Napikon si Jameson sa sinabi ng kapatid. "Makasarili ka talaga, Devon. Kaya hindi ka pinili ni lolo para hawakan ang kompanya dahil ganyan ka. Tapos hindi ka pa talaga titigil magpapansin sa asawa ko??" Dikta niya. Hinila naman siya bigla ni Devon papalabas ng hall, umiwas sila doon dahil baka may makapansin sa kanila na nagbabangayan. "Jameson, ginawa ko lang ang bagay na nais niyang makita mula sayo? Pero duwag ka kasi kaya hindi mo ako masisising ipaglaban siya."Nang matanggap niya mula kay Secretary Kenneth na mayroong gulo sa charity dinner at nasasangkot si Roxanne, hindi siya nagdalawang-isip na pumunta doon. Nalaman niya rin kasi na walang ginawa si Jameson kahit na pinaratangan na ang asawa niyang magnanakaw, pero alam niya na may pinoprotektahan lamang itong interes. "Bumalik na siya sa akin kaya lumayo ka na. Tigilan mo na ang ilusyon mong mapapasayo si Roxanne dahil hinding-hindi iyon mangyayari. Pinili niya na sa akin umuwi." Paulit-ulit niya ng sinabihan ang kapatid n
"Roxanne? Kung hindi mo na ako mahal, bakit mo ba ako binalikan?" Inaantok na si Roxanne at gusto niya sanang makaidlip ngunit nawala ang kanyang antok dahil sa tanong ni Jameson. "Kung hindi na kita mahal, pakakawalan mo ba ako?" Pabalik niyang tanong. Napalunok muna ng laway si Jameson bago sumagot. "H-hindi." "Then what's the point of asking?? Ikaw lang din naman ang nagpumilit sa akin na umuwi, ginamit mo pa nga si papa at pinaniwala mo siyang ako ang nagloko at naglayas." Mahinahong sabi ni Roxanne habang sinara ang bintana. "Pero ano 'yung sinabi mo na may kaunti ka pang nararamdaman para sa akin??" Naalala pa ni Jameson ang sinabi niya doon sa boarding house noong kausap niya si Grace."Jameson, please. Huwag ng maraming tanong. Gusto ko ng magpahinga. Pagod na pagod ako." Pagbalik nila sa mansyon, kaagad na umakyat si Roxanne papunta sa kanyang kwarto. Tinawagan naman siya ni Grace at ikinuwento niya ang buong nangyari kanina sa charity dinner."I'm sorry talaga, Besh. K
Nalilito si Roxanne kung hihingi ba ng tulong sa asawa, gusto niya ng umalis dito sa lumang bahay ngunit ayaw niyang malaman ni Jameson na ipinakulong siya ni Lolo Gerald. Tiyak na magwawala ito at kakalabanin ang kanyang lolo na nagbigay sa kanya ng oportunidad na panghawakan ang malaking kompanya ng pamilya Delgado. "Wag na, Jameson. Mag-oovernight lang ako dito kina Grace. Text nalang kita pag-nakauwi na ako." Pagsisinungaling niya. "Huh? Bakit ayaw mong umuwi? Galit ka pa rin ba sa nangyari kaya ka umaalis ulit??" Nag-aalala si Jameson na baka naglayas na naman siya at hindi na babalik sa mansyon. "Hindi na nga ako galit sayo. Gusto ko lang muna mag-stay dito kina Grace kasi wala nga siyang kasama." Narinig niyang napabuntong-hininga ang asawa. "Sige, tawagan mo lang ako kung uuwi kana." Ibinaba niya na ang kanyang phone na 20% nalang, hindi niya rin ito ma-charge dahil walang kuryente. Pinatay niya lang ito para ma-reserve ang natitira nitong baterya at natulog doon sa tera
Mabilis na nagmaneho si Devon patungo sa kanilang lumang bahay doon sa burol. Pati rin si Jameson na mabilis na pinaikot ang kanyang manobela. Parehong destinasyon lang ang kanilang pupuntahan, pero pareho silang nag-uunaan sa daan. Sabay nilang nalaman mula sa kanilang mga sekretarya na sina Brian at Kenneth na pinarusahan ng kanilang lolo si Roxanne at ipinakulong doon sa lumang bahay. Pagdating doon, ipinarada nila ang kanilang sasakyan sa tapat. Hindi naman na sila nag-imikan at dali-dali binuksan ang nakakandadong gate. Pagpasok nila sa madilim na mansyon, inilabas ni Jameson ang kanyang phone para buksan ang flashlight. Naglibot sila sa loob at natagpuan nila si Roxanne na walang malay sa malamig na sahig. Nilapitan ito ni Devon pero inunahan siya ng kapatid na kaagad binuhat si Roxanne papalabas para dalhin sa ospital. Ipinasok niya na ito sa sasakyan at nagmaneho. Bumalik na rin si Devon sa loob ng kanyang sasakyan at pumunta sa kanilang mansyon, gusto niyang makausap ang
Napahinto si Devon sa kanyang paglalakad nang makita ang text ni Roxanne na bumalik siya doon sa ward. Wala naman siyang alinlangan na bumalik doon sa loob. Pagbukas niya sa pinto, nakita niya si Roxanne na nakaupo sa kanyang kama, habang si Jameson ay nakaupo sa gilid at naka-krus ang mga braso na tumingin sa kanya. "K-kamusta ka?" Tanong ni Devon nang makalapit kay Roxanne. Tumingala si Roxanne sa kanyang gawi. Kinakabahan sa kanyang gagawin. "G-gusto ko tumigil ka na sa pagbisita sa akin. Kunin mo na ang dala mong bulaklak, H-hindi ko 'yan kailangan." Sumilay sa mga mata ni Devon ang sakit nang marinig ang kanyang sinabi. "Iyon lang ba ang dahilan kung bakit mo ako pinatawag dito??" "Oo, d-dahil nagseselos ang asawa ko." Sagot ni Roxanne. Nagitla si Jameson kung bakit siya nito nilaglag, gusto niya lang na makitang tinataboy niya si Devon. Napatingin si Devon sa kapatid at napangisi, "Ganoon ba? Wala ka namang dapat na ipagselos, Jameson. Normal lang na mag-alala ako kay Rox
Ngayong nakaupo sina Irene at Devon sa kanilang mesa, natahimik si Roxanne at Frizza habang patuloy na kumakain. "Hello, Ms. Roxanne." Muntik ng mailuwa ni Roxanne ang kinakain nang makita ang isang six footer na lalaking nakatayo sa kanyang gilid na may dalang bouquet ng pulang rosas. Nag-aalangan si Roxanne na magsalita pero ayaw niya naman itong mapahiya. "Y-yes?" "I'm Warren Ferrer, ipapabigay ko sana itong bulaklak sa iyo. Sana magustuhan mo." Iniabot niya ang bulaklak ngunit hindi ito kaagad tinanggap ni Roxanne. "Para saan ba ito??" "Would you mind if I ask you out on a date?" Deretsahang tanong ni Warren at napaubo si Roxanne. Marami ng nakatingin sa kanilang direksyon at agaw pansin ang pagbigay sa kanya ni Warren ng bulaklak. Napainom muna ng tubig si Roxanne tsaka sinagot ang tanong ng lalaki. "I'm already married." Aniya at ipinakita ang kanyang kamay ngunit nakita niyang hindi niya pala suot ang singsing, naiwan niya ito sa bahay. Nawala ang sigla sa mukha ni War
Nasa kabilang station si Secretary Kenneth na naguguluhan sa iniutos ni Devon. "Boss? Bakit niyo po ba gustong pa-imbestigan ang empleyadong ito??" "I hired you to do things, not to ask me questions." Tugon ni Devon. "Ay, yes sir. Masusunod po. Titingnan ko ito kaagad. Hehe." Wala na siyang maraming tanong at wala pang isang oras, mayroon na siyang nailimbag na impormasyon tungkol kay Warren Ferrer at dinala ito sa opisina ng CEO. "Humanap ka ng pagkakataon na ipadala siya sa isang business trip, mga isang kalahating taon, sapat na 'yun. Ayaw ko kasing makita siyang nandito sa kompanya ngayon." Seryosong sabi ni Devon matapos na mabasa ang files. Mas lalong naguluhan si Kenneth kung bakit nito biglang ipapatapon sa business trip ang isang empleyado ng ganoon katagal pero ayaw niya ng magtanong baka mapagalitan na siya nito. Susundin niya na nalang kaagad ang ipinag-uutos nito tulad ng nakasanayan. "Sige Boss. Gagawin ko agad." *** Pag-alis ni Warren Ferrer doon sa cafete
Noong humingi si Roxanne ng tulong sa asawa sa mga oras na malapit na siyang mamatay, hindi ito dumating para tulungan siya. Kaya hindi na siya umaasa dito at hahayaan siyang magkusa kung gusto niya. "By the way, gusto pala ni Mom na samahan natin siya para mag dinner bukas ng gabi." Napaisip si Roxanne na magandang makabalik siya sa Valencia at baka maari niya na iyong gamiting pagkakataon para makapasok sa office ni Lolo Gerald. "Okay, sasama ako." ***Sa isang kisap-mata, gabi na ng sumunod na araw at lumabas na si Roxanne sa laboratory papunta sa parking lot. Muntik na siyang mapatalon sa gulat nang makita ang isang tao na biglang sumulpot sa kanyang gilid. Nakita niya si Warren Ferrer na binusted niya kahapon at nagpakita ito ulit sa kanya ngayon na mayroon pa ring dalang bulaklak at maliit na cake. "Hey, Roxanne. Pinag-isipan ko ito buong gabi at ayaw kong sumuko ng ganun-ganun lang. Mahal kita at sana bigyan mo ako ng pagkakataon na maka-" Kaagad siyang pinutol ni Roxann
Napatingin si Devon sa sekretarya at binigyan ng tingin na nagsasabing huwag siyang mangialam. "Ano? May sasabihin ka pa ba?" Nag-atubili si Kenneth bago sumagot, "Boss, sa tingin ko, mas mabuting pag-isipan niyo pa ito. Sa huli, ang mga balitang kumakalat sa kumpanya ay puro sabi-sabi lang. Maaari kayong maglabas ng pahayag na nagbabawal sa mga empleyado na talakayin ang inyong personal na buhay, pero hindi na kailangang ipaliwanag ang relasyon niyo kay Miss Daphne." "Kung malalaman pa ng lahat ng empleyado na iniwan kayo ni Roxanne, pagpipiyestahan kayo lalo." Dagdag niya pa. Ilang segundong natahimik si Devon at napagtanto ang kanyang punto, bago sumagot, "Sige, gawin mo ang tamang bagay." Hindi nagtagal, naglabas ang opisina ng CEO ng pahayag na nagbabawal sa mga empleyado na talakayin ang personal na buhay ni Devon Delgado. Sinumang mahuli ay agad na tatanggalin sa trabaho. Abala naman sina Roxanne at Frizza sa mga eksperimento buong umaga at wala silang oras para
Bahagyang nagyelo ang katawan ni Roxanne na nakadikit sa harapan ni Devon. Ngunit mabilis siyang umatras at inayos ang pagkakatayo. Habang dumadaan siya sa harap nito, hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba. Natatakot siya na baka gumawa ito ng anumang bagay na makatawag-pansin. Pagkatapos ng lahat, ang paraan ng pagtitig nito sa kanya kanina ay nakakatakot. Pagkalabas niya ng Cafeteria, doon lamang siya nakahinga ng maluwag. "Naghiwalay na kami, pero bakit ganoon pa rin ang tingin niya sa akin?" Huminga siya nang malalim at pilit na pinaalalahanan ang sarili na huwag na itong isipin. Anuman ang mangyari, wala na silang kaugnayan sa isa’t isa. Mas mabuti nang magpanggap nalang silang hindi kilala ang isa't-isa. Maya-maya, lumabas na rin sina Frizza at Miles mula doon. Sumabay naman si Roxanne sa kanila na bumalik sa laboratory. Inihatid niya rin si Miles sa kanyang workstation at ipaliwanag ang sistema ng imbakan ng mga gamot sa laboratory. *** Mabilis na lumipa
Napayuko si Secretary Kenneth na nanginginig na ang kamay at hindi alam kung papaano magpapaliwanag. Dahil ang malaking kliyente ay isang malaking kawalan sa kompanya. Ngunit medyo naguguluhan din siya. Napaisip si Secretary kung bakit susugal ang mga Ferelll sa maliit na kompanya ni Jameson na alam nito na katunggali ito ni Devon. Puno naman ng galit ang mga mata ni Devon, "Tawagin mo ang responsable sa cooperation na ito!" "Copy, boss!" Mabilis na tumalikod si Kenneth at nagmadaling umalis, natatakot na baka tawagin siya ulit ng amo. Alam niyang mahirap pakisamahan si Devon ngayong kakahiwalay lang nila ni Roxanne. *** Bago magtanghali, magkasamang pumunta sa cafeteria sina Roxanne at Frizza upang kumain. Pakiramdam ni Frizza ay may kakaiba, kaya't hindi niya napigilang magtanong, "Ate Roxy, hindi ka ba sasabay kumain kasama si Sir Devon?" Nasanay si Frizza na makita ang dalawa na sabay kumain tuwing lunch at ngayon napansin niyang mayroong distansya sa pagitan
Nilagok muna ni Devon ang baso ng alak bago sumagot, "Last week." "At nasaan siya ngayon?" Tanong pa ni Vincent. Hinila naman ni Devon ang phone niya at walang emosyong pinatay ulit ang pagtawag ni Daphne. "Sa Cherry Hotel malapit sa Central Bank." Agad na tumayo si Vincent at umalis para puntahan si Daphne. Habang ang isa pang kaibigan ni Devon na si Derrick ay napatingin sa kanya ng seryoso. "Talagang wala ka nang nararamdaman para kay Daphne?" Noong nasa kolehiyo pa sila, alam niyang gusto ni Vincent si Daphne, kaya't lagi itong binabakuran ni Devon para walang ibang lalaking makalapit sa kanya. Ngayon mukhang wala na itong pakialam pa. "Dati lang iyon, wala na akong nararamdaman para sa kanya." Pagkaklaro ni Devon. Nang marinig ito, bahagyang ngumisi si Derrick at napailing, "Aba, naka-move on ka na pare." Noong umalis si Daphne papunta sa ibang bansa, inakala ng mga kaibigan niya ay maapektuhan si Devon pero naging normal naman ang takbo ng buhay nito na na
Nagulat si Devon sa mga sinabi nito, "K-kailan mo nalaman?" Napabutong-hininga si Roxanne bago nagpaliwanag, "Nakita kayo ni Grace sa isang restaurant at pinaalam niya sa akin na may kasama kang ibang babae." Padabog niya pang sabi tsaka tumalikod, pumasok siya sa loob ng sasakyan. Mabilis namang hinawakan ni Devon ang kanyang pulso. "Roxanne, kasalanan ko na hindi ko sinabi sa’yo ito. Patawarin mo sana ako." Lumingon si Roxanne. Ang reaction ng kanyang mukha ay hindi mabasa. Hinila niya naman ang kanyang kamay mula kay Devon, "Kung gusto mo siyang balikan, umalis ka na." "Roxanne, wala naman akong babalikan dahil hindi naging kami." Depensa ni Devon. "At bakit hindi mo sinabi sa akin?!" Napayuko si Devon na natakot sa kanya, "N-natakot lang ako na baka anong isipin mo." Naningkit ang mata ni Roxanne sa sinabi nito, "Pero hindi ka natakot sa kung anong mararamdaman ko? Devon, you can tell me about it, maintindihan ko naman. Sa ginawa mong ito, you just triggered all
Ginugulo ni Miles ang buhok ni Roxanne na natatawang inalala ang dati nitong hitsura na sobrang chubby. Mayamaya pa, na-awkward ulit ang dalawa at naupo sa kanilang kinauupuan. "Grabe, ang tagal nating hindi nagkita." Ani ni Miles na tanging naalala ay mga panahon na mga bata pa lamang sila. "Kaya nga, nakakamangha." Halos pitong taon na ang nakakalipas at ang huli nilang pagsasama ay sa libingan ng ina ni Roxanne na namatay dahil sa pagsabog. Nagsimula namang kumain ang dalawa nang maihain ng waiter ang kanilang order. "Siya nga pala, Miles. Bakit mo ba naisipang bumalik dito para magtrabaho? Narinig ko na mataas ang sahod mo sa Germany bilang doktor,ah?" Ngumisi naman si Miles na napaubo at napainom ng tubig, "Grabe ka naman, bawal ba akong umuwi dito?" Tinarayan siya ni Roxanne na nagdududa pa rin talaga, "Hmm? Sabihin mo nga sa akin anong mga plano mo." Napalunok ng ilang beses si Miles na hindi alam papaano sasabihin lahat, "Actually, nagpunta ako sa PharmaNova kani
"Daphne, I already told you, I have a girlfriend kaya pwede bang tigilan mo na ako?!" Inis na sabi ni Devon habang nakatingin sa babae.Pinagtaasan naman siya ng kilay ni Daphne na walang balak na umatras, "So you love her now??" "Of course! I love my girlfriend and ayaw kong guluhin mo ang relasyon namin. So please, go away!" Pangtataboy niya pa. Nawala ang ngisi sa mukha ni Daphne na mabilis na pinalitan ng lungkot na animo'y kinawawa ng husto, "Papaano naman ako? Hindi ba't ako lang ang minamahal mo?" Napailing si Devon na sumasakit ang ulo sa mga kadramahan niya at ayaw niyang magbalak na naman ito na magpapakamatay kaya pinili niya nalang na manahimik. "Iuuwi na kita." Malamig niyang sabi at agad na sumunod ang babae na sinubukan siyang habulin. "Marami akong importanteng gagawin, Daphne at nakakadisturbo ka na sa akin." Sambit ni Devon na napatingin sa kanyang relos. Nanlumo si Daphne na napakagat ng ibabang labi, "So disturbo lang ako para sayo? W-wala ka talagang pakiala
Bago pa mawala sa katinuan si Roxanne, agad niyang sinampal ang sarili. Inisip niya na baka ang kasama lang ni Devon na babae ay isang kliyente pero hindi pa rin niya maiwasang mag-isip ng ganoon lalo na't makikita niya sa larawan kung gaano sila kalapit dalawa. Pinatay niya ngayon ang phone at pilit na huminga. Nagtatangka din siya na tawagan agad si Devon pero pinigilan niya ang sarili dahil baka ano pa ang kanyang masabi. Ginagamit lang naman niya si Devon. Kahit pa magkaroon ito ng relasyon sa ibang babae, ano bang karapatan niyang magalit? Muling nag-ring ang phone niya at nagpa dala si Grace ng ilang mensahe. [Nalaman ko na ang babaeng iyon ay si Daphne Bermudez. Siya ang first love ni Devon, pero hindi pa ako sure. Basta ang nasagap ko, classmates sila sa college at noong nakatanggap ng full scholarship ang babae, nagpunta siya sa states, at mukhang nauudlot ang pag-iibigan nila.] [And' yun nga parang best friends lang din sila. Basta parang nalimutan na rin nila ang i
Hinaplos ni Devon ang ulo ni Roxanne para pakalmahin siya, "Honey, alam kong nahihirapan kang magtiwala sa akin kaya nais kong patunayan ang sarili ko sayo." Lumingon at tumingala si Roxanne sa kanya at akmang magsasalita nang biglang tumunog ang cellphone ni Devon sa bulsa. "Nagpalit ka ba ng ringtone?" Narinig na dati ni Roxanne ang ringtone nito, at pansin niyang nagbago ito. Hindi sumagot si Devon na agad kinuha ang cellphone, at lumayo upang sagutin ang tawag. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakaramdam si Roxanne ng pagkabahala, at hindi niya maiwasan mapaisip. Maya-maya, ibinaba na ni Devon ang tawag at bumaling sa kanya. "May kailangan akong asikasuhin sa labas. Mauna ka ng matulog." Tumalikod siya at naglakad papalayo, ngunit bigla siyang hinawakan ni Roxanne sa kamay nang hindi niya namamalayan. "Importante ba ang pupuntahan mo? Puwede bang manatili ka muna..." Hindi alam ni Roxanne kung anong dahilan ang sasabihin niya para pigilan ito. Masama talaga ang pak