KABANATA 5

Para makaiwas, nagmamadali kong kinuha ang bag ko at umambang aalis ng kama. Ngunit masyadong mataas iyon, siguro ay hindi naadjust ng huling gumamit nito. Balak ko sanang tumalon nalang pero naunahan na niya akong hawakan sa bewang at tulungang makababa.

Muli na namang nag-init ang mga pisngi ko. Hindi ko na siya natingnan ulit o nagpasalamat ulit dahil tumakbo na agad ako patungo sa banyo ng clinic. Hiyang-hiya na at naiilang sa hindi matukoy na rason. Bakit ba napakalakas ng epekto ng tingin niya sakin at nakakapanghina sa tuwing nahahawakan niya ako?

Binilisan ko na ang pagligo at pagbibihis. Mabuti nalang at may dala nga akong damit dito. Dapat kasi may practice kami ngayon ng volleyball pero umulan kaya hindi na natuloy. It was a really short jersey shorts, iyong karaniwang ginagamit talaga ng players and just a T-shirt. May rubber shoes din akong dala kaya itinago ko na ang basang black shoes.

Nang lumabas na ako ng banyo ay hindi ko siya nakita pero may naririnig akong mga kakaunting ingay na parang pagbukas at pagsarado ng mga drawer. May nakita rin akong puting damit na nakatapat sa aircon ng silid. Bumalik ako doon sa kama kanina ngunit napansin kong basa na iyon kaya lumipat ako sa katabi.

Dapat ay umalis na ako habang wala pa siya. Kasi iyon naman talaga ang gusto ko diba? Ang maiwasan siya? Pero hindi ko alam kung bakit naghintay pa rin ako sa pagbabalik niya. Ayokong makita pa ulit ang mata niya dahil hindi ako kumportable sa kanyang mga pagtitig, nakakailang. Ayoko na ring marinig ang boses niya dahil mas lalo lang akong napipilitang kausapin siya, maging interesado lalo sa kanya. Ayokong tumagal ang oras na magkasama kami, kasi mas tumitindi lang ang kaba ko at mas bumibilis lang ang tibok ng puso ko.

Pero hanggang sa nakabalik na siya, nanatili ako roong nakaupo. Halos mapanganga ako nang makita siyang naglalakad patungo sakin, walang pang-itaas na damit at sumisilip na ang ibabaw ng boxers sa kanyang ibaba. I could hear myself gasping because of the sight of him half-naked. Kaya naman pala napakatigas ng dibdib at tyan nito dahil inaalagaan niya yata talaga iyon. He got 6-packs abs, deep and defined collarbones, perfectly carved chest, and his veins under his skin tensed everytime he moves.

Mabilis akong umiwas nang tingin nang makitang nakatingin na rin siya sakin. Umiinit na naman ang pisngi ko dahil nahuli niya akong nakatitig sa katawan niya. Nang maramdaman ang presensiya niya sa harapan ay kinuha ko ang nakatuping kumot na nasa ibabaw ng unan at binigay iyon sa kanya nang hindi tumitingin.

“Para saan ‘yan?”

“S-Suotin niyo po. Baka la…lamigin kayo.” I bit my lower lip.

“Paano kung ayaw ko? Paano kung hindi ako nilalamig?”

Mas lalong napadiin ang pagkakakagat ko sa labi. Hindi naman nagagalit ang tono niya pero kinakabahan pa rin ako. I love how his voice is hoarse but at the same time really comforting. Nakakatakot ang kalaliman ng boses niya pero nakakagaan rin ng loob.

Binawi ko na lamang ang kamay ngunit hindi ko pa man nalalayo  ay kinuha niya iyon at hinawakan ako sa kamay. Nahila niya ako nang mas malapit kaya napatingin na ako sa kanya.

“Am I making you uncomfortable?” Now we’re just inches away and I could feel his warm breath. Wala sa sarili akong napailing habang hindi pinuputol ang tinginan.

“Then you don’t mind staying here a little longer.” Hindi iyon patanong, he said it as a matter of fact.

I remained silent. Pinakawalan niya na rin ang kamay ko at sa wakas ay pinutol na ang tingin. Doon ako nakahinga nang maluwag. Para kasing nakakasakal ang titig niya kaya hindi ako makahinga sa tuwing ginagawa niya iyon. Pinanood ko na lamang siya.

May dala itong isang box ng first aid kit, siguro ay ito ang hinanap niya kaya siya nawala kanina. Lumuhod ito sa sahig at pinatong ang isa kong paa sa isang nakataas niyang tuhod. Nagulat ako at balak sanang bawiin iyon dahil madudumihan ang pantalon niya pero hinigpitan niya ang hawak sa aking binti.

“Nadudumihan ko po kayo.”

“Ayos lang.”

Humawak siya sa likod ng binti ko at naramdaman ko na naman ang kakaibang elektrisidad sa tuwing dumadampi ang balat niya sakin. Pilit kong tinago ang pagkakailang. Maingat naman ito sa pagdadampi ng bulak na may betadine doon sa sugat ko sa tuhod. Mahapdi, sobrang hapdi pero hindi ako nagrereklamo. Kinakagat ko na lamang ang labi at napapakapit nang mahigpit sa kama sa tuwing tumitindi ang hapdi.

“Lagi ba nilang ginagawa ‘yon sa’yo?”

Nakita niya nga ang nangyari kanina?

“Lagi ka ba nilang sinasaktan?”

Gusto kong sabihin ang totoo pero hindi ko alam kung bakit naging alanganin ako. Parang ayaw kong madumihan ang pangalan nila kahit pa sa hindi naman nila kilalang tao.

“Hindi naman po.” Napahinto ito at tiningala ako, his brow slightly raised.

“Really?” Mabilis akong tumango.

“I’ve been here for a week now at lagi kitang nakikitang pinagtitripan ng mga kaklase mo. Lagi kang nag-iisa at walang kinakausap. Are you being bullied in here?”

Bumagsak ang tingin ko. Gusto kong isipin ang tungkol sa sinabi niyang mag-iisang linggo na siya rito pero mas rumehistro sa aking isipan na nakita niya ang mga nangyayari sakin dito o ang mga ginagawa nila sakin. Parang bigla akong nahiya sa sarili, parang pakiramdam ko kinakaawaan na niya ako, parang gusto ko na namang maiyak dahil doon.

“Do you want me to tell your parents about this?” Mabilis na bumalik ang tingin ko sa kanya at umiling.

“Huwag po, please. Huwag na po.”

“Bakit? Dapat malaman nila ang nangyayari sa’yo. They should be responsible—“

“Please!” Halos pasigaw kong sabi, “Huwag na po.”

Saglit kong nakitaan ng pagtataka ang kanyang mga mata. Parang gusto nitong magtanong pero pinipigilan lang ang sarili. Noong makita ko siyang tumango ay umiwas nalang ako ng tingin. Ayokong magtanong siya ng tungkol pa roon dahil baka mapasagot ako. At kapag nangyari iyon, baka mas lalo niya lang akong kaawaan kapag nalaman niya na ang tungkol sa buhay ko at pagkatao.

Pinagpasalamat ko ang hindi na niya pagsalita pagkatapos non, pinagpatuloy niya lang ang pagdadampi ng bulak sa sugat ko at pagkatapos ay hinihipan ito. Ako naman ay tahimik lang na nanonood sa kanya. Nandoon na naman ang pag-iingat sa mga hawak niya, nakakagaan, nakakainis pero parang ayaw ko nang bitawan niya pa iyon.

Bakit kaya siya nandito? Ang sabi niya mag-iisang linggo na nga. Duda kong dito siya nagtatrabaho kasi kung ganoon, dapat nakita ko na siya dati pa. Tsaka hindi naman siya nakasuot ng uniporme ng mga guro rito. At kung nakita niya nga ang lahat ng nangyari sakin sa buong linggo, ibig bang sabihin non ay pinapanood niya ako?

Nilagyan na nito ng malapad na band aid ang sugat at pagkatapos ay ibinaba niya na rin ang binti ko. Ang akala ko ay pagkatapos niyang ligpitin ang kalat, magpapaalam na rin siyang umalis pero hindi. Umupo pa muna ito sa tabi ko at bahagyang hinilig ang likuran sa kama. Dahil doon ay mas naging malinaw sakin ang katawan niya.

“S-Salamat po.” Mahina kong sinabi. Hindi ito sumagot. Gusto kong tingnan kung anong ginagawa niya pero naunahan ko nang mapigilan ang sarili.

Aalis na ba ako? Pero parang ayaw ko pa. Magsisimula ba ako ng panibagong topiko? Pero tungkol saan naman? Gusto kong may mapag-usapan pa kami para magkaroon ako ng rason para manatili rito. Kanina lang ay gusto ko na agad na makaalis sa kanya pero ngayon parang ayaw ko na.

“Nagmamadali ka bang umuwi?” Sabi niya. Umiling ako at mas umurong sa kama para mas maging kumportable.

“Then can we talk for a little while?” Mabagal akong napatango.

“About that night…” Hindi niya pa man nadudugtungan ay pakiramdam ko nagsiakyatan na lahat ng dugo sa mukha ko. Unti-unti ko nang nakakalimutan iyon eh, unti-unti ko nang nabubura ang kahihiyang ginawa ko roon, bakit kailangan niyang ipaalala pa ulit?

“Im sorry.”

Bakit siya nagsosorry? Para saan? Dahil sa paghalik niya sakin? Ako nga dapat ang humingi ng pasensya.  Kasi ako naman talaga ang naunang humalik sa kanya. In fact, I am the one who stole a kiss from him. And he didn’t steal my first kiss, I gave it to him myself.

“S-Sorry din po. Akala ko po kasi non nalunod kayo kaya…kaya ano…binigyan ko po kayo ng CPR.” He chuckled.

“That’s why I am sorry. I pretended to be unconscious, I let you do that even if I didn’t need it. And I’m sorry for kissing you again that night.”

Hindi matanggal ang pagkakakagat ko sa labi, ayoko nang alalahanin iyon, ayoko na kasi sobrang nakakahiya.

“Hey.” Halos mapatalon ako ng upo nang maramdaman ang kamay nito sa bewang ko.

Doon ko lang napansing ang lapit-lapit na pala namin. Mabubunggo na ng balikat ko ang dibdib niya kapag lumingon ako nang tuluyan sa kanya. Kaya sa halip na gawin iyon, ang ulo ko nalang ang itiningala ko.

“P-Po?”

“Nakikinig ka ba?”

“O-Opo. Na…nakikinig po ako.” Bahagyang kumunot ang noo nito.

“Why are you stuttering? Hindi ka ba kumportable? Am I scaring you?”

“Hindi. Hindi po. A-ano…ano lang po…ugh…” Nabitin na sa ere ang sinasabi ko. Hindi ko na alam kung anong ipapalusot lalo pa dahil titig na titig ito sakin, mas lalo akong kinakabahan.

“Ano ‘yon?” Tuluyan na akong napaigtad nang maramdaman ang bahagyang pagdiin niya ng hawak sa bewang ko. Napalunok ako at kinagat ang labi. Para akong naeestatwa, parang natatakot na akong gumalaw, pati paghinga ay halos pigilan ko na rin dahil sa kaba.

“Oh, I see. Am I being too touchy? Hindi ka ba kumportableng hinahawakan? Tell me, I can’t do anything about it if you remain silent.”

“A-Ano po kasi…” Tiningnan ko ang itim na itim nitong matang naghihintay ng karugtong.

Ano ba kasi Amaia? Bakit ka ba nauutal? Bakit ka ba kinakabahan? Gusto mo ito ‘diba? Ang kausapin ka niya, ang hawakan ka niya kasi doon nararamdaman mo ang pag-ingat, nararamdaman mo ang mga damdaming hindi mo pa nararanasan. Kasi aminin mo, nagugustuhan mo na ang presensiya niya.

“B-Baka…baka halikan niyo po ako ulit. May…may singaw po kasi ako kaya huwag…niyo po sanang gawin.”

Halos batukan ko ang sarili dahil sa sinabi. Iyon na yata ang pinakawalang kwentang palusot na naimbento. Pero sa tingin ko kasi kaya ako nagkakaganito, kaya sobra akong kinakabahan at parang hindi ako nagiging kumportable sa mga paghawak niya ay dahil baka maulit ang nangyari noong gabing iyon. Baka halikan niya ako ulit.

Ilang segundo ang dumaan na nakatitig lang siya sakin at maya-maya’y bigla nalang itong bumunghalit sa kakatawa. His laugh was too loud. Kinabahan ako bigla dahil baka may mapadaan sa labas at pumasok, baka makita kami sa ganitong ayos lalo pa’t nakahubad siya. Baka kung anong isipin nila at baka gamitin pa nila ito para mas lalong dumihan ang pangalan ko at siraan siya.

“Seriously,” He licked his lower lip, “Iniisip mo ba na kaya kita dinala rito at ang rason kung bakit ako naririto ay para lang halikan ka?” Tumawa na naman ito ulit.

Ang ganda ng tawa nito, napakaputi ng ngipin niya at parang pati ang mata niya ay nakangiti rin. Pero naiinis ako roon, naiinis ako sa pagtawa niya dahil ako mismo ang pinagtatawanan niya. Umamba akong aalis pero mabilis naman niyang hinawakang muli ang bewang ko.