2nd update, jusko grabe na karma ni Jameson hahaha
Hindi inasahan ni Savannah na sasaktan siya nito, kaya hindi siya agad nakapag-react. Napaatras siya ng ilang hakbang matapos matamaan. Kung hindi siya nakakapit sa kabinet sa may pintuan, malamang ay natumba na siya. Hawak niya ang kanyang tiyan habang nanlalambot ang kanyang mukha, at biglang napuno ng luha ang kanyang mga mata. "Jameson... buntis pa rin ako... paano mo nagawa ito sa akin?" Mapait na ngumiti si Jameson. "Bakit hindi? Matagal na kitang binalaan na alagaan ang bata, pero pinagtaksilan mo ako nang hindi ako handa. Ang isang katulad mong tanga ay magiging pabigat lang sa akin. Bukas na bukas magpapa-diborsyo tayo!" Napatitig si Savannah kay Jameson nang walang imik. Hindi niya ito inasahan, at ilang segundo bago siya nakapag-react. "Hindi! Hindi ako papayag sa diborsyo! Hindi kita iiwan!" Matagal niyang hinintay ang pagkakataong mapangasawa si Jameson. Kahit pa mamatay siya, hindi siya makikipagdiborsyo! "Ano bang karapatan mo para tumanggi? Pagkatapos ng diborsyo
Tinamad si Roxanne na bigyan siya pansin siya at nilampasan niya lang ito. Hindi niya rin naasahan, hinabol siya ni Jameson hanggang sa gilid ng kanyang sasakyan. “Roxanne, tanggapin mo ang mga bulaklak at almusal, tapos aalis ako pagkatapos.” Kumunot ang noo ni Roxanne, halos hindi na mapigilan ang bugso ng kanyang inis. Bago pa siya makapagsalita, isang galit na boses ang umalingawngaw sa tabi. “Jameson, lumayo ka kay Roxanne!” Sabay silang napalingon at nakita si Miles. Kumislap ang gulat sa mga mata ni Jameson bago siya ngumiti. “Kaibigan, anong ginagawa mo rito?” Walang emosyon sa mukha ni Miles habang tinitigan siya. “Hiwalay na kayo ni Roxanne. Hindi mo na ako kailangang tawaging kaibigan. Lumayo ka sa kanya, kung hindi, hindi kita palalampasin.” Bahagyang nawala ang ngiti sa mukha ni Jameson, at lumamig ang tono niya. “Wala kang karapatang makialam sa amin ni Roxanne. Huwag mong kalimutan na ampon ka lang sa pamilya niya. Ang pagtawag ko sa'yo ng kapatid ay para lang kay
Nagitla si Daphne sa narinig. "Bakit? Hindi mo ba siya gusto?" "Kailangan mo lang tandaan na hindi siya isang taong maaari mong pakialaman. Babalik ako sa bansa sa loob ng ilang araw. Mas mabuti pang huwag kang kumilos nang padalos-dalos, kung hindi, hindi mo kakayanin ang magiging kapalit!" Natigilan si Daphne. Bago pa siya makasagot, ibinaba na ng kausap ang video call. Ibinato ni Wilfred ang phone sa mesa, bakas sa mukha niya ang labis na kasabikan. Sa wakas, natagpuan na niya ang babae! Sa kabilang panig, nakatitig si Daphne sa natapos na video call, at may bahagyang lamig sa kanyang mga mata. Ano'ng ibig sabihin ni Wilfred na hindi niya maaaring pakialaman si Roxanne? Bukod pa roon, mukhang hindi gusto ni Wilfred si Roxanne. Pagkatapos ng lahat, kung may gusto siya sa isang babae, ang unang ginagawa niya ay ang maghanap ng paraan para kumuha ng mga pribadong larawan ng target, tapos gagamitin niya iyon para pilitin ang babae na sumama sa kanya. Habang iniisip ito ni Daphne,
Hindi alintana ang reaksyon ni Emmanuel, agad na tumalikod si Roxanne at lumabas matapos sabihin ang kanyang mga salita. Mula sa likuran, nagsalita si Martha, "Emman, kalmahin mo ang sarili mo at huminga nang malalim. Sabi ng doktor, hindi ka dapat masyadong ma-stress!" Napahinto saglit si Roxanne ngunit hindi lumingon. Matapos huminga nang malalim, tuluyan na siyang lumabas ng silid. Pagkarating niya sa pintuan ng ospital, mabilis siyang inabutan ni Miles. "Roxanne..." Hinarang siya nito. "Mahina ang kalusugan ni Uncle ngayon at hindi dapat nai-stress. Sana intindihin mo naman siya." Malamig na tumingin si Roxanne sa kanya. "Intindihin ko siya? Sino naman ang iintindi sa akin?" Isinugal niya ang sarili para maipakulong si Lolo Gerald, pero sinira lang nila ang lahat. Sa paningin nito, parang wala na siyang halaga bilang anak. Akala niya ay naiintindihan nito ang kanyang ipinaglalabanan pero nadadala pa rin ito sa takot. Naduduwag ang ama niya sa mga Delgado."Alam kong pakiramda
Nakita ni Roxanne ang pang-uuyam sa mga mata ni Savannah, kaya naman ngumiti siya nang may panunuya at sinundan ang sales assistant upang ipaswipe ang kanyang card. Matapos bilhin ang bestida, lumapit siya kay Roxanne, bahagyang itinaas ang kanyang baba, at punong-puno ng pangmamaliit ang kanyang tingin. "Ang card na ito ay bigay sa akin ni Jameson. There’s no limit. Hindi lang itong bestida ang kaya kong bilhin, kahit itong buong store, kayang-kaya ko!" Tumango si Roxanne. "Ah ganon ba? Pero hindi ko lang alam kung magagalit si Jameson sa'yo kung totohanin mo ngang bilhin itong store." Sandaling nanigas ang ekspresyon ni Savannah bago muling lumamig ang kanyang boses. "Anong pakialam mo? Maging si Jameson o itong bestida, wala ka nang kinalaman doon." "Hindi rin naman ako interesado. Ang bestidang ito ang may pinakamaliit na sukat. Sa laki ng katawan mo, malamang hindi mo ito maisusuot, at saka..." Tumigil saglit si Roxanne at hinaplos ang kanyang damit. "Sa tingin ko, marurumi an
Tiningnan ni Roxanne ang imbitasyon sa kamay nito. Dahil hindi siya nakabili ng regalo para sa kaarawan ngayon, mukhang magandang ideya ang pumunta sa auction ng alahas. Gayunpaman, ayaw niyang magkaroon ng utang na loob kay Miles. "Hindi, wala akong interes." Napabuntong-hininga si Miles, "Roxanne, galit ka pa rin ba tungkol kay Uncle at Mama?" Tiningnan siya ni Roxanne nang walang emosyon. "Miles, problema ko ito, wala kang kinalaman dito." Bahagyang nasaktan ang ekspresyon ni Miles. "Pero pamilya tayo!" "Oo, Miles pero tulad ng sabi ni Tita, huwag kitang idamay sa mag problema ko.”"No, Rox. May pakialam ako." Excited si Miles habang seryoso siyang tinititigan. Sandaling natahimik si Roxanne, bago siya tumingin sa kanya at dahan-dahang nagsalita. "Miles, hindi mo naiintindihan." Natahimik ang buong pasilyo, halos marinig nila ang hininga ng isa't isa. Punong-puno ng emosyon ang mga mata ni Miles, parang may gusto siyang sabihin, pero sa huli, pinakalma niya ang sarili. Ibina
Nagkaroon ng ilang segundong katahimikan sa kabilang linya bago marinig ang malamig na boses ni Lolo Gerald. "Mas mabuti pang huwag kang mahulog sa kamay ko, kung hindi, ipaparanas ko sa'yo ang buhay na mas masahol pa sa kamatayan!" Pagkasabi nito, agad niyang ibinaba ang tawag. Huminga nang malalim si Roxanne upang pigilan ang galit at hinanakit sa kanyang dibdib. Siguradong magkakaroon siya ng pagkakataong mahuli ito muli sa hinaharap! Matapos magpalit ng damit, kinuha niya ang kanyang bag at umalis. Pagdating niya sa elevator, sakto namang bumukas ang pinto nito. Napatigil siya nang makita kung sino ang nasa loob. Si Daphne ay nakasuot ng puting damit at mahigpit na hawak ang kamay ni Devon habang may ngiti sa kanyang mukha. Nang makita si Roxanne, hindi niya maiwasang higpitan ang pagkakahawak kay Devon, at bahagyang nawala ang saya sa kanyang mukha. "Miss Roxanne, ang pagkakataon naman." Gusto sanang magpanggap ni Roxanne na hindi niya sila nakita, kaya malamig siyang tumang
Kinuha ni Miles ang kanyang phone at kinontak ang manager ng department ng kumpetisyon ng PharmaNova. “Manager, mayroon akong ilang detalye tungkol sa experimental ng PharmaNova. Interesado ka ba?" Kinabukasan ng umaga, pagkarating pa lang ni Roxanne sa kumpanya, agad siyang sinalubong ni Frizza at ikinuwento ang tungkol sa hapunan nila ni Miles kagabi. "Ate Roxanne, sobrang bait at gwapo niya talaga. Pagkatapos ng gabing iyon, pakiramdam ko mas gusto ko siya!” Nakita ni Roxanne ang pamumula ng pisngi ni Frizza at ang tila nahuhulog na ekspresyon nito, kaya napangiti siya. "Hinay-hinay lang, isang beses pa lang kayong nagkasamang kumain, sobrang saya mo na agad." "Tama ka, pero magsusumikap pa rin ako para mas mapalapit sa kanya at maging hipag mo balang araw!" Lalong lumiwanag ang ngiti ni Roxanne. "Sige, susuportahan kita!" Bumukas bigla ang pinto ng opisina at pumasok si Miles na may nakangiting mukha. "Ano ang pinag-uusapan niyo? Ang saya niyo yata." Pagkakita kay Miles, mul
"Isa ‘yon sa mga dahilan, pero ang pangunahing dahilan ay may mas mahalaga akong kailangang gawin." Medyo nadismaya si Frizza. "Hindi ko alam kung mabait ang bagong papalit sayo kapag umalis ka na, Ate Roxy." Ngumiti si Roxanne at marahang pinakalma ito. "Magkasundo man kayo o hindi, gawin mo lang nang maayos ang trabaho mo." "Iyon na lang ang magagawa ko." Sa hapon, pumunta si Roxanne sa PharmaNova upang mag-impake. Hindi pa dumarating ang bagong tagapag-develop ng gamot, kaya't itinigil muna ni Frizza ang eksperimento at nagbasa ng mga pananaliksik sa opisina. Nang matapos mag-impake at handa nang umalis si Roxanne, hindi napigilan ni Frizza na yakapin siya. "Ate Roxanne, kahit nag-resign ka na, dapat manatili tayong magkausap!" Nakita ni Roxanne ang pag-aatubili ni Frizza kaya tumango siya. "Sige, pero sa tingin ko hindi kita matutulungan sa paghahabol kay Miles, kaya gawin mo na lang ang lahat ng makakaya mo." "Sige." Matapos magpaalam kay Frizza, patungo na si Roxanne sa p
Kung hindi lang siya na-in love kay Roxanne, malamang ay sinamahan pa niya si Daphne sa loob ng tatlong buwan. Pero ngayon, hindi na makapaghintay si Roxanne, at ayaw na rin niyang biguin ito. "Hindi ko masyadong pinag-isipan nang ipangako kong sasamahan kita sa huling tatlong buwan bilang nobyo mo. Maliban dito, maaari kang humiling ng ibang bagay. Hangga’t kaya kong gawin, gagawin ko." "Ano pa ang maibibigay mo sa akin maliban sa pera at bahay?? Devon, baka nakakalimutan mo, iniligtas kita noon. Ngayon, pagkatapos ng lahat ng iyon, tatlong buwan lang ang hinihingi ko, at hindi mo pa magawa? Gusto mo ba talagang mapahiya ako nang ganito?" Sandaling natahimik si Devon at saka tumango sa harap ng hindi makapaniwalang tingin ni Daphne. "Oo. Alam kong iniligtas mo ako, at hindi ko kailanman kinalimutan iyon, pero hindi kita kayang suklian ng pagmamahal. Patawad." Ang patuloy na pananatili niya kay Daphne ay magdudulot lang ng mas matinding sakit kay Roxanne at lalo nitong itutulak p
Humarap siya sa malamig na titig ni Roxanne, at anumang paliwanag ay tila walang halaga. Ibinaba ni Devon ang kanyang tingin at mahina ngunit seryosong sinabi, "Hindi mo na kailangang mag-alala sa bagay na ito, ako na ang bahala." "Wala akong pakialam kung paano mo ito haharapin, magre-resign na ako." Sumilay ang lamig sa mga mata ni Devon. "Roxanne, sinabi ko na noon na hindi kita papayagang magbitiw." "Hindi mo ako pag-aari, at wala kang karapatang pakialaman ang mga desisyon ko. Sinasabi ko lang ito para bigyan ka ng sapat na oras na maghanap ng papalit sa akin, hindi para hingin ang opinyon mo." Nababalot ng katahimikan ang silid, isang nakakapasong katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Matapos ang hindi malamang haba ng panahon, muling nagsalita si Devon, mababa at paos ang boses, "Ganyan mo na ba ako kinasusuklaman ngayon? Hanggang sa punto na mas pipiliin mong umalis kaysa manatili sa kumpanya?" Bahagyang kumunot ang noo ni Roxanne. Balak talaga niyang magbitiw, hindi lan
"Oo! Minahal ko siya sa loob ng maraming taon, at tatlong buwan na lang ang natitira sa buhay ko. Hindi ko kayang sumuko!" Napangiti si Vincent nang mapait. "Paano naman ako? Minahal din kita sa loob ng maraming taon. Bakit hindi mo man lang ako tignan?" Akala niya noon, basta't masaya si Daphne, sapat na iyon. Pero ngayong nakikita niya itong nasasaktan para kay Devon, parang may humigpit na kamay sa kanyang dibdib, pinipigilan siyang huminga. Kung tatlong buwan na lang ang natitira sa buhay nito... bakit hindi siya lumaban para sa sarili niya? Natigilan si Daphne at tila hindi agad naka-react. Makalipas ang ilang sandali, mahina siyang nagsalita. "Vincent, itinuring lang kitang kaibigan." "Pero ayaw kong maging kaibigan mo lang." Kinagat ni Daphne ang kanyang ibabang labi, halatang naiinis. "Ako ang kasintahan ng matalik mong kaibigan, hindi puwede—" Bago pa niya matapos ang sasabihin, biglang may lumapit na anino mula sa itaas. Bago pa siya makaiwas, bumaba ang labi ni Vinc
Dahil sa ginawa ni Devon, lahat ng tao sa paligid ay napatingin sa kanilang dalawa. Si Daphne ay mariing kinagat ang kanyang ibabang labi, puno ng panghihinayang at galit ang kanyang mga mata. Ipinakita ni Devon sa harap ng lahat na ibinigay niya ang Hope Diamond kay Roxanne. Ngayon pa lang ay naiisip na niya kung paano siya pagtatawanan ng mga tao sa paligid. Habang iniisip niya ito, lalong lumalim ang galit niya kay Roxanne. Sandaling nanahimik ang paligid bago nagsimula ang usapan ng mga tao. "Ano'ng nangyayari? Bakit ibinigay ni Devon ang Hope Diamond kay Roxanne? Hindi ba sila nagkabalikan ni Daphne?" "At kung tama ang pagkakaalala ko, si Roxanne ay dating manugang niya, hindi ba? Napakawalanghiya ng pamilya ni Devon!" "Kasuka-suka! Hindi pa ba kakakahiwalay lang nina Roxanne at Jameson? Malamang may namamagitan na sa kanila bago pa ang diborsyo!" Sa narinig na panlalait at pangungutya, namutla si Grace sa sobrang galit at matalim na sumagot. "Ano'ng pinagsasasabi niyo?! Nagh
Lahat ng tao sa paligid ay nagulat sa nagsalita. At napatingin sa lalaking iyon. Nagkaroon ng bulungan sa loob ng lugar.Si Frizza, na nasa tabi ni Miles, ay nagulat nang husto kaya nalaglag ang kanyang cellphone sa sahig. Binabaan niya ang kanyang boses at sinabing, "Kuya Miles, nasisiraan ka na ba ng bait? Paano mo mababayaran ang ganyang kalaking halaga?" "Huwag kang mag-alala. Kung kaya kong magbid, kaya ko ring bayaran." Tumingin si Devon kay Miles at bahagyang naningkit ang kanyang mga mata, may bahagyang nagbabantang kislap sa kanyang tingin. Napanganga rin si Grace at agad na lumingon kay Roxanne. "Roxanne, ilang taon lang namang nasa ibang bansa ang pinsan mo, paano siya biglang naging mayaman? Kung alam ko lang, sana nag-abroad na rin ako." Hindi nakaimik si Roxanne. Maging siya ay nagulat sa biglaang bid ni Miles. Posible kayang ginagawa niya ito para gumanti kay Devon dahil iniwan siya nito? Pero paano kung hindi na nagpatuloy sa pag-bid si Devon? Siguradong siya ang k
Si Devon ay mukhang walang pakialam at hindi tumugon sa kanya. Hindi malinaw kung hindi niya ito narinig o sadyang hindi niya gustong sumagot. Ang ngiti sa mukha ni Daphne ay bahagyang nanigas, at bumaon ang kanyang mga kuko sa kanyang palad. Ilang segundo pa ang lumipas bago siya tumingin sa ibang direksyon na parang walang nangyari. Sunod, bumili pa si Devon ng ilang piraso ng alahas, at ang mga tao sa paligid ay mas lalong nainggit kay Daphne. Si Grace, na nakaupo sa likuran, ay nakaramdam ng pagkasuklam. Hindi niya inakala na bibilhan ni Devon ng napakaraming alahas si Daphne. Noong kasama pa niya si Roxanne, parang hindi naman siya binigyan ng anuman, hindi ba? Sa pag-iisip nito, naramdaman ni Grace na hindi sulit ang nangyari kay Roxanne. Si Roxanne, na nakaupo sa tabi niya, ay may kalmadong ekspresyon at hindi ipinapakita ang anumang emosyon. Makalipas ang mahigit kalahating oras, dumating na sa pinakahuling alahas ng gabi—ang "The Hope Diamond." Nang tanggalin ang takip ni
Iniwasan ni Roxanne ang tingin nang walang pakialam, ibinaba ang mga mata, at hindi nagsalita. Medyo naiinis ang boses ni Grace. "Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang meron sa kanilang dalawa, kung naging sila ba talaga??” Naaalala ni Grace kung paano hiniwalayan ni Devon si Roxanne para kay Daphne, kaya't lalong uminit ang kanyang ulo. "Sige na, huwag na nating pag-usapan iyan. Malapit nang magsimula ang auction. Huwag mong palampasin ang alahas na gusto mo mamaya." "Hindi, ang gusto kong set ng alahas ay ang pinakahuling ilalabas." Habang nag-uusap sila, malamig na tinitigan sila ni Savannah mula sa likuran, may bakas ng hinanakit sa kanyang mga mata. Hinawakan niya ang kanyang tiyan at bahagyang napasimangot. "Jameson, parang sumasakit ang tiyan ko. Pupunta lang ako sa banyo." Nagpakita ng bahagyang pagkainis si Jameson. "Ano na naman iyan? Malapit nang magsimula ang auction." Hindi pa nasasaksihan ni Savannah ang ganitong klaseng okasyon noon, at karamihan sa mga dumal
Kinuha ni Miles ang kanyang phone at kinontak ang manager ng department ng kumpetisyon ng PharmaNova. “Manager, mayroon akong ilang detalye tungkol sa experimental ng PharmaNova. Interesado ka ba?" Kinabukasan ng umaga, pagkarating pa lang ni Roxanne sa kumpanya, agad siyang sinalubong ni Frizza at ikinuwento ang tungkol sa hapunan nila ni Miles kagabi. "Ate Roxanne, sobrang bait at gwapo niya talaga. Pagkatapos ng gabing iyon, pakiramdam ko mas gusto ko siya!” Nakita ni Roxanne ang pamumula ng pisngi ni Frizza at ang tila nahuhulog na ekspresyon nito, kaya napangiti siya. "Hinay-hinay lang, isang beses pa lang kayong nagkasamang kumain, sobrang saya mo na agad." "Tama ka, pero magsusumikap pa rin ako para mas mapalapit sa kanya at maging hipag mo balang araw!" Lalong lumiwanag ang ngiti ni Roxanne. "Sige, susuportahan kita!" Bumukas bigla ang pinto ng opisina at pumasok si Miles na may nakangiting mukha. "Ano ang pinag-uusapan niyo? Ang saya niyo yata." Pagkakita kay Miles, mul