Chapter 86 Pagsapit ng hapon, habang nag-aasikaso kami ni Sky sa loob ng mansyon, isang bagong presensya ang pumasok sa aming buhay. Isang taong hindi ko inaasahan na magbabalik. Ana, ang dating kasamahan ni Sky sa Dark Moon Organization, ay dumating upang bumisita. Ngunit ngayon, may bagong buhay na siya at hindi na siya ang parehong tao na nakilala ko noon. Nang magbalik siya, nagbago ang lahat. Nang makita ko siya, hindi ko na naramdaman ang mabigat na aura na dati niyang dala. Hindi ko na siya nakitang tulad ng isang assassin na laging alerto, handang humarap sa anumang laban. Sa halip, ang naramdaman ko ay isang magaan na presensya, puno ng saya at kaligayahan—ang uri ng pakiramdam na nagbigay ng pag-asa kay Sky. Si Ana, o mas kilala na ngayon sa pangalan niyang Mrs. Santiago, ay ganap nang nagbago matapos magpakasal kay Dave, ang asawa niyang kilala ko rin na isa sa mga dating miyembro ng Dark Moon. "Sky!" sigaw ni Ana nang makita siya, may halong saya at pagmamahal sa kan
Chapter 87 Habang dumating ang gabi, mas lalo pang naging masaya ang mansyon sa pagdating ng mga kaibigan ni Sky. Isa-isa silang dumating, at ang bawat isa sa kanila ay nagdala ng bagong enerhiya na nagbigay sigla sa aming bahay. Ang kanilang mga pangalan ay hindi na bago sa akin, ngunit ang mga relasyon nila kay Sky ay higit pa sa mga kaibigan—sila ay mga kapwa niyang lumaban, mga taong nakasama niya sa mga pinakamatinding pagsubok ng nakaraan. Unang dumating si Luna, o mas kilala bilang Agent P, ang matalik na kaibigan ni Sky na laging handa sa anumang laban. Kahit sa simpleng ngiti ni Luna, ramdam ko ang lakas at tapang na matagal ko nang hindi nakikita sa iba. “Hubby!” sigaw niya habang kumakaway papalapit. “Tuwang-tuwa akong makita kayo ni Sky na magkasama at masaya!” “Luna!” sagot ni Sky, sabay yakap kay Luna. “Kumusta ka na? Matagal-tagal na tayong hindi nagkita!” “Okay lang,” sagot ni Luna, ang mga mata niya ay kumikislap ng saya. “Ngayon, ang importante, andiyan na ak
Chapter 88 Sky POV Anim na buwan na ang aking tiyan, at hindi ko na kayang itago ang nararamdaman ko. Isa itong malaking pagsubok, ngunit sa kabila ng lahat ng saya at pagpaplano, may isang bagay na patuloy na bumabagabag sa aking isipan. Hindi lang isa ang laman ng aking tiyan, at nararamdaman ko na may higit pa sa isang baby ang naglalagi sa aking sinapupunan. Ang mga paggalaw nila, ang mga kick na nararamdaman ko tuwing gabi, at ang paraan ng pag-ikot ng aking katawan ay tila hindi angkop sa isang baby lamang. Nagsimula akong mag-isip na baka nga… tatlo. Triplets. Kaya't isang araw, nang dumating si Angel, ang aking personal na doktor at kaibigan, nagtakda kami ng pribadong konsultasyon. Alam kong hindi pa ito ang tamang oras upang sabihin kay Kent, ang aking mahal na asawa. Gusto ko siyang sorpresahin—gusto kong maging sorpresa ang aming panganganak, ang darating na tatlong bata sa aming buhay. Nais kong malaman kung tama ang aking hinala. “Angel,” sinabi ko, habang nak
Chapter 89 Kent POV Natulala ako sa sinabi ng aking asawa. Hindi ko ito napaghandaan. Dahil sa pagkabigla, hindi ako nakapagsalita o nakakilos. Bumalik lamang ako sa aking sarili nang sinigawan niya ako, kaya't nataranta akong kumilos. Sa sobrang pagka-taranta ko, iba ang nabuhat ko. Papasok na sana ako sa kotse nang may humila sa akin at sinapak ako sa mukha. Tumilapon ang mga bituin sa aking paningin, at ilang saglit pa ay saka ako natauhan. Nang tingnan ko, si Manang pala ang nabuhat ko. Babalik sana ako sa loob para tulungan siya, pero paglingon ko ay isang malakas na suntok sa aking sikmura at sa akin mata ang tumama sa akin. Pagtingin ko, ang asawa ko pala iyon, namimilipit sa sakit, kahit malapit nang manganak, may lakas pa siyang sumuntok. "Putang ina ka Kent! Pag ako'y manganak dito, hindi ka na makakapasok sa puké ko! Habang buhay. Magkakaroon ka ng sariling daan patungong langit! Letse ka! Ang lilibog mo pala, hindi ko naisip na ganito ang magiging kalalabasan. Masak
Chapter 90 Tatlong oras ang lumipas nang lumabas ang doktor na si Doc Angel, ang nangalaga sa panganganak ng asawa ko. "Doc, kumusta ang asawa ko?" agad kong tanong. "Maayos naman ang kalagayan niya. Congratulations sa inyo! Puwede mo na siyang makita sa kanyang silid. Kailangan ko pa linisin ang sanggol," sagot ni Doc Angel. "Sige, Doc, salamat," sagot ko, at pumasok siya muli sa loob ng kwarto. Matapos ang ilang sandali, nagsimula kami mag-usap ng mga kaibigan ko. "Ano kaya ang anak nyo, bro? Sana babae," sabi ni Steve. "Siguro lalaki," sagot ni Asier. "Bakit mo nasabi na lalaki?" tanong ni Ella. "Tingnan mo naman ang nangyari sa kanya," sabi ni Asier, sabay turo sa mata ko. "May ubi sa mata," dagdag pa niya. Ang tinutukoy ni Asier ay ang pasa sa aking mata na dulot ng pagkasunog kanina mula sa paghahanda sa asawa ko. Pagkatapos ng kanyang biro, nagtawanan kami, pati na rin sina Manang at Ella. "Basta ako, babae," sabi ni Leo. "Para sa akin, babae at lalaki!" dagdag ni
Chapter 91Sky POVHabang nakahiga ako sa kama, nararamdaman ko pa rin ang pagod mula sa panganganak. Sa kabila ng sakit, ramdam ko ang kagalakan at pagpapasalamat sa Diyos dahil sa tatlong malusog na anak. Hindi ko pa rin lubos maisip na tatlo na ang anak namin ni Kent.Si Kent ay nakatayo sa gilid ng kama, hindi mapagkakailang nangingiti, habang hinihimas ang aking kamay. Sa kanyang mata, makikita ko ang labis na kaligayahan, kahit na pagod na rin siya mula sa mga oras ng paghihintay."Salamat, Sky. Hindi ko kayang gawin ito mag-isa. Salamat sa pagbibigay sa akin ng tatlong anak," sabi ni Kent, sabay haplos sa aking buhok."I love you, Kent," sagot ko, habang tinatanaw ko siya. "Hindi ko na kayang maghintay pa na makita silang lumaki."Tumango siya at ngumiti, at nagpatuloy ang aming tahimik na pag-uusap. Ang mga simpleng sandaling ito, habang magkasama kami sa hospital room na tahimik at puno ng pagmamahal, ay mas mahalaga kaysa sa anumang materyal na bagay sa mundo.Hindi ko na ka
Chapter 92Lumipas ang mga araw at sa wakas, dumating din ang araw na maaari na kaming umuwi sa mansyon kasama ang aming tatlong malulusog na anak. Bagama’t masaya akong makabalik sa aming tahanan, hindi ko maiwasang mag-alala. Lahat ng mga bagay na naging pamilyar sa akin ay tila nag-iba. Ito ang una kong pagkakataon na maging ganap na ina at mag-alaga ng tatlong sanggol."Ready na ba kayong umuwi, Sky?" tanong ni Kent habang tinutulungan akong magbihis.“Oo, hubby. Medyo kinakabahan lang ako," sagot ko habang tinitingnan ang mga anak namin na natutulog sa kanilang crib."Huwag kang mag-alala, Sky. Magkasama tayo sa lahat ng ito," sabi ni Kent habang inaabot sa akin ang isang malambot na kumot para kay Princess Luna, ang unica iha namin.“Alam ko, Kent. Salamat at nandiyan ka palagi," sagot ko. Hindi ko na kayang itago ang mga luha ng kagalakan at pasasalamat sa mga simpleng sandali ng buhay namin bilang pamilya.Habang inaalalayan ako ni Kent, nagsimula kami magtungo sa hospital exi
Chapter 93Lumipas ang mga araw at ang buhay namin bilang pamilya ay patuloy na umaagos. Habang ang bawat araw ay may kanya-kanyang hamon, ramdam ko na ang bawat pagsubok ay nagiging magaan dahil sa pagmamahal na bumabalot sa amin. Ang tatlong sanggol namin ay patuloy na lumalaki, at kahit na may mga sandaling mahirap ay hindi ko na kailanman mararamdaman ang kalungkutan. Ang mga anak namin—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay nagbibigay sa amin ng lakas at pag-asa.Nagkaroon kami ng routine sa bawat araw—pagkakaroon ng tamang oras para mag-alaga, maglaro, at magpahinga. Minsan, nagtataka ako kung paano namin nagagampanan lahat ng ito nang sabay-sabay, ngunit ang sagot ay simple: magkasama kami.“Sky, nandiyan na ang mga pagkain, ‘di ba?” tanong ni Kent isang gabi habang inaasikaso ang mga bata sa kanilang crib.“Oo, hubby. Salamat, ha. Ang bait mo,” sagot ko habang inaayos ang gamit ni Princess Luna. “I’m so lucky to have you.”Ngumiti si Kent at nilapitan ako. "Kahit anong mangyar
Chapter 111Nagpatuloy kami sa pagtutok sa mga pondo at operasyon na ipinapakita ng mga dokumento. Habang nagsasaliksik kami ng mga pangalan at koneksyon, napansin namin na ang ilan sa mga taong may kinalaman sa mga operasyon ng Volkov ay nagtatago sa likod ng mga negosyo at mga opisyal na posisyon sa politika. Tinututukan namin ang mga detalye, at natuklasan namin na ang mga operasyon ng Volkov ay may mga malalaking kasosyo sa loob ng mga institusyong politikal at militar sa buong Europa.“Agent T,” sabi ko habang pinagmamasdan ang mga bagong impormasyon, “Wala na tayong oras. Ang mga pwersang ito ay patuloy na nagpapalakas at nagpapalawak ng kanilang impluwensya. Kailangan natin silang harapin.”“Hindi ko inaasahan na madali,” sagot ni Agent T, ang boses niya ay matatag. “Pero hindi tayo pwedeng magpatalo. Hindi natin puwedeng hayaang magpatuloy ang kanilang mga operasyon.”Nagpatuloy kami sa paghahanap ng mga susunod na hakbang, ngunit habang nagpapatuloy kami, ramdam ko ang lumala
Chapter 110Habang nakatayo kami sa loob ng tahimik na silid sa mansion, naramdaman ko ang bigat ng mga dokumentong hawak namin. Ang mga pangalan at koneksyon sa loob ng mga papeles ay nagbukas ng pinto sa isang mas malalim na operasyon, isang pwersa na hindi basta-basta matitinag. Alam ko na ang laban ko ay hindi lang laban laban sa isang pangalan, kundi laban sa isang buong sistema ng kasamaan na nagpapalakas sa mga tao sa likod ng Volkov.“Agent T,” sabi ko, ang mga mata ko ay nag-i-scan ng mga dokumento, “Ipinapakita nitong mga pangalan na may mga koneksyon ang mga pwersang nagpapatuloy sa ilalim ng pangalan ni Greg Volkov. Hindi sila titigil.”“Malamang, hindi,” sagot ni Agent T, ang tinig niya ay puno ng pagka-determinado. “Kahit tapos na ang pangalan ng Volkov, ang mga operasyon na ito ay hindi titigil. At mas malupit ang mga susunod na hakbang.”Isang malamlam na pangitain ang gumugol sa isip ko habang iniisip ang susunod na hakbang. Kung ang mga pwersang ito ay patuloy na lum
Chapter 109Ang mga salitang iyon ay nagsisilbing hudyat na magsisimula ang tunay na labanan. "Tingnan natin kung sino ang magiging hadlang," sagot ko, ang aking tinig malamig at puno ng galit.Sa isang mabilis na galaw, inihagis ko ang isang smoke grenade, at ang buong pabrika ay napuno ng usok. Habang nagtatago kami ni Agent T sa ilalim ng mga makina, naririnig ko ang mabilis na mga galaw ni Drazhen at ng kanyang mga tauhan. Alam kong hindi na kami magtatagal dito.“Agent T, maghanda ka,” sabi ko, ang mga mata ko ay alerto sa bawat galaw. "Kailangan nating tapusin ito ngayon."Habang nagsimula ang engkwentro, ramdam ko ang tensyon sa hangin. Si Drazhen ay mabilis at may mga tauhan siyang bihasa sa laban. Ngunit ako, hindi ko binitiwan ang aking layunin. Ang bawat galaw ko ay isinagawa nang may layuning tapusin siya."Drazhen!" sigaw ko, sabay lakas ng putok mula sa aking baril. "Endlich wirst du für alles bezahlen, was du getan hast!" (Sa wakas, magbabayad ka na para sa lahat ng gin
Chapter 108Ang pagbagsak ni Dmitri Volkov ay isang tagumpay, ngunit ito’y isang maliit na bahagi lamang ng mas malaking labanan na patuloy na bumabalot sa akin. Ang pangalan ni Greg Volkov ay patuloy na nagbibigay ng takot at kapangyarihan, kahit na siya ay matagal nang patay. Habang pinapanday ko ang aking landas pabalik sa mga anino ng kanilang imperyo, ramdam ko na mas malalim pa ang ugat ng kasamaan na kailangan kong tunawin.Ang mga paggalaw ko ay naging mas maingat at mapanuri. Ang pagkatalo ni Dmitri ay nagbigay daan para makuha ko ang ilang mahahalagang impormasyon mula sa mga kagamitan niya—mga dokumento, codes, at mga pangalan na magdadala sa akin sa susunod na hakbang. Ngunit kahit anong patuloy na pagsusuri ko sa mga materyal na ito, isang bagay ang naging malinaw: Si Greg Volkov ay hindi lamang isang pangalan. Ang pangalan niyang iyon ay naging simbolo ng isang malupit na imperyo na nagpapatuloy sa mga operasyon gamit ang mga koneksyon at makinarya ng mga taong matagal n
Chapter 107 Ang pag-alis mula sa Hamburg ay mabilis at tahimik. Ang warehouse na pinasok namin ay nagbigay ng mahahalagang piraso ng impormasyon, ngunit hindi pa rin sapat. Ang mga Volkov ay may maraming tinatago, at mas mataas na pwersa ang nakatago sa likod ng kanilang operasyon. Kung hindi ko sila matutumbasan sa lugar na iyon, hindi ko rin matutumbasan ang buong sistema ng kasamaan na kanilang pinapalakas. Habang naglalakbay kami pabalik, iniisip ko kung anong susunod na hakbang. Alam kong ang gabay ay nagsisimula nang magbukas, ngunit ang mga koneksyon ni Dmitri Volkov, pati na rin ng kanyang ama na si Greg Volkov, ay humantong sa isang lugar na mas malupit—Germany. Doon, may mga ugat ng kanilang negosyo na kailangang durugin. "Agent T," sabi ko habang binabaybay namin ang kalsadang pauwi, "pupunta tayo sa Germany. Doon natin tututukan si Dmitri Volkov." Nakita ko sa mga mata ni Agent T ang isang seryosong pagkakasunduan. "Si Volkov ba ang target natin?" tanong niya, ang tini
Chapter 106 Ang dilim ng gabi ay tila bumabalot sa akin habang iniisip ko ang susunod na plano. Si Dmitri Volkov at ang kanyang ama, si Greg Volkov, ay hindi lamang simpleng kalaban—sila ay mga piraso ng isang masalimuot na puzzle na kailangan kong buuin. Isang piraso na kapag natumbok, magbibigay sa akin ng sagot sa lahat ng tanong ko. Kahit na patay na ito ay nagpapatuloy pa rin ang kanyang mga gawaing pamamagitan sa kanyang anak. Nagmumuni-muni ako sa mga dokumentong nakuha ko, at sa mga koneksyong unti-unting lumilitaw. Ang mga Volkovs ay hindi basta-basta—hindi nila kayang magtago sa ilalim ng radar ng mga pwersa ko. Kung ang buong operasyon nila ay nakaangkla sa mga arms syndicates at droga, dapat ay may mga koneksyon sila sa mga pangunahing pook ng kalakalan—mga lungsod, mga port, at mga lugar kung saan madaling magpasok at maglabas ng armas at droga. "Agent T," sabi ko, iniabot ang isang piraso ng papel na naglalaman ng pangalan ng isang lugar. "May isa pa tayong kaila
Chapter 105 Habang ang laban ay nagpapatuloy at ang mga kalaban ay unti-unting tumitigil, nakaramdam ako ng isang malamig na hangin na dumapo sa aking balat. Ang buong paligid ay punung-puno ng alikabok at usok mula sa mga sumabog na granada, ngunit ang isipan ko ay tila nakatutok lamang sa isang bagay—ang susunod na plano namin. "Agent Black, tapos na sila," sabi ni Agent T, habang sinisigurado ang pagkatalo ng huling kalaban. Hindi ko pa rin ibinababa ang baril ko, patuloy na tinitingnan ang bawat sulok ng lugar, naghahanap ng anumang senyales na may mga natirang kalaban. "Maghanda ka," sagot ko, "hindi pa tapos ang laban," sabi ko dito. Agad akong bumalik sa sasakyan, binuksan ang laptop at inilabas ang flash drive na nakuha ko mula sa huling kalaban. Binanggit niya na may higit pang malalim na plano ang mga kalaban, at wala akong oras na mag-aksaya. Inilagay ko ang flash drive sa laptop at nagsimula akong maghanap ng mga impormasyon. Sa mabilis na pag-scan ng mga files,
Chapter 104 Ang katawan ng lalaking iniiwasan ko ay tumagilid sa sahig, sumabog ang dugo mula sa kanyang leeg habang nangingisay ito. Ang masakit na tanawin ay hindi ko pinansin. Sa halip, nakatutok ang aking mata sa kanyang mga mata—puno ng pagkatakot at walang kasiguraduhan. Hindi ko kilala ang taong ito, ngunit alam ko na may isa pang layer ng panganib na nakatago sa ilalim ng lahat ng ito. “Hindi ka pa tapos,” mahinang boses nito habang dumudugo ang leeg. “Ang tunay na laban... hindi dito natatapos.” Habang siya'y patuloy na humihinga ng mahirap, nagtaas siya ng kamay na parang gustong magsabi ng higit pa. Tumigil ako sa paggalaw, hindi ko alam kung ano ang aasahan ko mula sa kanya. Minsan, sa mga pagkakataong tulad nito, may mga huling salita ang kalaban na nagsisilbing babala. “Sinong nagpapadala sa'yo?” tanong ko, ang tono ko’y malamig at matalim. Ang mata ng lalaki ay naglaho sa dilim ng warehouse, ngunit bago pa man siya tuluyang mawalan ng malay, umabot siya ng isang ma
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k