CHAPTER 4

ARA'S POV

buti nalang talaga at di na ako dinalaw ulit nang past ko kaya payapa na Naman Ang pakiramdam ko,pumapasok parin ako sa school as usual.

"Ji,mag usap Naman Tayo please!" Napapitlag pa ako sa gulat nang may humawak sa braso ko, kahit di ko na tingnan Ang taong ito ay alam ko na Kung sino base sa pag tawag nya sakin nang Hi, it's Alejandro. Napabuntong hininga muna ako bago tumango, ilang araw na nga ba syang hahabol habol sakin para makipag usap, at siguro Naman Tama namang siguro Ang gagawin Kong ipagtapat sa kanya Ang totoo, Sana lang maintindihan nya.iginiya nya ako patungong rooftop, Ang dating tambayan namin.

"Loves, ano bang nagawa Kong kasalanan sayo at bigla mo akong sinukoan" agad na Tanong nya sakin nang nakaupo kami, "si Andrea ba? Kakausapin ko sya" agad naman akong napailing sa tinuran nya, "i-im getting married, Al" medyo nag stutter pa ako nang sambitin iyon, pinilipit ko Ang mga daliring nakapatong sa kandungan ko dahil sa tension, "W-ehat? Kanino".napailing ako, "I don't know, arrange marriage lang kami at di ko pa sya namemeet" pagtatapat ko sa kanya, siguro Naman Tama lang na Wala akong ilihim pa sa kanya, he became part of my life after all "so, you mean you don't love him" I just nod, "edi sumama ka nalang sakin, itatakas Kita" nanlaki Naman Ang mga mata ko sa sinabi nya "Ale?" Naapiling pa ako, "please Ji! Mahal na mahal Kita, may ipon Naman na ako eh, sapat na siguro yun para sa pag alis natin" pangungumbinsi pa nya na agad ko namang inilingan "I'm sorry Al, mahal din Kita pero mas mahal ko Ang parents ko, Malaki Ang naging sacrifice nila sakin kaya time na siguro para bumawi din ako" naikwento ko din sa kanya Ang papalubog na naming negosyo, "please! Al, be happy nalang for me, Kung Tayo, Tayo Naman talaga sa huli, tsaka ayaw ko ding masira Ang kinabukasan mo dahil sakin" agad nya Naman akong niyakap, Maya mayay may narmdaman akong tumulo sa balikat ko, napayakap nalang din ako pabalik sa kanya, masakite pala talaga! Yung iiwanan mo Ang taong Wala namang ibang ginawa kundi pasayahin ka at ito nasasaktan mo pa, "I'm so sorry!" Mahinang sambit ko sa pagitan nang pag tulo nang mga luha ko, minahal ko rin Ang taong to, buti nalang sinunod ko Ang payo ni Mom na wag ibigay lahat nang pagmamahal ko Kaya di sya masyadong nakaka t*rture Ang sakit "Basta! Kahit Anong mangyari, nandito lang ako palagi para sayo, wag Kang mahihiyang lumapit sakin huh" tsaka narmdaman Kong h********n nya Ang tuktok nang ulo ko, hilig nya talaga tong Gawin dati pa.

Nang bumaba kami ni Ale Mula sa rooftop ay okay na Ang lahat samin, naliwanagan na sya at pakiramdam ko Wala namang nabago, tulad nang hiling nya, hinayaan ko lang syang hawakan Ang mga kamay ko habang naglalakad,maaliwalas na pareho Ang among mga Mukha, di man namin maipagpatuloy Ang relasyon at least maayos Naman na kami, no hard feelings kumbaga.

Pero Kung maayos na namin Ang saming dalawa pero Ang mga mata nang mga estudyanteng mapanghusga ay di talaga maiwasan, "don't mind them! Di lang nila matanggap na mas maganda ka sa kanila" bulong ni Ale sakin kaya napahagikhik Naman ako pati Rin sya "seems happy huh?! So, nakipagbalikan ka pala? Ale, mas magaling Naman ako sa kanya ah" haist! Heto na Naman Tayo Kay Andrea, parang kaboteng sumusulpot nalang bigla "shut up Andrea, you will never compared to her" at iginiya nya na ako paalis, ramdam ko pa Ang talim nang titig ni Andrea sakin kahit nakatalikod ako.haist! Pag ibig nga Naman.