Chapter 96Pagkatapos nang birthday party ko ay agad naman nagsiuwian ang mga bisita. Kaya kami na lang ang natira sa aming mansyon kasama ang dalawang kambal habang hinihimas ang impis na tyan sa kanilang Ina, nais ko rin gawin iyon ngunit sinamaan ako ng tingin sa dalawa kaya wala akong magawa kundi maghintay na pumasok sila sa kanilang sariling silid. Hanggang nakita kung nakatulog si Xenna habang ang kanilang ulo ay nasa kandungan sa kanyang Ina habang si Xenno ay humihilab na rin kaya agad kung binuhat si Xenna saka inalalayan si Xenno makatayo upang ipasok sa kanilang sarili silid. Napangiti ako dahil sa wakas ay nasusulo ko na rin ang aking Mahal. Agad kung bumalik sa aming silid upang ako naman ang makikinig at maghimas-himas sa impis nitong tyan. 'Kaya pala, lagai itong galit sa akin. Dahil may nabubuo na pala sa kanyang tyan," ngiti kung sabi sa aking isipan habang naglalakad patungo sa silid. Hindi nag tagal ay agad akong nakarating kaya agad ko iyong binuksan saka dahan-
Chapter 97 "Hmmmm, yummy!"Napangiwi sa kanyang sinabi. 'Paanong naging masarap ang ampalaya juice na may katas ko?' itatanong ko sana ang nabuong katanungan sa aking isipan. "Mahal!" paglalambing nyang tawag sa akin. Kaya agad rin akong sumagot. "Yes, Mahal?" sagot ko dito. "Hmmmm, nais ko sanang kainin ang iyong talong, pwede ba?" sabing tanong nya sa akin. Hindi pa nga ako nakapag-salita ay agad nya akong tinulak sa kama, at agad nyang binaklas ang aking pang-ibabang kasuutan. Dahilan upang bumandera sa kanyang mukha ang tayong-tayo kung alaga. Napakagat-labi pa itong tinitingnan na parang isang masarap na pagkain nakahain sa kanyang harapan. Agad itong hinawakan sa isang kamay ni Ana, saka tinaas babà nya ito, dahilan upang mapaungol ako sa aking nararamdaman. "Ooooh, Mahal! Kay ang init ng iyong kamay," sabi ko dito habang umuungol sa sarap. Hanggang ang isang kamay nito ay nilalaro ang aking dalawang bolang nakasabit sa aking alaga. "Ughhh!" tanging lumabas sa aking bibi
Chapter 98 Pagkatapos naming ihatid sa eskwelahan ang kambal ay agad rin kaming pumunta sa clinic ng kaibigan ko. Habang naipit kami sa traffic ay sya namang ikinaiinis ni Ana. Hanggang ako ang kanyang diniskartehan upang mawala ang kanyang bagot. "M-Mahal, nasa daan ta. . . ughhh!" sabi ko dito. Ngunit pinapatuloy nito ang kanyang ginawa, agad nitong pinaglaruan ang aking alaga sa kanyang kamay. Tanging ungol laman ang aking ginawa. "Oooohhh! ughhh! Fuck!" sabi ko habang mahigpit ang hawak ko sa manubela. Hanggang isinubo nito ang aking alaga sa kanyang bibig. "Ughhh, Mahal!" sabi ko na lang sa kanyang. Hanggang nag-umpisa ng tumakbo ang unahang sasakyan kaya pinahinto ko ito. Pero imbes na huminto ay agad itong tinanggap ang kanyang ibabang saplot habang mapang-akit na tingin sa akin. "Wag mo lang ako pansinin, Mahal!" sabi nya sa akin. "Mag fucos ka lang sa pag-drive," dagdag nitong sabi saka agad itong umupo sa aking kandungan habang nakaharap ito sa akin. Hangg
Chapter 99Hindi nag tagal ang aming biyahe agad rin kaming nakarating sa eskwelahan kung saan nag aaral ang kambal. Agad kung itinabi ang aking sasakyan sa labas ng school pagkatapos agad naman akong lumabas upang pagbuksan ng pintuan si Ana. Pagkatapos ay sabay kaming pumasok sa school habang ng lalakad kami ay may mga nag umpukang mga magulang habang may pinapagalitan ang isang babae. Agad akong napatingin kay Ana ng bigla ito tumigil at nagkasalubong ang kilay nito. "Bakit, Mahal! May masakit ba sayo? tanong ko dito. " Walang masakit sa akin, bigla na lang ako kinabahan!" sagot nya agad sa akin. "Bakit?" tanong ko muli dito. "Iwan ko, Mahal!" sagot nya saka nagpapatuloy kaming naglakad hanggang papalapit kami sa nag-umpukanb mga magulang narinig ko ang mahinang iyak. Iyak ng isang batang babae kaya agad akong napatingin kay Ana dahil nag-iba ang kanyang awra. "Puta kang bata ka, alam mo ba kung gaano ito ka expensive tong bag ng anak ko tapos sinira mo lang!" dinig kong sabi
Chapter 100 HANGGANG, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako kinakausap ni Ana. 'Bakit ba kasi mahilig akong magpadalos-dalos ng disesyon,' pa galit kung sabi sa aking isipan. Nais ko magpaliwanag, nais kung sabihin na mali ang kanyang iniisip kaya lang mukhang mahirap itong suyuin lalo't nasa kalagitnaan ng paglilihi. "Dave Santillan Santiago!" biglang sabi sa isang babae na biglang humarang sa aming dinadaan. "Huh?" tanging sani ko lang saka napatingin ako kay Ana na subrang sama ang kanyang tingin sa akin. "Hi! Hindi ba ako natatandaan?" sabi nya kaya lang biglang ginaya ni Ana ang sinabi nito. "Hi! Hindi mo ba ako natatandaan?" mahinang sabi iyong pero madiin na parang gusto akong kirisin ng buhay. "Sorry Miss, hindi kita natatandaan!" sabi ko dito dahil totoo naman na hindi ko ito natatandaan. "Ano ka ba, ako yung ka date mo sa isang event noon!" pag-paalala nya sa akin kaya agad akong napalingon kay Ana ngayon ay mas lalong sumama ang mukha. "Pasensya sya na talaga
Chapter 101Hindi nagtagal ang aming pagbiyahe dahil agad rin kami nakarating sa mansyon. Naunang pumasok ang mag-iina ko habang ako ay nag paiwan muna. Kaya inutusan ko ang aking mga tauhan na kunin ang mga pinamili namin. Agad naman nilang ginawa ang inutos ko saka ako pumasok sa loob ng mansyon. Nakita ko silang tatlo nakaupo sa sofa kaya agad rin akong pumunta doon upang umupo katabi ni Ana ngunit bigla nya akong sinamaan ng tingin dahilan upang naiwan sa ire ang aking pang-upo saka umayos ako nang tayo. "Wag na wag kang tatabi sa akin, Mr. Dave Santillan Santiago!" sabi nya sa akin. "Dahil na ali-badbaran ako sa iyong pagmumukha," dagdag nyang sabi. Ang dinner date naman ay hindi natuloy kanina dahil umalis kasi ito at lumipat sa fastfood. Kaya naghapunan na lang kami sa mansyon habang nasa hapag-kainan kami ay hindi pa rin nya ako pinatabi sa upuan. Kaya wala akong nagawa sa nais nito. Habang kumakain kami ay panay naman sulyap ko dito. Hanggang matapos na ang aming hapunan ka
Chapter 102 NINE MONTHS, ito ang aming pinakahihintay naming lahat. Halos hindi na ako pumapasok sa trabaho kaya dahil doon ay inihatid na lamang ito sa aking secretary ang dapat kung permahan. Lagi rin pumupunta si James at Alex tulad ngayon araw andito sila upang pag-uusap namin ang bagong ipatayo naming negosyo at balak naming ipatayo sa isang probinsya kaya dalawang tatlong probinsya ang aming pinagpipilian. Negros, Ilo-ilo o Bohol ang aming pinag-pipilian habang nag-uusap kami dito sa library ng biglang may tumawag sa akin walang iba kundi si Ana. Kaya dali-dali akong tumayo saka pinuntahan ito sa silid. Pagdating ko doon ay agad kung binuksan ang pintuan kaya bumungad sa akin ang mukha nitong parang may iniindang sakit habang hinahawakan ang kanyang balakang na pumipikit pa ito. "Mahal?!" takang tanong ko dito na may halong pag-alala. Kaya dumilat ito at tumingin sa akin. "Manganganak na ako, Dave!" sabi nito saka hinaplos ang kanyang tyan. "Ihatid mo na ako sa hosp
Chapter 103 Andito kaming lahat sa loob ng silid habang naghihintay sanpag hatid nila kay Ana, hindi nag tagal ay rin dumating ang aming hinintay kaya natahimik kaming lahat habang si Ana ay tulak-tulak ang kanyang kinahihigaan habang nakatulog dahil siguro sa pagud nang pag-luwal ng aming munting kambal. Nilapitan ko ito at hinalikan ang noo saka inayos ang kanyang higaan, hindi nag nagtagal ay dumating ang aming maliit na kambal na kinatuwa ng lahat lalo na si Xenna. "Hello sa inyong lahat, hito na ang cute new members sa inyong family," sabi ng nurse habang tulak-tulak ang kinalalagyan ng kambal. "Nais ko pala makuha ang kanilang pangalan upang ma-register ko na sila," dagdag nitong sabi sa amin na kinatuwa ni Xenna at agad itong nagtaas mg kamay upang makuha ang aming attention saka nagsalita. " Dad, pwede ba na ako mag pangalan sa kanila," sabi ni Xenna sa akin habang tiniklop ang kamay nito parang nagmamakaawa na pumayag ako. Kaya agad akong pumayag sa nais nito. " Sure, my
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s