Chapter 75 Nang nakarating ako sa building ng condo ko ay agad akong bumusina upang pagbuksan ako ng gate sa security sa buong building. Tuloy tuloy ang aking pagpasok at agad kong ipinarada sa garahe. Agad akong lumabas saka pumunta ako sa private elevator na ako lamang ang may access nito. Diretso-diretso lamang ito hanggang bumukas ito mismo sa aking unit. Agad akong pumasok sa loob saka pabagsak umupo sa sofa. Agad kong binuksan ang aking laptop at ipinadala ang aking mensahe na tapos na ang aking misyon. "Congratulations, i-send ko na lang sa iyong account ang payment!" sagot nito sa aking pinadalang mensahe. Pipikit na sana ako ng biglang tumunog ang aking phone. Tandang Greg calling...... "Tsk! Ano kayang kailang ng matanda na 'to!" kahit na lolo ko ito ay tanda ang aking tawag. Pinindot ko ang answer button upang sagutin ito. "Tanda! Bakit napatawag ka?" sambit ko dito. "Haest, ikaw talagang bata ka. Wala ba namang Hi o Hello?" tugon nito. "Asa k
Chapter 76 Hindi ko lubos maisip na ako ay buntis, sumabak pa nga ako sa isang mission kaya agad ako napatayo at pumunta sa silid na nakalaan sa akin dito sa palasyo ni tanda. Pagpasok ko ay agad ako nakaupo sa kama at hinaplos ko ang aking impis ma tyan. "Baby kung totoong andyan ka, sana okay ka lang!" bulong kong pakikiusap dito. "Pasensyahan mo si Mommy kung hindi ko alam na andyan ka pala!" bulong ko muli. Hanggang napag-desisyunan ko na humiga muna upang makapag-isip nang magandang gagawin habang ang mata ko ay nakatutok sa kisame ng silid. "Tama, kailangan kong bumili ng Pregnancy Test (PT) para ma-confirm ko kung totoo ang sinabi ni grandpa sa akin," saka ako bumangon at tinawagan si Steve, siya lang kasi ang naiisipan kong pag-utusan. I-dial ko na sana ang number nito ng may kumatok sa pinto kaya ipinaba ko ang aking phone saka pumunta sa pintuan upang buksan ito. Pagbukas ko ay agad bumungad ang mukha ng tatlong itlog na may ngiti naka-paskil sa kanilang labi. Agad
Chapter 77 Tahimik na lumipas ang ilang segundo, pero ang tensyon sa hangin ay parang kumapal. Hindi ko alam kung bakit, pero naramdaman ko ang bigat ng bawat salitang binitiwan ko. Ang mga mata ni Tanda ay parang mga pangil na nagmamasid, parang naghahanap ng butas sa sinabi ko. "Sky," simula ni Tanda, at nakita ko ang kanyang mga mata na tila naglalaman ng isang lihim na matagal ko nang hindi naiintindihan. "Hindi mo ba naiisip na ang organisasyong ito ay nagbibigay ng lakas at seguridad sa atin? Kung hindi ka tatanggap, hindi lang ang pamilya mo ang mawawala, kundi pati ang iyong kinabukasan," wika nito. "Kung ang kinabukasan ko ay magiging basehan ng kasamaan, mas mabuti na lang na wala akong kinabukasan," sagot ko, hindi kumukurap, nakatitig sa kanyang mga mata. "Hindi ko kailangan ang organisasyon mo, at lalong hindi ko kailangan maging bahagi ng mga iligal na gawain na pinapalakas mo. Ipinaglalaban ko ang tama, at hindi ko kayang sumunod sa mga utos na lumalabag sa aking
Chapter 78 Kent POV Lagpas isang buwan na akong nangungulila sa aking asawa, hanggang ngayon ay wala pa rin akong Balita sa kanya. Ang pinagtataka ko ay tumigil din ang nagpapadala sa akin ng kung anu-ano. "Wife, mis na mis kita!" bulong ko sa aking sarili habang nakatingin ako sa labas ng bintana. Sa loob ng isang buwan ay lagi ko siya iniisip na sana ay ayos lang ang kanyang kalagayan, na sana hindi ito minat-trato sa kanyang lolo. Agad aking tumayo at nagtungo saka lumabas sa aming silid. Nais kong lunurin ang aking pag-iisip at paglago sa aking negosyo. Pumunta ako sa office ko dito sa loob ng mansyon, paglabas ko agad ako pumasok sa library kung saan ang ginawa kong office. Napa buntong hininga nal amang ako ng bumungad sa akin ang tahimik sa loob nito. Agad ako umupo saka ini-on ko agad ang aking laptop nasa aking table. Agad kong binasa ang mga laman sa e-mail ko, pagkatapos kong binasa ang lahat at agad akong gumawa ng report para doon. Kailang ko palaw
Chapter 79 Sky POV Habang pinagmasdan ko silang papalayo at habang kumain ng rambutan ay naiisip ko ang mga sinabi kay tanda pati sa pagtakas ko napangiti lang ako sa aking ginawa. "Hmmm, ano kayang reaction ni tanda ka pang nakitang wala na ako sa loob ng silid na yun?" =Flashback= Ginising ako ng tauhan ni Tanda, at dumating na pala kami. Pinagbuksan ako ng pinto ng kotse at agad akong lumabas. Napansin ko na maraming sasakyan ang nakaparada kaya tinanong ko ang lider nila. "Bakit ako pinasundo ng amo ninyo?" tanong ko habang tumungo ako sa may pinto. Pagbukas ko, nakita ko na maraming tao sa loob na abala sa kani-kanilang usapan, kaya’t hindi nila ako napansin. Napangiti ako sa kalokohang naiisip ko. "Boombaaaaa!" Malakas kong sigaw. Nagkagulo sila at yung iba ay nagtago pa sa ilalim ng mga mesa. Ang iba naman ay tila hindi alam ang gagawain. Tumawa ako ng malakas sa kanilang reaction. "Wahahahaha!" tawa ko hanggang may isang babae na lumapit sa akin at mukhang sas
Chapter 80 Kent POV Nandito kami ngayon sa kagubatan, naghahanap ng baboy ramo. Suminyas ang kaibigan ko dahil may namataan silang paparating. Kaya naging alerto ako. Nang mahuli namin ito, gusto ng asawa ko na buhay ito, kaya’t buhay namin itong dinala pabalik sa mansyon. Nang makauwi kami, agad kong hinanap si Sky para sabihin sa kanya na nakuha na namin ang hinihiling niyang baboy ramo. Pumunta ako sa kwarto namin, pero wala siya doon. Tinawag ko siya. "Wife... Asan ka? Andito na ang hinihingi mo," sigaw ko dito. "Andiyan na, hubby," sagot niya mula sa secret room. Nagtataka ako kung ano ang ginagawa niya sa loob. "Tara na, hubby," sabi ni Sky nang lumabas siya, hawak ang kamay ko. Lumabas kami sa kwarto, pero huminto siya at pumasok sa kusina. Pagbalik niya, may dala na siyang kutsilyo at itak. Kahit nagulat man ako ay hindi ko na lang pinansin. Pumunta kami sa lugar kung saan binabantayan nina Leo, Stefan, Asier, at Steve ang baboy ramo. Mabuti naman at ligtas
Chapter 81 "Nako, Ma'am!" sabay iling ni Ella. "May naisip lamang ako, senyorito ngayon ko lang naisip na pwede pala pusa ang tuhugin ng patutoy n'yo? Eh ang liit lang kaya ng butas ng pusa pwera lang kung maliit din kay sir Asier!" sugunda nito. "Kaya malabo ang sinabi ko Ma'am na makabuo kami ng baby kung kasing liit ng toothpick ang sa kanya," walang prenong sabi ni Ella na kina masid ko sa aking laway. Hindi ko talaga maiwasan tumawa sa kanyang sinabi, habang si Asier ay mukhang lalong naasar at nagalit kaya pinaalis ko na lang si Ella upang hatid sa silid nito upang makahiga sa higaan ang pusa. May sariling silid ito na pinagawa ko talaga para dito. "Bro maliit ba talaga?! curious na tanong ni Stefan habang tumatawa, nakarinig pala habang nag uusap kami dito, sumabay din ako ng tawa pero ang asawa ko ay parang walang pakialam sa nangyari. " FucK you, shit! Humanda ka talaga sa akin babae ka iparanas ko sayo ang sinabi mong maliit," galit nitong sigaw kay Ella. Maliit
Chapter 82Habang patuloy ang masayang kwentuhan, ramdam ko pa rin ang mga tanong na naglalaro sa aking isipan. Hindi ko pa rin matanggal ang mga alalahanin tungkol sa koneksyon ng mga tao sa paligid ko, at ang mga lihim na unti-unting nahuhulog sa aking harapan. Ang lahat ng ito, mula sa relasyon nina Das at Agent P, hanggang sa hindi pagkakaintindihan ng aking ama at sa tiyuhin ni Sky, ay nagiging mas kumplikado kaysa sa inaasahan ko.Habang naglalakad kami papunta sa labas ng bahay, tinanong ko si Sky tungkol sa nakaraan ng kanyang pamilya. Hindi ko alam kung bakit, pero sa pagkakataong iyon, naramdaman ko na kailangan kong malaman ang lahat. "Sky, may alam ka ba tungkol kay Mr. Ching?" tanong ko, bahagyang maingat.Tumigil si Sky sa paglalakad at tumingin sa akin ng diretso. “Bakit mo tinatanong?” tanong niya, hindi ko mabasa ang ekspresyon ng mukha niya.“Gusto ko lang malaman kung ano ang tunay na nangyari sa mga magulang mo,” sagot ko, nagsusumiksik ng kaunti ng mga detalye na
Chapter 104 Ang katawan ng lalaking iniiwasan ko ay tumagilid sa sahig, sumabog ang dugo mula sa kanyang leeg habang nangingisay ito. Ang masakit na tanawin ay hindi ko pinansin. Sa halip, nakatutok ang aking mata sa kanyang mga mata—puno ng pagkatakot at walang kasiguraduhan. Hindi ko kilala ang taong ito, ngunit alam ko na may isa pang layer ng panganib na nakatago sa ilalim ng lahat ng ito. “Hindi ka pa tapos,” mahinang boses nito habang dumudugo ang leeg. “Ang tunay na laban... hindi dito natatapos.” Habang siya'y patuloy na humihinga ng mahirap, nagtaas siya ng kamay na parang gustong magsabi ng higit pa. Tumigil ako sa paggalaw, hindi ko alam kung ano ang aasahan ko mula sa kanya. Minsan, sa mga pagkakataong tulad nito, may mga huling salita ang kalaban na nagsisilbing babala. “Sinong nagpapadala sa'yo?” tanong ko, ang tono ko’y malamig at matalim. Ang mata ng lalaki ay naglaho sa dilim ng warehouse, ngunit bago pa man siya tuluyang mawalan ng malay, umabot siya ng isang ma
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k
Chapter 102 Hindi ko na kayang pigilan ang galit na bumabalot sa aking katawan. Ang mga kalaban na tumangka sa aming pamilya ay nagmistulang mga anino—mga walang saysay na kalaban na hindi nakakita ng tamang oras at lugar. Ngunit sa bawat hakbang ko, bawat desisyon, ramdam ko ang bigat ng mga susunod na hakbang. Habang pinagmamasdan ko si Kent, na ang mga mata ay puno ng pagkabigla at pang-unawa, alam ko na ang lahat ng ito ay hindi natatapos dito. Hindi pa tapos ang laban. Ang mga kalaban na ito ay bahagi lamang ng isang mas malaking laro, isang laro kung saan ang buhay ng pamilya ko ang taya. “Hubby,” sinabi ko habang pinipigilan ang sarili ko na magpakita ng emosyon, “hindi nila alam kung sino tayo. Hindi nila alam kung gaano kita pinoprotektahan. Hindi ko sila papayagang manakit pa sa atin, lalo na ang aking mga anak. Gagawin ko lahat para maging ligtas kayo,” dagdag kong sabi. Hindi siya sumagot agad, ngunit naramdaman ko ang tensyon sa kanyang katawan. Alam niyang may m
Chapter 101Ang akala ko ay hindi na ako babalik bilang isang assassin. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pagiging magulang, at ang buhay ng simpleng pamilya—akala ko ay natutunan ko na ang kaligayahan at ang pagpapahalaga sa mga maliliit na sandali. Ngunit ang tadhana, tulad ng dati, ay may ibang plano.Isang gabing malamig, habang kami ni wifey Kent ay nag-aalaga sa mga anak namin sa kwarto, narinig ko ang isang hindi kanais-nais na tunog—ang mga yabag ng mga paa sa labas ng bahay. Tumigil kami ni Kent, nagkatinginan, at agad kong naramdaman ang matalim na pakiramdam ng panganib na unti-unting bumabalot sa amin.“Hubby, may narinig ka ba?” tanong ko, ang mga mata ko ay nakakapit sa pintuan ng kwarto, puno ng alerto.Tumayo si Kent, ngunit bago siya makapagsalita, isang malakas na kalabog ang nagpagising sa amin. Kasunod nito, ang sigaw ng isang babae—si Mia, ang aming katulong, na narinig ko mula sa ibaba ng hagdan.Bago pa man makagalaw si Kent, hindi ko na napigilan ang sarili ko
Chapter 100Pagkatapos ng unang kaarawan ng triplets, naging masaya kaming lahat. Ang aming bahay ay puno ng mga ngiti, tawanan, at malalambing na sandali. Hindi ko na kayang isa-isahin ang lahat ng magagandang nangyari, ngunit sa mga simpleng detalye, mas nakikita ko kung paano nabuo ang aming pamilya—sa bawat hirap, saya, at pagmamahalan.Habang ang mga triplets ay patuloy na lumalaki, mas naging abala kami sa pag-aalaga sa kanila. Ang mga maliliit na hakbang ng kanilang paglaki ay puno ng pagmumuni-muni sa aming mga magulang. Sa bawat ngiti at tunog ng kanilang mga hininga, nararamdaman namin na ang bawat sakripisyo ay may kabuntot na hindi matatawarang kaligayahan.Isang linggo pagkatapos ng birthday party, nagtakda kami ni Kent ng isang araw ng "family bonding". Nais naming mapanatili ang espesyal na koneksyon namin bilang mag-asawa at pamilya, kaya't nagplano kami ng isang simpleng lakad sa isang park. Hindi na namin inisip ang mga malalaking handaan o kahit anong kalakihang sel
Chapter 99 Matapos ang masaya at makulay na birthday party ng mga triplets, hindi pa rin naaalis ang ngiti sa labi ko. Ang buong mansyon ay puno ng saya, pagmamahal, at kaligayahan. Lahat ng tao ay nagtipon upang magdiwang at makita ang tatlong bagong miyembro ng aming pamilya. Ang mga kaibigan ko—mga baliw ko na mga kaibigan—ay nagbigay ng kasiyahan at kalokohan, at pati na rin si Kent na tila hindi mapigilan ang tuwa dahil sa pagpapalawak ng aming pamilya. Nang matapos ang party at nagsi-uwian na ang mga bisita, kami ni Kent ay nagtakda ng ilang sandali ng katahimikan sa aming kwarto. Hindi ko pa rin matanggap na tatlo na ang anak namin. Ang aming triplets—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay malusog at maayos. Ang bawat araw ay puno ng mga bagong pagsubok, ngunit hindi ko nararamdaman na mag-isa ako. Laging nandiyan si Kent, at ang mga kaibigan ko ay patuloy na nagbibigay ng lakas at suporta. Habang tinatanaw ko ang tatlong crib na puno ng maliliit na sanggol, nakaramdam ako
Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa
Chapter 97 Nang magpatuloy ang kasiyahan sa kaarawan ng mga triplets, ang mga kaibigan ko—na kilala ko sa kanilang mga hindi pangkaraniwang mga hilig—ay hindi ko inaasahang darating. Akala ko hindi sila dadalo, at kung tutuusin, mas gusto ko pang hindi sila dumaan. Pero tulad ng dati, hindi ko kayang pigilan ang kanilang mga kapangahasan, at minsan pa, lumabas ang kanilang mga kabaliwan sa isang napaka-historikal na araw sa buhay ng pamilya namin. Habang abala ang lahat sa masaya at tahimik na selebrasyon, narinig namin ang tunog ng sasakyan na dumating sa driveway ng mansyon. Sa unang tingin, wala akong pakialam, ngunit nang bumukas ang pinto, at lumabas ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko. "Hala, ito na naman sila!" bulong ko sa sarili ko, sabay tingin kay Kent. Ang mga kaibigan ko—si Luna, Angel, Rose, Anastasia, at Tanya—ay nakatayo sa pintuan na parang mga sundalo na galing sa digmaan. Ang kanilang mga kasuotan ay tila mga military fatigues na may
Chapter 96Hindi ko inaasahan na ang araw na puno ng kasiyahan at pagdiriwang para sa kaarawan ng mga triplets ay magiging kasing gulo ng mga sandaling iyon. Habang tinitingnan ko ang mga regalo para sa mga bata, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon nang makita ko ang mga relo na ipinadala ng mga ninang nila. Nakatagilid ang aking ulo habang binuksan ni Kent ang isang kahon at nagsimulang ilabas ang mga relo—pero hindi ordinaryong mga relo ang mga ito. Lahat ng relo ay may mga intricately designed na mekanismo, at mula sa mga detalye, agad kong napansin na may mga hidden compartments sila; hindi ko maiwasang magtaka kung bakit kailangang maging ganoon. Isang relo na ang mga straps ay gawa sa matibay na tela, na tila kayang mag-imbak ng mga piraso ng metal, ang isa pa ay may engraved na mga inscription na mukhang may kinalaman sa military codes. Nang makita ko iyon, napasimangot ako—alam ko na kung kanino galing ang mga regalong iyon: sa aking mga kaibigan na hindi mapigilan ang pagbibi