Klaire's POVHindi ako mapakali. Kanina pa ko palakad lakad rito sa loob ng bahay. Dapat ko na bang sabihin kay Dwayne? Or should I tell him once my operation is over? Mababaliw na ko kakaisip! Bahala na nga.Narinig ko ng nagbusina ang kotse niya. He is here na talaga! Moment of truth na."Hello, hon" bati ko sa kanya bago ako humalik sa pisngi nya. I gave him a thorough look. "Parang pagod na pagod ka, may nangyari ba sa work?" sunod kong tanong sa kanya but he just stared at me."Hey! Hon?" pagtawag ko ulit sa kanya."Huh?Sorry! What was that hon?""Gutom ka na ata, but don't worry I cooked your favorite kare-kare!" masaya kong sabi sa kanya. "Tara na? Sabay tayong kumain dahil may pag uusapan din naman tayo" hinila ko na sya papunta sa dining table namin.We're almost done eating pero hindi pa din ako makapagsalita at hindi ko alam pano sisimulan. Naalala ko pa yung sinabi sakin ni Xamy."Hon?""Hmm?""I was just thinking, kailan mo gusto mag ka baby tayo?" I asked him.Naibuga ny
Dwayne's POVThe number you dialled is either unattended or out of coverage area please try your call later"Damn" napamura na lang ako sa inis.Pang ilang tawag ko na sa kanya and yet unattended sya. Ano na naman bang plano nya? Tatlong araw na syang nawawala. Sarado din ang condo nya.The last message I received from her isYou don't want us. I know you love her kaya ako na ang gagawa ng paraan. I am aborting our child and let that be on your conscience forever.Ano bang nasa isip nya, hindi ko naman sinasabing ipalaglag nya yung bata. I am mainly telling her to go away dahil hindi ko alam kung kakayanin ni Klaire kapag nalaman nya lahat.I sigh. Whatever she will do with the baby that is up to her.I drove home earlier than usual dahil masyado na din kami nawalan ng quality time ni Klaire.Pagpasok ko ng bahay ay sobrang dilim kaya pilit kong hinagilap ang switch ng ilaw but as I walked closer to the kitchen, nakita kong may candlelight dinner doon. I was amazed. Ang bango ng amoy
Klaire's POV."Ate, napadalaw ka? Anong masamang hangin ang nagdala sayo dito?" Sabi ko kay Ate Caren ng pagbaba ko ng sala eh nandun sya."Eh kung ihampas ko kaya sayo tong stiletto ko ng masiyahan ako?" sagot nya saken pabalang."Si ate naman, di ka naman mabiro, hahahaha. Kumain ka na ba? Tara breakfast tayo?" pagyaya ko."Hon! Anong breakfast naten?" sigaw ni Dwayne na sa tingin ko pababa na.At nung makababa sya ay medyo na froze sya."Ate! Goodmorning" bati nya."Hmm, Goodmorning din, buti naman at maayos na kayo, at sa tingin ko nagpapakabait ka naman Dwayne" sabi ni Ate."Oo naman, Aba! Ang ganda ng asawa ko no" sabi nya sabay lapit at kiss sa cheeks ko.Medyo namula ako. Nakakakilig naman kase e!"Aba naman oh! Hahaha! Lumalandi ang kapatid ko" sabi ni ate."Tara na ate, Kain na tayo!" yaya ko para hindi na maasar pa."No thanks, nag breakfast na ko bago pumunta dito, at isa pa, pinapunta lang naman ako ng parents naten dito to give you this!" sabi nya sabay abot samin ng isa
Dwayne's POV."Hon!" tawag ko kay Klaire dahil nasa itaas pa din ito at busy sa pag-aayos. Male late na naman kami. Although hindi na madalas ang paglipad namin dahil tini train na kami on how to run the airlines and our other businesses ay ayoko talagang nali late.7 AM dapat ay nasa kumpanya pa kami pero for whatever reason ay mukhang late na naman kami.It's already 7:25 in the morning. 25 minutes na kaming late at hindi pa rin kami bumibiyahe.2 months quickly passed after our mini honeymoon and we are living completely normal like any other wife and husband. We sleep, we cuddle, and we make love. "Why are you in such a rush?!" sabi nya habang pababa at hawak ang itim nyang stiletto. "Nagmamadali ka eh ang sama ng pakiramdam ko""I'm sorry hon" I told her and held her face. "If you're not feeling well, wag ka na muna kayang pumasok? Magpahinga ka na muna dito or better yet ay ihatid na kita sa clinic?" nag aalala na rin ako dahil ilang linggo na rin syang ganyan. She look pale,
Klaire's POV.Tumingin ako sa relong nasa side table namin.Kusang nanlaki ang mata ko ng makita ko ang oras.It's already 10:30 in the morning at dahil sa pagbubuntis ko ay tinatanghali talaga ako ng gising.As usual wala na ang asawa ko tuwing gigising ako pero nag iiwan sya ng note na mayroong sandamakmak na reminder about sa pre-natal vitamins at mga hindi ko na dapat ginagawa to ensure na magiging maayos ang pagbubuntis ko.He's so excited to be a father.I went down after I took a bath at dumiretso ako sa kusina. Nagluto na lang ako ng bacon at egg for my lunch dahil yun ang madaling kainin pero nakakailang subo pa lang ako ng maramdaman kong bumabaliktad ang sikmura ko kaya nagmadali akong pumunta ng lababo para sumuka.I really hate my morning sickness. Nanghihina talaga ako dahil lahat halos ng kinakain ko ay sinusuka ko.I am on my third month of pregnancy.At pansin na rin ang baby bump ko. As a flight attendant, laging kailangan naming maging slim and I just hope na bumal
Klaire's POV.I woke up extra early than usual. Oo extra early na sakin ang 1pm ngayon dahil sobrang tanghali na kasi akong gumising. Sa totoo lang ay kadalasan mga 4pm na ko bumabangon at gising naman ako sa madaling araw kaya madalas akong mapagalitan ni Dwayne.Mag ta-tatlong buwan na kong nagdadalang tao at sabi ng OB ko, ito daw yung mga crucial na buwan kaya dapat na mas maging maingat ako.Si Xamy naman ay panay ang pagtawag sakin dahil pinipilit na magbago ang isip ko. I know she is doing this because mahal nya ko, but I already made my decision.Sumilip ako sa bintana and it was raining hard. Panahon na naman ng bagyuhan dito sa pinas. Kaya pala malamig kahit pinatay ko na yung aircon kanina ay dahil umuulan simula kanina pang umaga.Bumaba na ko para kumain na lang ng oatmeal dahil parang yun ang natipuhan naming kainin ni baby dito. Nanonood din muna ako ng mga palabas para hindi ma bored.I was watching my second movie ng maisipan ko na dalawin si Dwayne dahil wala naman a
Dwayne's POV.Nagmamadali akong pumasok sa ospital at agad naman akong sinalubong ng mga nurse kaya mabilid na naihiga sa stretcher ang asawa ko.Habang tsini check ang vitals nya ay dumilat si Klaire."Please, parang awa nyo na! Save my baby" umiiyak na sya ngayon."Miss, you need to stay calm. Mga doktor kami and we'll do everything""Please, iligtas nyo ang baby ko. Please save our baby! Please yung anak ko po!""Dalhin na agad sya sa operating room and have the paper's ready para dito sa asawa nya, she's in a terrible condition" sigaw nung doktor.Bago sya itinulak ay hinawakan nya ko sa kamay at tinitigan."Please Dwayne, kahit ito na lang, iligtas mo ang baby natin. Kung papipiliin ka man, please save our child. Hayaan mo na ko! Please nagmamakaawa ako" sabi nya habang umiiyak. I wasn't able to say anything dahil kusa syang nawalan ng malay.Isang oras na kong nakatayo dito sa labas ng operating room pero wala pa rin akong naririnig na balita tungkol sa asawa ko.I sat down quie
Klaire's POV."Baby, sobrang miss ka na ni mommy, sorry kung hindi man lang kita naalagaan"Tumulo na naman ang luha ko dahil sa pagdadalamhati ko sa pagkamatay ng anak ko. Nandito ako sa sementeryong pinaglagakan ng munti kong anghel.It's been a few weeks simula ng mawala sakin ang anak ko. Hanggang ngayon hindi matanggap ng puso ko kung anong nangyari ang lahat?Everything was perfect but in a snap gumuho ang mundo ko.Sobra ang galit ko kay Dwayne at kay Ashley. How did it happen? Paano ako nagawang traydurin ng asawa ko?I didn't let anyone comfort me because nobody can! Even how hard they try ay parang walang makakaayos sa nararamdaman ko.The pain is eating me. The regrets and betrayal kept playing in my head.Si Dwayne, araw araw nya kong pinupuntahan sa ospital hanggang sa makalabas ako pero wala akong lakas para harapin sya or makausap man lang sya. Masyadong masakit ang ginawa nila at kung ano ang naging resulta nito."Baby, mahal na mahal ka ni Mama. Hinding hindi kita mak
Dwayne's POV."Hon, enough na sa sweet and cold food" I told Klaire, kakagaling lang namin sa OB nya para sa weekly check up nya dahil anytime soon ay lalabas na si baby. "Manahimik ka dyan! Sige, Ikaw ang mag buntis at ako ang magrereklamo" sabi nya bago kumain ulit ng strawberry ice cream."Hon, grabe yung pagiging moody mo" mahina kong sabi."Ano? May sinasabi ka? Baka gusto mong matulog kila Rain?" banta nito sakin."Okay, okay. I'm sorry pero sabi lang kasi ng doktor mo, para madali ang delivery mo kay baby, less ka na sa ganyan""Okay fine, sige na ilalagay ko na to sa kusina" she told me bago sya tumayo. Nanatili ang paningin ko sa series na pinapanood nya."OMG, Dwayne!" nagulat ako sa sigaw nya kaya napatakbo ako sa kusina namin. "Hon, what happened? " halos madulas ako dahil may naapakan akong tila tubig."Manganganak na ko, pumutok na ang panubigan ko" she said that peacefully pero ayun ang nakapagpataranta sakin."Anong masakit ha? Pupunta na tayong ospital" sabi ko.Na
Klaire's POV."Klaire hija, it's time for you to get up"Marahas akong dumapa at nagtaklob ng kumot. Pang apat na si mama sa gumigising sakin. Hindi ba nila alam na ayoko pang bumangon at inaantok ako?"Ma, puyat ako, Inaantok pa po ako" sabi ko. "Let me sleep""Ano ka ba? you have to get up dahil birthday mo ngayon" sabi nito sakinBirthday ko nga pala ngayon, kaya mas tinamad akong bumangon. Tatlong taon ang mabilis na lumipas. Tatlong beses nya ng na missed ang birthday ko. "Ma. taon-taon naman ako nagbi birthday, baka pwedeng i-skip na natin itong taon na ito?""Aba! Last 2 years ay hindi ka na nag celebrate, pati ba naman ngayong taon na ito?"Hindi ako sumagot at nanatiling nasa ilalim ng kumot."My goodness! Bahala ka nga riyan" lumabas na si mom.I sighed., buti naman! Makatulog na nga ulit. Patulog na sana ulit ako ng may humampas sa pwet ko, kaya napabangon agad ako. Nanlaki yung mata ko ng makita ko kung sino iyon."Oh ano? Papalag ka pa? Bumangon ka na dyan" sabi nya saki
Klaire's POV.Huminga ako ng malalim bago ko clinick ang dial button sa tabi ng pangalan nya. "Klaire! Welcome back! I am glad you called""Ganoon ba?" I tried to calm myself down"How are you?""I'm not good, Rain" "Hindi ka pa din ba nakaka move on kay Dwayne?"I faked a laugh. Kung nagsabi lang sya ng totoo, I would even commend him on how good his tagalog na."About that, let's talk about that later""Ha? Really?""Let's meet in an hour. I'll send you the address for the restaurant""Alright, see you."I ended the call bago ko tiningnan ang sarili ko sa salamin.Nothing changed much, except that I'm longing for my child, and also my husband.Hindi ko alam kung nasaan sya, if he even wants to see me.I reached out to his family and friends but just like me, wala silang ideyaBigla syang nawala, he cut connections and communications.He said he have to move on.Isang taon na ang nakalipas at maaaring nakalimot na sya.Did he find someone new? May kasama na ba syang iba?Nakaramda
Klaire's POV."Klaire!" nagulat ako sa pagtawag sakin ni Ate Caren kaya agad akong napa angat ng tingin sa kanya mula sa pagkakatitig ko sa cellphone nya."Ate" I immediately smiled nung niyakap nya ako."Buti naman at umuwi ka na, akala ko talaga tatalikuran mo na kami""Ate naman, I needed this diba? See? I'm okay now, namiss ko kayo!""Sus! Namiss daw pero ang tagal umuwi! Kung saan-saan ka nga nag travel, nakita ko sa IG mo. It seems that you had fun and you look better now""Yes ate, nag enjoy naman ako at kahit papaano, mas okay na ako, hindi man totally nakapag move on pero masaya na ako ngayon. I still miss my child every now and then, hindi na yata ako makaka move on""Hmm! Yung baby mo lang ba o pati yung daddy ay namiss mo?""Ate naman!""Wag ka na nga mag deny"Nginitian ko lang sya dahil kahit ayos na ako, remembering that time still send a chilling pain in my heart.It's been a year. Isang taon ko ding hinanap ang sarili ko. May balita pa din naman ako sa pamilya at mga
Klaire's POV."Baby, sobrang miss ka na ni mommy, sorry kung hindi man lang kita naalagaan"Tumulo na naman ang luha ko dahil sa pagdadalamhati ko sa pagkamatay ng anak ko. Nandito ako sa sementeryong pinaglagakan ng munti kong anghel.It's been a few weeks simula ng mawala sakin ang anak ko. Hanggang ngayon hindi matanggap ng puso ko kung anong nangyari ang lahat?Everything was perfect but in a snap gumuho ang mundo ko.Sobra ang galit ko kay Dwayne at kay Ashley. How did it happen? Paano ako nagawang traydurin ng asawa ko?I didn't let anyone comfort me because nobody can! Even how hard they try ay parang walang makakaayos sa nararamdaman ko.The pain is eating me. The regrets and betrayal kept playing in my head.Si Dwayne, araw araw nya kong pinupuntahan sa ospital hanggang sa makalabas ako pero wala akong lakas para harapin sya or makausap man lang sya. Masyadong masakit ang ginawa nila at kung ano ang naging resulta nito."Baby, mahal na mahal ka ni Mama. Hinding hindi kita mak
Dwayne's POV.Nagmamadali akong pumasok sa ospital at agad naman akong sinalubong ng mga nurse kaya mabilid na naihiga sa stretcher ang asawa ko.Habang tsini check ang vitals nya ay dumilat si Klaire."Please, parang awa nyo na! Save my baby" umiiyak na sya ngayon."Miss, you need to stay calm. Mga doktor kami and we'll do everything""Please, iligtas nyo ang baby ko. Please save our baby! Please yung anak ko po!""Dalhin na agad sya sa operating room and have the paper's ready para dito sa asawa nya, she's in a terrible condition" sigaw nung doktor.Bago sya itinulak ay hinawakan nya ko sa kamay at tinitigan."Please Dwayne, kahit ito na lang, iligtas mo ang baby natin. Kung papipiliin ka man, please save our child. Hayaan mo na ko! Please nagmamakaawa ako" sabi nya habang umiiyak. I wasn't able to say anything dahil kusa syang nawalan ng malay.Isang oras na kong nakatayo dito sa labas ng operating room pero wala pa rin akong naririnig na balita tungkol sa asawa ko.I sat down quie
Klaire's POV.I woke up extra early than usual. Oo extra early na sakin ang 1pm ngayon dahil sobrang tanghali na kasi akong gumising. Sa totoo lang ay kadalasan mga 4pm na ko bumabangon at gising naman ako sa madaling araw kaya madalas akong mapagalitan ni Dwayne.Mag ta-tatlong buwan na kong nagdadalang tao at sabi ng OB ko, ito daw yung mga crucial na buwan kaya dapat na mas maging maingat ako.Si Xamy naman ay panay ang pagtawag sakin dahil pinipilit na magbago ang isip ko. I know she is doing this because mahal nya ko, but I already made my decision.Sumilip ako sa bintana and it was raining hard. Panahon na naman ng bagyuhan dito sa pinas. Kaya pala malamig kahit pinatay ko na yung aircon kanina ay dahil umuulan simula kanina pang umaga.Bumaba na ko para kumain na lang ng oatmeal dahil parang yun ang natipuhan naming kainin ni baby dito. Nanonood din muna ako ng mga palabas para hindi ma bored.I was watching my second movie ng maisipan ko na dalawin si Dwayne dahil wala naman a
Klaire's POV.Tumingin ako sa relong nasa side table namin.Kusang nanlaki ang mata ko ng makita ko ang oras.It's already 10:30 in the morning at dahil sa pagbubuntis ko ay tinatanghali talaga ako ng gising.As usual wala na ang asawa ko tuwing gigising ako pero nag iiwan sya ng note na mayroong sandamakmak na reminder about sa pre-natal vitamins at mga hindi ko na dapat ginagawa to ensure na magiging maayos ang pagbubuntis ko.He's so excited to be a father.I went down after I took a bath at dumiretso ako sa kusina. Nagluto na lang ako ng bacon at egg for my lunch dahil yun ang madaling kainin pero nakakailang subo pa lang ako ng maramdaman kong bumabaliktad ang sikmura ko kaya nagmadali akong pumunta ng lababo para sumuka.I really hate my morning sickness. Nanghihina talaga ako dahil lahat halos ng kinakain ko ay sinusuka ko.I am on my third month of pregnancy.At pansin na rin ang baby bump ko. As a flight attendant, laging kailangan naming maging slim and I just hope na bumal
Dwayne's POV."Hon!" tawag ko kay Klaire dahil nasa itaas pa din ito at busy sa pag-aayos. Male late na naman kami. Although hindi na madalas ang paglipad namin dahil tini train na kami on how to run the airlines and our other businesses ay ayoko talagang nali late.7 AM dapat ay nasa kumpanya pa kami pero for whatever reason ay mukhang late na naman kami.It's already 7:25 in the morning. 25 minutes na kaming late at hindi pa rin kami bumibiyahe.2 months quickly passed after our mini honeymoon and we are living completely normal like any other wife and husband. We sleep, we cuddle, and we make love. "Why are you in such a rush?!" sabi nya habang pababa at hawak ang itim nyang stiletto. "Nagmamadali ka eh ang sama ng pakiramdam ko""I'm sorry hon" I told her and held her face. "If you're not feeling well, wag ka na muna kayang pumasok? Magpahinga ka na muna dito or better yet ay ihatid na kita sa clinic?" nag aalala na rin ako dahil ilang linggo na rin syang ganyan. She look pale,