SOPHIE’S POVINALALAYAN ako ni Vincent habang pababa na kami mula sa private jet niya. Dinala niya ako sa isang private island.“’Sa ’yo ’to?” tanong ko sa kanya.“Ours.”Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng isla at hindi ko naiwasan ang mamangha sa taglay nitong ganda.“This is beautiful,” bulong ko.“But you’re still the most beautiful.”Ngumiti naman ako sa kanya. Hinawakan ni Vincent ang kamay ko habang naglalakad kami papasok ng isang villa.Ang villa na iyon ay nakatayo sa ibabaw ng isang malaking bato, kaya naman tanaw na tanaw ang napakagandang karagatan mula roon. Mayroon itong private plunge pool at covered veranda.“Would you like to take a bath first before eating, or would you like to eat now?” tanong sa akin ni Vincent.“Gusto kong maligo na muna. Gusto ko rin sanang magpalit ng damit, pero wala akong dala. Mayroon bang mabibilhan dito ng damit?” “There are dresses inside the walk-in closet. You can choose there.”“Huh?”“I already bought some clothes for you. I al
“MARRY me again, Sophie.”Nanlaki ang mga mata ko. “A-Ano?”Diretso siyang tumingin sa akin. “Marry me again.”“Vincent, seryoso ka ba? Kasal pa rin naman tayo. Hindi ka pa nag-fa-file ng divorce, hindi ba?”“That marriage was fake. I only married you because I wanted someone to entertain me, but this time, I want it to be a real marriage. I want us to start all over again. I want you to marry me again, Sophie. I want you to spend the rest of your life by my side. Will you marry me?”Nakatitig lamang siya sa mga mata ko habang sinasabi ang mga bagay na iyon. Kitang-kita ko ang sinseridad sa mga mata niya.Napakalakas ng tibok ng puso ko at bigla ko na lamang naramdaman ang pamumuo ng luha sa mga mata ko. Pakiramdam ko lahat sa paligid namin ay bigla na lamang naglaho.“S-Siyempre naman, pakakasalan kita. Alam mo naman kung gaano kita kamahal. Alam mo naman kung gaano ako ka-willing na makasama ka kahit na ilang beses mo na akong nasaktan. Mananatili ako sa tabi mo kahit na ano pa man
PAREHO kaming habol-hininga nang humiwalay na kami mula sa isa’t isa. Kaagad akong nahiga sa kama saka ipinikit ang mga mata ko.“Are you tired now?” bigla niyang tanong sa akin.“Namamanhid ang mga labi ko.”Narinig ko siyang tumawa. “I was the only one who kiss you, so why would that feel numb?”“H-Hoy! Hinalikan naman kita pabalik, a!”“Right, but I was the one who did all the work.”Suko na ako. Bumuntonghininga na lamang ako saka tumingin sa kanya. “Ano pang gusto mong ipagawa sa akin? Matutulog na ba tayo?”“No, we’re not done yet. I didn’t bring you here for just a kiss.”“Vincent.”“I want you try to make love with me, Sophie. I want you to ride me,” bulong niya habang nakatitig sa mga mata ko.Bigla na lamang nag-init ang buong katawan ko nang sabihin niya iyon. Hindi rin siya nakangiti habang sinasabi niya iyon, kaya naman alam kong seryoso talaga siya.Hindi ako kaagad na nakapagsalita.Maya-maya ay bigla na lamang siyang sumandal sa may head board saka tumingin sa akin. “D
NAGISING ako nang wala na si Vincent sa tabi ko. Inilibot ko ang paningin ko sa buong kuwarto, pero hindi ko siya mahanap.“Vincent?”Bumangon ako mula sa kama saka pinulot ang mga damit ko mula sa sahig saka muli iyong isinuot.Saan siya nagpunta?Bigla ko tuloy naalala iyong unang beses na may mangyari sa aming dalawa. Iniwan niya rin ako mag-isa sa loob ng kuwarto ko.Ginawa niya na naman ba?Iniwan niya na naman ba ako?Bubuksan ko na sana ang pinto para lumabas, pero may nauna na sa aking magbukas niyon.“V-Vincent!”“Where are you going?” tanong niya sa akin nang makapasok na siya sa loob ng kuwarto dala ang isang tray ng pagkain.Tumingin ako sa kanya. “A-Akala ko ay iniwan mo ako.”“And why would I leave you here?”“A-Akala ko kasi—”Naglakad siya palapit sa may round table saka inilapag doon ang mga pagkaing dala niya. Naupo siya sa upuan saka tumingin sa akin. “Sit on my lap. I’ll feed you.”“Huh?”“Sit here,” aniya habang tinatapik ang kandungan niya.Kaagad akong napangit
“SOPHIE, are you sure about this? Don’t you want me to accompany you there?” tanong sa akin ni Vincent nang makarating na kami sa bahay ni Miss Felestine.Tumango lamang ako. “Kaya ko na ‘tong gawin, Vincent. Kailangan mo pang makipag-usap sa mga magulang at kuya mo, hindi ba?”“Are you sure?”“Oo naman.”“Alright, I love you.”“I love you more.” Hinalikan niya muna ako bago ako tuluyang bumaba mula sa kotse niya.Huminga ako nang malalim bago nagsimulang maglakad papasok sa loob ng mansyon ni Miss Felestine. Ang mga butler at maids ay sabay-sabay pa akong binati kaya naman binati ko rin sila.“Puwede ko bang malaman kung nasaan si Miss Felestine?” tanong ko sa isa sa mga butler.“Nasa loob po siya ng office niya sa itaas, Miss Sophie. Puwede ko po kayong ihatid doon. Sundan niyo po ako.”“Okay.”Gaya ng sinabi niya, sumunod lamang ako sa kanya hanggang sa makarating na kami sa office ni Miss Felestine. Huminga pa ako nang malalim bago binuksan ang pinto.“M-Miss Felestine-.”May kau
VINCENT’S POVI parked my car in front of Lance’s house. Sophie made me promise yesterday that I should talk to him and our parents about our wedding. That was why I am here.“G-Good evening, S-Sir Vincent,” one of his maids greeted me.“Where’s Lance?”“Nasa loob po siya ng library, sir.”I nodded as I entered his mansion. I went straight to his library and there I saw him drinking whiskey alone.“May I join you?”He shifted his gaze at me and furrowed his brows upon seeing me. He looked surprised, but then he just shrugged and beckoned me to sit on the chair next to him. Since there was only one glass there on the table, I just drank thewhiskey directly from its bottle.“Want to play chess?” I got surprised when he asked me.“Sure.”He then stood up and brought his chessboard as he sat back in his chair again.“What should we make a bet on?” I asked him when I was finally done arranging the pieces.“Sophie.”My brows furrowed. “What?”“The winner will have Sophie. The loser couldn’t
LANCE’S POV“WHERE did you go, Lance?”Nagulat ako nang makita ko si Mommy na nakaupo sa couch sa living room ng bahay ko.“Mom, you’re here. Nagpunta lang ako sa boutique.”“Boutique?”“I went to a group fitting with Vincent’s men,” sabi ko habang nakangiti. Tanda ko pa rin ang nangyari kanina lang.Tumayo si Mommy saka nagtatakang tumingin sa akin. “Fitting for what?” “Vincent and Sophie are getting married next month.”“What?”“Hindi n’yo pa alam?”Umiling siya. “No, but why are they getting married?”“Mom, siyempre dahil mahal nila ang isa’t isa.”“Ano na naman kaya ang ginamit ng kapatid mong iyon para pilitin ang utu-utong babaeng iyon. Siguro ay may ginawa na naman siya, o ’di naman kaya ay pinagbantaan niya ang pamilya nila—”“Mom!”Tumingin siya sa akin. “What?”“Naririnig n’yo ba ang sinasabi ninyo? Si Vincent ang pinag-uusapan natin dito, ang kapatid ko at anak ninyo.”“That kid never considered me as his mom, anyway. Look at him, forcing any woman to marry him because he’
VINCENT’S POVI was busy drinking my wine inside my bar, together with my men, as we celebrated Sophie's and my upcoming wedding next week.“Boss, magku-quit ka na ba bilang boss namin?” Gin, one of my men, asked me.I looked at him, then I put my glass above the table. “I want to give all my time to Sophie and to our future kids. I don’t want them to live a miserable life and fear my enemies attacking us every single time.”“Naiintindihan ka namin, Boss. Masaya kami para sa inyo.”“You can just call me Vincent now,” I said.They all looked at each other before looking at me again.“Hindi po namin magagawa iyon, Boss. Kahit na anong mangyari, ikaw pa rin ang boss namin,” Joe said to me.I gave them a smirk, then I raised my glass of wine. “Let’s celebrate my wedding with the woman I love and our victory in last week’s encounter against our enemies. We no longer have any enemies, so now all of you can live your own lives—not as mafias, but as normal people."“Cheers!”Sophie’s with her