Chapter 39=Ang lihim ni Brandon="Okay na sana! noong nalaman ko na buntis si Emilia napag-iisipan ko na kailangan ko nagbago para sa kanilang dalawa," sabi nito akala ko ay hindi na ito magsasalita pero nag kamali ko. "Pu***-inang babae na iyo," sabi nito na may kasamang hagulgol. " Pinatay nya ang aking anak, pinalaglag nya ang aming anak. Dahil ayaw nyang magkaroon ng ugnayan namin at ayaw nya magkaroon ng isang anak na ako ang ama," sabi nito kaya napa kuyom ang aking kamao sa kanyang sinabi. 'Walang kwentang babae pala ang kinabaliwan ng lalake na ito, bakit nya idinamay ang batang walang kamuwang-muwang sa kahayupan ng ama nito,' ani ko sa akin isipan. "Ang tulad nyang babae ay hindi karapatan dapat sa iyong pagmamahal," ani ko dito. "Naku hindi ka maghanap o ibaling ang iyong attention sa ibang babae, alam ko na maraming na ka gusto sayo," sabi ko dito ngunit tumawa lang ito ng malakas. "hahahaha," tawa nya sa sinabi ko. "Dahil lahat na babae ay pari-pariho lamang mga walang
Chapter 40=IT'S TIME TO GO HOME=Hangang ngayon ay balitang balita parin ang mga nagaganap noong na ka raang araw, kaya lagi akong kinukulit ni Meme kung anong nangyayari doon ng umalis sya. Syempre tudo tanggi ko sa kanya at sinabihang umalis rin ako pagkatapos kung kumain. Ngunit hindi ito naniniwala parang imbestigador kung mag tanong kaya lagi ko ito ningitian. Ang ending ay sinabi ko sa kanya ang nakita kong pag tatalik ni Brandon sa isang babae na hindi sinadya. "Totoo?!" gulat nyang tanong sa akin. "ANO? MALAKI BA? MAHABA BA? MAUGAT BA?" sunod-sunod nyang tanong sa akin kaya napa iling na lang ako bago ko ito sinagot. "Maybe! Yes o No!" sabi ko lang sa kanya. "Ito naman ang KJ, sige na sabihin mo na," maktol nitong sabi. "Yun lang talaga ang masasabi ko Meme," sabi ko lang dito upang matigil na ngunit sadyang makulit talaga ang babae. "Lovi naman, last na to. Sa pag sex nila anong sabi ng babae, ganito ba? OOOH BABY BRANDON YOUR D**K SO BIG, THAT'S RIGHT BABY F**K ME HARD,
Chapter 41=Biyaheng Imperyo=Habang nag lalakad kami patungo sa sakayan ng bus. May nakita akong lalake nag c-celphone dahilan upang Napa hinto ako saka ko ito nilapitan. "Excuse me Pogi?" sabi ko dito. "Maaari bang makahiram sandali, may tatawagan lang ako!" pakiusap ko dito. "Ha? ah eh ano kasi miss, wala kasi akong load na pang tawag," nahihiyang sabi nito. Kaya kumuha ako ng isang libo sa aking bulsa sabay bigay ko sa kanya. "Ayan Pogi mag load ka pang tawag, nawala kasi yung phone ko kahapon," sabi ko dito. Agad naman nyang kinuha at pumunta sa may tindahan upang mag load ng tawag. Ilang sandali ay bumalik na ito saka binigay ang sukli."Sa iyo na iyan," sabi ko dito. Agad naman nyang binigay ang kaniyang phone Kaya agad kong tinawagan si Tanya upang magpasundo kami dito sa Laguna Terminal. Ngunit hindi ito sinagot ni Tanya kaya si Sky na lang ang tawagan ko sa kanyang private number. Isang ting lang ay agad naman itong sinagot. "What'z up!" sabi nito. "I need help!" agad
Chapter 42=HINDI AKO TIGANG=Nasa harapan na ako ng gate sa mansion ni Dave kung saan ito nakatira. Hindi ko na kailangan pang malaman ang mga pasikot sikot dito dahil kabisado ko na ang mga ito kung nasaan ang hiding cameras na ka lagay. Agad akong sumampa sa may puno ng mangga kung saan ito nakaharap sa mismong kwarto ni Dave. Tatalon na sana ako sa may lupa ngunit napa urong ako sa may itaas dahil may narinig akong isang halinghing ng isang babae sa may baba, kaya agad din akong dumapa upangakita ko kung anong ginawa ng babae sa baba, pag dungaw ng aking ulo ay nakita ko kung paano ito kinabayo nang isang lalake ang babae habang panay ang ungol na pinipigilang lumabas. "Oh! Oh! Oh! Aaaaahhhh sh*t, I feel so good, make faster honey! Ooooohhhh ang sarap mong kumabayo," sabi nito. "Ooooohhhh your pus**y so wet," sabi sa lalake kaya na pa ngiwi ako sa aking nakikita. 'Bakit ba kung saan ako pupunta lagi akong makakita ng ganito, ito na bang sinasabi nilang tigang?' tanong ko sa akin
Chapter 43=CURIOSITY=Sa tingin ko ay wala ang mga tauhang nag runda ay agad akong kumilos upang umakyat sa may balkunahe kung saan ang silid ni Dave. walang dalawang isip akong kulambitin sa may grills upang maka sampa sa terrace. Hanggang na ka sampa na ako doon kaya agad kung sinubukan buksan ang punta na ngunit hindi ito mabuksan kaya ang pintuan na lang nito ang sinubukan ko ngunit ganoon din ito kaya agad kung kinuha ang mahiwagang susi ko ang hairpin. Upang ma buksan ko ang na ka saradong pintuan. 'Bingo,' usal sa aking isipan dahil na buksan ko ito walang kahirap-hirap man lang. Agad akong pumasok sa loob upang makita ko kung anong mayroon sa silid na ito.'Hmmm, mukhang hindi mo pinalitan ang aking disenyo,' sabi ko sa akin isipan habang nililibot ko ang aking paningin sa loob ng silid. Hanggang na pako ang aking mata sa may wall isang picture. Walang iba kundi ako na ka tayo sa dalampasigan habang nakatanaw sa may dagat habang nililipad ang aking buhok. Napa ngiti lang a
Chapter 44Dave POVNagising ako sa aking pagkatulog nag may kumatok sa akin pintuan. Kaya agad akong bumangon upang maka bihis ngunit bigla akong napa urong sa aking kina tayuan dahil nakita ko na lang ang brief kong suot kagabi. Napa singhap lang ako sa aking natuklasan dahil na ka bandila ang aking alaga at may nakita pa akong parang may natutuyo. "Shit! ano bang nangyayari kagabi? Bakit wala akong maalala man lang," usal ko sa aking sarili. "Di kaya nanaginip ako kagabi? pero anong klaseng panaginip iyon?" dagdag ko pang sabi sa aking sarili. "Boss!" bigkas sa isang tauhan ko nasa labas ng aking silid. Kaya agad kong pinulot ang aking brief saka sinuot muli at kumuha ako ng isang shorts pagkatapos ay binuksan ko ang pintuan. Bumungad sa aking mukha ang isa kung tauhan parang may importante itong sasabihin sa akin. "Bakit? At bakit parang balisa ka?" tanong ko dito. "Kasi boss pinasok tayo kanina, at dito galing sa iyong silid!" sagot nya sa akin kaya agad kong sinabing manghan
Chapter 45Habang nag mamaneho qko pauwi sa mansion ko ay di parin mawaglit sa aking isipan ang kanyang sinabi. "Bakit hindi mo ako maalala Ana, ngunit si Sky ay maalala mo ito," sabi sa aking isipan. "Anong nais kong gawin upang bumalik na ang iyong ala-ala upang makasama kana namin ng mga anak mo," dagdag ko pang sabi. "Paano ko sasabihin sa kanila na natagpuan ko na ang kanilang mommy pero hindi nya tayo nakilala o maalala man lang. Kung sasabihin ko iyon ay siguradong masasaktan ang dalawang kambal," sabi ko pa. Hindi ko na malayang nakarating na pala ako sa aking mansion ngunit hindi muna ako lumabas dahilan upang lapitan ako ng isa kong tauhan at tinanong kung okay lang ba ako. Tinanguan ko na lang ito na okay ako saka siniyasang umalis na. Dahil hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin sa aking kambal na anak lalo ma kay Xenna. Medyo natagalan ako sa aking kinauupuan ng biglang nag ring ang aking phone. Kaya agad kong tiningnan kung sinong tumawag sa akin. Ang aking Ama a
Chapter 46ISANG LINGGO, isang linggo na ang lumipas noong nangyayaring trahedya sa aking Ama hanggang ngayon ay hindi parin namin nakikita ang kanyang katawan buhay pa ba ao patay na. Ngunit hindi parin ako nawalan ng pag-asang makita ito. Ngayon ay nasa kagit-naan ng pagpupulong naming mga kasapi sa Dark Moon. Dahil isa rin ako sa Mafia ay kailangan rin ay andito ako kahit na may kailangan akong gagawin dito. "May masamang epekto ang paglabas ngga kalaban natin kaya kailangan natin ito paghahanda," sabi sa aming pinakamataas na pinuno ang aming Mafia Boss. "Dave, alam ko na may kailangan kang aasikasuhin, at kailangan mo ring tutukan ang mga nangyayari sa iyong pamilya," sabi nya sa akin. "Wag kang mag-alala dahil tutulong kami sa paghahanap ng iyong Ama," dagdag pa nyang sabi sa akin. "Salamat Elder," tanging sambit ko lang dito. "Ito ang inyong tatandaan, kailangan nating maunahan ang mga kalaban. Hindi natin sila dapat buhayin. Patayin ang mga ito walang itinirang buhay," sab
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s