Kawawa naman si Grace, sino kayang may gawa nito? 🤔
Sa kabila ng mabigat na nararamdaman ni Roxanne, nakaramdam siya ng tuwa dahil sa kabutihang ipinakita ni Devon at ipinaramdam din nito sa kanya na espesyal ang kanyang kaarawan. "S-salamat, Devon." Ngumiti siya ng mapait at pinunasan ang kanyang luha. "Walang anuman. At ito ang regalo ko sa'yo." Kinuha ni Devon ang kwintas para isinuot ito sa kanyang leeg. Kumalabog ang puso ni Roxanne na maramdaman ang mga daliri nitong dumikit sa kanyang leeg. "Ayan, bagay na bagay sayo." Nagustuhan naman ni Roxanne ang ibinigay nito na regalo, "Saan mo ba ito nabili at magkano?" Tanong niya. Pansin niya kasing mamahalin ito at kumikinang pa. "Ninakaw ko." Pagbibiro ni Devon at natawa ng mahina si Roxanne. "Loko ka, umayos ka nga. Saan mo ba ito binili tsaka bakit ba hugis puso??" Siniko niya ang katabi. "Hulaan mo nalang kaya." Paghahamon ni Devon. Tumaas ang kilay ni Roxanne dahil sa kapilyuhan ni Devon. "Gulong gulo na nga isipan ko, papahulain mo pa ako. Timang ka!" Ngumiti
Tumigil rin sa paghakbang si Devon at nilingon siya. "Hindi ako sigurado pero iyon lang ang anggulo na nakikita ko. May taong gustong pumatay sa kaibigan mo dahil wala itong pag-aalinlangan na barilin siya." Sumakit bigla ang ulo ni Roxanne na maisip kung anong nasa likod ng pamamaril, parang gusto niyang agad agad na mag-imbestiga bukas. "Roxanne, hayaan mo muna ang mga bagay na ito sa kamay ng mga investigator. Gusto kong magpahinga ka at bukas, pag-uusapam ulit natin ang bagay na ito sa susunod." Tumango si Roxanne, "Salamat, Devon. Sana nga ay kaagad na ma-resolba ito at sana magising na si Grace." Nginitian siya ni Devon na napatingin sa suot niyang kwintas. "Magtiwala ka lang, maaayos din ang lahat. Tsaka huwag mo ring kalimutan na kaarawan mo ngayon, deserve mong batiin ang sarili mo na kahit anong mangyari, nananatili kang matibay at lumalaban sa buhay." Agad na namula ang mga pisnge ni Roxanne at ayan na naman ang puso niyang parang nagwawala. "T-thank you ulit." ***Na
Kaagad namang nalaman ni Savannah ang balita mula kay Secretary Brian na ipinabigay na ni Jameson ang kidney at lung transplant sa ama niya kaya sobra siyang natuwa sa biglaang desisyon nito. Hawak niya naman ang kanyang tiyan at hindi siya makapaghintay na lumabas ang bata sa kanyang sinapupunan. Dahil ito ang magiging alas niya para maisakatuparan ang kanyang mga plano. Habang sinusubukan ngayon ni Roxanne na kausapin si Jameson pero hindi niya ito mahanap. Tinawagan niya rin ito ng ilang beses pero hindi siya sinasagot. *** Sa loob ng opisina ni Devon, mayroong mga ipinadalang mahahalagang dokumento si Secretary Kenneth na naglalaman ng detalye sa nangyaring pagbaril kay Grace Gonzales. "Namataan sa isang footage ang isang itim na sasakyan na pumarada sa kanto, malapit sa building kung saan nila i-cecelebrate ang birthday ni Roxanne. At sa oras na lumabas si Grace sa building mga 7pm, binaril siya ng isang armado na nakapuwesto sa kabilang building, sa rooftop mismo. Sinubu
Bigla namang ipinutok ni Roxanne ang baril pero nakaturo ito sa langit. "Ano? Nakakatakot ba, Naomi?!" Parang nag-ibang anyo si Roxanne ngayong gabi, nagpakita ang kanyang pagka-demonyita. Gusto niyang ipaghiganti ang kaibigan kaya ipaparanas niya kay Naomi ang ginawa niya rito. "Roxanne! You're crazy! Stop this, please!" Namamaos na sigaw ni Naomi. "Hindi pa nagsisimula ang laro, Naomi. Sobrang atat mo naman." Napailing si Naomi na gusto nalang maglahong parang bula. "Okay! I'm sorry! Inaamin kong may kasalanan ako pero wala kang karapatan na gawin ito sa'kin." Pakiusap niya. "Pero ikaw may karapatan kang manakit ng ibang tao? Ang kapal ng mukha mo!" Sa inis niya ipinutok niya ulit ang baril kaya nagitla si Naomi. "Alam mo bang nakaratay ang kaibigan ko sa hospital?! At posibleng hindi na magising?! Iyon ang gusto mong marinig, hindi ba? Pero hindi ka makakatakas sa akin." Isinantabi ni Roxanne ang baril at kumuha ng kutsilyo sa mesa. "Huwag kang mag-alala, Naomi. Makakal
Mabilis na lumapit si Liam sa gawi nila ni Roxanne at nagulat siya na makita ang ginagawa nito kay Naomi. "Oh? Nandito ka ba para iligtas 'tong sweetheart mong bruha??" Tanong ni Roxanne. "Let her go, Roxanne." Utos ni Liam. Umiling si Roxanne bilang pagtanggi. "No way! Kailangan niyang magdusa dahil sa ginawa niya kay Grace!" "Roxanne, I understand na nag-aalala ka lang sa kaibigan mo pero hindi mo na ito dapat gawin. Hayaan mo siyang pagdusahan ang kasalanan niya sa tamang paraan, doon sa kulungan." Sinubukan ni Liam na pakalmahin ito pero kita niya nga sa mga mata nito ang galit. "Tamang paraan?? Paraan na magaan at hindi niya matitikman ang pagdurusa? Liam, balak niyang patayin ang kaibigan ko! Naiintindihan mo ba 'yun?!" Dikta ni Roxanne, nagagalit din siya kay Liam na minsan ng naging kasintahan ni Grace pero tingin niya nga ay wala itong pakialam. "Alam ko, pero hindi ito ang nararapat mong gawin. Pinapalaki mo lang ang gulo. Mabuti pang bitawan mo na siya! Kung hind
Sa lakas ni Jameson, hind siya magawang itulak ni Roxanne kaya nabitiwan nalang nito ang hawak na bakal. "Ayaw kong makulong dito!" Sigaw ni Roxanne. Hindi siya pinakinggan ni Jameson na tumalikod at agad na isinara ang pintuan habang naiwan sa loob si Roxanne na sinusubukang buksan ang pinto. "Buksan mo 'to!" Nagsusumigaw siya pero tumigil din siya dahil alam niyang hindi ito makikinig. Inilabas niya nalang ang kanyang phone sa bulsa para humingi ng tulong pero napailing siya nang makita na wala na naman itong baterya. Gusto niya itong ihampas pero ibinalik niya nalang ito sa loob ng bulsa. Wala siyang nagawa kung hindi maupo nalang sa gilid. Napatingin din siya sa paligid at nakitang puro mga lumang kagamitan ang nakatambak, habang namamatay-matay naman ang ilaw sa kisame. Napasandal siya sa pader habang sinusubukan na maka-idlip dahil inaantok siya. Napagod siya sa kaka-tortore kay Naomi kanina at hindi niya maiwasan na nakaramdam ng pagkadismaya sa sarili dahil nagawa n
"Manmanan mo sila ngayon din!" Utos ni Jameson kay Secretary Brian bago pinutol ang tawag. Tumigil na rin siya sa pagwawala at naupo nalang sa couch habang hinihimas-himas ang kanyang sumasakit na ulo. Naging kalmado naman siya matapos ang ilang minuto at nakapagisip-isip ng maayos. Gusto niyang magalit ng husto kay Roxanne ngunit mas nangangamba siya ngayon dahil sa ginawa niyang bagay na ipinabigay niya ang transplant ng ama ni Roxanne sa ama ni Savannah. Tinagawan niya ulit ang sekretarya para pagsabihan na bilisan ang paghahanap ng ibang kidney at lung source para kaagad siyang makabawi sa asawa. Tumayo na si Jameson at pumunta sa apartment ni Savannah. Nadatnan niya itong nagluluto sa kusina. Nasurpresa naman si Savannah na makita siya. "Oh, dito ka na naman ba matutulog?" "Alam kong alam mo na ang balita sa ama mo pero sinasabihan kitang huwag na huwag mo itong ipapaalam kay Roxanne, o kung hindi, mapapahamak ka at ng ama mo." Babala ni Jameson. Kumunot ang noo ni
Nanatili naman si Roxanne sa tabi ni Grace ng isa pang oras pero umalis na siya nang makarating na ang ina nitong si Helena. Sa sumunod na araw, nakabalik na si Roxanne sa trabaho at nagkita sila ni Secretary Brian sa sa hagdan. "Madame, may ipinapabigay po si Sir Jameson." Aniya at iniabot ang paperbag. "Sabihan mo siya na hindi ko ito matatanggap." Seryosong niyang sabi at tumalikod. *** Isang gabi, papauwi na si Roxanne mula sa pamamalengke at pag-uwi niya sa apartment. Nagitla siya na makita si Jameson sa labas ng pinto. "Umuwi ka na, Roxanne. Gusto kong bumawi sa kaarawan mo." Aniya. "Kung babalik lang ako para ikulong mo sa basement, huwag nalang." Pagtataray niya. "Roxanne, I'm sorry, nadala lang ako sa galit. Hindi ka kasi nagpapaalam sa akin, natural magagalit ako." Tugon nito. Naiinis si Roxanne sa kanyang nagpapaawang mukha. "Ewan ko sayo, umuwi kang mag-isa dahil dito ako mananatili hangga't mainit pa ang ulo ko." "Roxanne, sorry na kung hindi kita pinakingg
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."