PAGKARATING NI ZOEY SA HARAP NG MGA ito ay dali-dali siyang yumuko at mabilis na humingi ng paumanhin. “Pa-pasensya na po sa ginawa ko sa asawa ninyo. Hindi ko po sinasadya.”Agad naman na napasulyap si Lucas sa babaeng nakatayo at nakayuko sa harapan nila ng mga oras na iyon na may matalim na mga mata. “Hindi sinasadya? Nagpapatawa ka ba?” malamig na tanong niya rito.Napalunok naman si Zoey ng wala sa oras. “Pasensya na po talaga Mr. Montenegro dahil nasaktan ko ang asawa ninyo at inaamin ko naman na kasalanan ko ang nangyari at handa kong pagdusahan ang ginawa ko.” sabi niya rito at pagkatapos ay nagtaas ng kanyang ulo. “Pero, sana po sir ay patawarin niyo ako dahil sa ginawa ko.” pagkatapos lamang niyang sabihin iyon ay agad siyang tumingin sa babae kanina o sa asawa nga ni Lucas Montenegro at dali-daling humingi ulit ng paumanhin. “Mrs. Montenegro, pasensya na po talaga. Sana po ay kaawaan ninyo ako.” namumutla ang mukha niyang pakiusap rito.Tinapunan naman siya nito ng tingin
NANG DUMATING SI LUCAS AY kasama na nito sina Annie at Via. agad nitong kinuha mula sa kaniya si Andrea. Hindi nagtagal ay nagpaalam na rin sina Tristan at Via. “ang cute-cute talaga ni Andrea. Aalis na si Tito ha?” sabi niya at pagkatapos ay hinalikan ito sa pisngi.Tumingin naman si Lucas sa kaniya. “Kanino pa sana magmama, syempre sa akin.” sabi nito sa kaniya at napailing na lamang siya.Ilang sandali pa nga ay lumabas na sila ni Olivia. Dahil nga wala siyang driver kanina ay siya na naman ang magmamaneho. Agad naman na naglakad si Olivia upang buksan ang pinto ng likod ng kotse nang marinig niya ang tinig ni Tristan. “Bakit ka diyan uupo? Maupo ka sa tabi ko.” sabi nito kaagad sa kaniya.“Mas komportable ako sa likod umupo.” tamad naman na sagot ni Olivia rito at ni hindi man lang ito tinatapunan ng tingin.Hindi naman gumalaw si Tristan at nakatitig lang sa kaniya. “Sige, kung yan ang gusto mo ay manatili na lamang tayo rito hanggang sa magbago ang gusto mo. gusto ko lang naman n
PAGKATAPOS NIYANG MANGUYA ANG hipon sa kanyang bibig ay napalingon siya kay Tristan. “Hindi mo na kailangan pang gawin ito.” sabi niya. “Pwede mo namang iutos sa iba tutal ay marami ka namang tauhan.”Patuloy pa rin ito sa pagbabalat at nang marinig nito ang kanyang sinabi ay tumigil ito bigla at nag-angat ng ulo upang tumingin sa kaniya. “Olivia, hindi mo ba talaga ma-gets kung bakit ko ito ginagawa o nagkukunwari ka lang na hindi mo alam?” balik nitong tanong sa kaniya. “Gusto ko na ako mismo ang magbalat ng hipon na kakainin mo.” dagdag pa nito.Hindi siya nagbaba ng tingin o ni nag-iwas man lang. “Pero para sa akin, parehas lang naman yan na hipon pa rin kaya kahit sino ang pa ang magbalat ay wala pa rin sa aking problema.” sabi niya rito.Agad naman na nanlamig ang mukha ni Tristan dahil sa sinabi ni Olivia. Nag-eeffort siya na balatan ito ng hipon dahil mahal niya ito pero hindi pa rin nito iyon a-appreciate. Mabilis niyang binitawan ang hipon na hawak niya at pumulot ng tissu
BUONG AKALA NI OLIVIA AY magagalit si TRistan sa kaniya dahil sa sinabi niya. Ngunit hindi niya inaasahan ay humiwalay lang ito sandali sa kaniya at iniikot siya nito upang magkaharap silang dalawa. “Sayo ko gusto at kapag sinabi ko na karapat dapat ka na maging ina ng magiging anak ko ay karapat dapat ka. Wala kang karapatang tumanggi.” sabi nito sa kaniya.Napatitig siya sa mukha nito ng mga oras na iyon ay dahil doon ay biglang lumambot ang kanyang mga titig rito. Bigla siyang napatitig sa mukha nito at sa ilalim ng mapanglaw na liwanag ay nakapa-gwapo nito. Ngunit hindi na siya dapat pang magpadala sa kanyang mga mata. Nag-iwas siya ng tingin.“Hindi ako interesado na magkaanak. Isa pa ay inaalagaan ko ang katawan ko.” sagot niya rito.“Ganun ba?” sabi nito at tumitig sa kaniya na puno ng galit at nagtatagis ang mga bagang. “Sinabi ko na sayo na wala kang karapatang tumanggi hindi ba?” Ilang sandali pa ay bigla na lamang nitong pinunit ang suot niyang damit. “Ano ba! Bitawan mo
NANG LUMABAS SI TRISTAN MULA sa silid ni Olivia ay agad siyang pumasok sa kanyang silid upang magbihis. Bago lumabas ay dinampot niya ang kanyang cellphone pagkatapos ay bumaba siya sa unang palapag ng bahay. Umupo na muna siya sa sofa at agad na idinial ang number ni Lucas. Hindi naman nagtagal ay sinagot na nito iyon. “Libre ka ba? Labas tayo, mag-relax.” sabi niya kaagad rito.Agad naman na napaisip si Lucas. Tulog na ang kanyang mga anak ng mga oras na iyon at si Annie naman ay naliligo pa lang. Nang makita niyang lumabas ito mula sa banyo ay ibinaba na muna niya ang tawag. Lumapit siya kay Annie nang pumunta ito sa harap ng salamin. Agad niyang dinampot ang hir dryer at isinaksak upang tuyuin ang buhok nito. “Ako na ang magtutuyo ng buhok mo.” presinta niya rito.Agad naman na napakunot ang noo ni Annie at tumingin sa kaniya mula sa salimin. “Marunong ka ba?”Nilingon niya naman si Annie. “Palagi kitang nakikita na nagtutuyo ng buhok at mukha namang hindi mahirap gawin. Isa pa, w
MAKALIPAS ANG KALAHATING oras ay nakarating na sila sa bahay ni Tristan. Pagkahinto na pagkahinto ng kotse ay agad na binuksan ni Tristan ang pinto at agad na lumabas. Nang makita naman ng driver na nagmamadali itong bumaba ay nagmadali din siyang bumaba upang sundan ito. Agad niyang inalalayan ito. “Sir, dahan-dahan lang po kayo at baka matumba kayo.” sabi nito ngunit itinulak lamang ito ni Tristan palayo.“Bitawan mo ako! Hindi ako lasing!” galit na sigaw nito sa driver na concern lang naman sa kaniya. Dahil sa sinabi nito ay masunurin naman na binitawan siya ng driver sa takot. Ngunit dahil nga nakainom ito ay pasuray-suray ito sa paglalakad. Dahil sa takot niya na baka kung mapano ito ay agad niyang pinanlakihan ng kanyang mga mata ang tauhan nitong nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon.“Ano pang hinihintay niyo? Baka matumba si sir Tristan, alalayan niyo!” sabi niya sa mga ito. “Kapag may nangyari sa kaniya ay mananagot kayo.” dagdag pa niyang banta sa mga ito.Dahil nga ala
PAGKATAPOS NG GINAWANG PAGSIPA ni Tristan sa pinto, ay nanatiling nakahiga si Olivia sa kama at nakapikit ngunit hindi niya magawang matulog. Lalo na at para bang may naririnig siyang mga kalansing na nagmumula sa unang palapag ng bahay. Hindi nagtagal ay bigla na lamang may kumatok sa pinto at sa pagkakataong iyon ay banayad na ang pagkatok. “Miss Olivia, pwede niyo po bang buksan ang pinto?” tinig iyon ng isa sa mga tauhan ni TRistan.“Sabihin mo na lang kung ano ang gusto mong sabihin.” mahinang sabi niya rito ngunit nasisiguro niyang narinig naman nito iyon.“Si sir Tristan po kasi Miss Olivia, alam niyo naman po na siya ay lasing ngayon at nang bumaba siya pagkagaling niya rito ay bigla na lamang siyang nagwala sa baba at nagbasag ng mga bagay-bagay. Lahat kami ay nag-alala sa kaniya lalo na at nasugatan siya pero ni isa sa amin ay walang nangahas na lapitan siya para hikayatin na gamutin ang mga sugat niya dahil sa takot.” tumigil ito ngunit pagkaraan lang ng ilang segundo ay mu
NAKAHIGA NA SI TRISTAN sa kama ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay hindi niya pa ulit nakikita si Olivia. “Nasaan siya?” tanong niya sa mga tauhan niyang naroon. Hindi sumagot ang mga ito. Ilang sandali pa ay binalingan niya ang isa. “Puntahan mo siya at papuntahin mo rito.”Ngunit hindi pa rin ito gumalaw kaya bigla na lamang niyang inalis ang kumot na nakatakip sa kaniya at naghanda na upang bumaba sa kama ngunit mabilis siyang pinigilan ng mga ito. Dahil doon ay nagkagulo sila sa loob ng silid. Hindi din siya nagpaawat dahil gusto nga niyang makita ito.Eksakto namang pumasok si Olivia at iyon ang nakita niya kaagad. Bigla siyang sumigaw ng malakas. “Ano ba yan Tristan? Tumigil ka nga! Daig mo pa ang batang limang taong gulang.” may bahid na ng inis ang kanyang tinig. “Anong oras na, tapos nagkakagulo pa ang mga tao dahil sayo sa halip na nagpapahinga na sana sila.” sabi niya rito at nang matapos lang siyang magsalita ay nabalot ng katahimikan ang buong silid.Agad naman na iniu
DAHIL NGA iyon na ang huling eksena ni Olivia ay dumiretso na siya sa kanyang tinutuluyan para magpalit ng kanyang damit. Naligo na rin siya pagkatapos ay nagbihis. Nang lumabas siya sa sala ay nakita niya doon si Ate Mia na nakaupo sa sofa ngunit nang makita siya nitong lumabas mula sa kanyang silid ay dali-dali itong tumayo para lumapit sa kaniya.Umupo ito sa harap niya na ikinataas niya ng kilay ngunit hinawakan lang nito ang kanyang bukong-bukong. Dahil dito ay niyuko niya rin ito at nakita niya na namamaga pala ito. “Huwag kang gumalaw…” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay inakay siya nito patungo sa may sofa at pinaupo.Iniunat ni ate Mia ang kamay nito at bahagyang pinindot ito at hindi niya napigilang mapasigaw sa sakit. “Ah masakit ate Mia! Huwag! Tama na tama na…” napapakagat-labi na pakiusap niya rito.Napabuntong hininga naman ito. “Mukhang masakit talaga dahil parang ngayon lang kita nakita na nag-uumiyak dahil sa sakit.” sabi nito.Hindi naman siya nakapagsalita kaagad
“Anong ginagawa mo sa tingin mo ha Olivia?!” bulalas ni Kyra at hindi na niya napigilan pa. “Tirik na tirik ang araw at napakarami pang tao ang nanonood pagkatapos ay ganyan ang ginagawa mo? Ang lakas din naman ng loob mo, hindi ka ba nahihiya?” sunod-sunod na tanong niya rito. Wala na siyang pakialam pa dahil ang tanging alam niya lang ng mga oras na iyon ay galit siya. Hindi lang basta galit kundi galit na galit.Ilang sandali pa nga ay narinig na niya ang tinig ni Humphrey. Ito na ang unang sumagot dahil hindi pa rin makapagsalita si Olivia marahil sa matinding gulat. “Mali ang pagkakaintindi mo.” sabi nito. “Muntik nang mahulog si Olivia dito sa hagdan at tinulungan ko lang siya. Mali ang iniisip mo.” dagdag pa nito.Dahil dito ay mabilis naman na lumayo na si Olivia mula kay Humphrey. “Salamat.” sabi niya rito at pagkatapos ay tiningnan si Kyra. “pasensya na sa gulo.” dagdag pa niya at pagkatapos ay hinawakan niya na ang kanyang palda para hindi na niya ito matapakan pa. Tumaliko
PAGKATAPOS NILANG MAGNIIG ay parehong nakahiga sa kama sina Kyra at Humphrey. Ilang sandali pa ay nagsalita si Kyra at mahinahong binalaan siya. “Humphrey, binabalaan kita. Kapag niloko mo ako ay sinisiguro ko sayo na kaya kong sirain ka sa lahat.”Ngumiti lang naman si Humphrey at nilingon siya. “My god Kyra, sa tingin mo ba ay gagawin ko iyon? Napaganda mo para pakawalan ko pa kaya sinisiguro ko rin sayo na hindi na ako maglalakas loob pa na maghanap ng ibang babae.” sabi niya rito.“Mabuti naman.” sabi nito at pagkatapos ay isiniksik nito ang sarili sa kaniya kaya niyakap niya na lang ito. Pagkalipas lang ng ilang minuto ay tuluyan na ngang nakatulog ito habang nakayakap sa kaniya. Bahagya siyang lumayo rito at sumandal sa kama pagkatapos ay inabot ang isang kaha ng sigarilyo at naglabas ng isa para sindihan.Napuno ng usok ang loob ng silid at nang lingunin niya si Kyra na nakahiga sa tabi niya ay biglang naging malamig ang kanyang tingin dito. Binantaan siya nito na kapag niloko
PAGDATING NI OLIVIA sa lugar kung saan sila nag-shoshoot ay nakasalubong niya sa koridor si Humphrey. Dahil dito ay agad siyang nagpasya na liliko na lang bago pa man sila tuluyang magkasalubong na dalawa dahil sa totoo lang ay iwas na iwas siya rito at ayaw niya itong makasalamuha sa totoo lang.Dali-dali siyang tumalikod ngunit dahil sa ginawa niya ay mabilis din namang gumalaw ito at hinabol siya. Hindi nga nagtagal ay naabutan siya nito. “Olivia, nakabalik ka na rin sa wakas.” sabi nito sa kaniya.Sumimangot na lang siya bigla. “Ano bang sinasabi mo?” patay malisya niyang tanong dito at walang ganang hinarap ito. Pinagtyagaan na lamang niyang tingnan ang mukha nito kahit na sa totoo lang ay inis na inis na siya.“Huwag mo ng itago sa akin ang totoo. Narinig ko na umalis ka para sa isang bagay. Ano kamusta ang lahat? Tapos na ba? Naayos mo na ba ang inaayos mo o baka kailangan mo ng tulong, handa akong tulungan ka.” tuloy-tuloy na sabi nito sa kaniya.Blangko niyang tiningnan ito a
TUMITIG SI TRISTAN SA kanyang mga mata. “Bakit naman ayaw mong malaman niya?” seryosong tanong nito sa kaniya.Napalunok naman si Olivia at sinadyang hindi tumingin sa mga mata nito. “Syempre, unang-una dahil siya ang nobya mo at ako, wala lang naman ako…” sabi niya at pagkatapos ay naglakad palapit dito at inayos ang kwelyo ng damit nito. Ang kanyang mukha ay napaka-seryoso maging ang tinig niya. “Kahit na gaano pa kaganda ang relasyon natin ngayon ay darating at darating pa rin ang araw na pakakasalan mo siya at bubuo kayo ng sarili ninyong pamilya.” mahinang sabi niya.Napalunok siya kung saan pakiramdam niya ay para bang may kung anong bumara sa lalamunan niya pagkatapos niyang sabihin iyon ngunit sa kabila nun ay pinilit niya pa ring makapagsalita. “Hindi ba at mas maganda kung hayaan mo na lang akong umalis ng tahimik nang hindi niya nalalaman ang tungkol sa ating dalawa?”Nang marinig ito ni Tristan ay agad na nagdilim ang kanyang mga mata at nagtagis ang mga bagang niya. “Lagi
DAHIL DOON AY HINDI na nag-aksaya pa ng oras si Olivia para yakapin si Tristan. “Kahit na hindi ko pa nakikita ang ate mo ng sarili kong mga mata, mula sa kwento mo ay alam ko na kaagad na mahal na mahal ka nga niya bilang kapatid niya.” masuyong sabi niya rito. “Naiintindihan ko kung bakit ganun na lang ang nararamdaman mo sa ate mo lalo pa at ikaw na rin mismo ang nagsabi na siya na ang halos tumayong ina sayo.” Hinaplos niya ng bahagya ang likod nito. “Alam kong walang imposible kaya magtiwala ka lang. Maniwala ka na magkaroon ng himala at magtiwala sa magagawa ng Diyos dahil sa Kaniya ay walang imposible.” sabi niya rito.Naramdaman naman niya ang pagtango nito sa kaniya. “Salamat dahil nandito ka sa mga oras na ito.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay biglang humiga ito sa kandungan niya. Ilang sandali pa ay hinaplos niya ang pisngi nito gamit ang kanyang daliri.“Matulog ka muna.” sabi niya rito.“Baka pag nagising ako ay wala kana rito paggising ko.” sabi nito sa kaniya.Umi
KAHAHATID LAMANG NI KENT si Missy ngunit pagbalik niya sa loob ng bahay ay bigla siyang nagulat nang makita niya ang isang babaeng naghihintay sa may sala. “Miss Olivia?” hindi makapaniwalang tanong niya at pagkatapos ay lumapit dito. “Paano kayo nakauwi?” gulat na gulat pa rin na tanong niya rito.“Nasaan na siya? Hindi pa rin ba siya lumalabas ng silid niya?” tanong naman kaagad ni Olivia kay Kent. marahan naman itong tumango kaya napabuntung-hininga na lang siya.“Nasa silid niya po siya Miss Olivia. Ihahatid ko po kayo hanggang sa pinto.” sabi nito at nauna nang naglakad patungo sa hagdan. Agad naman siyang sumunod dito at pagtapat nila sa pinto ay humarap ito sa kaniya. “Katulad nga po ng sabi ko sa inyo ay halos buong araw na siyang nakakulong diyan sa loob.” mahinang sabi nito sa kaniya.Hindi naman na binanggit pa ni Kent ang tungkol sa pagdating doon ni Missy at ang pagpupumilit nito na pumasok. “Sige, ako ng bahala sa kaniya pero gusto ko na maghanda ka ng pagkain.” sabi nit
PAGLABAS NA PAGLABAS NI TRISTAN SA CONFERENCE room ay nagpahatid siya kay Kent sa bahay niya at nagkulong sa kanyang silid. Hindi siya kumain buong araw at kahit na ilang katok pa ang gawin sa kanyang pint ay hindi siya sumasagot.Ilang beses naman nang kumatok sa pinto si Kent ngunit ni isang simpleng sagot ay wala siyang narinig mula sa loob. Sa huli ay wala na siyang nagawa pa kundi ang tawagan si Olivia dahil alam niya na ito lang ang makakapagpakalma kay Tristan.Bumaba muna siya sa sala at doon niya ito tinawagan. Kaagad naman nitong sinagot ang tawag niya. “Pasensya na Miss Olivia kung nakaistorbo ako sayo.” sabi niya kaagad.“Kent? May problema ba?” kaagad naman na tanong ni Olivia rito.Nilingon ni Kent ang pangalawang palapag bago nagsalita. “Miss Olivia, hindi ka ba busy ngayon? Pwede niyo bang tawagan si sir para aliwin siya?” sabi niya rito.Agad naman na napakunot ang noo ni Olivia nang marinig niya ang sinabi nito. “Para aliwin siya? Bakit? Anong problema?” sunod-sunod
KINABUKASAN, NAKASAKAY NA SI TRISTAN sa kanyang sasakyan at handa nang umalis nang lingunin siya ni Kent. “sir, ang kotse ni madam.” sabi nito sa kaniya.“Hayaan mo siya. Umalis na tayo.” malamig na utos ni Tristan dito. Ang kanyang mga mata ay malamig na para bang isang normal lang na tao ito at ni hindi man lang nito kaano-ano. Dahil sa utos nito ay pinaandar na ang sasakyan ngunit bago pa man sila makaalis ay bigla na lang bumaba mula sa kotse ito at kumatok sa binta. “Tristan, may sasabihin ako sayo. Kailangan nating mag-usap.” sabi nito ngunit hindi ito pinansin ni Tristan at binalingan niya si Kent.“Paandarin mo na ang sasakyan.” sabi niya rito nang hindi man lang tinatapunan ng tingin ang kanyang ina.“Pero sir, paano po si—” puno ng pag-aalinlangan niyang tiningnan ito mula sa rearview mirror ng sasakyan ngunit bago pa man niya matapos ang kanyang sinasabi ay agad na itong nagsalita sa galit na paraan.“Kailangan ko pa bang ulit-ulitin? Umalis na tayo.” inis na sabi nito ka