Chapter 47Labis akong nagulat sa sinabi sa aking anak ma babae. Alam na pala nila na buhay pa ang kanilang ina at ngayon ay bumalik na. "How?" tanging sabi ko lang dito. "The same day, since I told you that I saw Mommy," ngiti nitong sabi sa akin. "I'm sorry Dad! because Mommy said we have to keep it secret, so the enemy doesn''t find out," sabi naman sa aking anak na lalake.Napa ngiti ako sa sinabi ng aking anak na lalake, hanggang umupo kami sa hapag-kainan upang kumain. "Let's pray before eating, Dear God! thank you for the blessings you gave us, and also the food. Thank you also that our mommy is back home and we can be with her again. I hope that the tires will come to us alive, and I also hope that our family will overcome the trials that have come to our family. Amen," pagkatapos manalangin ang aking anak na babae ay agad din kaming kumain. Ilang sandali ay agad din natapos ang aming pagkain. Kaya nagpasyahan naming ang ibang pagkain na Ibibigay sa mga kasambahay namin p
Chapter 48=Birthday Party=Pagkatao namingag usap ni James ay saka namang pumasok ang isa kung tauhan. "Magandang hapon Boss," bati nito sa akin. "May dumating na Invitation Card Boss," dagdag nitong sabi saka binigay ang sinabing invitation card. Kaya agad ko itong kinuha. "Salamat," tanging sabi ko saka ko ito binuklat. "Botyok! Mag handa kayo, may kailangan tayong atinan isang masayang birthday party," sabi ko dito. "Masusunod Boss," sagot nito saka umalis sa aking harapan. 'Hmmm mukha kailangan ko ng isang regalo, regalong ika-yayanig sa kanilang sistema,' sabi ko sa aking isipan hanggang naisipan ko ang pinapatay kong traydor kay James. 'Why not,' sabi ko ulit sa aking isip. Kaya agad kong tinawagan si James. Apat na ring ay saka ako sinagot. " James, kailangan ko ang ulo sa traydor, may pagbibigay akong tao. Pupunta ako dyan hintayio ako," sabi ko dito. "Okay! Dukay!" tanging sagot nito saka pinatay ko ang tawag. Kailangan ko munang magpaalam sa aking mag-iina. 'MAG-IINA
Chapter 49 Agad kong sininyasan ang aking mga tauhan upang maging alerto. Hanggang pinag-uutos ni Mr Co na walang lalabas kahit na isa sa mga bisita upang ma imbistigahan at malaman nito kung sinong mapangahas na nag regalo sa kanya ng pugot na ulo. "Walang lalabas kahit isa sa inyo kung walang aamin sa gumawa nito," sabi ni Mr Co. Hanggang iniisa-isa itong kinapkapan ang mga bisita doon. "Ikaw!" turo nya sa akin. "Mukhang ikaw lang ang kampante sa lahat-lahat," sabi nya sa akin. "Mr Co! bakit naman ako tutulad sa kanila, gusto mo rin ba ako matakot tulad nila?" sabi ko dito. "At isa pa, bakit ako matatakot wala naman akong ginawang kasalanan," sani ko dito. Nakita ko kung paano ito uminting ang panga nito. "Isa kang hangal Mr Santiago, Alam ko na ikaw ang pakana ng lahat na ito. Anong akala mo sa akin tanga?" sabi nito habang tumatawa. "Hahaha, napalaki mong tanga Mr Santiago dahil pumasok ka sa isang lunggga ng kalaban na walang k*****a," sabi nya sa akin. Hanggang inut
Chapter 50 =Milagro sa Banyo='Fuck! shit!, kailangan ko ito ilabas,' anas ko sa aking isipan habang pinakalma ko ang aking pagkalalake. "Ah kids, lalabas muna ako at oorder rin ako ng midnight snack natin, at saka maliligo muna rin ako sandali," sabi ko sa kanila. "Okay Dad! burger po sa akin," sabi ni Xenna sa akin. "Pizza po akin Dad!" sabi naman ni Xenno sa akin. "Ikaw Ana, anong gusto mo?" tanong ko kay Ana na concentrate ito nanood ng HITMAN. "Jumbo Hotdog sa akin, yung may Cheese sa loob nito," sagot naman ni Ana kaya mas lalong tumigas ang aking pagkalalake. Napa lunok ako sa ako ng laway sa kanyang sinabi. "Ah! Ehh!" yun lang ang sagot ko sa kanyang sinabi. Kaya lumingon ito sa akin na may pagtataka sa kanyang mukha. "Bakit? May mali ba sa aking sinabi?!" tanong nya sa akin. "Yes! I mean No!" sani ko sabay kamot sa aking batok. "Sige oorder na ako sa gusto nyong e-snack," sabi ko lang dito, agad namang tumango saka binalik angata sa pinanood nilang movie. Kaya't agad
Chapter 51 "Are you okay Dad?" tanong sa akin ni Xenno. "Ah! Yeah," sagot ko dito. Nag bali-balikat lang ito saka bumalik sa aming pinanood. Walang sa pinanood ang aking attention kung di na kay Ana, pinakiramdaman ko ito. Hanggang natapos ang pinanood namin ay walang pumapasok sa aking isipan. Kaya ng pasyahan ng kambal na natutulog na sila dahil malapit nang mag hating gabi Kaya kailangan na rin nilang matulog. Ganito kasi ang gawain namin basta walang pasok kinabukasan manonood kami ng movies at mag outing kung may vacant na araw. "We're going to bed, dad. Good night to you both, Mom and Dad," sabi ni Xenna habang humihikab sabay halik sa aming pisngi. "Nyt Mom, Dad," sabi naman ni Xenno bahang humihikab rin. "Good nyt My twins, sweet dreams and sleep well," sabi ni Ana sa kambal. Kaya kami na lang ang naiwan sa loob, hanggang tumikhim ito sa akin. "Dave kailangan ko nang umalis, dahil may kailangan pa akong asikasuhin sa aking Companies," sabi nya sa akin. "Ihatid na kita A
Chapter 52 =WET DREAMS=Pagkatapos kong pinalinis ang mga kalat at agad kung ni review ang lahat ng kuha sa CCTV sa labas o loob. Hanggang nakita ko ang isang Kahina-hinalang taong pumunta sa may gate habang busy ang ibang kumakain ng binigay kong pakainin doon. "Kung ganoon ay marami pala kayong umaaligid sa aking tahanan. Ano kayang mas magandang gawin upang lumabas ang isang ahas sa kanyang lungga," sabi sa aking sarili habang na na ka tingin ito. Hanggang may pumasok na dalawang na ka item ng suot. " ito nyong pinatay ko kanina lang. Sandali ko tinitigan ang mukha ng lalaki ka nagpapasok sa loob. "Binggo!" sabi koko sa aking sarili. "Ikaw pala ang espiya sa aking tahanan, sige lang mag espiya ka lang hanggang ikaw mismo ang maghatid sa akin kung sino ang iyong amo," dagdag ko pang sabi sa akin sarili. Tingnan ko ang oras sa aking wall clock. "2:30 am na pala, kailangan ko ng matulog upang mapa-planuhan ang mga naid kong gawin. Habang na ka higa na ako sa aking kama ay naalala k
Chapter 53Pinag-uusapan namin ang ipinatayo kong building, isa ` yung MALLS kung saan ko nakita si Ana. Hindi nag tagal ay natapos na rin kami nag-uusap tungkol doon kaya agad kong sinabi sa plano ko sa pagtugis sa mga taong gusto akong pabagsakin at kumuha sa aking Ama. Tiningnan ko din ang CCTV kung saan naka connect sa labas ng aking library, kaya nakita ko kung paanong nakinig ang espesye sa aking pamamahay, pinakita ko sa kila ang CCTV kaya agad din nila nakuha ang nais kung ipahiwatig. "So! anong plano mo?" tanong ni Alex. "Aalis kami ng mga kambal upang mailayo muna sa kapahamakan, ngunit kailangan ko rin bumalik upang maisagawa ang aking plano!" sagot ko dito. "Nasa likod mo kami, tawagan mo lang kami kung nais mo ng tulong!" sabi ni James sa akin. "Makakaasa kayo, kayo ang una kung tawagan kung may aberyang magaganap," sabi ko dito. "Maiba ako, kumusta kayo ni Ana?" pag-iiba ni Alex sa aming usapan. "Tagilid parin ako sa kanya," sabi ko dito."Baka kinupas na ang iyong
Chapter 54 =PATAY-GUTOM ="Ayos, mukhang hindi ko na kailangan pang tawagin kayo, dahil mas nauna pa kayo kaysa akin," sabi ko sa kanilang dalawa. Ngunit walang nag salita sa kanila, kung babasahin ang kanilang mga kinilos ay parang isang buwan ang mga itong walang kain. "Pagkatapos nyong kumain, mag-uusap ulit tayo tungkol sa plano ko," sabi ko sa kanila ngunit ganoo parin walang reaction sa kanilang dalawa. Kaya nag buntong hininga na lang ako sa kanilang ginawa. Hanggang nag pasyahan ko na lang na sabayan ang mga ito sa pagkain. Hindi nag tagal ay natapos na rin kaming kumain kaya ang dalawa ay nagsabay pang dumighay. Habang hinihimas ang kanilang tiyan sa kabusugan. Kaya napa iling lang ako sa kanilang ginawa. "Umamin nga kayo! Ilang Buwan o taon kayong hindi kumain?" tanong ko sa kanila habang na ka taas ang kilay. "Ito naman, sadyang masarap talagang mag luto ang inyong taga luto, saano ba nakuha ang mga iyon upang doon ako kukuha para sa aking restaurant," sabi ni Alex haba
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s