It's a prank! 😜 Ano akala niyo mamatay si Roxanne no? 🤣
Bakas sa mukha nila ang pagka-guilty pero hindi nila agad matanggap ang katotohanan na ang kanilang padre de pamilya ay isang kriminal. "Sumusobra ka na, Roxanne. Hindi lang anak ko ang pinunterya mo, pati rin ang ama ko!" Pang-aakusa ni Madame Julie. "Sila ang may ginawang masama sa akin. Niloko ako ng anak mo habang pinasabog ng ama mo ang kompanya ng aking ama noon. At ngayon sinubukan niya akong patayin." Depensa ni Roxanne. Namumutla ang mukha ni Madame Julie na iparinig nito sa kanya ang tripleng krimen ng kanyang ama. "Hindi na sana umabot sa ganitong sitwasyon, sinasadya mo lang itong mangyari lahat dahil gusto mong maghiganti!" Tumaas ang kilay ni Roxanne at taas noo niya silang tiningnan. "Hindi ako naghihiganti, kinuha ko lamang ang hustisya na nararapat sa aking pamilya at sa ibang taong walang kalaban-laban." "Kaya mo ba pinakasalan si Jameson para maisakatuparan ang plano mo para pabagsakin kami??" Tanong naman ni Lola Ofelia, pati ito ay naimbyerna sa pagmumukh
Dumating agad ang kanilang pinagkakatiwalaang doktor na si Dr. Sanchez na agad tiningnan si Madame Julie sa kanyang kwarto. Paglipas ng ilang minuto, nakahinga ng maluwag si Devon nang magising na ang kanyang ina. "Mom...Please take a rest. Huwag niyo munang alalahanin ang bagay na ito." Paalala ni Devon pero hindi siya pinansin nito. "Devon, ako na ang bahala kay tita. Mauna ka ng umuwi." Sabi ni Henry at tinapik ang kanyang balikat. Walang magawa ngayon si Devon kung hindi umalis nalang muna at umaasang lilipas agad ang gulo. Ayaw niya namang masira ang relasyon niya sa kanyang ina pero ayaw niya rin na magpadikta sa gusto nito dahil mayroon siyang sariling puso't isipan. *** Nakaupo si Madame Julie sa terasa habang umiinom ng kanyang tea at sinamahan siya ni Henry na patuloy na nagbabantay sa kanya. "Ano bang nakain ng mga anak ko para kabaliwan si Roxanne??" Wala sa sariling tanong ni Madame Julie na kanina pa malalim ang iniisip. Napaisip naman si Henry kahit wala s
Nanlaki ang mga mata ni Roxanne dahil sa ginawa nitong paghalik sa kanya at napaatras siya sa gulat. "Uhmm..." Napaungol si Roxanne nang lumalim ang halik nito at ayaw siyang bitawan. Humakbang naman si Devon habang iginuyod ang katawan ni Roxanne para isandal sa pader. Sinubukan ni Roxanne na itulak ito pero nagmamatigas kaya kinagat niya nalang ang malambot nitong labi. Napadaing si Devon at nalasahan ang dugo sa kanyang labi tsaka tumigil siya sa panghahalik. "Loko ka ba?! Ba't mo ba ako hinalikan??" Inis na tanong ni Roxanne na sobra ng namumula. "Wagas kung makakagat, ha. Kulang nalang mahiwa mo na ang labi ko." Reklamo ni Devon na dinilaan ang kanyang dumudugong ibabang labi. "Umayos ka rin, Devon. Hindi ibig sabihin na wala na akong asawa, eh, hahalikan mo na ako ng walang pasabi." Dikta niya habang pinupunasan ang bibig gamit ng kanyang damit. Kumislap ang mga mata ni Devon, "Talaga?? Gusto mo munang magsabi ako? Sige, gusto ko pa! Ibibigay mo ba?" Sa sobrang
Ngayong tanghalian, pinuntahan ni Madame Julie si Jameson para sabihan ito na huwag ituloy ang divorce nila ni Roxanne. "Jameson, kailangan muna nating makuha ang kapatawaran ni Roxanne para hindi mabigat ang sentensya ng iyong lolo." Pakiusap niya. "Mom, tuso ang babaeng iyon kahit hindi ko siya hihiwalayan, mayroon pa rin siyang maibabato sa atin." Walang ganang sabi ni Jameson. Nadismaya si Madame Julie sa narinig at pakiramdam niya ay wala ng pag-asa na matulungan ang kanyang ama lalo na't hindi rin sila matutulungan ni Devon. "Ikaw nalang ang maaasahan dito, Jameson. Gumawa ka ng paraan para tulungan ang Lolo mo at mapabagsak si Roxanne. Huwag kang papayag na ganiton niya nalang tayo." *** Sa bilis ng takbo ng oras, natagpuan na lamang ni Jameson ang sarili na nakaupo sa wheelchair at itinutulak naman ito ni Savannah papasok sa hall. Natagpuan niya naman si Roxanne sa kabilang banda na siyang nakaupo na at walang emosyon ang mukha. Kalmado lang siya na matagal ng naka
Nakaidlip si Roxanne na nagbabantay sa kanyang ama sa loob ng hospital at mayamaya pa, nagising siya at nakitang gising na rin ito. "Anak, bakit mo ipinahamak ang sarili mo?? Seryosong tanong ni Emmanuel. Kinusot ni Roxanne ang mga mata tsaka naupo ng maayos at nahihiya naman siya na tumingin sa nag-aalalang mukha ng ama. "Pa, pasensya na kung ginulat kita sa mga pangyayari pero sana maintindihan niyo po na nagsakripisyo lamang ako dahil gusto kong mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ni Mommy at ang ginawa nilang pagnabakaw sa kompanya natin." Mahinahon niyang paliwanag. "Anak, hindi ba't sinabi ko sayo noon pa na hayaan mong ako ang gumawa ng paraan kapag gumaling man ako? Bakit mo ako pinangunahan??" Nasasaktan ito na makita ang anak na siyang kumikilos sa mga bagay na siya dapat ang gumawa bilang padre de pamilya. "Papa, hindi na rin ako makapghintay at nangangati na ang kamay ko na pag bayarin sila. Alam kong labis ang iyong pag-aalala pero sana magtiwala kayo sa akin
Mabilis niyang tinawagan ngayon si Tita Martha at sumagot kaagad ito sa kanyang tawag. "Pumunta dito si Juliette at Ofelia t-tapos.." Nauutal nitong sabi. "Tapos ano??" Hinahanap naman ni Roxanne ang kanyang heels. "Sinisisi nila ang ama mo kaya napilitan si Emmanuel na humingi sa kanila ng kapatawaran. Tsaka inatake ulit ang ama mo sa puso at isinugod sa emergency room." Habol ni Tita Martha. "Roxanne? Anong oras na ba??" Nagising din si Grace sa kama na nakaramdam ng pagkahilo dahil sa kalasingan. "Grace, mauuna na muna ako. Kailangan kong puntahan si papa sa hospital." Paalam ni Roxanne na kinuha ang isang coat sa Gili. Lumabas na roon si Roxanne na mabilis na sumakay ng taxi. Pagkarating niya doon, mabilis siyang pumunta sa emergency room at natagpuan niya ang kanyang tiyahin na kausap ang doktor. Hinihingal si Roxanne na nakikinig sa usapan ng doktor at ni Martha. Nalaman niyang stress ang isa sa mga dahilan kung bakit hindi bumubuti ang lagay ng kanyang ama. "Plea
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."