PAGBALIK NAMAN NI TRISTAN mula sa banyo ay nakita niyang tulog na si Olivia. Napatitig siya sa mukha nito na napakaganda bagamat may kapayatan na ito. “Fool…” bulong niya at pagkatapos ay hinawi ang mga buhok nito na nahulog sa noo nito. “Ang galing mong magdahilan…” mahinang bulong niya rito. Kahit na dahilan lang ang sinabi nito sa kaniya kanina ay naniwala pa rin siya rito at sumunod sa sinabi nito.“Gusto lang naman kitang makatulog ng maayos.” mahinang sabi niya rito.Samantala, sa panaginip naman ni Olivia ay parang may matigas na pader sa kanyang harapan. Ngunit ang pader na iyon ay mainit at hindi malamig. Pinanatili pa nga niya ang kanyang kamay sa pader na iyon dahil ang sarap nito sa kanyang pakiramdam.Kinabukasan, nag-ikot na nag doktor. Sinuri nito ang kanyang kalagayan at humupa na nang tuluyan ang kanyang lagnat ngunut nanatiling mahina pa rin ang kanyang katawan. Nang marinig naman ni Tristan na okay na ang sitwasyon ni Olivia ay tuluyan na ngang gumaan ang pakiramda
PAGKATAPOS NG ILANG ARAW na pagpapahinga ay nakatanggap ng isang tawag si Olivia mula sa direktor at sinabi nito na kailangan niyang mag-audition. Bagamat inimbitahan na siya nito ay kailangan pa rin niyang sumailalim sa proseso kaya kailangan niyang mag-audition. Kapag pinalampas pa niya ang oportunidad na iyon ay baka pagsisihan niya kaya kailangan niyang maghanap ng paraan para makalabas siya sa bahay ni TRistan lalo pa at napakahirap na gawin iyon dahil sa napakadami ng nagbabantay sa kaniya na tauhan nito.Bumagsak man siya ay babangon siya kaya kailangan niyang makaisip ng paraan. Nang gabing iyon ay iyon ay kaagad siyang lumapit kay Tristan upang magpaalam dahil alam niya na hindi siya makakalabas doon kapag walang pahintulot nito. “Gusto kong puntahan si Annie at ang mga bata bukas.” sabi niya rito.Bahagya naman itong natigilan at pagkatapos ay nilingon siya. “Magaling ka na ba?” tanong nito.Mabilis na tumango si Olivia rito. “Oo. magaling na ako.” sagot niya rito.Ilang san
“Via, I’m sorry pero… kinancel na ang lahat ng endorsement at kontrata mo. Pinagbabayad ka rin ng danyos dahil sa kumalat na malaswang picture mo.” sabi ni Ate Mia kay Olivia. Iyon ang itinawag nito sa kaniya sa kalagitnaan ng gabi.Napangiti siya ng mapait. “Walang problema ate, babayaran ko ang mga iyon at…” tumigil siya, humugot ng malalim na hininga. “Aalis na ako sa industriya.” sabi niya bago tuluyang patayin ang cellphone.Sa araw na iyon ay nawala sa kaniya ang lahat, ang kasikatan niya, mga project at maging ang lalaking mahal niya. Unti-unting nag-init ang mga sulok ng kanyang mga mata, hindi niya akalain na sa daming gagawa ng bagay na iyon sa kaniya ay mismong pang si Tristan pa. Sobrang sakit para sa kaniya na tanggapin iyon dahil pakiramdam niya ay pinaglaruan lamang siya nito ng matagal. Kung kailan niya ito minahal ay tyaka naman nito iyon ginawa sa kaniya. Sinira siya nito sa lahat at maging ang kanyang karera.Napapikit si Olivia nang maalala niya ang sandaling iyon
“Ma’am may naghahanap po sa inyo.” sabi ng kasambahay nila Annie. Kakaupo niya lang sa sofa ng mga oras na iyon at kagigising niya lang din. Hindi siya gaanong nakatulog kagabi dahil sa napakaraming iniisip niya.“Sino daw?” nakapikit pa ang mga mata niyang tanong rito. Tanghali na ng mga oras na iyon at wala na si Lucas. Ang mga anak niya naman ay pumasok na rin sa school dahil limang taon na ang mga ito.“Via daw po ang pangalan at kaibigan ninyo.” sagot nito na ikinamulat niya ng kanyang mga mata at dali-daling tumayo mula sa kanyang kinauupunan at lumabas para tingnan kung si Via nga talaga iyon.~~~~“Ang tagal mong nawala…” sabi ni Annie kay Via nang nasa sala na sila. Si Via nga talaga ang nasa harap niya. Halos ilang taon niya rin itong hindi nakita.Nang mga oras na iyon ay tinitingnan nito ang photo album kung saan nakalagay ang mga larawan nila ni Lucas nang ikasal sila. “Napaka-engrande ng kasal mo Annie at masaya ako na ikinasal ka na sa wakas sa taong mahal mo. ang pinak
Nang buksan ni Kendra ang pinto at nakita niya ang babaeng nakatayo sa kanyang harapan ay labis siyang nagulat. Dali-dali niya itong pinapasok sa loob ng kanyang bahay. Kinagabihan ay nagluto si Kendra ng hapunan at sabay silang kumain ni Olivia. Pagkatapos nilang kumain ay nanuod silang dalawa ng Tv sa sala. Ilang sandali pa ay biglang tumunog ang cellphone ni Kendra at nang tingnan niya kung sino ang tumatawag ay nakita niyang si Greg pala kaya agad niyang sinagot ito. “Nasa bahay ka ba?” tanong nito sa kaniya. “Oo nandito ako.” mabilis naman na sagot niya rito. “Sige pupunta ako diyan.” sabi nito at agad na nitong pinatay ang tawag kahit na gusto pa sana niyang magsalita. Napabuntung-hininga na lamang siya. Pagkalipas nga lang ng sampung minuto ay may narinig siyang katok mula sa pinto. Agad siyang tumayo at nagtungo sa pinto upang buksan ito. Pagbukas niya ng pinto ay may inabot ito sa kaniya. “Ipahid mo yan sa noo mo dahil baka magkaroon ng peklat.” sabi nito, pumunta pala i
Bago pa man nito matapos ang sasabihin ay binuksan niya ang pinto. Nakatayo siya doon ngunit parang wala siyang pakialam at parang sobrang namamanhid ang buong katawan. Napatitig naman si Tristan kay Olivia nang buksan nito ang pinto. Nakasuot ito ng pantulog na napakanipis at halos makita na ang katawan nito sa likod ng manipis na damit. Nilingon niya ang kanyang mga tauhan sa kanyang likuran. “Anong tinitingin-tingin niyo? Lumabas na kayo!” sigaw niya sa mga ito. Samantala, si Olivia ay nakatitig kay Tristan ng malamig, ang kanyang mga mata ay napakalamig na para bang nakatingin siya sa isang estranghero. Sa sumunod na sandali ay nag-iwas siya ng kanyang mga mata dahil halos ayaw niya itong makita. Hindi nagtagal ay naramdaman niya ang pagbalot ng amerikana nito sa kaniya. Biglang nagtagis ang mga bagang ni TRistan. “Sino ang nagpahintulot sayo na magsuot ka ng ganyang klaseng damit?” galit na galit na tanong niya rito. Nagtaas naman ng ulo si Olivia at malamig na tiningnan siya
Naramdaman niya na inabot nito ang kanyang paa. Nagmulat siya ng kanyang mga mata. “Tristan, huwag mo akong hawakan ano ba!” angil niya rito. “Huwag kang mag-alala Olivia. Hindi kita kakainin.” sagot nito sa kaniya at sa sumunod na sandali ay itinaas nito ang kanyang paa ay pagkatapos ay ibinalot nito ang mga kamay nito rito. Dahil doon ay nakaramdam siya ng init mula doon. Dahil sa ginawa nito ay hindi niya maipagkakaila na medyo gumaan nga ang pakiramdam niya at hindi na rin siya gaanong nilamig at muling pumikit kaya lang ay bigla siyang muling napamulat nang maalala niya na kamay nga pala ni Tristan iyon. Natigilan siya, nagugustuhan niya ba ang mga kamay nito sa paa niya? Halos hindi siya makapaniwala sa kanyang sarili dahil rito. Hindi nagtagal ay nakabawi din naman siya. Malinaw sa kanyang isip na na dapat ay hindi na siya naaapektuhan pa sa ginagawa ng lalaking ito. “Bitawan mo ako!” sigaw niya rito. Samantala, sa halip naman na bitawan siya nito ay mas lalo lang nitong hin
Ilang sandali pa nga ay binitawan siya ni Tristan at napabuntung-hininga. “Kung ganun, bakit hindi ka lumaban?” tanong nito sa kaniya.Nang marinig naman niya ang tanong nito ay dahan-dahan niya itong binalingan. Halos tumaas ang sulok ng kanyang labi ng mga oras na iyon. “Sa tingin mo ba ay may silbi pa kapag nanlaban ako?” balik niyang tanong rito. “Hindi ba at iyon naman ang gusto mo? Ang maging masunurin ako sa lahat ng gusto mo.” dagdag pa niyang sabi rito.“Olivia…” tawag nito sa kaniya at pagkatapos ay hinawakan nito ang kanyang baba at bahagyang pinisil. Ang hininga nito ay tumatama na sa kanyang mukha ng mga oras na iyon. “Oo nga, gusto ko ngang maging masunurin ka pero hindi sa punto na para ka na lang isang estatwa na hindi man lang gumagalaw. Sa tingin mo ba ay magiging masaya ako sa ganun?” tanong nito sa kaniya.Tumaas ang sulok ng kanyang labi ng tuluyan at sinalubong ang mga mata nito na. “Huwag kang umasa na, dahil kahit na anong gawin mo hinding-hindi mo ako mapapasu