HALAA! BALIW NA TALAGA SI JAMESON HAHAHAHA
Napailing si Jameson, "Paano mangyayari 'yon? Gusto ko lang na maintindihan ng kapatid ko na kahit isang taong walang-wala ay maaaring maging matapang." Pagkasabi niya nito, tumalikod si Jameson at umalis. Pagbalik niya sa sasakyan, niyugyog niya ang kanyang manggas, at isang patalim ang nahulog mula rito. Pinulot niya agad ang patalim at mapait na napangiti. Kung hindi pumayag si Devon kanina, maaaring nasa leeg na ni Roxanne ang patalim na ito. Pero hindi niya gagawin iyon maliban na lang kung talagang kinakailangan.Sa opisina, naiwan sina Roxanne at Devon. Tahimik ang paligid, walang kahit sinong nagsalita. Huminga nang malalim si Roxanne, itinaas ang kanyang tingin at tumingin kay Devon. "Devon, pasensya na sa nangyari kaninang umaga. Hindi ko inaasahan na bigla siyang darating at gagamitin ako para takutin ka." Kumunot ang noo ni Devon at malamig na sinabi, "Si Jameson ang may kasalanan, bakit ka humihingi ng paumanhin?" Nakikita niyang maputla ang mukha nito, siguradong nat
Pagdating ni Roxanne sa laboratoryo, malapit nang magsimula ang trabaho. Habang nagsusuot siya ng puting coat at papasok, nakita niyang abala si Frizza sa pagbibigay ng mensahe sa kanyang cellphone, bakas sa mukha niya ang pagkainis. Nang marinig ni Frizza ang mga yapak, bigla siyang napatingin at nang makita niyang si Roxanne iyon, mabilis niyang itinago ang cellphone sa likuran niya, halatang may tinatago. "Ate Roxanne..." "Frizza, maghanda ka na para sa eksperimento." Habang nanatiling kalmado si Roxanne, hindi maiwasan ni Frizza na maalala ang masasamang komento tungkol kay Roxanne sa group chat kanina. Ramdam niyang tumataas ang kanyang dugo. Ni minsan ay hindi pa nila personal na nakasalamuha si Roxanne, kaya bakit ganito ang sinasabi nila tungkol sa kanya? Bukod pa rito, sigurado si Frizza na hindi tipo ni Roxanne ang makipagbalikan sa isang kagaya ni Jameson. Pero sa litratong kinuhang palihim, mukhang niyakap nga ni Jameson si Roxanne, at halata ang pagiging malapit nila
Biglang nanlaki ang mga mata ni Savannah at bumalot ang takot sa kanyang mukha. "Sino ka?! Anong kalokohan ang sinasabi mo!" Mahinang tumawa ang nasa kabilang linya. "Alam mo na ang totoo, Savannah. Kung hindi kita makita sa loob ng isang oras, ikaw na ang bahala sa magiging resulta." Nang marinig niya ang abalang tono mula sa telepono, saka lang niya napagtanto ang sinabi ng kausap. Nataranta siya, napabangon at naglakad-lakad sa loob ng sala. Sigurado siyang naayos na niya ang tungkol kay Wilfred, at walang sinuman ang dapat na nakakaalam nito. Paano nalaman ng taong ito ang totoo?! Kapag nalaman ni Jameson na hindi kanya ang bata, siguradong hindi siya nito patatawarin. Habang iniisip niya ito, lalo siyang kinabahan. Pero wala siyang oras para magdesisyon ngayon. Kalahating oras ang layo ng lugar. Totoo man o hindi ang sinasabi ng taong ito, kailangan niyang pumunta. Huminga siya nang malalim upang pakalmahin ang sarili, kinuha ang susi ng sasakyan, at dali-daling nagtungo sa
"Iyan ay isang bagay na dapat mong pag-isipan sa hinaharap, at kailangan mong gawin ito kahit gusto mo o hindi." May bahid ng pagbabanta at matinding kumpiyansa ang tono ni Daphne. Kung hindi susundin ni Savannah ang gusto niya, mawawala sa kanya ang lahat ng meron siya ngayon. Matapos ang mahigit sampung segundo, malamig na sumagot si Savannah, "Sige, susundin ko ang gusto mo, pero kapag nabigo ka, ipapakita ko kay Devon ang tunay mong ugali! Huwag mong akalaing hindi ko alam kung paano mo pinapakita ang pekeng inosente at mahina mong imahe sa harap ni Devon. Kung malaman kaya ni Devon kung gaano ka kalupit sa likod ng kanyang likuran, magugustuhan ka pa rin kaya niya?”Bahagyang lumamig ang ekspresyon ni Daphne, pero agad din siyang ngumiti nang bahagya. "Huwag kang mag-alala. Hangga't susundin mo ang plano ko, makukuha mo ang lahat ng gusto mo." Kinagabihan, isang marketing account na may milyon-milyong tagasubaybay ang naglabas ng isang video na agad naging mainit na paksa sa int
Tiningnan siya ni Roxanne nang walang emosyon. "Wala akong dapat sabihin sayo." Mapait na ngumiti si Daphne. "Alam kong galit ka sa akin, dahil nang bumalik ako sa bansa, agad kong kinuha si Devon mula sa iyo." "Miss Daphne, masyado mong iniisip ang sarili mo. Hindi kita gusto, pero hindi rin kita kinasusuklaman nang ganoon. Kung wala kang papel sa relasyon namin noon ni Devon, hindi iyon maaapektuhan." Sa huli, si Devon mismo ang nagbigay sa kanya ng pagkakataong makialam sa relasyon nila. Naglaho ang ningning sa mga mata ni Daphne, at bahagyang namutla ang kanyang mukha. "Roxanne, habang buhay mo nang makakasama si Devon, pero ako, tatlong buwan lang ang meron ako. Sa loob ng tatlong buwang ito, maaari mo ba siyang ipaubaya sa akin? Aalis na rin naman ako pagkatapos noon, at nangangako akong hindi na kita guguluhin." Kumunot ang noo ni Roxanne. "Wala nang saysay ang mga sinasabi mo. Nakipaghiwalay na ako sa kanya. Wala akong pakialam kung makasama mo siya ng tatlong buwan o tatl
Huminto ang itim na Maybach sa tabi ng sasakyan ni Roxanne, at sabay silang napatingin doon. Nakangunot ang noo ni Roxanne, habang mukhang nagtataka si Ludwig nang makita ang sasakyang pumarada sa tabi niya. Makalipas ang isang segundo, bumukas ang pinto ng sasakyan at bumaba si Devon, papalapit sa kanila. Nagbago ang ekspresyon ni Ludwig. Minsan na niyang nakita si Devon noong tinutulungan niya si Jameson. Bagaman hindi niya alam kung natatandaan siya ni Devon, alam niyang kung makikilala siya nito sa harap ni Roxanne, mauuwi lang sa wala ang lahat ng pinaghirapan niya. Maging ang pagpapagamot ng kanyang anak sa ibang bansa ay maaaring mauwi sa wala. Dahil doon, mabilis siyang tumalikod at mahinang sinabi kay Roxanne, "Miss Roxanne, mag-uusap na lang tayo sa susunod." Pagkatapos ay agad siyang naglakad palayo. Habang pinapanood ang paglayo ni Ludwig, kumunot ang noo ni Devon ngunit hindi siya naghabol. Sa halip, tumigil siya sa tabi ng sasakyan ni Roxanne. "Sino ang lalaking kaus
Parang gusto niyang manlapa ng tao sa tindi ng kanyang tingin. Napanginig si Savannah habang hawak ang mangkok ng sopas, halos mahulog ito sa sahig. Wala siyang pagdududa na kung hindi lang malubha ang sugat ni Jameson ngayon, siguradong babangon ito mula sa kama at sasakalin siya. "Jameson, natatakot ako. Minahal mo nang sobra si Roxanne noon, natatakot akong magbalik ang damdamin mo para sa kanya..." Tiningnan siya ni Jameson nang may mapait na ngiti. "Kaya mo ipinost ang tungkol dito sa internet nang wala akong pahintulot? Basta mo na lang inihayag na kasal na tayo?" Ang lambing sa mata niya kanina ay tuluyang naglaho at napalitan ng matinding lamig. Nakaramdam ng matinding hinanakit si Savannah. Kung hindi lang niya nakita si Jameson na yakap si Roxanne at nakunan ng larawan, hindi siya matatakot, hindi siya gagamitin ni Daphne para sa sariling pakinabang, at hindi rin siya uusigin ng mga tao sa internet na tinatawag siyang kabit. Lalo siyang nanlumo sa pag-iisip. Tumingin s
Agad na nanigas ang panga ni Devon, at sumilay ang galit sa kanyang mga mata. "Ikaw ang unang nanggulo sa akin, kaya ako ang magpapasya kung kailan ito matatapos."Tinitigan siya ni Roxanne nang malamig. "Devon, hindi mo ba naiisip na sobra ka na? Hindi mo naman ako gusto, kung hindi, hindi mo sana muling sinamahan si Daphne. Ngayon, kinukulit mo na naman ako—gusto mo ba akong gawing kabit?"Naging malamig ang tingin ni Devon. "Sabi ko, bigyan mo ako ng tatlong buwan.""Sabi ko rin na ayoko. Kung talagang may konsensya ka pa, tigilan mo na ako."Pinulot ni Roxanne ang kanyang bag at tumalikod para umalis. Pagbalik niya sa sasakyan, unti-unting kumalma ang kanyang emosyon.Samantala, sa loob ng restaurant, nanatili si Devon sa kanyang kinauupuan, naninigas ang mukha at bumabalot sa kanya ang matinding lamig.Biglang tumunog ang kanyang cellphone.Pagkasagot niya, isang nag-aalalang boses ang umalingawngaw. "Sir Devon, kailangan niyong umuwi ngayon sa lumang mansyon!"Mahigit isang oras
"Isa ‘yon sa mga dahilan, pero ang pangunahing dahilan ay may mas mahalaga akong kailangang gawin." Medyo nadismaya si Frizza. "Hindi ko alam kung mabait ang bagong papalit sayo kapag umalis ka na, Ate Roxy." Ngumiti si Roxanne at marahang pinakalma ito. "Magkasundo man kayo o hindi, gawin mo lang nang maayos ang trabaho mo." "Iyon na lang ang magagawa ko." Sa hapon, pumunta si Roxanne sa PharmaNova upang mag-impake. Hindi pa dumarating ang bagong tagapag-develop ng gamot, kaya't itinigil muna ni Frizza ang eksperimento at nagbasa ng mga pananaliksik sa opisina. Nang matapos mag-impake at handa nang umalis si Roxanne, hindi napigilan ni Frizza na yakapin siya. "Ate Roxanne, kahit nag-resign ka na, dapat manatili tayong magkausap!" Nakita ni Roxanne ang pag-aatubili ni Frizza kaya tumango siya. "Sige, pero sa tingin ko hindi kita matutulungan sa paghahabol kay Miles, kaya gawin mo na lang ang lahat ng makakaya mo." "Sige." Matapos magpaalam kay Frizza, patungo na si Roxanne sa p
Kung hindi lang siya na-in love kay Roxanne, malamang ay sinamahan pa niya si Daphne sa loob ng tatlong buwan. Pero ngayon, hindi na makapaghintay si Roxanne, at ayaw na rin niyang biguin ito. "Hindi ko masyadong pinag-isipan nang ipangako kong sasamahan kita sa huling tatlong buwan bilang nobyo mo. Maliban dito, maaari kang humiling ng ibang bagay. Hangga’t kaya kong gawin, gagawin ko." "Ano pa ang maibibigay mo sa akin maliban sa pera at bahay?? Devon, baka nakakalimutan mo, iniligtas kita noon. Ngayon, pagkatapos ng lahat ng iyon, tatlong buwan lang ang hinihingi ko, at hindi mo pa magawa? Gusto mo ba talagang mapahiya ako nang ganito?" Sandaling natahimik si Devon at saka tumango sa harap ng hindi makapaniwalang tingin ni Daphne. "Oo. Alam kong iniligtas mo ako, at hindi ko kailanman kinalimutan iyon, pero hindi kita kayang suklian ng pagmamahal. Patawad." Ang patuloy na pananatili niya kay Daphne ay magdudulot lang ng mas matinding sakit kay Roxanne at lalo nitong itutulak p
Humarap siya sa malamig na titig ni Roxanne, at anumang paliwanag ay tila walang halaga. Ibinaba ni Devon ang kanyang tingin at mahina ngunit seryosong sinabi, "Hindi mo na kailangang mag-alala sa bagay na ito, ako na ang bahala." "Wala akong pakialam kung paano mo ito haharapin, magre-resign na ako." Sumilay ang lamig sa mga mata ni Devon. "Roxanne, sinabi ko na noon na hindi kita papayagang magbitiw." "Hindi mo ako pag-aari, at wala kang karapatang pakialaman ang mga desisyon ko. Sinasabi ko lang ito para bigyan ka ng sapat na oras na maghanap ng papalit sa akin, hindi para hingin ang opinyon mo." Nababalot ng katahimikan ang silid, isang nakakapasong katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Matapos ang hindi malamang haba ng panahon, muling nagsalita si Devon, mababa at paos ang boses, "Ganyan mo na ba ako kinasusuklaman ngayon? Hanggang sa punto na mas pipiliin mong umalis kaysa manatili sa kumpanya?" Bahagyang kumunot ang noo ni Roxanne. Balak talaga niyang magbitiw, hindi lan
"Oo! Minahal ko siya sa loob ng maraming taon, at tatlong buwan na lang ang natitira sa buhay ko. Hindi ko kayang sumuko!" Napangiti si Vincent nang mapait. "Paano naman ako? Minahal din kita sa loob ng maraming taon. Bakit hindi mo man lang ako tignan?" Akala niya noon, basta't masaya si Daphne, sapat na iyon. Pero ngayong nakikita niya itong nasasaktan para kay Devon, parang may humigpit na kamay sa kanyang dibdib, pinipigilan siyang huminga. Kung tatlong buwan na lang ang natitira sa buhay nito... bakit hindi siya lumaban para sa sarili niya? Natigilan si Daphne at tila hindi agad naka-react. Makalipas ang ilang sandali, mahina siyang nagsalita. "Vincent, itinuring lang kitang kaibigan." "Pero ayaw kong maging kaibigan mo lang." Kinagat ni Daphne ang kanyang ibabang labi, halatang naiinis. "Ako ang kasintahan ng matalik mong kaibigan, hindi puwede—" Bago pa niya matapos ang sasabihin, biglang may lumapit na anino mula sa itaas. Bago pa siya makaiwas, bumaba ang labi ni Vinc
Dahil sa ginawa ni Devon, lahat ng tao sa paligid ay napatingin sa kanilang dalawa. Si Daphne ay mariing kinagat ang kanyang ibabang labi, puno ng panghihinayang at galit ang kanyang mga mata. Ipinakita ni Devon sa harap ng lahat na ibinigay niya ang Hope Diamond kay Roxanne. Ngayon pa lang ay naiisip na niya kung paano siya pagtatawanan ng mga tao sa paligid. Habang iniisip niya ito, lalong lumalim ang galit niya kay Roxanne. Sandaling nanahimik ang paligid bago nagsimula ang usapan ng mga tao. "Ano'ng nangyayari? Bakit ibinigay ni Devon ang Hope Diamond kay Roxanne? Hindi ba sila nagkabalikan ni Daphne?" "At kung tama ang pagkakaalala ko, si Roxanne ay dating manugang niya, hindi ba? Napakawalanghiya ng pamilya ni Devon!" "Kasuka-suka! Hindi pa ba kakakahiwalay lang nina Roxanne at Jameson? Malamang may namamagitan na sa kanila bago pa ang diborsyo!" Sa narinig na panlalait at pangungutya, namutla si Grace sa sobrang galit at matalim na sumagot. "Ano'ng pinagsasasabi niyo?! Nagh
Lahat ng tao sa paligid ay nagulat sa nagsalita. At napatingin sa lalaking iyon. Nagkaroon ng bulungan sa loob ng lugar.Si Frizza, na nasa tabi ni Miles, ay nagulat nang husto kaya nalaglag ang kanyang cellphone sa sahig. Binabaan niya ang kanyang boses at sinabing, "Kuya Miles, nasisiraan ka na ba ng bait? Paano mo mababayaran ang ganyang kalaking halaga?" "Huwag kang mag-alala. Kung kaya kong magbid, kaya ko ring bayaran." Tumingin si Devon kay Miles at bahagyang naningkit ang kanyang mga mata, may bahagyang nagbabantang kislap sa kanyang tingin. Napanganga rin si Grace at agad na lumingon kay Roxanne. "Roxanne, ilang taon lang namang nasa ibang bansa ang pinsan mo, paano siya biglang naging mayaman? Kung alam ko lang, sana nag-abroad na rin ako." Hindi nakaimik si Roxanne. Maging siya ay nagulat sa biglaang bid ni Miles. Posible kayang ginagawa niya ito para gumanti kay Devon dahil iniwan siya nito? Pero paano kung hindi na nagpatuloy sa pag-bid si Devon? Siguradong siya ang k
Si Devon ay mukhang walang pakialam at hindi tumugon sa kanya. Hindi malinaw kung hindi niya ito narinig o sadyang hindi niya gustong sumagot. Ang ngiti sa mukha ni Daphne ay bahagyang nanigas, at bumaon ang kanyang mga kuko sa kanyang palad. Ilang segundo pa ang lumipas bago siya tumingin sa ibang direksyon na parang walang nangyari. Sunod, bumili pa si Devon ng ilang piraso ng alahas, at ang mga tao sa paligid ay mas lalong nainggit kay Daphne. Si Grace, na nakaupo sa likuran, ay nakaramdam ng pagkasuklam. Hindi niya inakala na bibilhan ni Devon ng napakaraming alahas si Daphne. Noong kasama pa niya si Roxanne, parang hindi naman siya binigyan ng anuman, hindi ba? Sa pag-iisip nito, naramdaman ni Grace na hindi sulit ang nangyari kay Roxanne. Si Roxanne, na nakaupo sa tabi niya, ay may kalmadong ekspresyon at hindi ipinapakita ang anumang emosyon. Makalipas ang mahigit kalahating oras, dumating na sa pinakahuling alahas ng gabi—ang "The Hope Diamond." Nang tanggalin ang takip ni
Iniwasan ni Roxanne ang tingin nang walang pakialam, ibinaba ang mga mata, at hindi nagsalita. Medyo naiinis ang boses ni Grace. "Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang meron sa kanilang dalawa, kung naging sila ba talaga??” Naaalala ni Grace kung paano hiniwalayan ni Devon si Roxanne para kay Daphne, kaya't lalong uminit ang kanyang ulo. "Sige na, huwag na nating pag-usapan iyan. Malapit nang magsimula ang auction. Huwag mong palampasin ang alahas na gusto mo mamaya." "Hindi, ang gusto kong set ng alahas ay ang pinakahuling ilalabas." Habang nag-uusap sila, malamig na tinitigan sila ni Savannah mula sa likuran, may bakas ng hinanakit sa kanyang mga mata. Hinawakan niya ang kanyang tiyan at bahagyang napasimangot. "Jameson, parang sumasakit ang tiyan ko. Pupunta lang ako sa banyo." Nagpakita ng bahagyang pagkainis si Jameson. "Ano na naman iyan? Malapit nang magsimula ang auction." Hindi pa nasasaksihan ni Savannah ang ganitong klaseng okasyon noon, at karamihan sa mga dumal
Kinuha ni Miles ang kanyang phone at kinontak ang manager ng department ng kumpetisyon ng PharmaNova. “Manager, mayroon akong ilang detalye tungkol sa experimental ng PharmaNova. Interesado ka ba?" Kinabukasan ng umaga, pagkarating pa lang ni Roxanne sa kumpanya, agad siyang sinalubong ni Frizza at ikinuwento ang tungkol sa hapunan nila ni Miles kagabi. "Ate Roxanne, sobrang bait at gwapo niya talaga. Pagkatapos ng gabing iyon, pakiramdam ko mas gusto ko siya!” Nakita ni Roxanne ang pamumula ng pisngi ni Frizza at ang tila nahuhulog na ekspresyon nito, kaya napangiti siya. "Hinay-hinay lang, isang beses pa lang kayong nagkasamang kumain, sobrang saya mo na agad." "Tama ka, pero magsusumikap pa rin ako para mas mapalapit sa kanya at maging hipag mo balang araw!" Lalong lumiwanag ang ngiti ni Roxanne. "Sige, susuportahan kita!" Bumukas bigla ang pinto ng opisina at pumasok si Miles na may nakangiting mukha. "Ano ang pinag-uusapan niyo? Ang saya niyo yata." Pagkakita kay Miles, mul