Chapter 23Kent POVNasa loob ako ng library ngayon, abala sa mga papeles na kailangan kong tapusin para sa kapakanan ng lahat. Habang hinihintay ang tawag na inaasahan ko, sinimulan ko nang i-review ang lahat ng dokumento sa laptop. Maya-maya pa, tumanggap ako ng mensahe mula kay Agent Black, humihingi siya ng mga detalye tungkol sa misyong ibinigay ko sa kanya."Kahit kailan, maaasahan ka talaga, Agent Black," sabi ko sa sarili habang naririnig ko ang tunog ng phone na nagsisimula nang mag-ring.'Alam ko na nasa bakasyon siya ngayon, pero wala akong ibang agent na kayang gawing ligtas ang biktima tulad niya,' iniisip ko habang hawak ang telepono. Hindi ko inakalang ang ama pala ng ex ko ang matagal na naming hinahanap na drug lord. Ngayon na natukoy na namin siya, kailangang wakasan na ito. Siya ang dahilan kung bakit namatay ang mommy ko, at marami pang mga kasuklam-suklam na krimen tulad ng pagpatay, panggahasa, at kidnapping. Isang tao lang ang itinuturo bilang lider,' bigkas ko
Chapter 24 Sky POV Pagkatapos kong sagutin ang tawag ni Big Boss, pumunta ako sa kusina, ngunit naagaw ang atensyon ko kay Sofia na mukhang malalim ang iniisip. Hindi niya alam na sinusubaybayan ko siya. Maya-maya pa, bumukas ang pinto ng library, at napansin kong nag-alala si Sofia. Hindi niya napansin na kanina ko pa siya tinitingnan mula sa gilid, nagtatago sa likod ng isang malaking antigong banga. Kasya ang dalawang tao sa loob ng bangang ito, kaya’t sigurado akong hindi niya ako mapapansin. Pinagmasdan ko siya habang palihim siyang pumasok sa library, palinga-linga, tila tinitiyak na walang nakatingin. Sumunod ako, at buti na lang naiwang bahagyang nakabukas ang pinto, kaya madali akong nakapasok nang hindi niya namamalayan. Dahan-dahan akong lumapit sa kanyang likuran at bumulong ng mahina sa kanyang tenga. "Ano, nakita mo na ba?" tanong ko dito. "Hindi pa nga eh," sagot niya, na hindi napansin na may kinakausap siya. Napangiti ako. Mukhang malalim ang iniisip nito,
Chapter 25 Kent POV Habang naglalakad ako patungo sa kusina ay agad kong nakita ang aking asawa kasama ang isa naming kasambahay na si Sofia. Kahit na wala na kami si Karla ay hindi ko ito pinaalis kahit si Karla pa ang nagpapasok bilang isang kasambahay ko dito sa mansyon. "Hi, hubby..." malambing na bati ni Sky habang papalapit siya sa akin at hinalikan ako sa labi. Akala ko'y mabilis lang ang halik niya, pero nang umatras siya, agad kong hinabol ang kanyang labi at hinawakan ang kanyang batok para mas madiin ang halik. Nang makuntento ako, pinakawalan ko na siya dahil may naramdaman akong kakaiba sa gitna ko. 'Gusto ko pa,' sabi ko sa isip, pero pinigilan ko ito at nagtanong na lang. "Hi, wife. Hindi na ba masakit?" tanong ko nang malambing habang hinalikan ko siya sa pisngi. Bigla siyang sumubsob sa dibdib ko, kaya napatawa ako nang mahina. Nahihiya siguro siya dahil may mga kasambahay sa kusina, pero alam kong hindi nila kami nakikita. Nanatili siyang nakayakap sa akin nan
Chapter 26 Sofia POV ‘Kanina, grabe ang takot ko na baka nahuli ako ni Ma’am Sky sa ginawa ko. Akala ko magagalit siya sa akin. Hindi ko alam kung totoo bang may kausap ako o guni-guni ko lang iyon.’ Habang nag-aayos ng buhok, napansin ko ang pusa ni Ma’am Sky, si Pussy, na sumulpot bigla. "Bakit kaya 'pussy' ang ipinangalan niya rito?" tanong ko sa sarili. "Meow..." sabi ng pusa na para bang may gustong iparating. "Pussy, bakit ka nandito?" tanong ko habang kinakausap ang alaga ni Ma'am Sky. Tila naiintindihan naman ako ng pusa dahil nag-"Meow!" ito ulit, tatlong beses pa. 'Ang galing naman nitong pusa, kung pasagutin ko kaya ito ng 100 X 100?' wika ko sa aking isipan. "Aalis kasi kami ng amo mo. Kaya bumalik ka na doon sa nag-aalaga sa'yo, ha?" sabi ko, pero mukhang ayaw sumunod ni Pussy sa aking sinabi. Nang muling mag-"Meow" si Pussy at tumingin sa labas, kaya agad akong sumusunod sa labas ng bintana. Doon ko nakita si Ella, tila may kinakausap at mukhang galit it
Chapter 27 Sky Pov Papasakay na kami ni Sofia sa sasakyan ng tawagin ako ni Marlon. "Ma'am , ako na po ang magmamaneho sa inyo!" saad nito. "Ay! huwag na men in black. Pero akin na ang susi, ako na ang mag mamaneho," sambit ko dito. "Sigurado kayo, ma'am?" panigurado nitong tanong. "Oo, paki bukas lang ng gate salamat," utos ko dito. "Pasok kana, Sofia," sabi ko dito. "Saan po tayo, Ma'am?" tanong niya sa akin. "Wag mo akong eh po, ilang taon kana ba?" tanong ko. "25, ma'am Sky," sagot naman niya sa akin. "Ay magkasing edad lang pala tayo," tugon ko dito. "Saan 'ho tayo pupunta, ma'am Sky?" tanong ulit niya sa akin. "Punta tayo sa lugar kung saan magandang usapan ang Problema mo, alam ko may problema kang dinadala!" pagpapaliwanag ko dito na kinatahimik nito. 😭 Narito ang inayos kong daloy ng iyong kwento: --- Nagmamaneho kami papunta sana sa simbahan, ngunit nagbago ang isip ko at binaybay namin ang isang kalsadang madalang ang dumadaan. Hindi
Chapter 28 Kent POV Kasalukuyan akong nasa library nang makarinig ako ng ingay mula sa garden. Walang iba kundi sina Asier at Ella. "Tarantado ka pala, eh! Ano bang pakialam mo kung palagi kong hinahawakan si Pussy, ha?" narinig kong galit na sabi ni Ella. "Bakit ba kasi si Pussy ang lagi mong hinahawakan? Pwede naman na iba ang himasin mo," pang-aasar na sagot ni Asier. Napailing na lang ako sa kakulitan ng dalawa. Alam kong may gusto ang kaibigan kong si Asier kay Ella, pero hindi siya makapagtapat kaya dumadaan siya sa asaran. "Eh ano? Gusto mo ikaw ang himasin ko?" mataray na balik ni Ella. "Pwede rin, willing ako," sagot ni Asier, at alam kong naka-ngisi ito habang nagsasalita. "Ulol, maghimas ka na lang mag-isa!" sabay inabot ni Ella kay Asier ang tissue. "Wait, para saan itong tissue, Ella?" nagtatakang tanong ni Asier. "Ipunas mo kung tapos ka na sa paghimas sa sarili mo!" malakas na sagot ni Ella na ikinatawa ng kaibigan ko. Napailing na lang ako habang
Chapter 29 Sky POV Pagkaalis ng asawa ko, agad kong tinignan ang oras—6:15 PM. Dumiretso ako sa kusina para magpaluto ng ulam kay Manang. "Manang, pwede po ba akong magpaluto ng beefsteak?" tanong ko sa kanya. "Pwede naman, iha," sagot niya ng may ngiti. "Pero mamaya na po ako kakain, pag-uwi ni Kent," paliwanag ko. "Ah, ganon ba? Sige, ikaw na lang mag-init mamaya ng pagkain niyo," sabi niya. "Opo, Manang. Pagkatapos niyo pong magluto, kumuha na rin kayo ng para sa inyo. Aakyat muna ako sa silid namin," sabi ko, at nagpasalamat bago umakyat sa kwarto. Pagdating ko sa silid, tinignan ko ulit ang oras—6:30 na. Nagmamadali akong nagbihis ng all-black na kasuotan. Pinanipis ko ang aking buhok at nilagyan ng itim na hairnet, saka sinuot ang itim kong mask. Ganito ang sinusuot ko kapag may mahalaga akong pupuntahan. Sumampa ako sa grills ng bintana, isinara ito mula labas, at maingat na nagbitin. Tumalon ako nang walang ingay, iniwasan ang mga CCTV. Matapos makatawid sa b
Chapter 30 In-activate ko ang spy cam at agad itong tumilapon papunta sa labas. Sinuri ko ang paligid gamit ito at nabilang ko ang anim na CCTV cameras: wala sa kusina, ngunit may isa sa sala at apat sa gate. Sa isa pang scan, napansin ko ang isang maliit na pinto na may CCTV rin. Mukhang doon nila ikinulong ang bihag. Pinapasok ko ang spy cam, at bingo! Tama ang hinala ko. Napangiti ako, ngunit nalungkot din sa nakita ko. Dalawang bata ang magkayakap habang natutulog sa isang maliit na silid. Mahina ang ilaw, may isang bentilador, at walang bantay sa loob. "Kawawa naman," bulong ko sa sarili. Ipinarada ko ang sasakyan sa liblib na lugar at naglakad ng halos isang kilometro. Pagtingin ko sa relo, alas-1:30 na ng madaling araw. Binalikan ko ang spy cam at muling pinagalaw ito, tinandaan ko ang mga posisyon ng mga kalaban. Lima ang nasa gate, sampu ang nasa labas ng kanilang hideout, at anim naman ang nasa sala, mukhang may kasayahan—mga babae ang kasama nila. Pinaikot ko ang ca
Chapter 104 Ang katawan ng lalaking iniiwasan ko ay tumagilid sa sahig, sumabog ang dugo mula sa kanyang leeg habang nangingisay ito. Ang masakit na tanawin ay hindi ko pinansin. Sa halip, nakatutok ang aking mata sa kanyang mga mata—puno ng pagkatakot at walang kasiguraduhan. Hindi ko kilala ang taong ito, ngunit alam ko na may isa pang layer ng panganib na nakatago sa ilalim ng lahat ng ito. “Hindi ka pa tapos,” mahinang boses nito habang dumudugo ang leeg. “Ang tunay na laban... hindi dito natatapos.” Habang siya'y patuloy na humihinga ng mahirap, nagtaas siya ng kamay na parang gustong magsabi ng higit pa. Tumigil ako sa paggalaw, hindi ko alam kung ano ang aasahan ko mula sa kanya. Minsan, sa mga pagkakataong tulad nito, may mga huling salita ang kalaban na nagsisilbing babala. “Sinong nagpapadala sa'yo?” tanong ko, ang tono ko’y malamig at matalim. Ang mata ng lalaki ay naglaho sa dilim ng warehouse, ngunit bago pa man siya tuluyang mawalan ng malay, umabot siya ng isang ma
Chapter 103 Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon, agad akong huminto at kinuha ang basuka sa aking sasakyan saka hinarap ko sila na nakatutok ang kinuha kung basuka. Walang alinlangang pinutok ko sa kanila ng tatlong boses dahilan upang sumabog ang sasakyan ng kalaban. Agad akong bumalik pumasok sa loob ng kotse. Napalingon ako sa likuran ng upuan,walang alinlangang dinampot ko ang aking maskara saka sinuot at pinatakbo paalis sa lugar. Habang patuloy ang papatakbo ko ah ang hangin sa paligid ay mabigat, puno ng alikabok at usok mula sa mga pagsabog. Hanggang makarating ako sa warehouse ng kalaban. Agad kong binangga ang gate nito diretso-diretso sa loob ng warehouse kung saan ang ibang mga kalaban. Nagpapalitan kami ng putok, bawat kalabit sa aking baril ay siyang kinalagas ng mga kalaban. Hanggang nag-abot kami ni Victor ang pinuno nila. Agad kaming naglaban. Bawat suntok, sipa ay malakas ko itong sinalubong at ibinalik sa kanyan. Dahil sa aking galit ay agad k
Chapter 102 Hindi ko na kayang pigilan ang galit na bumabalot sa aking katawan. Ang mga kalaban na tumangka sa aming pamilya ay nagmistulang mga anino—mga walang saysay na kalaban na hindi nakakita ng tamang oras at lugar. Ngunit sa bawat hakbang ko, bawat desisyon, ramdam ko ang bigat ng mga susunod na hakbang. Habang pinagmamasdan ko si Kent, na ang mga mata ay puno ng pagkabigla at pang-unawa, alam ko na ang lahat ng ito ay hindi natatapos dito. Hindi pa tapos ang laban. Ang mga kalaban na ito ay bahagi lamang ng isang mas malaking laro, isang laro kung saan ang buhay ng pamilya ko ang taya. “Hubby,” sinabi ko habang pinipigilan ang sarili ko na magpakita ng emosyon, “hindi nila alam kung sino tayo. Hindi nila alam kung gaano kita pinoprotektahan. Hindi ko sila papayagang manakit pa sa atin, lalo na ang aking mga anak. Gagawin ko lahat para maging ligtas kayo,” dagdag kong sabi. Hindi siya sumagot agad, ngunit naramdaman ko ang tensyon sa kanyang katawan. Alam niyang may m
Chapter 101Ang akala ko ay hindi na ako babalik bilang isang assassin. Matapos ang lahat ng nangyari, ang pagiging magulang, at ang buhay ng simpleng pamilya—akala ko ay natutunan ko na ang kaligayahan at ang pagpapahalaga sa mga maliliit na sandali. Ngunit ang tadhana, tulad ng dati, ay may ibang plano.Isang gabing malamig, habang kami ni wifey Kent ay nag-aalaga sa mga anak namin sa kwarto, narinig ko ang isang hindi kanais-nais na tunog—ang mga yabag ng mga paa sa labas ng bahay. Tumigil kami ni Kent, nagkatinginan, at agad kong naramdaman ang matalim na pakiramdam ng panganib na unti-unting bumabalot sa amin.“Hubby, may narinig ka ba?” tanong ko, ang mga mata ko ay nakakapit sa pintuan ng kwarto, puno ng alerto.Tumayo si Kent, ngunit bago siya makapagsalita, isang malakas na kalabog ang nagpagising sa amin. Kasunod nito, ang sigaw ng isang babae—si Mia, ang aming katulong, na narinig ko mula sa ibaba ng hagdan.Bago pa man makagalaw si Kent, hindi ko na napigilan ang sarili ko
Chapter 100Pagkatapos ng unang kaarawan ng triplets, naging masaya kaming lahat. Ang aming bahay ay puno ng mga ngiti, tawanan, at malalambing na sandali. Hindi ko na kayang isa-isahin ang lahat ng magagandang nangyari, ngunit sa mga simpleng detalye, mas nakikita ko kung paano nabuo ang aming pamilya—sa bawat hirap, saya, at pagmamahalan.Habang ang mga triplets ay patuloy na lumalaki, mas naging abala kami sa pag-aalaga sa kanila. Ang mga maliliit na hakbang ng kanilang paglaki ay puno ng pagmumuni-muni sa aming mga magulang. Sa bawat ngiti at tunog ng kanilang mga hininga, nararamdaman namin na ang bawat sakripisyo ay may kabuntot na hindi matatawarang kaligayahan.Isang linggo pagkatapos ng birthday party, nagtakda kami ni Kent ng isang araw ng "family bonding". Nais naming mapanatili ang espesyal na koneksyon namin bilang mag-asawa at pamilya, kaya't nagplano kami ng isang simpleng lakad sa isang park. Hindi na namin inisip ang mga malalaking handaan o kahit anong kalakihang sel
Chapter 99Matapos ang masaya at makulay na birthday party ng mga triplets, hindi pa rin naaalis ang ngiti sa labi ko. Ang buong mansyon ay puno ng saya, pagmamahal, at kaligayahan. Lahat ng tao ay nagtipon upang magdiwang at makita ang tatlong bagong miyembro ng aming pamilya. Ang mga kaibigan ko—mga baliw ko na mga kaibigan—ay nagbigay ng kasiyahan at kalokohan, at pati na rin si Kent na tila hindi mapigilan ang tuwa dahil sa pagpapalawak ng aming pamilya.Nang matapos ang party at nagsi-uwian na ang mga bisita, kami ni Kent ay nagtakda ng ilang sandali ng katahimikan sa aming kwarto. Hindi ko pa rin matanggap na tatlo na ang anak namin. Ang aming triplets—si Steven, Stanly, at Princess Luna—ay malusog at maayos. Ang bawat araw ay puno ng mga bagong pagsubok, ngunit hindi ko nararamdaman na mag-isa ako. Laging nandiyan si Kent, at ang mga kaibigan ko ay patuloy na nagbibigay ng lakas at suporta.Habang tinatanaw ko ang tatlong crib na puno ng maliliit na sanggol, nakaramdam ako ng l
Chapter 98.Napabuntong hininga ako. "Luna, hindi ba’t medyo overkill na to?" tanong ko, sabay tawa. "Puwede bang hindi na tayong magbihis na parang galing sa digmaan?"Wala namang pakialam si Luna. "Hindi ba’t magaan lang ito? Ito na ang modernong world of parenting!"Si Anastasia, na karaniwang tahimik pero laging may mga kakaibang ideya, ay nagbigay ng maliit na kahon na may kasamang maraming tiny knives at mga swords. "Para sa mga bata, in case may mga intruders na dumating. Kakailanganin nila ang defense skills mula sa batang edad!""Ano na nga ba to?" tanong ko na lang habang binabalewala ko na ang kakaibang mga regalo nila. Kung ito lang ang mga kalokohang dala nila, sigurado akong magiging saksi kami sa isang magulo at komedya na pagsasama.Si Kent, na hindi rin makapaniwala sa mga nangyayari, ay tinitingnan ang mga kaibigan ko, tawang-tawa. "Mga baliw talaga kayo," sabi niya.Naglakad-lakad si Rose at nagdala ng mga custom-made baby diapers na may mga hidden compartments. "Pa
Chapter 96Nang magpatuloy ang kasiyahan sa kaarawan ng mga triplets, ang mga kaibigan ko—na kilala ko sa kanilang mga hindi pangkaraniwang mga hilig—ay hindi ko inaasahang darating. Akala ko hindi sila dadalo, at kung tutuusin, mas gusto ko pang hindi sila dumaan. Pero tulad ng dati, hindi ko kayang pigilan ang kanilang mga kapangahasan, at minsan pa, lumabas ang kanilang mga kabaliwan sa isang napaka-historikal na araw sa buhay ng pamilya namin.Habang abala ang lahat sa masaya at tahimik na selebrasyon, narinig namin ang tunog ng sasakyan na dumating sa driveway ng mansyon. Sa unang tingin, wala akong pakialam, ngunit nang bumukas ang pinto, at lumabas ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko."Hala, ito na naman sila!" bulong ko sa sarili ko, sabay tingin kay Kent.Ang mga kaibigan ko—si Luna, Angel, Rose, Anastasia, at Tanya—ay nakatayo sa pintuan na parang mga sundalo na galing sa digmaan. Ang kanilang mga kasuotan ay tila mga military fatigues na may mga bak
Chapter 96Hindi ko inaasahan na ang araw na puno ng kasiyahan at pagdiriwang para sa kaarawan ng mga triplets ay magiging kasing gulo ng mga sandaling iyon. Habang tinitingnan ko ang mga regalo para sa mga bata, nakaramdam ako ng kakaibang tensyon nang makita ko ang mga relo na ipinadala ng mga ninang nila. Nakatagilid ang aking ulo habang binuksan ni Kent ang isang kahon at nagsimulang ilabas ang mga relo—pero hindi ordinaryong mga relo ang mga ito. Lahat ng relo ay may mga intricately designed na mekanismo, at mula sa mga detalye, agad kong napansin na may mga hidden compartments sila; hindi ko maiwasang magtaka kung bakit kailangang maging ganoon. Isang relo na ang mga straps ay gawa sa matibay na tela, na tila kayang mag-imbak ng mga piraso ng metal, ang isa pa ay may engraved na mga inscription na mukhang may kinalaman sa military codes. Nang makita ko iyon, napasimangot ako—alam ko na kung kanino galing ang mga regalong iyon: sa aking mga kaibigan na hindi mapigilan ang pagbibi