Akira's POV.Bago ako bumaba ng sasakyan ni Cloud ay kinalma ko muna ang sarili ko.Okay lang si Thunder. Okay lang sya. Nasa hospital sya at nagpapagamot lang. Yun ang paulit ulit kong sinasabi iyon sa isip ko para tumigil ang pag iyak ko.Binuksan na ni Cloud ang pintuan ng kotse."Let's go Aki, tara na we have to check if he's here" sabi ni Cloud sakin.Tumango ako at lumabas na ng sasakyan.Sa labas pa lang ng hospital ay nagkakagulo na ang mga tao at mga reporters.Nakita ko si Shannon na ini interview. Sya ang unang nakarating dito samin dahil inutos ko sa kanya na ipadala ang mga guards ni Thunder para maiwasan ang pagkakagulo ng mga tao.Nakita kong hirap na hirap ang mga bodyguards ni Thunder dahil sa dami ng reporters."Are you the secretary of Mr. Montenegro? Anong sitwasyos sa loob? Nandoon ba sya sa mga survivor?" tanong ng isang reporter.Nakita kong napatingin sakin si Shannon."Ma'am Akira" tawag sakin nito. Sinenyasan nya ang mga bodyguards na tulungan kaming makadaa
Akira's POV.Pagpasok ko pa lang sa bahay dahil kakauwi ko lang galing opisina ay sumalampak ako sa couch.I felt tired dahil pinilit kong tapusin na ang mga trabaho ko so that Thunder, Celestine and I can go out tomorrow. Aabsent talaga ako at pipilitin ko na lang na umabsent si Thunder bukas."Wendy, ang kuya mo nasa kwarto na ba?" tanong ko kay Wendy ng dumaan ito sa harapan ko.Tulog na si Celestine dahil 10pm na din ako nakauwi."Ay ate, wala pa po" sabi nito. "Ate, akyat na ko, matutulog na din ako""Sige" sagot ko.Late na kong umuwi pero mas late pa din sya. Ilang araw na syang ganito. Isang buwan na ang lumipas matapos ang aksidente nya. Naging maayos naman kami. Mas masaya unlike 5 years ago. But lately ginagabi ng uwi si Thunder at ang aga naman kung umalis. Kinukutuban ako sa hindi ko malamang dahilan.Ano ka ba Akira? Don't think like that! Thunder loves you! You should trust him.Huminga ako ng malalim para mawala ang mga bagay bagay na gumugulo sa isip ko.But I can't s
Akira's POV.Halos 4 na araw na ang nakalipas simula ng umuwi kami dito ng anak ko sa rest house na lihim kong binili dito sa baguio.Halos araw araw ding umiiyak si Celestine saying how much she misses her cheating father. Hindi nya pa rin kasi alam ang totoo. Ang sinabi ko lang ay may business trip ang daddy nya sa ibang bansa for a month. I know how much it is hurting her but I just can't go back home and pretend that we are a happy family.Muli na namang tumunog ang cellphone ko, akala ko ay si Thunder na naman ang tumatawag sakin dahil nakailang missed call na ito. I don't want to talk to him.Tiningnan ko ang caller ID ibang number ang tumatawag kaya sinagot ko."Hello" sabi ko.Walang sumagot agad sa kabilang linya kaya nag init ang ulo ko."Hoy kung nangpa prank call ka, wag ako ha! Wala ako sa mood makipaglokohan sayo" sigaw ko.Ibaba ko na sana ang tawag ng"Where are you?"Halos maibagsak ko ang cellphone ko dahil lang sa narinig ko ang boses nya. Pinabilis nya at the same
Akira's POV.Nakikisabay yata ang tugtog sa pagiging emosyonal ko ngayon.I can't help but remember Thunder while I was listening to this song.🎶I can't remember when you weren't thereWhen I didn't care for anyone but youI swear we've been through everything there isCan't imagine anything we've missedCan't imagine anything the two of us can't doI've always been lonely ever since nung bata ako, wala akong kapatid kaya nasanay akong mag isa. I don't have any friends, si Sanya lang at madalas sa school lang kami nagkikita dahil hindi naman kami magkapitbahay.And then Thunder came, masyado akong natuwa na finally may kaibigan na ko although lagi syang cold. I smiled bitterly because of the memories.Through the yearsYou've never let me downYou turned my life aroundThe sweetest days I've foundI've found with youThrough the yearsI've never been afraidI've loved the life we've madeAnd I'm so glad I stayedRight here with youThrough the yearsAnd even though lagi syang nakasim
Akira's POV."Mommy, you look wonderful!" pagpuri sakin ni Celestine."Talaga? Ang ganda ng mommy mo no? Syempre ako ang make up artist" sabi ni Sanya. I smiled at both them."You two look gorgeous today" sabi ko."Really mommy?" tanong sakin ni Celestine kaya tumango ako.Bumukas ang pinto at iniluwa nito si Mom, Dad, Mama Sunshine, Papa Saros at Cloud."Okay, ilalabas ko na muna tong bulinggit natin para makapag ready na" sabi ni Sanya before carrying Celestine out while waving to my parents."Akira, napakaganda mo anak" sabi ni Mama Sunshine sakin before she hugged me."My eldest son is one lucky man to have you hija, napaka swerte namin" sabi naman sakin ni Papa Saros tapping my shoulder.Pakiramdam ko ay naiiyak ako pero pinigilan ko ang sarili ko dahil magagalit sakin si Sanya."Thank you, thank you po sa warm welcome nyo" sabi ko.They both smiled at me."I knew it, tama na ipinakasal namin kayo. We knew it na kayo talaga" sabi ni Dad sakin before hugging me tightly. "It's my d
In order to get my brother back, I am being tasked to get all the wealth he got, and then kill him right after. So I planned to make him fall, and then marry him, and then kill him so that I could get all the money he has, even his own company. My goal is simple, marry then kill but everything got complicated when I started to fall for my victim. I am Luna Serenity Valderama, I am the killer of my husband.------------------------PREVIEWShe's indeed the most beautiful bride I've ever seen.Akira Sapphire Santos, really knows how to make my heart beat fast. She smiled at me nung makita nya ko. I know how happy she is right now, so even though how much it hurts right now, I still smiled back.She's marrying my older brother today and I will just remain as her friend and as her brother in law.I can't help but smile bitterly, I should be the one waiting for her in the altar, but no. Una palang naman alam ko na how much he loves Kuya Thunder, and how much he loves her.As they say the
Luna's POV."Why don't you just follow my orders, Luna! Ako ang boss dito and yet you tend to disobey me!" sigaw sakin ni Maxwell.Napapitlag ako. Masyado syang nakakatakot, bukod pa sa nakakatakot nyang boses, totoong nakakakaba ang mga baril na nakatutok sakin ngayon."I am quitting Maxwell, I told you already!" pero dahil sanay na ko sa buhay na ito, hindi na ko kinakabahan."Sa tingin mo ba ganun lang kadali ang umalis dito?" lumapit sya sakin. "Remember, hawak ko ang kapatid mo"Dito na ko nagsimulang kabahan.My name is Luna Serenity Valderama, isa akong assassin ng demonyong si Maxwell Deum. I'm 25 and I have a younger brother na 16 years. Maaga kaming naulila because our parents was assassinated. Pulitiko kasi ang magulang namin. 16 years old ako ng mamatay sila at 9 years old naman ang kapatid kong si Perseus. May sakit sa puso si Perseus and I can't let my brother die dahil sya na lang ang natitirang pamilyang meron ako, so I entered the goddamn underground business. I was h
Cloud's POV."Papa! Thank you for my toys" sabi ni Celestine. She still calls me Papa."Of course you're my baby princess right? May gusto ka pa ba?" tanong ko dito. Umiling sya sakin at ngumiti."This is more than enough papa""Celestine, tara na maligo ka na at uuwi na ang daddy mo" sabi ni Wendy. She's Celestine's nanny.And by"Buti naman at dumalaw ka. 2 weeks kang wala after nung wedding" napalingon ako sa nagsalita.Naglapag sya ng juice sa harapan ko.She grinned at me.I felt my heart skipped a beat. 5 taon mahigit na kaming magkakilala pero ganito pa din ang epekto nya sakin.I remember how worried she looked nung gabing na flattan sya. Sinungitan nya pa ko nun, ewan ko ba at parang na love at first sight ata ako sa babaeng to.But it turns out na asawa pala sya ng professor namin sa philosophy which I found nitong nakaraan lang na kapatid ko pala.Thunder is one lucky man for having Akira."Uy!" nagulat ako nung pumitik sa harapan ko si Aki."Earth to Cloud. Are you okay?"
Third Person's POV."Okay lang ba sya? Bakit ang tagal naman kasi?" tanong ni Thunder na hindi mapakali. Kanina pa to lakad ng lakad sa may harap ng emergency room.Nag roll eyes lang si Sanya at Luna dito. Maya maya pa ay dumating na si Cloud at Josh."Napatulog mo ba muna si Brent?" tanong ni Sanya sa asawa.Josh sighed."You spoiled that kid too much! Alam mo bang ayaw matulog habang hindi karga! He's 4 years old na kaya, ang bigat!" sabi ni Josh na hinihilot pa ang mga braso at balikat nya.Natawa naman si Sanya."Ewan ko sayo. Wag kang maarte. Isa pa lang yan kung makapag reklamo ka" sabi ni Sanya."How about Leo?" tanong naman ni Luna.Leo is their one year old baby boy. A photocopy of Cloud pero mukhang kaugali ni Luna."Doon ko na sya pinatulog kila Thunder. Alam mo naman na close yun kay Ate Celestine nya. Nung umalis ako. Parehas naman na silang tulog. How's Aki?" tanong ni Cloud.Tiningnan ni Cloud ang kapatid na akala mo ay baliw dahil ayaw huminto sa paglalakad."Tumigil
Akira's POV.Iyak pa din ako ng iyak kahit ilang minuto na nung makaalis si Thunder.I am so confused.Pumasok ang nagmi make up sakin.Kilala syang make up artist sa pinas at sya ang kinuha ni Dmitri para mag make up ngayon.Today is our wedding day.Funny isn't it?Diba kapag kinakasal dapat sobrang saya? Then why do I feel like I'm dying.Lalo na nung binitawan ni Thunder ang mga kamay ko at tuluyan ng umalis."Look at you! You're a mess! Naku, siguraduhin lang ni Dmitri na malaki ang ibabayad nya sakin. Although maganda ka na pero your eyes! Nakakaloka bakit ka naman kasi umiyak?" sabi nung make up artist ko.Nahiya naman ako kaya pinunasan ko na ang mga luha ko.Tiningnan ko ang singsing sa palad ko. I feel so stuffy.I wanted to follow him pero ano?I'm a coward.Isa pa, iniisip ko si Dmitri. All his sacrifices for meI can't hurt him.I just can'tI know I will regret this forever.I will lose Thunder.Wala akong maaalala pero ramdam na ramdam ng puso ko kung gano sya kahalaga
Thunder's POV."The wedding of the year happened yesterday at The Duomo Milan Church. Mr. Dmitri Willford and his-Pinatay ko na ang TV sa loob ng jet.I had enough.Ayoko ng makarinig pa ng kahit na anong balita tungkol sa pagpapakasal ni Akira at Dmitri dahil pakiramdam ko mababaliw na ko."Are you okay Thunder?" tanong ni Sanya.Napahilamos ako sa mukha ko. I feel worst. Akala ko madali ang magpalaya pero hindi."Do I look like I'm okay?" tanong ko.Umiling sya."Friendship over na talaga kami, kahit na ba nawalan sya ng alaala. How can she do this to you and Celestine" saad ni Sanya."Please, Sans. I don't want to talk about her" sabi ko."Relax bro, magiging okay din ang lahat. Makaka move on ka din" sabi ni Josh. "Kunin mo" inilahad nya sakin ang red wine.Kinuha ko iyon at inisang lagok."Wag ka ng malungkot bro, napaka gwapo kaya natin kaso parang mas gwapo ako sayo pero pwede ka na, maghanap ka na lang ng iba. Nasa 30 ka na pero isa ka pa din sa mga dream guy ng babae. I'm su
Thunder's POV."Thunder, tulungan mo kong makalaya dito. Pupuntahan ako ni Maxwell dito at isasama nya ko. Hindi pwede yun dahil ikakasal na tayo diba?"Napailing ako. She totally lost it."Hailey, this would be my last visit to you" sabi ko."Hindi! Sasama ako sayo, makakatakas ako dito. Marami akong tauhan" sabi nya at luminga linga sa paligid nya. "Narinig mo ba yun? Tinatawag ako ni Maxwell!""Wala ka ng mga tauhan Hailey. Naubos na silang lahat" tumayo ako. "I wish you well""Thunder, don't leave me" sabi nya na akmang tatayo pero napaupo ulit dahil naka handcuffs sya. "Thunder! Bumalik ka!"Sigaw ng sigaw si Hailey habang papalabas ako ng kwarto kung saan ko sya binisita.Nasa mental hospital sya. Nabaliw na sya ng tuluyan.After nung insidenteng sinalo ni Dmitri ang bala para kay Akira.Ni raid ng mga tauhan namin ni Cloud ang underground organization ni Hailey. Nung mahuli sya ay tuluyan na syang nawala sa sarili.Hindi nya matanggap na wala na syang mga galamay at hindi nya t
Thunder's POV."I can't get a hold on Akira, pati yata ako iniiwasan nya na simula nung maging okay kami ni Cloud" sabi ni Luna.Napahilamos ako sa mukha ko.I am so damn frustrated."Fck hindi pa nakikisama tong si Dmitri!" galit kong sabi dahil dine decline ng lalaking yun ang tawag ko."Of course hindi sya sasagot, malaking threat ka sa kanya at alam nya yun" Josh."Hindi ko maintindihan yang si Aki, sabi nya nakakaaalala sya pero hindi naman daw bumalik ang feelings nya kay Thunder. I don't believe her, ako ang bestfriend nya. Alam ko kung gano ka nya kagusto. Hindi pa sya nakakaalala kaya she's pushing you away dahil nakokonsensya sya kay Dmitri" sabi ni Sanya."Or maybe mahal nya na talaga yung lalaking yun. Sorry to say that bro" sabi ni Cloud.Napahigpit ang hawak ko sa cellphone. Pakiramdam ko ay may pumigil sa paghinga ko.Tama si Cloud, napakalaki ng posibilidad na mahalin ni Akira si Dmitri dahil hindi nya naman naaalala kung anong meron kami at kung maaalala nya man, maka
Thunder's POV.Pakiramdam ko ay biglang nawala ang sakit ng ulo ko na dulot ng hangover. Ang tanging nananaig na lang sakin ay ang galit ko kay Hailey.I trusted her and even thought na maaari syang maging kapalit ni Akira bilang ina ni Celestine nung inakala kong patay na to.I never knew she planned it all.She's a monster hiding behind that innocent face.Ring ng ring ang cellphone ko at si Sanya ang tumatawag dun.Mabilis kong narating ang hotel kung saan ako tumutuloy at ang traydor na babaeng yun.Umakyat ako sa floor kung saan kami nag i stay. Mabilis na tinahak ng paa ko ang kwarto nya at walang sabi sabing binuksan yun.Wala sya sala kaya mabilis akong naglakad papasok sa kwarto nya. Dahan-dahan ang ginawa kong pagpasok dahil narinig kong may kausap sya."You guys are so useless! Bakit ba hindi nyo malapitan yang si Akira, ganun ba katindi ang pagbabantay ni Dmitri?! Dapat kasi namatay na yan noon pa!"Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa sobrang galit.Totoo nga! Sya
Akira's POV."C'mon hon, take a rest" sabi sakin ni Dmitri habant nagsusuot na ko ng heels ko."No hon, may photoshoot ako at magazine launching today" I said."Yes I know pero masyado ka ng napapagod. You've been like this for a week. Masyado mong ginugugol ang oras mo sa trabaho" humarang sya sa harapan ko at hinawakan ang magkabilang balikat ko. Napaangat ako ng tingin. "Is there something bothering you?" he added.Saglit akong natigilan."W-wala. Ayos lang ako. Gusto ko lang talaga yung trabaho ko. That's why I'm doing this. Sige na hon. Aalis na ko, male late na ko" sabi ko."I'll drive you" sabi nya."Wag na. Ako na magda drive sa sarili ko. Magpahinga ka na lang okay?" sabi ko.He sighed."Okay, call me when you get there" sabi nya bago ako hinalikan sa noo.Habang nagmamaneho ako ay may nadaanan akong mag asawa. Nakaalalay yung lalaking asawa nya sa asawa nyang buntis.I smiled bitterly.Kung hindi siguro nawala ang alaala ko at wala itong gustong pumatay sakin ay napainganak
Akira's POV."Akira" napalingon ako sa tumawag sakin. Her smile is beautiful just like her. Si Sanya. She's my bestfriend since childhood daw. Sa tingin ko naman totoo. Although natarayan ko sya nung una kaming nagkita hindi sya nagalit at nagkapalagayan kami ng loob."Yes?" tanong ko."Kumain ka na, kagabi ka pa daw hindi kumakain" sabi nito sakin.I tried to fake a smile."Hindi ako nagugutom. Isa pa diet ako, mahirap ang mag gain ng weight para sa isang tulad kong model" sagot ko.Hindi talaga ako nagugutom dahil pakiramdam ko busog na busog ako sa mga nalaman at sinabi sakin ni Hailey.Flashback"Buntis ka?" pagka klaro ko. I was shaking and I wanted to cry but I held firmly to myself.Tumango sya at ngumiti.Umupo sya sa bar counter dito sa sala ng suite."C-congratulations then" sabi ko."Isa pa pala Akira, natatakot kasi ako na sa tuwing dumidikit ka kay Thunder ay baka mapahamak sya. We all know na may gustong pumatay sayo. Do you want to go back to the Philippines when someon
Akira's POV.Humahangos akong napabangon.Naramdaman ko naman ang pagtulo ng luha ko.Tinapik ko ang magkabilang pisngi ko."It's just a dream Akira. Gising na gising na" sabi ko habang patuloy na tinatapik ang pisngi ko.Pero hindi ko napigilang maluha ng maalala ko ang panaginip ko.I know I haven't seen or met Damon pero alam na alam kong sya yung tumatawag sakin. He kep calling me mommy pero napakadilim ng paligid. I can't find him at nung lumiwanag ay ang una kong nakita ay ang pagsabog ng private jet.Takot na takot ako kaya napabangon ako."Sorry Damon, sorry I lost you" mahina kong sabi.Nung mapakalma ko ang sarili ko, doon ko lang na realize na wala ako sa condo ko. Wala din ako sa bahay ni Dmitri. Nilibot ko ang paningin ko at doon ko lang napansin ang lalaking nakayuko sa gilid ng kama ko. Mahimbing syang natutulog.Si Thunder.Hindi ko napigilan ang sarii kong hawakan ang mukha nya medyo napakislot sya nung dumampi ang kamay koNatakot ako kaya mabilis kong binawi ang kam