Sa ika-limang araw ni Roxanne sa laboratory ay nagpatuloy sila sa pag-develop ng isang gamot para sa mga cardiovascular diseases, at malapit na nila itong makompleto. Nagpapalit si Roxanne ng kanyang lab coat at nilapitan siya ni Dr. Santos. "Kamusta Roxanne? Sana ay nakapag-adjust ka na ng maayos dahil marami pa tayong gagawing projects." "Okay lang po, Sir. Hinanda ko na po ang sarili ko sa mga projects tsaka ano po ba ang mga plano natin ngayong araw?" Tanong ni Roxanne. "Tutuloy tayo sa experimental stage na kung saan ay gagamitin natin ang mga daga para subukan ang ating gamot. Si Elaine pa rin ang mag-hahandle nito habang ikaw ang taga-pag-oberba." Paliwanag niya. Tumango si Roxanne na pamilyar na sa ganitong proseso na napagdanan niya noong college pero kailangan niyang maging maingat. Ngayon ay sinundan niya si Elaine na tahimik lamang na nagsisimula sa task. Nasa gilid lang si Roxanne at napapansin niyang nahihirapan ito na hindi maayos ang pagkakaturok sa daga
Natatawa si Roxanne ngayon na titigan ang mukha ni Devon dahil para itong batang nahuli ng nanay na nangungupit. "Oh, sister-in-law talaga? Eh, Hindi ka nga sumipot sa kasal namin ni Jameson," Napailing si Roxanne dahil naninibago sa ikinikilos ni Devon na kilala niyang mailap sa mga tao. "Hindi ako inimbita ni Jameson kaya bakit ako pupunta?" Natatawang sabi ni Devon. "Pero inimbita naman kita." Nagkatinginan silang dalawa saglit at kaagad silang nag-iwasan ng tingin. Nanumbalik ang kirot sa dibdib ni Roxanne dahil naaalala niya ulit ang masasayang araw na mananatili nalang sa nakaraan at ngayon sa kasalukuyan ay naging magulo na ang lahat. "Umm, Roxanne, gusto mo bang manatili muna ako dito?" Tanong ni Devon na nagdadalawang-isip na umalis. "Bakit aalis ka na ba?" "S-sana, pero parang delikado na iwan kita dito na mag-isa. Sobrang tahimik din ng lugar na 'to, parang wala kang ibang taong makikita sa paligid." Isang liblib na lugar ang nilipatan ni Roxanne kaya nag
"Paulit-ulit mong sinasabi na mahal mo ako, na gagawin mo ang lahat para maging masaya ako pero sinasaktan mo lang ako sa mga pinangagawa mo. So anong klaseng pag-ibig 'yun?" Naguguluhang tanong ni Roxanne. Hindi makatingin si Jameson na siya ring naguguluhan sa sarili. "H-hindi ko alam k-kung bakit nagagawa ko ang mga ito. " "Hindi mo alam kung bakit? Jameson, matanda ka na. Hindi ka na bata para pagsabihan kung ano ang tama o mali. Alam mong maling-mali na nagtaksil ka sa akin at paulit-ulit ka pang nagsisinungaling." Parang sinasaksak siya sa puso nang mahuli niya itong kasama ang kabit na sinabi niyang tinanggal niya na sa kompanya. "Roxanne, nahihirapan din ako. Nawawala na ako sa sarili ko." Ani ni Jameson na napasabunot sa kanyang buhok. "Papaano naman ako? Tingin mo hindi rin ako nawawala sa sarili? Kung magpapalit tayo ng sitwasyon ngayon, hindi ka talaga matutuwa, Jameson. Dinamay mo pa ang tatay ko na isang inosenteng tao. Ganoon ka na ba talaga ka-desperado?" Nam
Pinagmasdan ni Jameson ang kapatid na kinuha ang kanyang asawa sa kama. Gusto niyang pigilan si Devon ngunit natatakot siya na baka isiwalat nito ang kanyang mga katarantaduhan. Naiwan siya sa loob ng kwarto at hindi siya mapakali ngayon kung ano ang susunod na gagawin. Nahuli na siya ng kapatid na gagamitin ang kanyang sekreto laban sa kanya, tsaka kinuha pa nito ang kanyang asawa. Sa sobrang pagkalito, pinagsusuntok niya ang pader kaya nagdurugo ang kanyang mga kamao. Nag-ring bigla ang kanyang phone sa kama pero wala siyang balak na sagutin ito. Ngunit hindi tumigil sa pag-ring ang phone kaya napilitan siyang kunin ito, napalunok naman siya ng laway na makitang ina niya pala ang tumatawag. "Yes. Mom?" "Kailangan mong pumunta dito sa Valencia." Seryosong utos ni Madame Julie. "Why? I-is there something wrong?" Kinakabahan siya na baka nakarating sa kanila ang isyu nila ni Roxanne. "You're former secretary is here." Parang binuhusan siya ng malamig na tubig nang
Nakarating si Jameson sa mansyon ng kanilang pamilya sa Valencia. Lumabas siya sa kanyang sasakyan at naglakad patungo sa entrance. Habang naglalakad ay hinanda niya na ang kanyang sarili dahil hindi magiging maganda ang kanilang pag-uusapan. Pagpasok niya sa living room, nakita niya si Savannah kasama ang kanyang ina at lolo na hindi natutuwa sa kanya. Hindi niya naman maalis ang tingin kay Savannah na ngisihan siya. "Maupo ka." Utos ni Grandpa Gerald. Sumunod si Jameson at naupo sa tapat ni Savannah na katabi si Madame Julie. "Gusto kong ipaliwanag mo sa amin kung bakit ka nagtaksil sa asawa mo? Papaano mo iyon nagawa?" Seryosong tanong ni Madame Julie na labis na nadismaya sa anak. "Mom, inaamin kong nagkamali ako pero hindi ko naman iyon sinasadya. Nadala lang ako sa tukso at nilalasing ako ng babaeng 'to." Pag-rarason niya. "Hindi po 'yan totoo, pareho naming ginusto na mangyari iyon." Dikta ni Savannah. Sumabat naman si Madame Julie, "Jameson, responsibilidad mo
Nasa hardin ngayon si Jameson na nagdadalawang-isip na tawagan ang kapatid. Ayaw niyang magmakaawa dito pero kung hindi niya susubukan, baka hindi niya na muling makita ang asawa. Naiinis niyang inilabas ang kanyang phone sa bulsa at tinawagan si Devon na kaagad naman siyang sinagot. "I need your help, Devon." Desperado niyang pagkakasabi. Sa kabila ay nanatili si Devon kasama si Roxanne na mahimbing ng natutulog sa kama. "Why do you need my help now?" Mahina niyang tugon upang hindi magising si Roxanne. "Gusto kong malaman kung saan mo dinala ang asawa ko?" Tanong ni Jameson. "Nais kong masigurado kung nasa maayos ba siyang lagay." "I'm sorry, Jameson pero mas mabuting lumayo ka muna sa kanya. Nasa mabuting kamay siya ngayon kaya huwag kang mag-alala. Wala naman akong gagawing masama sa asawa mo." Mahinahong sagot ni Devon. Napalabas ito ng kwarto para magpahangin dahil medyo mainit sa loob. Napabuntong-hininga si Jameson na sinusubukang maging kalmado. "Devon, please
Nagising si Roxanne sa kanyang kama at nakaramdam ng pagkahilo. Napahawak siya sa kanyang noo at naramdaman na mainit pa rin siya. Kagabi pa siya nilalagnat matapos na maulanan. Napatingin siya sa orasan at may isang oras pa siya para maghanda sa trabaho. Pinili niyang pumasok kaysa um-absent dahil ayaw niyang mabawan ang kanyang sweldo. Inaalala niya rin na mayroon pa silang mga tatapusing research at experiment sa laboratory. Pagtayo niya, napatingin siya sa mesa na mayroong mga nakahandang pagkain. May isang note din siyang nakita na nakadikit sa isang tupperware. [Eat well and get well soon.-Devon] Bigla siyang napangiti dahil sa nabasa, napaupo rin siya sa upuan at nagsimulang kumain ng agahan. Sariwa pa sa kanya ang mga nangyari kagabi, nakita niya rin na mayroon siyang galos sa kamay na natamo niya ng sapilitan siyang dalhin ni Jameson sa mansyon. Natatakot siya na alalahanin kung ano ang hitsura ng asawa na muntikan na pinipilit siyang buntisin. Mabuting dumating si
Nanatili si Elaine Garcia sa loob ng kompanya at pinuntahan ang CEO na si Doc. Peter Tan, ang kanyang pinsan. Nagsumbong ito sa nangyari at humingi ng tulong na hindi siya i-suspende. "Don't let them do this to me? I didn't do anything wrong. Believe me." Pangungumbinsi ni Elaine. Nakaupo si Peter sa kanyang swivel chair habang ina-analyze ang problema, "Elaine, I knew you're the one who tampered with the experiment and you framed Roxanne. The company can't just turn a blind eye to that." "Come on, Peter, like you've never cut corners before. You know you can't let them suspend me. Hindi ako makakapayag and I know you can do something to help me." Dikta ni Elaine. Makapal ang mukha nitong magpalaban sa kanyang pinsan. "I know you're my cousin pero hindi tama na i-tolerate ko ang ginawa mo. You see, other employers believed Roxanne so I can't risk losing their trust on me kung lagi kitang pinapanigan." Seryosong sabi ni Peter tsaka tinignan ang mga documents na nasa kanyang me
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."