Chapter 82Habang patuloy ang masayang kwentuhan, ramdam ko pa rin ang mga tanong na naglalaro sa aking isipan. Hindi ko pa rin matanggal ang mga alalahanin tungkol sa koneksyon ng mga tao sa paligid ko, at ang mga lihim na unti-unting nahuhulog sa aking harapan. Ang lahat ng ito, mula sa relasyon nina Das at Agent P, hanggang sa hindi pagkakaintindihan ng aking ama at sa tiyuhin ni Sky, ay nagiging mas kumplikado kaysa sa inaasahan ko.Habang naglalakad kami papunta sa labas ng bahay, tinanong ko si Sky tungkol sa nakaraan ng kanyang pamilya. Hindi ko alam kung bakit, pero sa pagkakataong iyon, naramdaman ko na kailangan kong malaman ang lahat. "Sky, may alam ka ba tungkol kay Mr. Ching?" tanong ko, bahagyang maingat.Tumigil si Sky sa paglalakad at tumingin sa akin ng diretso. “Bakit mo tinatanong?” tanong niya, hindi ko mabasa ang ekspresyon ng mukha niya.“Gusto ko lang malaman kung ano ang tunay na nangyari sa mga magulang mo,” sagot ko, nagsusumiksik ng kaunti ng mga detalye na
Chapter 83 Ang araw ng linggo ay dumaan nang tahimik sa mansyon. Si Sky at ako ay magkasama sa sala, nag-uusap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap at ang mga bagay na kailangan naming asikasuhin. Kahit na ang lahat ng nangyari sa nakaraan ay patuloy na bumabagabag sa aming isipan, nagkaroon kami ng pagkakataong magpahinga, mag-plano, at magpokus sa mga bagay na mahalaga sa amin ngayon. "Sky," tanong ko habang nakaupo kami sa malaking sofa sa sala, ang mga mata ko'y nakatuon sa kanya. "Kumusta ka na? Anong nararamdaman mo ngayon?" Nagbigay siya ng isang mahina ngunit matamis na ngiti, at tinapik ang kanyang tiyan na ngayon ay medyo lumalaki na. "Medyo pagod, pero masaya. Ang hirap lang tanggapin na may bagong buhay na darating. Pero sa parehong oras, excited ako," sagot niya, at ang mga mata niya ay kumikislap sa kasiyahan. Masaya akong makita siya ng ganito—maligaya at puno ng pag-asa. Ngunit alam ko na hindi madali para kay Sky ang magbukas tungkol sa nakaraan, lalo na s
Chapter 84 Habang naglilihi ang aking asawa, hindi ko siya pinabayaan. Kung ano ang nais niyang hiningi, ibinigay ko na walang pag-aalinlangan. Ang mga kahilingan ni Sky, gaano man ka-simple o ka-komplikado, ay laging nauuna sa lahat ng bagay. Alam kong ito ang pinakamahalagang panahon sa buhay namin, kaya't tiniyak kong lahat ng pangangailangan niya ay matutugunan. "Hubby, gusto ko ng mangga," sabi ni Sky isang hapon, habang nakaupo kami sa terrace ng mansyon, tinatanaw ang magandang tanawin ng hardin. "Tama na ba 'yan?" tanong ko, sabay abot sa kanya ng isang mangga na matamis at hinog na hinog. "Oo, ito na lang. Masarap itong mangga, masarap pa sa feeling ng pagiging buntis," sagot niya habang ngumisi. Tinitigan ko siya at nakita ko ang kasiyahan sa kanyang mga mata—ang kasiyahan na magkasama kami sa bawat sandali. Minsan, napansin ko na may mga pagkakataong mabilis siyang napapagod, at nararamdaman ko ang pagka-sensitibo ng kanyang katawan. Kaya't kung may mga pagkakataong si
Chapter 85 Tumawa na lang ako, pero hindi ko maiwasang mag-alala ng kaunti. Hindi ko alam kung saan ko pa kukunin ang strawberry na tatlong nakadikit, pero ang bawat isa sa kanila ay nagbigay ng kani-kanilang ideya. “Okay, okay! Huwag na kayong magtawanan. Hanapin na lang natin. Steve, ikaw na muna ang mag-check ng mga farm dito sa paligid. Asier, ikaw na bahala sa internet search, baka may nakalista na lugar na nagbebenta nun. Leo, baka may kilala kang supplier, baka matulungan mo kami. Stefan, ikaw na lang ang maghanap sa mga lokal na pamilihan,” utos ko, sabay hingal. Alam kong mahirap ang misyon ko, pero kailangan kong matulungan si Sky. "Okay, Hubby. Wala na akong magagawa kung hindi makahanap ng strawberry na nakadikit," sagot ni Steve, tila hindi na iniisip ang hirap, ang mahalaga ay magawa ko ang hiling ni Sky. Bumangon ako at nagsimula sa mga tawag. Habang iniisa-isa ko ang mga tawag at nag-iisip kung saan hahanapin, naiisip ko kung gaano kalaki ang sakripisyo ng bawat is
Chapter 86 Pagsapit ng hapon, habang nag-aasikaso kami ni Sky sa loob ng mansyon, isang bagong presensya ang pumasok sa aming buhay. Isang taong hindi ko inaasahan na magbabalik. Ana, ang dating kasamahan ni Sky sa Dark Moon Organization, ay dumating upang bumisita. Ngunit ngayon, may bagong buhay na siya at hindi na siya ang parehong tao na nakilala ko noon. Nang magbalik siya, nagbago ang lahat. Nang makita ko siya, hindi ko na naramdaman ang mabigat na aura na dati niyang dala. Hindi ko na siya nakitang tulad ng isang assassin na laging alerto, handang humarap sa anumang laban. Sa halip, ang naramdaman ko ay isang magaan na presensya, puno ng saya at kaligayahan—ang uri ng pakiramdam na nagbigay ng pag-asa kay Sky. Si Ana, o mas kilala na ngayon sa pangalan niyang Mrs. Santiago, ay ganap nang nagbago matapos magpakasal kay Dave, ang asawa niyang kilala ko rin na isa sa mga dating miyembro ng Dark Moon. "Sky!" sigaw ni Ana nang makita siya, may halong saya at pagmamahal sa kan
Chapter 87 Habang dumating ang gabi, mas lalo pang naging masaya ang mansyon sa pagdating ng mga kaibigan ni Sky. Isa-isa silang dumating, at ang bawat isa sa kanila ay nagdala ng bagong enerhiya na nagbigay sigla sa aming bahay. Ang kanilang mga pangalan ay hindi na bago sa akin, ngunit ang mga relasyon nila kay Sky ay higit pa sa mga kaibigan—sila ay mga kapwa niyang lumaban, mga taong nakasama niya sa mga pinakamatinding pagsubok ng nakaraan. Unang dumating si Luna, o mas kilala bilang Agent P, ang matalik na kaibigan ni Sky na laging handa sa anumang laban. Kahit sa simpleng ngiti ni Luna, ramdam ko ang lakas at tapang na matagal ko nang hindi nakikita sa iba. “Hubby!” sigaw niya habang kumakaway papalapit. “Tuwang-tuwa akong makita kayo ni Sky na magkasama at masaya!” “Luna!” sagot ni Sky, sabay yakap kay Luna. “Kumusta ka na? Matagal-tagal na tayong hindi nagkita!” “Okay lang,” sagot ni Luna, ang mga mata niya ay kumikislap ng saya. “Ngayon, ang importante, andiyan na ak
Chapter 88 Sky POV Anim na buwan na ang aking tiyan, at hindi ko na kayang itago ang nararamdaman ko. Isa itong malaking pagsubok, ngunit sa kabila ng lahat ng saya at pagpaplano, may isang bagay na patuloy na bumabagabag sa aking isipan. Hindi lang isa ang laman ng aking tiyan, at nararamdaman ko na may higit pa sa isang baby ang naglalagi sa aking sinapupunan. Ang mga paggalaw nila, ang mga kick na nararamdaman ko tuwing gabi, at ang paraan ng pag-ikot ng aking katawan ay tila hindi angkop sa isang baby lamang. Nagsimula akong mag-isip na baka nga… tatlo. Triplets. Kaya't isang araw, nang dumating si Angel, ang aking personal na doktor at kaibigan, nagtakda kami ng pribadong konsultasyon. Alam kong hindi pa ito ang tamang oras upang sabihin kay Kent, ang aking mahal na asawa. Gusto ko siyang sorpresahin—gusto kong maging sorpresa ang aming panganganak, ang darating na tatlong bata sa aming buhay. Nais kong malaman kung tama ang aking hinala. “Angel,” sinabi ko, habang nak
Chapter 89 Kent POV Natulala ako sa sinabi ng aking asawa. Hindi ko ito napaghandaan. Dahil sa pagkabigla, hindi ako nakapagsalita o nakakilos. Bumalik lamang ako sa aking sarili nang sinigawan niya ako, kaya't nataranta akong kumilos. Sa sobrang pagka-taranta ko, iba ang nabuhat ko. Papasok na sana ako sa kotse nang may humila sa akin at sinapak ako sa mukha. Tumilapon ang mga bituin sa aking paningin, at ilang saglit pa ay saka ako natauhan. Nang tingnan ko, si Manang pala ang nabuhat ko. Babalik sana ako sa loob para tulungan siya, pero paglingon ko ay isang malakas na suntok sa aking sikmura at sa akin mata ang tumama sa akin. Pagtingin ko, ang asawa ko pala iyon, namimilipit sa sakit, kahit malapit nang manganak, may lakas pa siyang sumuntok. "Putang ina ka Kent! Pag ako'y manganak dito, hindi ka na makakapasok sa puké ko! Habang buhay. Magkakaroon ka ng sariling daan patungong langit! Letse ka! Ang lilibog mo pala, hindi ko naisip na ganito ang magiging kalalabasan. Masak
Chapter 105 Habang ang laban ay nagpapatuloy at ang mga kalaban ay unti-unting tumitigil, nakaramdam ako ng isang malamig na hangin na dumapo sa aking balat. Ang buong paligid ay punung-puno ng alikabok at usok mula sa mga sumabog na granada, ngunit ang isipan ko ay tila nakatutok lamang sa isang bagay—ang susunod na plano namin. "Agent Black, tapos na sila," sabi ni Agent T, habang sinisigurado ang pagkatalo ng huling kalaban. Hindi ko pa rin ibinababa ang baril ko, patuloy na tinitingnan ang bawat sulok ng lugar, naghahanap ng anumang senyales na may mga natirang kalaban. "Maghanda ka," sagot ko, "hindi pa tapos ang laban," sabi ko dito. Agad akong bumalik sa sasakyan, binuksan ang laptop at inilabas ang flash drive na nakuha ko mula sa huling kalaban. Binanggit niya na may higit pang malalim na plano ang mga kalaban, at wala akong oras na mag-aksaya. Inilagay ko ang flash drive sa laptop at nagsimula akong maghanap ng mga impormasyon. Sa mabilis na pag-scan ng mga files,
Chapter 104 Ang katawan ng lalaking iniiwasan ko ay tumagilid sa sahig, sumabog ang dugo mula sa kanyang leeg habang nangingisay ito. Ang masakit na tanawin ay hindi ko pinansin. Sa halip, nakatutok ang aking mata sa kanyang mga mata—puno ng pagkatakot at walang kasiguraduhan. Hindi ko kilala ang taong ito, ngunit alam ko na may isa pang layer ng panganib na nakatago sa ilalim ng lahat ng ito. “Hindi ka pa tapos,” mahinang boses nito habang dumudugo ang leeg. “Ang tunay na laban... hindi dito natatapos.” Habang siya'y patuloy na humihinga ng mahirap, nagtaas siya ng kamay na parang gustong magsabi ng higit pa. Tumigil ako sa paggalaw, hindi ko alam kung ano ang aasahan ko mula sa kanya. Minsan, sa mga pagkakataong tulad nito, may mga huling salita ang kalaban na nagsisilbing babala. “Sinong nagpapadala sa'yo?” tanong ko, ang tono ko’y malamig at matalim. Ang mata ng lalaki ay naglaho sa dilim ng warehouse, ngunit bago pa man siya tuluyang mawalan ng malay, umabot siya ng isang ma
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k
Chapter 102 Hindi ko na kayang pigilan ang galit na bumabalot sa aking katawan. Ang mga kalaban na tumangka sa aming pamilya ay nagmistulang mga anino—mga walang saysay na kalaban na hindi nakakita ng tamang oras at lugar. Ngunit sa bawat hakbang ko, bawat desisyon, ramdam ko ang bigat ng mga susunod na hakbang. Habang pinagmamasdan ko si Kent, na ang mga mata ay puno ng pagkabigla at pang-unawa, alam ko na ang lahat ng ito ay hindi natatapos dito. Hindi pa tapos ang laban. Ang mga kalaban na ito ay bahagi lamang ng isang mas malaking laro, isang laro kung saan ang buhay ng pamilya ko ang taya. “Hubby,” sinabi ko habang pinipigilan ang sarili ko na magpakita ng emosyon, “hindi nila alam kung sino tayo. Hindi nila alam kung gaano kita pinoprotektahan. Hindi ko sila papayagang manakit pa sa atin, lalo na ang aking mga anak. Gagawin ko lahat para maging ligtas kayo,” dagdag kong sabi. Hindi siya sumagot agad, ngunit naramdaman ko ang tensyon sa kanyang katawan. Alam niyang may m
Chapter 101Ang akala ko ay hindi na ako babalik bilang isang assassin. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pagiging magulang, at ang buhay ng simpleng pamilya—akala ko ay natutunan ko na ang kaligayahan at ang pagpapahalaga sa mga maliliit na sandali. Ngunit ang tadhana, tulad ng dati, ay may ibang plano.Isang gabing malamig, habang kami ni wifey Kent ay nag-aalaga sa mga anak namin sa kwarto, narinig ko ang isang hindi kanais-nais na tunog—ang mga yabag ng mga paa sa labas ng bahay. Tumigil kami ni Kent, nagkatinginan, at agad kong naramdaman ang matalim na pakiramdam ng panganib na unti-unting bumabalot sa amin.“Hubby, may narinig ka ba?” tanong ko, ang mga mata ko ay nakakapit sa pintuan ng kwarto, puno ng alerto.Tumayo si Kent, ngunit bago siya makapagsalita, isang malakas na kalabog ang nagpagising sa amin. Kasunod nito, ang sigaw ng isang babae—si Mia, ang aming katulong, na narinig ko mula sa ibaba ng hagdan.Bago pa man makagalaw si Kent, hindi ko na napigilan ang sarili ko
Chapter 100Pagkatapos ng unang kaarawan ng triplets, naging masaya kaming lahat. Ang aming bahay ay puno ng mga ngiti, tawanan, at malalambing na sandali. Hindi ko na kayang isa-isahin ang lahat ng magagandang nangyari, ngunit sa mga simpleng detalye, mas nakikita ko kung paano nabuo ang aming pamilya—sa bawat hirap, saya, at pagmamahalan.Habang ang mga triplets ay patuloy na lumalaki, mas naging abala kami sa pag-aalaga sa kanila. Ang mga maliliit na hakbang ng kanilang paglaki ay puno ng pagmumuni-muni sa aming mga magulang. Sa bawat ngiti at tunog ng kanilang mga hininga, nararamdaman namin na ang bawat sakripisyo ay may kabuntot na hindi matatawarang kaligayahan.Isang linggo pagkatapos ng birthday party, nagtakda kami ni Kent ng isang araw ng "family bonding". Nais naming mapanatili ang espesyal na koneksyon namin bilang mag-asawa at pamilya, kaya't nagplano kami ng isang simpleng lakad sa isang park. Hindi na namin inisip ang mga malalaking handaan o kahit anong kalakihang sel
Chapter 99 Matapos ang masaya at makulay na birthday party ng mga triplets, hindi pa rin naaalis ang ngiti sa labi ko. Ang buong mansyon ay puno ng saya, pagmamahal, at kaligayahan. Lahat ng tao ay nagtipon upang magdiwang at makita ang tatlong bagong miyembro ng aming pamilya. Ang mga kaibigan ko—mga baliw ko na mga kaibigan—ay nagbigay ng kasiyahan at kalokohan, at pati na rin si Kent na tila hindi mapigilan ang tuwa dahil sa pagpapalawak ng aming pamilya. Nang matapos ang party at nagsi-uwian na ang mga bisita, kami ni Kent ay nagtakda ng ilang sandali ng katahimikan sa aming kwarto. Hindi ko pa rin matanggap na tatlo na ang anak namin. Ang aming triplets—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay malusog at maayos. Ang bawat araw ay puno ng mga bagong pagsubok, ngunit hindi ko nararamdaman na mag-isa ako. Laging nandiyan si Kent, at ang mga kaibigan ko ay patuloy na nagbibigay ng lakas at suporta. Habang tinatanaw ko ang tatlong crib na puno ng maliliit na sanggol, nakaramdam ako
Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa
Chapter 97 Nang magpatuloy ang kasiyahan sa kaarawan ng mga triplets, ang mga kaibigan ko—na kilala ko sa kanilang mga hindi pangkaraniwang mga hilig—ay hindi ko inaasahang darating. Akala ko hindi sila dadalo, at kung tutuusin, mas gusto ko pang hindi sila dumaan. Pero tulad ng dati, hindi ko kayang pigilan ang kanilang mga kapangahasan, at minsan pa, lumabas ang kanilang mga kabaliwan sa isang napaka-historikal na araw sa buhay ng pamilya namin. Habang abala ang lahat sa masaya at tahimik na selebrasyon, narinig namin ang tunog ng sasakyan na dumating sa driveway ng mansyon. Sa unang tingin, wala akong pakialam, ngunit nang bumukas ang pinto, at lumabas ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko. "Hala, ito na naman sila!" bulong ko sa sarili ko, sabay tingin kay Kent. Ang mga kaibigan ko—si Luna, Angel, Rose, Anastasia, at Tanya—ay nakatayo sa pintuan na parang mga sundalo na galing sa digmaan. Ang kanilang mga kasuotan ay tila mga military fatigues na may