siya ng office niya sa itaas, Miss Sophie. Puwede ko po kayong ihatid doon. Sundan niyo po ako.”“Okay.”Gaya ng sinabi niya, sumunod lamang ako sa kanya hanggang sa makarating na kami sa office ni Miss Felestine. Huminga pa ako nang malalim bago binuksan ang pinto.“M-Miss Felestine-.”May kau
NAGISING ako nang wala na si Vincent sa tabi ko. Inilibot ko ang paningin ko sa buong kuwarto, pero hindi ko siya mahanap.“Vincent?”Bumangon ako mula sa kama saka pinulot ang mga damit ko mula sa sahig saka muli iyong isinuot.Saan siya nagpunta?Bigla ko tuloy naalala iyong unang beses na may mangyari sa aming dalawa. Iniwan niya rin ako mag-isa sa loob ng kuwarto ko.Ginawa niya na naman ba?Iniwan niya na naman ba ako?Bubuksan ko na sana ang pinto para lumabas, pero may nauna na sa aking magbukas niyon.“V-Vincent!”“Where are you going?” tanong niya sa akin nang makapasok na siya sa loob ng kuwarto dala ang isang tray ng pagkain.Tumingin ako sa kanya. “A-Akala ko ay iniwan mo ako.”“And why would I leave you here?”“A-Akala ko kasi—”Naglakad siya palapit sa may round table saka inilapag doon ang mga pagkaing dala niya. Naupo siya sa upuan saka tumingin sa akin. “Sit on my lap. I’ll feed you.”“Huh?”“Sit here,” aniya habang tinatapik ang kandungan niya.Kaagad akong napangit
PAREHO kaming habol-hininga nang humiwalay na kami mula sa isa’t isa. Kaagad akong nahiga sa kama saka ipinikit ang mga mata ko.“Are you tired now?” bigla niyang tanong sa akin.“Namamanhid ang mga labi ko.”Narinig ko siyang tumawa. “I was the only one who kiss you, so why would that feel numb?”“H-Hoy! Hinalikan naman kita pabalik, a!”“Right, but I was the one who did all the work.”Suko na ako. Bumuntonghininga na lamang ako saka tumingin sa kanya. “Ano pang gusto mong ipagawa sa akin? Matutulog na ba tayo?”“No, we’re not done yet. I didn’t bring you here for just a kiss.”“Vincent.”“I want you try to make love with me, Sophie. I want you to ride me,” bulong niya habang nakatitig sa mga mata ko.Bigla na lamang nag-init ang buong katawan ko nang sabihin niya iyon. Hindi rin siya nakangiti habang sinasabi niya iyon, kaya naman alam kong seryoso talaga siya.Hindi ako kaagad na nakapagsalita.Maya-maya ay bigla na lamang siyang sumandal sa may head board saka tumingin sa akin. “D